เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1421

บทที่1420 ไม่จำเป็นต้องอธิบาย

เป็นตอนกลางคืน หานชิงหลังจากที่อาบน้ำเสร็จก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นเสียงข้อความ

บนร่างของเขาสวมเสื้อคลุมอาบน้ำตัวนึง มือข้างนึงหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา

“ประธานหาน เบาะแสช่วงสองวันนี้ของเสี่ยวเหยียนฉันได้ส่งเข้าไปในอีเมลคุณแล้วนะคะ”

วางโทรศัพท์ลง หานชิงเปิดโน๊ตบุ๊ค กดเข้าอีเมล

สิ่งที่ปรากฏออกมาก่อนนั่นก็คือการเดินทางของเมื่อวาน เสี่ยวเหยียนอยู่ที่ร้านราเม็งทั้งวัน ระหว่างนั้นก็ยังแวะไปสาขาย่อยอยู่รอบนึง จากนั้นก็กลับบ้าน

มองดูแล้วดูปกติอย่างมาก ไม่มีจุดที่ผิดปกติอื่น

การเดินทางวันนี้ก็เหมือนๆเคย เธออยู่ร้านราเม็งตลอด เพียงแต่ตอนบ่ายก็ออกไป แล้วไปร้านกาแฟ คนที่เจอกับเธอนึกไม่ถึงว่าจะเป็น

ตอนที่เห็นชื่อสวี่เย็นหวั่น หานชิงก็หรี่ตาลงทันที

ตอนเย็นตอนที่เขาเลิกงานกลับมา สีหน้าของเสี่ยวเหยียนก็ดูออกว่าเจอกับเรื่องที่ทำให้กลัวมาเยอะอย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าเธอจะบอกเขาว่าฝันร้าย แต่หานชิงจะเชื่อได้ยังไง ถ้าแค่ฝันร้ายเฉยๆเธอไม่มีทางหวาดกลัวจนเป็นถึงขนาดนี้ได้หรอก

ดังนั้นแล้วก็คงจะเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เจอมาเมื่อตอนกลางวัน เพียงแต่ตอนนั้นหานชิงไม่ได้ถามออกไปมากมาย เพราะไม่อยากให้เธอคิดเรื่องที่ทำให้เธอกลัวพวกนั้นอีก ภายหลังจากนั้นเธอก็ถูกเขาเบี่ยงเบนความสนใจ จนลืมเรื่องเมื่อกลางวันไป

แต่หานชิงก็ยังต้องให้ความสำคัญกับมันอยู่

สุขภาพทางร่างกายและจิตใจของหญิงสาว ยังคงจำเป็นต้องรักษาให้ดีๆ

สวี่เย็นหวั่นงั้นหรอ?

นิ้วชี้ของหานชิงเคาะลงบนผิวโต๊ะเบาๆ สายตาค่อยๆนิ่งลึกลง

สวี่เย็นหวั่นคนนี้ เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?

วันถัดมา

สวี่เย็นหวั่นเอาแต่คิดกังวลอยู่ตลอด เธอเอาแต่คิดเรื่องเมื่อวาน แล้วยังมีคำพูดที่เห้อเหลียนจิ่งพูดใส่หูเธอพวกนั้นอีก

เรื่องในห้องน้ำเมื่อวาน เสี่ยวเหยียนคงไม่มีทางที่จะไม่สังเกตถึงอะไรหรอก ถึงยังไงเรื่องมันก็เกิดไปแล้ว ขอเพียงแค่สมองไม่ได้มีปัญหาก็สามารถนึกโยงได้ว่าประตูถูกคนล็อกเอาไว้ แล้วเธอก็ยังรีบเข้าไปในตอนนั้นอีก

สวี่เย็นหวั่นหลับตาลงสูดหายใจเข้าลึกๆ ความจริงตอนนั้นเธอไม่ได้คิดอะไรมากมาย เพียงแค่พอได้ยินเห้อเหลียนจิ่งพูดเล่าภาพเหตุการณ์พวกนั้นออกมาแล้ว เธอก็พุ่งตัวออกไปโดยที่ไม่คิดอะไร

ตอนนี้เรื่องมันกลายมาเป็นแบบนี้ ก็เหมือนอย่างที่เห้อเหลียนจิ่งบอก ถ้าการลงมือครั้งนี้ไม่สำเร็จ ครั้งหน้าเสี่ยวเหยียนจะต้องมีการระแวดระวังเตรียมการป้องกันขึ้นมาแน่ คิดอยากจะลงมืออีกมันก็ไม่ง่าย

แต่ เธอคิดอยากจะกำจัดเธอจริงๆน่ะหรอ?

ตอนนี้เธอกำลังท้องอยู่นะ ชีวิตของผู้บริสุทธิ์ หลังจากที่เธอเสียพ่อแม่ไปก็เจ็บปวดเสียขนาดนั้น แต่ก็ยังต้องฝืนยืนหยัดสู้ต่อไป ถ้าเธอเสียลูกไป หรือไม่พ่อแม่ของเธอสูญเสียเธอไป จะต้องเสียใจมากแน่ๆเลยใช่มั้ย?

แล้วก็ยังมีหานชิงอีก เขาชอบเธอเสียอย่างนั้น ถ้าเธอถูกทำร้ายให้บาดเจ็บแม้แต่น้อย ก็เหมือนกับที่เห้อเหลียนจิ่งได้พูดมาอย่างนั้น เขาจะรู้สึกเจ็บปวดเหมือนมีกรวยแหลมมาทิ่มแทงหัวใจอะไรอย่างนั้น

ผลลัพธ์แบบนี้ เธอยอมเห็นมันจริงๆน่ะหรอ?

