เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 185

บทที่ 184 ให้เธอชดใช้ชีวิตให้เสิ่นเฉียว

“น่าแปลก เสิ่นเฉียวไปไหนแล้ว?” หานเส่โยวปาดหยดน้ำที่อยู่บนใบหน้าออก จากนั้นก็ถาม

มีพนักงานมาพยุงเธอพอดี “ยินดีกับคุณผู้หญิงท่านนี้ด้วยนะคะที่ได้รับรางวัลชนะเลิศของการแข่งขันว่ายน้ำหญิง”

แสงไฟส่องลงมายังบนตัวเธอ ทำให้หยดน้ำบนตัวเธอดูเจิดจ้าไปอีก แววตาของคนส่วนมากในงานต่างก็มองมาทางหานเส่โยว

หานเส่โยวดีใจมาก ลืมเรื่องของเสิ่นเฉียวไปแล้ว เธอยิ้มแย้มอย่างได้ใจต่อหน้ากล้อง

เสี่ยวเหยียนขึ้นมาจากสระน้ำ หยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดร่างกายของตัวเองจากนั้นเธอเดินไปทางด้านหลังทางที่เสิ่นเฉียวเดินไปเมื่อกี้ ปรากฏว่าเดินไปจะวนหนึ่งรอบแล้วก็ยังไม่เห็นเงาของเสิ่นเฉียว อีกอย่างโทรศัพท์ที่เธอฝากให้เสิ่นเฉียวก็หายไปแล้ว

เสี่ยวเหยียนกังวลในใจ เสิ่นเฉียวที่ยังอยู่ดีๆ จะหายไปไหนแล้ว?

เธอมองไปรอบๆ ข้าง จู่ๆ ก็มองเห็นรอยยิ้มที่ได้ใจของกาวหยุน ระหว่างสองคนนี้.....

เสี่ยวเหยียนเหมือนจะนึกอะไรออกกะทันหัน เธอก็เลยรีบไปตามหารองประธานเย่ไปทั่ว อยากจะนำเรื่องนี้ไปบอกกับเย่หลิ่นหาน

เย่หลิ่นหานมีความรู้สึกต่อเสิ่นเฉียว นำเรื่องนี้ไปบอกเขา เขาจะต้องไม่เห็นแล้วไม่ช่วยแน่นอน

แต่ว่ามองไปรอบๆ แล้วก็ไม่เจอเงาของเย่หลิ่นหานเลย เสี่ยวเหยียนกังวลราวกับมดที่อยู่บนหม้อ

เธอเป็นห่วงและกลัว หางตาของเธอจู่ๆ ก็มีคนที่อยู่ไม่ไกลนักคนหนึ่ง

เย่โม่เซินที่นั่งอยู่บนรถเข็น！

เขา!

ก่อนหน้านี้เสิ่นเฉียวเคยขึ้นลงรถของเขามาก่อนไม่ใช่หรอ? ทั้งสองน่าจะเคยมีอดีตด้วยกันจึงจะถูก เธอไปขอร้องให้เย่โม่เซินช่วย เขาคงจะไม่มีทางไม่สนใจหรอกมั้ง?

ไม่สนแล้ว! ตอนนี้หาเย่หลิ่นหานไม่เจอ เธอจึงต้องไปหาเย่โม่เซินแล้ว!

เสี่ยวเหยียนเดินตรงไปทางเย่โม่เซินด้วยก้าวเท้าที่ใหญ่

เซียวซู่ที่อยู่ไกลๆ มองเห็นเสี่ยวเหยียนสวมชุดบิกินี่แล้วเดินตรงมาทางพวกเขาด้วยร่างกายที่เต็มไปด้วยหยดน้ำ แววตาดูเร่งรีบ มองดูอย่างแน่ชัดอีกครั้ง นี่เป็นผู้หญิงที่มักจะอยู่กับผู้ช่วยเสิ่นไม่ใช่หรอ

ฉะนั้นเธอก็เลยก้มหน้าพูดไปประโยคหนึ่ง “คุณชายเย่ มีคนมาครับ”

เย่โม่เซินหัวเราะอย่างเย็นชาไปคำหนึ่ง “ให้เธอไปไกลๆ”

วันนี้มีคนไม่น้อยแล้วที่อยากจะเข้ามาใกล้ชิดเขา แต่ว่าเย่โม่เซินเย็นชาเกินไปแล้ว เพียงแค่แววตาเดียวก็ทำเอาคนอื่นตกใจจนไม่กล้าเดินขึ้นมาอีก มีบางคนกล้าหน่อยเดินตรงมาข้างหน้า แต่ต่างก็ถูกเซียวซู่ทำโมโหกลับไป

“คุณชายเย่ เธอคงจะไม่ได้มาเพราะคุณ”

คำพูดของเซียวซู่ทำให้เย่โม่เซินขมวดคิ้ว แล้วมองไปทางผู้หญิงคนนั้นหนึ่งที

เพียงแค่แวบเดียว เขาก็เก็บสายตา ไม่ได้ดูร่างกายของผู้หญิงคนนั้นอีก

ในสมองกลับนึกถึงภาพเสิ่นเฉียวที่สวมชุดกระโปรงเซ็กซี่สีแดง

ให้ตายเถอะ!

