เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1465

บทที่1464ไม่กลัวท้องหรือไง

“ค่ะ”เจียงเสี่ยวไป๋กับเหลียงหย่าเหอชินกับวิธีการอยู่ด้วยกันแบบนี้ตั้งนานแล้ว เพราะฉะนั้นจึงไม่ได้รู้สึกมีอะไรไม่เหมาะสม และดูเมนูต่อหน้าเธอขึ้นมาจริงๆ

“หนูอยากทานอันนี้ อันนี้เหมือนไม่อร่อย เพราะฉะนั้นอย่าเสิร์ฟดีกว่า ยังมีอันนี้ๆด้วย........”นิ้วมือของเจียงเสี่ยวไป๋ชี้อยู่ที่เมนูอย่างเร็ว เหลียงหย่าเหอที่อยู่ข้างๆมองดูด้วยรอยยิ้มเอ็นดู

ตู้เซียวหยู่กับเจียงเหย็นเคอเห็นภาพนี้แล้วแอบสบตากันอย่างห้ามใจไม่ได้

ทำไมรู้สึกลูกสาวตัวเองเหมือนคอยเพลิดเพลินอย่างเป็นไปตามธรรมชาติมาก? หรือว่าเธอสนิทกับพ่อแม่ของเซียวซู่มากแล้ว? หรือว่าพ่อแม่ของเซียวซู่เอ็นดูเสี่ยวไป๋อย่างกับสมบัติล้ำค่าชัดๆ?

“คุณตู้เซียวหยู่คุณน่ะไม่รู้ สมัยฉันเด็กๆก็อยากได้ลูกสาวคนนึง ปรากฏคลอดลูกชายออกมาคนนึง ฉันรังเกียจจะแย่ เด็กผู้หญิงออกจะน่ารักและหอมฉุย ความรู้สึกที่กอดอยู่ในอ้อมกอดก็ไม่เหมือนกัน เสี่ยวไป๋หน้าตาสวยขนาดนี้ ฉันแค่ดูก็ชอบเลยค่ะ”

ฟังจากคำพูดนี้ ตู้เซียวหยู่ถือว่าดูออกแล้ว เหลียงหย่าเหอคงเอ็นดูเสี่ยวไป๋เหมือนลูกสาวจริงๆ

เรื่องแบบนี้เหมือนก็ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว เพราะเจียงเสี่ยวไป๋ไม่รู้สึกอึดอัดเลยสักนิด เป็นธรรมชาติมาก ดังนั้นสามารถแน่ใจได้ว่าพวกเขาไม่ได้แสดงละครเพราะมีพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายอยู่ แต่ดีกับเสี่ยวไป๋จริงๆ

ทุกคนต่างก็สนใจเสี่ยวไป๋ เซียวซู่ที่อยู่ข้างๆถูกเพิกเฉยอย่างสิ้นเชิง

กระทั่งหลังจากสั่งอาหารเสร็จ แม้แต่ถามก็ไม่ถามว่าเซียวซู่จะทานอะไร ก็ยื่นให้กับพนักงานบริการโดยตรงเลย

ตอนที่เจียงเสี่ยวไป๋ไปสังเกตสีหน้าของเซียวซู่ พบว่าเขาไม่รู้สึกโกรธหรือรำคาญเพราะเหตุนี้เลย เธอเดาถ้าเขาไม่ใช่ท่อนไม้ก็คือไม่แคร์แล้ว

แต่เซียวซู่ล่ะก็ คาดว่าความเป็นไปได้ของอันข้างหน้าค่อนข้างสูงกว่า

หลังจากกับข้าวเสิร์ฟขึ้นโต๊ะหมด เหลียงหย่าเหอดูแลแค่เจียงเสี่ยวไป๋จริงๆซะด้วย ตู้เซียวหยู่ที่อยู่ข้างๆไม่มีโอกาสเลยสักนิด ไม่นานในถ้วยของเสี่ยวไป๋ก็ถูกกองเป็นภูเขา

ส่วนเซียวซู่ไม่มีใครสนใจอีกเช่นเคย

ระหว่างนั้นตู้เซียวหยู่ได้สำรวจเจ้าหมอนี่ไปหลายครั้ง พอนึกถึงเจ้าหมอนี่นอนกับลูกสาวที่ตัวเองเลี้ยงมาจนโตป่านนี้ ก็เกลียดเข้ากระดูกดำเลยทีเดียว

แต่พอคิดๆอีก ลูกสาวเลี้ยงโตสักวันก็ต้องแต่งงานอยู่ดี ก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดขนาดนั้นแล้ว แต่จะไม่มอบลูกสาวให้เขาง่ายๆอย่างนี้แน่นอน