ก๊อกๆ——

ในระหว่างที่สวี่เย็นหวั่นคิดจนสติล่องลอยอยู่นั้น ก็มีเสียงคนเคาะประตูห้องทำงานเธอดังขึ้น สวี่เย็นหวั่นได้สติกลับมา ยกมือขึ้นมาลูบหน้าตัวเอง หลังจากที่ปรับสภาพตัวเองเสร็จแล้วก็ได้เอ่ยเสียงหวานออกไป “เข้ามาเถอะ”

คนที่เข้ามาก็คือผู้ช่วยที่เพิ่งหามาใหม่ของเธอ

“คุณสวี่ ประธานหานเรียกพบคุณค่ะ”

ได้ยินอย่างนั้นแล้ว สวี่เย็นหวั่นก็ชะงักไป ทำไมหานชิงถึงได้เรียกพบเธอตอนนี้กัน? หรือว่าจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเสี่ยวเหยียนเมื่อวาน?

เสี่ยวเหยียนบอกหานชิง?

เธอบอกกับหานชิงใช่มั้ยว่าตนคิดจะทำร้ายเธอ ถ้าเป็นอย่างนี้ล่ะก็ หานชิงจะเกลียดเธอหรือเปล่า?

คิดมาจนถึงตรงนี้แล้ว สวี่เย็นหวั่นเริ่มตื่นตระหนกขึ้นมา เธอรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “เขาอยู่ไหน?”

ไม่สิ เธอยังต้องฝืนฉีกยิ้มออกไป

“งั้นก็ได้ คุณอยากพูดอะไร”

พูดจบเธอก็เอากาแฟวางไปบนโต๊ะที่อยู่ข้างๆ จากนั้นก็เหยียดตัวตรงอีกครั้ง

“เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?”

ได้ยินอย่างนั้น ใจของสวี่เย็นหวั่นไหววูบไปหมด เขารู้แล้วจริงๆด้วย งั้นที่เขามีท่าทีที่เย็นชาอย่างนี้กับเธอ ก็เพราะคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงเลวๆคนนึงใช่มั้ย?

คิดมาถึงตรงนี้แล้ว สวี่เย็นหวั่นยิ้มหยันตัวเองอยู่ในใจ แต่ภายนอกนั้นกลับไม่แสดงอาการใดๆออกมาเลยแม้แต่น้อย

“หมายความว่ายังไง? คุณช่วยพูดมาให้ชัดเจนสักหน่อยจะได้มั้ย?”

“สวี่เย็นหวั่น”

หานชิงจ้องเธอมาด้วยความดุดัน พร้อมเรียกชื่อเต็มเธอออกมา “ฉันยอมช่วยเธอฟื้นตระกูลสวี่ขึ้นมาใหม่ ทั้งหมดเป็นเพราะเห็นแก่หน้าคุณลุงสวี่กับคุณป้าสวี่ทั้งนั้น ถ้าเธอไม่ใช่ลูกสาวของคุณลุงสวี่ วันนี้ฉันไม่มีวันที่จะมายืนคุยกับเธออยู่ตรงนี้หรอก”

นึกไม่ถึงว่าเขาจะพูดออกมาตรงอย่างนี้ สีหน้าของสวี่เย็นหวั่นยิ่งซีดเผือดออกมา ร่างก็โงนเงนตามมาอีก

“ฉันสามารถช่วยเธอฟื้นตระกูลสวี่ขึ้นมาใหม่ได้ หลังจากที่ฟื้นตระกูลสวี่ให้กลับมาสำเร็จแล้วฉันกับเธอก็ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆกันอีก ฉันหวังว่าในช่วงระหว่างนี้ เธออย่าได้ไปรบกวนว่าที่เจ้าสาวฉันอีก”

สวี่เย็นหวั่นฟังมาถึงตรงนี้เกิดความรู้สึกเกลียดชังขึ้นมาเล็กน้อย กัดริมฝีปากพร้อมเอ่ยถามออกไป “เธอพูดอะไรกับคุณ? เธอบอกคุณใช่มั้ยว่าฉันจะทำร้ายเธอ? คุณช่วยฟังฉันอธิบายหน่อยได้มั้ย? เรื่องเมื่อวาน เดิมทีแล้วมันไม่ใช่...”

แต่คำพูดเธอยังไม่ทันได้พูดออกไปจนจบ ก็ถูกหานชิงขัดขึ้นมาเสียก่อน

“ไม่จำเป็นต้องอธิบาย”

สวี่เย็นหวั่นมองเขาไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากที่จะเชื่อ “พวกเรารู้จักกันมาตั้งหลายปี หรือว่าคุณจะไม่เชื่อในตัวฉันเลยงั้นหรอ? ตอนนี้คุณเชื่ออย่างนั้นไปเรียบร้อยแล้ว ฉันจะลงมือกับเธอ จะทำร้ายเธอใช่มั้ย? คุณได้เห็นฉันเป็นคนอย่างนั้นไปแล้ว?”

“เธอเป็นคนยังไงมันไม่สำคัญ” หานชิงยังคงพูดได้อย่างเผด็จการเหมือนเคย บางทีนี่อาจจะเป็นสไตล์การพูดของเขาอยู่แล้วก็ได้ เย็นชาไร้ความรู้สึก