เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1228
บทที่ 1227 ฉันซื่อตรงเป็นอย่างมาก
เขาพูดขนาดนี้แล้ว ถ้าเกิดว่าเสี่ยวเหยียนปฏิเสธก็จะดูเหมือนคนหน้าซื่อใจคด สุดท้ายเลยได้แค่ก้มหน้าแดงๆ ของเธอ： “งั้น……อยู่ห้องเดียวกันก็ได้”
พนักงานเดินมาที่ข้างหน้าแล้วก็เห็นว่าทั้งสองคนยังไม่ตามมา ตอนที่จะเดินไปคุยกับพวกเขานั้น ก็เห็นว่าเสี่ยวเหยียนกำลังคุยอะไรสักอย่างอยู่กับหานชิง แถมหานชิงเองก็อยู่ใกล้เธอมาก
เมื่อคิดไปถึงภาพบนเรือนั้น พนักงานก็ทำได้แค่ลูบจมูกตัวเอง แต่ไม่เข้าไปใกล้ พลางยืนมองไปทางอื่น
ในใจกลับคิดอยู่ว่ารอให้เขากลับไปแล้วจะต้องได้นัดบอดจากแม่แน่นอน ถ้าเกิดว่ามีแฟนแล้วล่ะ？
ถึงตอนนั้นก็สามารถพาแฟนไปเที่ยวได้แล้ว จะได้ไม่ต้องมีเป็นคนโสดท่ามกลางคนพวกนี้แล้ว！
หลังจากถึงโรงแรมแล้ว เสี่ยวเหยียนก็ตกใจเพราะบรรยากาศภายในห้อง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิปไปให้หานมู่จื่อดู
“เป็นอย่างไรบ้าง？บรรยากาศดีใช่ไหมล่ะ？” เสี่ยวเหยียนถ่ายบรรยากาศทั้งหมดให้หานมู่จื่อดู ก่อนจะกระแนะกระแหนหานมู่จื่อ： “ตอนแรกพวกคุณไม่มาเอง เลยเอาโอกาสดีๆ แบบนี้มาให้พวกเรา”
เมื่อได้ฟังดังนั้น หานมู่จื่อก็ดูท่าทีของเสี่ยวเหยียนอย่างไร้ทางเลือกใดๆ ก่อนจะพูดเสียงต่ำว่า： “พอแล้วล่ะ หรือว่าคุณลืมทริปนี้ไปแล้ว ว่าฉันจองเอาไว้ทำไมงั้นเหรอ？”
เสี่ยวเหยียนคิคขึ้นมาได้โดยพลัน ว่าทริปครั้งนี้เป็นแค่ฉากปิดบังเพียงเท่านั้น ทั้งสองคนไม่ได้อยากจะมาท่องเที่ยวเลยจริงๆ เพียงแต่มู่จื่ออยากจะเก็บเป็นความลับก็เท่านั้นเอง
เสี่ยวเหยียนรีบหันไปมองทางด้านหลัง ก็พบว่าหานชิงยืนเหม่อลอยยู่ตรงระเบียง ก่อนจะพูดออกมาว่า： “อย่าพูดอะไรมั่วๆ ได้ไหม เดี๋ยวพี่ชายคุณจะได้ยินเข้านะ！”
เมื่อมองใบหน้าของเสี่ยวเหยียนผ่านวิดีโอคอลก็เห็นท่าทีอ่อนโยน หานมู่จื่อก็เอียงคอ： “ไม่ได้มีความคืบหน้าอะไรเลยเหรอ？”
เสี่ยวเหยียน： “……คืบหน้าอะไร！”
“ก็ความคืบหน้าแบบที่คุณเข้าใจนั่นแหละ！”
“……อย่าพูดมั่วๆ นะ！ฉันแต่ซื่อตรงมาก！อย่ามาพูดมั่วนะ！”
หานมู่จื่อได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมาเบาๆ ： “ปฏิเสธขนาดนั้น ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นตามที่คุณว่านะ อีกอย่างอาจจะเกิดขึ้นจริงๆ ก็ได้นะ”
“ถุยๆ ！ฉันไม่มีทางหรอกนะ！คุณอย่ามาใส่ร้ายฉันนะ！โอเค อย่าพูดอะไรมั่วๆ หน่า ถ้าเกิดว่าให้พี่ชายคุณได้ยิน……”
เมื่อพูดจบ เสี่ยวเหยียนก็มองไปรอบๆ และคิดว่าตัวเองไปแอบอยู่ในห้องอาบน้ำจะปลอดภัยกว่า
ถ้าไม่อย่างนั้น มู่จื่อยังมาล้อเลียนแบบนี้อีก หานชิงอาจจะเข้ามาก็ได้
เสี่ยวเหยียนเข้าไปแอบในห้องน้ำ ก่อนจะคุยกับมู่จื่อถึงเรื่องที่เกี่ยวกับหลินชิ่นเอ๋อ
“หลินชิ่นเอ๋อเหรอ？”
หานมู่จื่อพูดชื่อนี้ออกมา ก่อนจะขมวดคิ้วขึ้น พลางยิ้มเบาๆ ออกมาก่อนจะพูดว่า： “ถึงแม้ว่าพูดไปจะดูแย่ไปหน่อย แต่ชื่อชื่อนี้ก็ไม่ได้ดีอะไรอยู่แล้ว เหมือนชื่อปลอมเสียด้วยซ้ำ”
“ชื่อปลอมงั้นเหรอ？” เสี่ยวเหยียนเองก็เลิกคิ้วขึ้นเหมือนกัน： “น่าจะไม่ใช่ชื่อปลอมหรอก ฉันแค่เห็นท่าทีของเธอแล้ว คิดว่านิสัยของคนคนนี้กับชื่อของเธอเองนั้นมันดูใสบริสุทธิ์เกินไป เห็นได้ชัดเลยว่าอยากจะทำร้ายฉัน แต่กลับแกล้งทำเป็นใสซื่อไม่รู้อะไรเลย คุณว่าทำไมเธอถึงได้หน้าด้านหน้าทนขนาดนั้นนะ？”