หลังจากกินอิ่ม ก็คือเวลาพูดคุยกันแล้ว

ตู้เซียวหยู่เริ่มสอบถามเซียวซู่อย่างละเอียด

เธอเตรียมถามรายละเอียดของสถานการณ์กับเซียวซู่ ใครจะไปรู้เธอเพิ่งเปิดปาก เซียวซู่ยังไม่ทันได้ตอบ เหลียงหย่าเหอที่อยู่ข้างๆก็เอาเอกสารออกมาชุดนึง ออกมาวางที่ตรงหน้าของตู้เซียวหยู่โดยตรง

“คุณตู้เซียวหยู่ นี่เป็นประวัติการทำงานของเซียวซู่ค่ะ ตั้งแต่เล็กจนโตไม่ว่าเรื่องดีเรื่องชั่วฉันก็ได้จดไว้ในนี้แล้ว คุณลองดูค่ะ”

ตู้เซียวหยู่รับประวัติการทำงานในมือเธอมาด้วยสีหน้าจนปัญญา

“ประวัติ ประวัติการทำงาน?”

ทำไมตอนที่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายเจอกันถึงมีของแบบนี้? ของสิ่งนี้ไม่ใช่ไปสมัครงานถึงใช้เหรอ?

เห็นได้ชัดว่าเซียวซู่ก็คิดไม่ถึงว่าเหลียงหย่าเหอจะเตรียมของสิ่งนี้ หน้าดำไปในชั่วขณะ

“แม่ครับ แม่เอาอันนี้มาทำไมครับ?”

“แค๊กๆ........”เจียงเสี่ยวไป๋ไอไปครึ่งค่อนวันถึงสงบลงมา จากนั้นได้ใช้แรงไปเยอะมากถึงหาเสียงตัวเองกลับมาได้:“แม่คะ แม่พูดอะไรคะเนี่ย?”

ตู้เซียวหยู่ฟังแล้วหัวเราะเยาะ จากนั้นได้มือกอดอกชายตามองเธอ

“แกว่าฉันพูดอะไร? ยัยตัวแสบ เพื่อหลบคู่ครองที่ฉันหาให้แกก็หาผู้ชายคนนึงมาแสดงเป็นแฟนของแก ฉันเห็นว่าพวกแกก็เข้าหากันได้ดีพอสมควร จึงตั้งตารอให้พวกแกเล่นละครเป็นความจริง แต่ไม่ได้ให้แกย่ำยีตัวเองนะ”

ย่ำยี?

เจียงเสี่ยวไป๋กระพริบตา ดวงตาทั้งคู่แวววาว ใสสะอาดเหมือนน้ำแร่

“นี่มันสมัยไหนแล้วคะ ยังมีคำว่าย่ำยีตัวเองอะไรคะ? กับอิแค่นอนกับเขาไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรสักหน่อย”

เจียงเสี่ยวไป๋เอาหน้าถึงพูดคำพูดเหล่านี้แน่นอน

“นี่แกว่าอะไรนะ?”ตู้เซียวหยู่ลืมตาโต ยกมืออยากจะตีเธอ

เจียงเสี่ยวไป๋รีบกอดมือของเธอไว้:“แม่อย่าเพิ่งวู่วามสิคะ หนูแค่พูดไปงั้นๆแหละ แม่วางใจเถอะค่ะ หนูไม่ได้ย่ำยีตัวเองแน่นอน หนูกับเขาต่างก็ยังไม่ได้แต่งงานกัน ถ้าแม่รู้สึกว่าแบบนี้คือหนูย่ำยีตัวเอง แล้วเขาล่ะคะ? เพราะฉะนั้นไม่มีคำว่าย่ำยีค่ะ เพราะถ้าหนูเสียเปรียบ งั้นเขาก็ไม่ได้เปรียบแน่นอน”

“ยัยเด็กโง่ แกยังคิดว่าแกไม่เสียเปรียบอีก? แกนึกว่าแม่กำลังว่าอะไรแกอยู่? ฉันกลัวว่าถ้าหากแกท้อง ถึงเวลายังไม่คิดแต่งงาน ยังไม่คิดเอาลูก มันเสียสุขภาพกายมากแค่ไหนแกรู้มั้ย?”

ได้ยินคำว่าท้อง เจียงเสี่ยวไป๋อดยกมุมปากไม่ได้ “เอ่อ......ไม่มีทางท้องเร็วขนาดนั้นมั้งคะ?”

“ทำไมจะไม่มีทาง? ประจำเดือนแกไม่ได้มานานเท่าไหร่แล้ว?”