เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1124

บทที่ 1123 ลงโทษตัวเองสามแก้ว

ไม่สะดวก?

เสี่ยวเหยียนเอียงหัว แววตาจดจ้องมองไปที่ซูเหยาเหยานานสักพัก จู่ๆก็กระตุกมุมปากฉีกยิ้มขึ้น : “ทำไมจะไม่สะดวกล่ะ? ฉันไม่ได้รู้สึกไม่สะดวกเลยนะ”

เหมือนว่าหล่อนตัดสินไปเอง แต่ครั้งนี้หล่อนอยากเข้าไปอยู่ในใจของหานชิง

ถ้าหล่อนอยากจะคบกับเขาจริงๆ ต่อไปเหตุการณ์เช่นนี้ก็คงมีเยอะขึ้น และเรื่องที่เกิดขึ้นเหมือนวันนี้ก็คงเกิดขึ้นซ้ำอีก

หรือทุกครั้งหล่อนต้องหนีงั้นเหรอ?

ซูเหยาเหยาตกตะลึง

“อะไรนะ...”

“เธอไม่ได้ตาฝาด คืนนี้ฉันมาร่วมงานกับหานชิง ฉันเป็นคู่ควงของเขา มีปัญหาอะไรรึเปล่า?”

หานชิง...

ซูเหยาเหยาอึ้งเล็กน้อย หล่อนกล้าพูดชื่อของเขาออกมาตรงๆ หล่อนรู้สึกซึมลงไปทันที จากนั้นก็ยิ้มขึ้น

“เธอไม่ต้องกลัว ฉันไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร เพียงแค่เห็นพวกเธอเดินด้วยกันแล้วรู้สึกสงสัยเท่านั้น เพราะฉันได้ยินพ่อพูดว่า...ประธานหานไม่เคยควงผู้หญิงคนไหนมาร่วมงานเลี้ยงมาก่อน ดังนั้นเมื่อครั้งนี้เห็นเข้าก็เลยรู้สึกประหลาดใจ”

“หา เป็นแบบนี้เหรอ” เสี่ยวเหยียนก็ยิ้มออกมาด้วยความจิตใจดีเหมือนหล่อน กระพริบตาลง: “ฉันคิดว่าเธอมาแอบสอดแนมอะไรซะอีก”

คำพูดอย่างตรงไปตรงมาของหล่อนทำให้ซูเหยาเหยาใจเต้นแรงทันที สบตากับสายตาอันเฉียบคมของเสี่ยวเหยียน จู่ๆซูเหยาเหยาก็รู้สึกว่าควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่แล้ว?

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะ?

หญิงสาวผู้นี้เอาความกล้ามาจากไหนกัน?

อันที่จริงเสี่ยวเหยียนกำลังเสแสร้งอยู่ในใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนหล่อนคงไม่กล้าทำอะไรศัตรูตรงๆแบบนี้แน่นอน แต่หล่อนอยู่กับหานมู่จื่อมานาน แน่นอนว่าได้เรียนรู้อะไรบ้าง

ตอนนี้เอามาแก้แค้นก็ดี

“จะ...จะเป็นแบบนั้นได้ยังไงล่ะ? ฉันจะมาแอบสอดแนมได้ยังไง?” ซูเหยาเหยายิ้มอย่างเคอะเขิน จากนั้นก็พูดอธิบาย: “เธออย่าคิดว่าฉันเป็นคนไม่ดีแบบนั้นสิ ฉันจะบอกเธอให้นะ คนที่ชอบประธานหานมีเยอะมาก แต่ฉันคงไม่ได้เป็นหนึ่งในนั้น ฉันแค่สงสัยเท่านั้นแหละ เธออย่าคิดอะไรมากล่ะ”

“อ๋อ ก็แค่สงสัยเฉยๆเนอะ งั้นฉันขอไม่บอกเธอแล้วกัน” เสี่ยวเหยียนยิ้มอย่างใสซื่อ “ยังไงเธอก็แค่สงสัย ดังนั้นไม่รู้ก็คงไม่เป็นอะไรหรอก”

ซูเหยาเหยา: “.”

