เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1381

บทที่ 1380 รับปากคุณโอเคแล้วนะ

ช่างเถอะ ขี้เกียจจะไปซักไซ้เรื่องนี้แล้ว

เซียวซู่เม้มปาก ไม่ได้ตอบอะไรเธอ

“นี่ คุณยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลยนะ เมื่อครู่คุณแกล้งทำมาเป็นเปลี่ยนเรื่องใช่มั้ย”

“เปล่า”

ก็แค่นึกขึ้นมาได้พอดี เท่านั้นเอง

พูดก็พูดเถอะ ใครใช้ให้เธอโน้มเข้ามาใกล้ขนาดนี้

ใครจะไปคิดว่าเจียงเสี่ยวไป๋จะจ้องหรี่ตามองมาที่เขา ：“คุณมีความลับอะไรในใจหรือเปล่า”

จากนั้นก็โน้มลงมาใกล้อีกนิด เสมือนกับว่ามองอะไรจากใบหน้าหรือดวงตาเขาออก ดังนั้นระยะห่างระหว่างพวกเขาสองคนจึงใกล้กันขึ้นอีก

หัวใจของเซียวซู่เต้นเปลี่ยนเป็นผิดปกติอีก เขาขมวดคิ้ว ยกมือขึ้นมาวางบนใบหน้าขาวๆของเจียงเสี่ยวไป๋ดันออกไปไกลๆ

“พูดดีๆ อย่าเข้าใกล้ผมมากขนาดนี้”

เจียงเสี่ยวไป๋ยังไม่ทันได้ตั้งตัวอะไร หน้าก็ถูกผลักออกไปแล้ว ความอบอุ่นบนฝ่ามือของชายหนุ่มส่งผ่านไปที่บนใบหน้า ตอนที่เธอจะขัดขืนตอบโต้เซียวซู่ก็เก็บมือกลับไปแล้ว

และเธอก็ถูกผลักออกมาไกลแล้ว

เชอะ เจียงเสี่ยวไป๋ยังไม่ยอมแพ้เขา：“อย่างนั้นคุณก็พูดสิ จะยกมือยกไม้ทำไม”

เซียวซู่ไม่ได้ตอบคำถามเธอ เจียงเสี่ยวไป๋จ้องเขาอย่างพิจารณา ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ถึงการหลบสายตาของเขาก่อนที่จะผลักเธอเมื่อครู่ มุมปากกระตุกมองเขาอย่างพินิจพิเคราะห์

“จู่ๆทำไมคุณผลักฉันออก ทำไม หรือว่าคุณกลัวฉัน เข้าใกล้คุณ”

ได้ยินดังนั้น เซียวซู่เหลือบมองเธออย่างตกใจแวบหนึ่ง

“หรือว่าไม่ใช่ ถ้าไม่ใช่กลัวฉัน เข้าใกล้ ทำไมคุณต้องรีบร้อนผลักฉันออกขนาดนั้นด้วย”

เหมือนกับว่าต้องการพิสูจน์สิ่งที่ตนเองพูด เจียงเสี่ยวไป๋ค่อยๆก้าวมาข้างหน้าเข้าใกล้เซียวซู่ แม้เธอจะถูกผลักไปไกล แต่ระยะห่างของทั้งสองคนก็ยังใกล้กัน ดังนั้นพอเจียงเสี่ยวไป๋ขยับมาข้างหน้า ระยะห่างของทั้งสองก็เข้าใกล้อย่างไม่มีข้อจำกัดอีกครั้ง

เห็นดวงตาที่แฝงด้วยรอยยิ้มและความเจ้าเล่ห์คู่นั้นของเจียงเสี่ยวไป๋ ก็รู้สึกว่าหัวใจเริ่มอึดอัด เขาเม้มริมฝีปากบางมองไปที่เธอโดยไม่ส่งเสียง

เจียงเสี่ยวไป๋แน่นอนว่าเป็นผู้หญิงที่จัดว่าสวยมากประเภทนั้น อีกทั้งหน้าสดก็ยังดูดีมาก แทบจะไม่ต้องแต่งหน้า ถ้าหากเธอแต่งหน้าแต่งตัวอย่างจริงจัง อย่างนั้นก็สามารถขึ้นเวทีประกวดได้เลย

เธอมีความสามารถในการหว่านเสน่ห์ให้คนสนใจจริงๆ

ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น เจียงเสี่ยวไป๋ก็โน้มตัวมาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว กระพริบตาปริบๆ ทันใดนั้นก็เป่าลมมาที่เขาหนึ่งครั้ง

