เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1485

บทที่1484 สภาพจิตใจคุณดีจังเลย

เซียวซู่ขมวดคิ้วคิดไปพักหนึ่งถึงพูด:“เป็นไปได้? หรือบางทีอาจจะสลับตัว ที่จริงผมไม่ใช่ลูกแท้ๆหรอก”

เจียงเสี่ยวไป๋พลิกตัวมาสบตากับเขา และพูดอย่างขำ:“ฉันก็แค่ล้อเล่นกับคุณเอง คุณคงไม่ใช่จริงจังมั้งคะ?”

“ผมก็แค่ล้อเล่น”

“โกหก คุณไม่มีรอยยิ้มเลย พูดเล่นอย่างหน้าแข็งทื่อ ไม่ตลกเลย!” เจียงเสี่ยวไป๋ยื่นมือจิ้มทรวงอกของเขา จากนั้นถูกเซียวซู่จับมือเอาไว้

จากนั้นเจียงเสี่ยวไป๋ถูกเขาดึงเข้ามาในอ้อมกอด คางของเซียวซู่พิงที่หัวของเธอ: “นอนเช้าหน่อย ต่อจากนี้มีเรื่องที่ต้องทำอีกเยอะ”

ใช่สิ แต่งงานดูเหมือนแค่วันแต่งงานค่อนข้างยุ่ง แต่พอได้เป็นเจ้าสาวจริงๆเจียงเสี่ยวไป๋ถึงรู้ เรื่องที่ต้องทำมีเยอะมาก

เพราะพวกเขายังต้องเตรียมเรือนหอใหม่

แต่ไม่นึกเลยว่าเหลียงหย่าเหอจะเตรียมเรือนหอไว้ล่วงหน้าแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ได้ไปดู ฮวงจุ้ยและทำเลต่างก็ดีมาก แต่แค่เฟอร์นิเจอร์ยังไม่ได้ซื้อ

ดังนั้นช่วงนี้เจียงเสี่ยวไป๋นอกจากยุ่งเรื่องแต่งงาน ยังต้องยุ่งเรื่องจัดวางเฟอร์นิเจอร์ในบ้านอีก เธอกับเซียวซู่ไปดูโซฟา เตียง โต๊ะทานข้าว พอเสร็จแล้วยังต้องไปซื้ออุปกรณ์อย่างอื่นอีก

ช่วงนี้เจียงเสี่ยวไป๋ได้สั่งของโชว์ชิ้นเล็กๆที่มีเอกลักษณ์มากมายผ่านโซเชียล

แน่นอน นอกเหนือจากนี้พวกเขาสองคนต่างก็ยังต้องทำงานกันอยู่ เพราะวันหยุดจะเก็บไว้ใช้ช่วงที่พวกเขาแต่งงาน

ดังนั้นทั้งสองคนสามารถบอกได้ว่ายุ่งจนออกเช้ากลับดึก

เพราะจะจัดงานแต่ง ดังนั้นก็ต้องส่งการ์ดเชิญและลูกอมมงคลเรียนเชิญแขก

หานมู่จื่อ เย่โม่เซิน หานชิง เสี่ยวเหยียนย่อมอยู่ในการเรียนเชิญครั้งนี้ แต่เจียงเสี่ยวไป๋กลับเป็นคนเอาการ์ดของเสี่ยวเหยียนมาเอง และบอกกับเซียวซู่ว่า: “คุณไปส่งการ์ดเชิญของคุณชายเย่และคุณนายของคุณ อันนี้ฉันไปส่งเอง”

เซียวซู่มองเธออย่างค่อนข้างลังเล

“ทำไม? แบ่งงานกันทำเข้าใจหรือเปล่า? อีกอย่างวันนี้ฉันก็ไม่มีธุระอะไร ถ้าคุณยุ่ง คุณก็เอาการ์ดเชิญคุณชายเย่ของคุณมาให้ฉันก็ได้”

เซียวซู่ไม่ได้พูดจา แค่จู่ๆยื่นมือกอดเจียงเสี่ยวไป๋ไว้ ใกล้ไปที่ข้างหูเธอและพูดเบาๆ: “กล้ำกลืนคุณแล้ว”

เพราะรู้ปมในใจของตัวเองอาจจะยังไม่ได้คลี่คลายหมด ดังนั้นเจียงเสี่ยวไป๋จึงเป็นคนรับผิดชอบงานนี้เอง เซียวซู่ไม่ยอมรับไม่ได้จริงๆว่าเจียงเสี่ยวไป๋ใจกว้าง

เกรงว่าชาตินี้ทั้งชาติ เขาคงไม่เจอผู้หญิงที่เหมือนเจียงเสี่ยวไป๋อีกแล้ว

เจียงเสี่ยวไป๋รู้ความคิดของเขา เธอก็ไม่โกรธ ไม่สำออย แค่พูดอย่างใจกว้าง: “ถ้าคุณรู้สึกว่าฉันกล้ำกลืน ต่อไปก็ดีกับฉันหน่อย อย่าทำให้ฉันเสียใจเด็ดขาด ถ้าคุณทำให้ฉันเสียใจล่ะก็......”