ผู้หญิงคนนี้ไม่ยอมจากไปสักที

พอพูดขึ้นมา——จู่ๆ เย่โม่เซินก็สังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นละออกจากสายตาของตัวเองไปแล้ว ไม่รู้ว่าเธอหายไปไหนแล้ว

“คุณชายเย่ ขอร้องคุณต้องช่วยเสิ่นเฉียวนะ!”

เย่โม่เซินขมวดคิ้ว แววตาที่แหลมคมมองไปทางใบหน้าของเธอ แววตาสีดำจ้องเธอไว้ “เธอพูดว่าอะไรนะ?”

เสี่ยวเหยียนเดินเข้ามาด้วยความรีบเร่ง ยังหายใจหนักๆ อยู่ “เฉียวๆ หายตัวไปแล้ว”

“หายตัวไป?” เซียวซู่หรี่ตา “เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? เธอรู้ได้ไงว่าเสิ่นเฉียวหายตัวไปแล้ว?”

เสี่ยวเหยียนเรียบเรียงคำพูด แล้วพูดออกด้วยประโยคง่ายๆ สั้น “ก่อนที่ฉันจะลงน้ำเธอตกลงกับฉันว่าจะไปถ่ายรูปให้พวกเรา แต่ว่าหลังจากการแข่งขันจบแล้วเธอก็ไม่ปรากฏตัวอีกเลย เมื่อกี้ฉันหาไปรอบหนึ่งก็ไม่เจอเงาของเธอแล้ว เฉียวๆ ไม่ใช่คนที่ไปไม่ลา ฉันสงสัยว่าต้องเกิดเรื่องขึ้นกับเธอแน่นอน”

แววตาของเย่โม่เซินแหลมคมราวกับมีด หยุดอยู่บนใบหน้าของกาวหยุน ทันใดนั้นกาวหยุนรู้สึกว่าไหล่ของตัวเองเหมือนแบกรับภูเขาลูกใหญ่อยู่ ทำให้เธอต้องก้มโค้งลงไป

“ภายในหนึ่งนาที ฉันจะต้องเห็นตัวเธอ”

“ถ้าหากว่าเสิ่นเฉียวเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา เธอต้องใช้ด้วยชีวิต”

เสียงที่เย็นชาราวกับว่าส่งผ่านมาจากนรก กาวหยุนตกใจจนสีหน้าซีดขาวไปหมด ทั้งร่างกายของเธอสั่นไปหมด

เซียวซู่รีบพูดต่อ “ยังไม่รีบไปหาเธออีก!”

“ครับ....” กาวหยุนไม่สนใจอย่างอื่นแล้ว ในหัวสมองของเธอมีแต่ตำพูดประโยคเมื่อกี้ของเย่โม่เซิน ถ้าหากว่าเสิ่นเฉียวเกิดเรื่องแล้วก็ งั้นเธอก็จะต้อง...ตามไปด้วย เธอยังไม่อยากตาย

“ฉันไปพวกเธอไป รีบหน่อยเถอะ!” กาวหยุนนึกถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นตามมา ก็รีบลุกขึ้นเดินไปทางข้างหลัง

“ตามมา”

เซียวซู่เข็นเย่โม่เซินแล้วเดินตามไป เสี่ยวเหยียนอึ้งไปสักพักจากนั้นรีบตามไป

แต่คนอื่นๆ ก็ยังคงสนุกสนานกันอยู่ มีคนน้อยมากที่รู้สถานการณ์นี้ ไม่ว่างยังไงแล้วก็มีผู้คนมากมาย ในขณะที่หานเส่โยวก็ถูกแสงสว่างต่างๆ ล้อมรอบ เธอมองไปทางเย่โม่เซินด้วยความดีใจ แต่กลับเห็นว่าเย่โม่เซินจากไปด้วยสีหน้าที่แย่แล้ว ไม่ได้หันมาทางเธอเลย

ทันใดนั้นรอยยิ้มของหานเส่โยวก็หายไปแล้ว

เพื่อที่เธอจะได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขัน เพื่อที่จะชนะเกียรติยศนี้ เพื่อที่จะเป็นผู้หญิงที่งดงามที่สุดในค่ำคืนนี้ ฉะนั้นเธอจึงกัดฟันพยายามมาตั้งแต่ต้นจนจบ

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเย่โม่เซินไม่มองเธอเลย ทำไม?

“เดินเร็วๆ หน่อย!” เสี่ยวเหยียนตามหลังของเย่โม่เซิน เห็นกาวหยุนเดินจนขาเซไปหมด จึงพูดกับเธอไปประโยคหนึ่ง

กาวหยุนจึงทำได้แต่เดินเร็วขึ้น เสี่ยวเหยียนตื่นเต้นจะตายอยู่แล้ว บ่นพึมพำไปด้วยว่า “พวกเธอเอาเสิ่นเฉียวไปไว้ที่ไหนแล้ว พวกเธออยากทำอะไรกับเธอ?”

กาวหยุนเกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว “ฉันไม่ได้อยากทำแบบนี้เลย คือ....คือคำสั่งของหัวหน้าสวี่....ให้ฉันใส่ยาลงในแก้ว แล้วนำเธอมา.....”