เมื่อได้ยินเสี่ยวเหยียนอธิบายแบบนี้ หานมู่จื่อเองก็อยากจะขำออกมา “ได้ยินคุณพูดแบบนี้แล้ว ก็หน้าด้านจริงๆ แต่ว่าดูสาถานการณ์แล้ว เธอไม่ได้คุยอะไรกับพี่ชายของฉันเลยเหรอ หลังจากจัดการเรื่องทั้งหมดแล้ว ถ้าเกิดว่าเธอยังหน้าด้านแบบนี้อีก งั้นคุณก็ไม่ต้องไว้หน้าเธอแล้ว เปิดโปงเธอก็ได้แล้ว”
เมื่อได้ฟังดังนั้น เสี่ยวเหยียนก็มีแววตาเปล่งประกาย “เปิดโปงเธองั้นเหรอ？คุณสนับสนุนเหรอ？”
“ทำไมจะไม่สนับสนุนล่ะ？”
“แต่……ถ้าเป็นแบบนั้น พี่ของคุณจะคิดว่าฉันร้ายไหมนะ？”
“เพราะคุณไม่ตั้งใจหาแฟนไง คุณเลยต้องมาทำงานหนักขนาดนี้ คนข้างบ้านน่ะเข้ามาหาแล้วเมื่อวาน เด็กกว่าตั้งห้าปี ยังกำหนดตกลงเอาไว้แล้วเลย เด็กน้อยอย่างคุณยังไม่หาแฟนอีก วันๆ เอาแต่อยู่บ้านเขียนบทอะไรก็ไม่รู้ คุณอยากจะให้ฉันโกรธตายเลยใช่ไหม！”
เจียงเสี่ยวไป๋ดูบนหน้าจอคอม พลางถอนหายใจ
“เด็กกว่าฉันยังตกลงกันแล้ว แล้วมันจะทำไมเหรอ？คุณคิดว่าหลังแต่งงานเธอจะมีความสุขมากเหรอ？หลังจากแต่งงานอะไรๆ ก็ต้องใช้เงินไปหมด คลอดลูกก็ต้องซื้อนมผงอีก โตแล้วก็ต้องเรียนหนังสืออีก ฉันอยู่คนเดียวก็ดีอยู่แล้ว จะไปแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้มีดีอะไรเท่าไหร่เพื่อมาลดคุณภาพชีวิตของตัวเองเพื่ออะไรกัน บ้าไปแล้วเหรอ？”
“……เจียงเสี่ยวไป๋！คุณอย่ามาอะไรเยอะแยะกับฉันนะ！ถึงอย่างไรวันนี้คุณก็ต้องกลับ！ไม่อยากกลับก็ต้องกลับ！ถ้าเกิดว่าคุณไม่กลับล่ะก็！พรุ่งนี้ฉันจะหาคนมาเลอะประตูห้องออกให้ดู！ฉันจะรอดูว่าคุณจะกลับไหม！”
แม่ของเจียงเสี่ยวไป๋นั้นขู่เสร็จ ก็ตัดสายไป เจียงเสี่ยวไป๋ได้ยินเสียงตัดสายไปดังนั้น ก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอย่างพูดอะไรไม่ออก ก่อนจะพูดกับตัวเอง
“จะคุยก็คุยดีๆ ไม่ได้เหรอ จะมาโกรธทำไมแถมยังจะมาตัดสายแบบนี้ทำไมอีก คิดว่าลูกสาวคุณจะทนคุณไหวเหรอไง”
เมื่อพูดจบ เจียงเสี่ยวไป๋ก็ถอนหายใจ พลางโยนโทรศัพท์ไปที่เตียง
ในตอนแรกวันนี้กะว่าจะขียนบทให้เสร็จ ผลเป็นอย่างไรล่ะ？ตอนนี้ถูกแม่พูดแบบนี้แล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็รู้สึกหัวเสียอยู่ในใจแล้ว มันเป็นความโกรธของแม่เธอก็เข้าใจ ถ้าเกิดว่าเจียงเสี่ยวไป๋ไม่กลับไปจริงๆ ล่ะก็ ประตูในบ้านเธอนั้น พรุ่งนี้ประตูคงจะได้พังแบบที่แม่พูดจริงๆ
ไปนัดบอดเถอะ……
ไปก็ได้ ก็แค่นัดบอดไม่ใช่เหรอ？ไปพูดจาแย่ๆ ใส่ผู้ชายพวกนั้นก็ได้ ถ้ายังกล้ามานัดบอดกับเธออีกจะทำให้หัวหลุดจากบ่าเลยล่ะ ฮิๆ ~
ถึงตอนนั้นเธอแค่ต้องกลับไปบ้านแล้วบอกแม้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ชอบตัวเอง ก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ？？
หลังจากกำหนดความตั้งใจเอาไว้แล้ว เจียงเสี่ยวไป๋เลยเก็บของก่อนจะออกจากจากบ้านไป
เธอไม่ได้อยากจะไปนัดบอดจริงๆ ดังนั้นเลยออกจากบ้านไปแบบชิวๆ แต่งตัวเหมือนตอนอยู่บ้านเลยด้วยซ้ำ ก็แค่ล้างหน้า มัดผมแล้วก็ขับรถกลับบ้านไป
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่