พูดดูดีมีเหตุผล แต่หล่อนกลับโต้ตอบอะไรไม่ได้เลย

ผู้หญิงผู้ดีดูเรียบร้อย น่ากลั่นแกล้ง แต่ทำไมคิดไม่ถึงเลยว่าจะจัดการยากขนาดนี้ ซูเหยาเหยากำลังจะเตรียมหาเรื่องหล่อน

ทันใดนั้นเสียงฝีก้าวที่ฟังดูมั่นคงก็ดังตรงมาทางนี้

เมื่อเสี่ยวเหยียนผู้ชาญฉลาดและไหวพริบดีได้ยินเสียงฝีเท้านี้ จึงหันหลังไปดู ในใจคิดว่าคงไม่มีใครมาทำลายความเงียบสงบนี้อีกแล้วใช่ไหม? แต่ที่สงบเงียบตรงนี้ได้ถูกหญิงสาวตรงหน้าทำลายบรรยากาศไปเรียบร้อยแล้ว แม้ว่าจะน่ารำคาญ แต่เมื่อเทียบกับงานเลี้ยงแล้ว กลับดีกว่ามาก

เมื่อเห็นหานชิงและประธานจัดงานเดินมาด้วยกัน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเสี่ยวเหยียนก็หายไปทันที กลับแทนที่ด้วยสีหน้าเรียบร้อยน่ารัก

เมื่อซูเหยาเหยาเห็นว่าสีหน้าของหล่อนเปลี่ยนไป ก็หันมองตามไป จากนั้นก็รู้สึกหนาวจนเย็นวาบขึ้นมา

ที่แท้ประธานหานมาที่นี่

ประธานหานมาที่นี่ได้อย่างไร?

จากนั้นหล่อนมองไปที่หานชิง หานชิงขยับปากพูดขึ้น: “อยากไปไหม? ถ้าไม่อยากไป ไม่ต้องไปก็ได้”

แน่นอนว่าหล่อนไม่อยากไป แต่หานชิงมาร่วมงานเลี้ยง ต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่างแน่นอน ถ้าหล่อนไม่ไป คงจะสร้างความลำบากให้เขา

หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก สาวน้อยจึงพยักหน้าลง “อยากไปค่ะ”

“โอเค งั้นไปกันเถอะ”

หลังจากนั้นเสี่ยวเหยียนก็ดึงแขนเสื้อของหานชิง และค่อยๆเดินไปกับเขาอย่างระมัดระวัง

ระหว่างการแนะนำคนให้รู้จักของประธานงาน และเป็นเพราะอยู่ข้างหานชิง ดังนั้นทุกคนจึงปฏิบัติตัวดีต่อเสี่ยวเหยียนมาก แต่ก็ยังมีบางคนที่มองหล่อนด้วยสายตาริษยา ถามเรื่องครอบครัวของเสี่ยวเหยียน จนถูกหานชิงมองด้วยสายตาอันเย็นชา

คนนั้นหน้าเจื่อนไปทันที แต่ก็เป็นคนที่ทำตัวสบายๆ หัวเราะกลบเกลื่อนแทน

“ขอโทษจริงๆครับ ผมมันโง่ ทำให้คุณจางเสี่ยวเหยียนต้องไม่พอใจ ผมลงโทษตัวเองสามแก้ว!”

จากนั้นก็ยกเหล้าขาวขึ้นมาดื่มสามแก้วต่อหน้าทุกคน

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า สีหน้าของเสี่ยวเหยียนเปลี่ยนไปทันที อยากจะเข้าไปห้ามแต่ก็ไม่ทัน

เห็นเขาดื่มต่อหน้าตัวเองจนหมด จากนั้นหล่อนจึงยกแก้วขึ้นมา “งั้น...งั้นฉันดื่มให้คุณหนึ่งแก้วนะคะ...”

เมื่อพูดจบ เสี่ยวเหยียนกำลังจะดื่มเหล้าเข้าปาก

หานชิงกวาดสานตามองมา เห็นหล่อนถือแก้วที่มีแอลกอฮอล์สูงมาก เมื่อนึกถึงสภาพตอนหล่อนเมา จึงรีบห้ามไว้ทันทีหลังจากที่หล่อนดื่มไปหนึ่งอึก

“ทำไมเหรอ?” เมื่อถูกหานชิงห้ามไว้ เสี่ยวเหยียนจึงมองเขาด้วยสีหน้ามึนงง ถามด้วยเสียงแผ่วเบา: “เขาดื่มตั้งสามแก้ว ฉันแก้วเดียว...ไม่ถูกเหรอ?”