เซียวซู่หนังตากระตุก “ทำอะไร”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มอย่างสดใส ：“ไม่ได้ทำอะไรนี่ ก็จะลองดูปฏิกิริยาคุณ คุณดูสิดูเหมือนคุณจะกลัวฉันเข้าใกล้มาก เพราะว่าพอฉันเข้าใกล้คุณ คุณก็จะตื่นเต้น จากนั้นก็หายใจติดขัด เหมือนหายใจไม่ทันใช่มั้ย”

ก็ไม่รู้ว่าทำไม ภายใต้การสะกดของเธอ เซียวซู่เป็นแบบที่เธอบอกอย่างนั้นเลย ยิ่งเธอเข้าใกล้มากเท่าไหร่ การหายใจของเขาก็ยิ่งรัวเร็วขึ้น สุดท้ายเหมือนจะหายใจไม่ทันจริงๆ

เจียงเสี่ยวไป๋เห็นความสับสนในแววตาเขาชั่วเสี้ยววินาที

เธอคิดว่าตัวเองดูผิดแล้ว ตอนอยากจะดูให้ละเอียด ในแววตาของดวงตาคู่นั้นก็ฟื้นคืนกลับมาตื่นตัวแล้ว บีบคางของเธอไว้แน่น ถือว่าออกแรงมากทีเดียว

เจียงเสี่ยวไป๋อึ้ง ขอโทษแล้วเหรอ

อาจจะเป็นเพราะว่าคำพูดเขาทำร้ายจิตใจมากเกินไป เจียงเสี่ยวไป๋กัดริมฝีปากล่าง พูดอย่างโกรธๆว่า：“คุณคิดว่าคุณขอโทษแล้วมีประโยชน์เหรอ คำพูดที่พูดออกไปก็เหมือนกับน้ำที่ถูกสาดออกไป คุณทำเกินไปแล้ว！”

เซียวซู่มองเธออย่างไม่รู้จะพูดอะไร เธอยังนั่งอยู่บนโซฟา อาจจะเพราะโกรธ ดังนั้นขอบตาแดงก่ำเล็กน้อย คิดถึงคำที่ตนเอ่ยเมื่อครู่ ก็หยาบคายเกินไปจริงๆ

เขาถอนหายใจอย่างจนปัญญา ยอมเดินเข้าไปใกล้เธอ

“อย่างนั้นคุณอยากจะทำอะไร ผมให้คุณตีสักที”

“ตีสักทีเหรอ คุณมองโลกในแง่ดีเกินไป” เจียงเสี่ยวไป๋ส่งเสียงฮึ่ม ความคิดกลับหมุนไปอย่างรวดเร็วมาก ตอนแรกเธออยากจะพูดเรื่องคุณลุงกับเซียวซู่ แต่คิดไม่ถึงว่าแผนจะเปลี่ยน แต่ตอนนี้ก็ไม่มีเรื่องอะไร เรื่องราวยังคงพัฒนาไปตามทางที่เธอคาดหวังไว้

“คุณต้องรับปากฉันเรื่องหนึ่ง ฉันถึงจะไม่โกรธ”

เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะยอมลำบากเพื่อทำในสิ่งที่มันไม่คุ้มค่า เมื่อครู่เธอโกรธเซียวซู่มากจริงๆ แต่ถ้าตอนนี้มีเรื่องที่สำคัญกว่า อย่างนั้นเธอก็ให้ความใส่ใจให้ความสำคัญกับเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว คิดไม่ถึงว่าตอนที่เธอกำลังโกรธยังสามารถเจรจาต่อรองกับตนเองได้ ดังนั้นเซียวซู่จึงชะงักไปเล็กน้อย แต่ไม่นานก็ตั้งสติกลับมาได้

“คุณจะให้ผมรับปากอะไร”

“คุณบอกก่อนว่ารับปากหรือเปล่า！” เจียงเสี่ยวไป๋ยังไม่ยอมบอกเขาตามตรง

เซียวซู่：“คุณไม่พูดออกมา ผมจะรู้ได้ยังไงว่าผมรับปากได้มั้ย”

เจียงเสี่ยวไป๋ตะคอกด้วยความโมโห：“คุณอย่างคุณนี่ขอโทษมีความจริงใจมั้ยเนี่ย เห็นชัดว่าพูดแรงเกินไปขนาดนั้น ฉันก็แค่ให้คุณรับปากฉันเรื่องเดียวเท่านั้น คุณก็มัวแต่หาข้ออ้างโน่นนี่นั่นที่นี่ หรือฉันจะให้คุณไปฆ่าคนวางเพลิงหรือยังไง”

คิดไปคิดมาก็ใช่ ขอแค่เป็นเรื่องที่ไม่ขัดหลักศีลธรรม เซียวซู่ก็ล้วนรับปากเธอได้ทั้งหมด

เขาเบ้ปากอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร “ได้ รับปากคุณโอเคแล้วหรือยัง”