พูดถึงตรงนี้เจียงเสี่ยวไป๋หยุดนิ่งไปครู่นึง เหมือนปล่อยคำโหด:“ฉันก็จะไปจากคุณ ไปที่ที่คุณหาฉันไม่เจอตลอดกาล”

ได้ยินคำพูดของเธอ ทันใดนั้นหัวใจของเซียวซู่หยุดเต้นไปชั่วขณะ เขาถอยออกมา และขมวดคิ้วไว้แน่น:“ต่อไปห้ามพูดแบบนี้อีก”

เจียงเสี่ยวไป๋ยักคิ้วขึ้นมาด้วยความขำ“คุณกลัวอะไร? ขอแค่คุณไม่ทำให้ฉันเสียใจ ฉันก็จะไม่ไปจากคุณ และไม่ให้คุณหาฉันไม่เจอด้วย”

“สรุปก็คือ ต่อไปห้ามพูดอีก”

เพราะคำพูดของเจียงเสี่ยวไป๋ทำให้เซียวซู่นึกถึงคำพูดของหมอดู ไม่ใช่แยกจากกันก็คือตายจากกัน

เขาไม่อยากได้ตอนจบแบบนี้!

เซียวซู่ดึงเจียงเสี่ยวไป๋เข้ามาในอ้อมกอด และกอดเธอไว้แน่น

เจียงเสี่ยวไป๋ถึงขั้นดึงสติกลับมาไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น คนทั้งคนถูกเขากอดไว้แน่น แรงของเขาช่างเยอะ เหมือนจะนวดเธอเข้าไปในร่างกายของเขายังไงอย่างงั้น มือที่บีบอยู่ตรงเอวของเธอก็หนักจนน่ากลัว

ตอนที่ได้ยินชื่อของเซียวซู่ หานชิงยังค่อนข้างแปลกใจ จู่ๆเขาก็จำเจียงเสี่ยวไป๋ได้เขาจำเรื่องที่เซียวซู่อยู่หน้าห้องฉุกเฉินชกต่อยกับตัวเองก่อนหน้านั้นได้ และตอนนั้นผู้หญิงคนนี้ก็ยืนอยู่ข้างๆ

เห็นกับตาว่าแฟนของตัวเองชกต่อยกับคนอื่นเพราะผู้หญิงอีกคน ไม่นึกเลยว่าเธอยังจะแต่งงานกับเขาอีก?

ตั้งแต่เรื่องของครั้งก่อน หานชิงดูออกว่าเซียวซู่ยังมีใจให้เสี่ยวเหยียนอยู่

ตอนนี้กลับ.......

คิดถึงตรงนี้ ความรู้สึกที่หานชิงมีต่อเซียวซู่แย่ลงอีกหลายส่วน เขาเม้มปากไว้ไม่พูดจา

แต่ความคิดและแววตาของเขาหลบไม่พ้นสายตาของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนนี้เซียวซู่เป็นผู้ชายของตัวเองแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ย่อมไม่อยากให้หานชิงเข้าใจเขาผิดอยู่แล้ว เธอก็ไม่เลี่ยงคำต้องห้าม แต่ได้พูดตรงๆ:“ที่จริงครั้งก่อนเราเคยเจอหน้ากัน ตอนนั้นคุณยังอยู่ในห้องฉุกเฉิน เซียวซู่ยังมีเรื่องชกต่อยกับเขาเพื่อคุณเลยค่ะ”

เธอเป็นฝ่ายพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเอง ทันใดนั้นเสี่ยวเหยียนอึดอัดจะแย่ ไม่รู้จะพูดอะไรเลย

กลับเป็นหานชิง ในที่สุดสายตาก็ได้หล่นอยู่ที่ใบหน้าเธอ และเพ่งมองเธอ

“แต่นั่นล้วนเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ตอนนี้เซียวซู่ถูกฉันล้อมไว้ เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องกังวลว่าเขามาแย่งผู้หญิงของคุณแล้ว แล้วก็เสี่ยวเหยียน คุณก็ไม่ต้องกังวลว่าเขาจะมาก่อกวนคุณแล้วค่ะ”

เสี่ยวเหยียนคาดไม่ถึงจริงๆว่าเธอจะเอาเรื่องมาพูดต่อหน้า ได้แต่ยิ้ม

“วางใจเถอะ ฉันไม่มีเจตนาร้ายกับพวกคุณหรอก เป็นฝ่ายพูดเรื่องนี้เองก็ไม่อยากให้พวกคุณมีความข้องใจ ตอนนี้พวกคุณฟังแล้วอาจจะค่อนข้างอึดอัด แต่ต่อไปก็ไม่รู้สึกอะไรแล้วค่ะ”

ถ้าเธอไม่พูดสักที งั้นต่อไปเจอหน้าก็ต้องอึดอัดตลอด พูดเคลียร์กันแล้วกลับแค่อึดอัดชั่วขณะ ต่อไปก็ดีแล้ว

หลังจากเสี่ยวเหยียนฟังคำพูดเหล่านี้แล้ว ก็เผยรอยยิ้มออกมาอย่างห้ามใจไม่ได้

“จิตใจคุณดีจังเลย ในเมื่อคุณไม่ถือสา งั้นฉันก็วางใจแล้วค่ะ”