เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 444
บทที่443 ฉันคิดเหมือนนายเลย
ในท้ายที่สุดหานมู่จื่อก็ตัดสินใจถ่ายภาพและส่งให้เธอ
แต่หลังจากถ่ายภาพแล้วกลับส่งรูปเสื้อที่ยังสภาพดีที่ถ่ายไว้ในตอนนั้นส่งไป
หลินซิงหั่ว{ว้าว ชุดสวยมากเลย ขอบคุณมากเลยนะคนสวยนี่แหละสิ่งที่ฉันต้องการ }
ทันทีที่เขาพูดจบ ภาพจากหานมู่จื่ออีกหนึ่งรูปก็ถูกส่งตามไปเหมือนกัน
หลินซิงหั่วหยุดชั่วขณะและดูตกใจเป็นอย่างมาก
{นี่มันอะไรกัน? ทำไมน่าเกลียดขนาดนี้}
หานมู่จื่อ：“……”
{นี่แหละสิ่งที่ฉันกำลังพูดถึง}
หานมู่จื่อ {ขอโทษจริงๆ แต่ฉันขอบอกตรงๆเลยแล้วกัน }
ไม่มีปฏิกิริยาใดๆจากหลินซิงหั่ว หานมู่จื่อจำใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอในวันนั้นได้
แต่เดิม ... เธอยังคงชอบหลินซิงหั่วอย่างไรก็ตามคน ๆ นี้เป็นคนตรงไปตรงมาและกระตือรือร้น แต่หลังจากเกิดเรื่องดังกล่าวก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองจะเป็นยังไงต่อไป
เธอพิมพ์แชทตอบอย่างช้าๆ: {จะเห็นด้วยไหมถ้าฉันจะซ่อมชุดนี้}
ก่อนจบการสนทนา หลินซิงหั่วได้โทรหาวิดีโอคอลทาง WeChatมา
หานมู่จื่อตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วหยิบมันขึ้นมา
หลังจากนั้นใบหน้าที่สวยงามของหลินซิงหั่วก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์ เธอสวมชุดย้อนยุค
เมื่อเธอเห็น หานมู่จื่อ เธอก็แสดงฟันขาวสะอาดเป็นแถวทันที “สวัสดี คนสวย”
หานมู่จื่อ“คุณหลิน”
"ทำไมคุณถึงเรียกฉันว่าคุณหลิน？เรียกฉันว่าซิงหั่วก็ได้ ฉันเป็นแฟนคลับของของคุณเลยนะ ฉันกำลังถ่ายทอดสดอยู่ แต่การถ่ายทำจบลงแล้ว ฉันกำลังล้างเครื่องสำอางอยู่และจะออกไปข้างนอก นั้นฉันจะไปหาน่ะ"
หานมู่จื่อสังเกตเห็นถึงหลินซิงหั่วและพบว่าไม่มีความโกรธบนใบหน้าของเธอเลย และดูเหมือนว่า
การพังของชุดตัวนั้นไม่มีผลกระทบต่อเธอเลย
เธอตัวแข็งอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามอย่างเงียบ ๆ "ชุดสูทชุดนั้น คุณ ... "
“ เป็นแค่ชุดไม่ใช่เหรอ？คุณไม่ได้เป็นคนออกแบบมันไม่ใช่รึไง พังแล้วให้มันพังไปเถอะ ”
“พังแล้วให้มันพังไปงั้นเหรอ?” หานมู่จื่อไม่คาดคิดเลยว่าเธอจะพูดแบบนี้ออกมา
และตกตะลึงเป็นเวลานานก่อนที่จะตอบสนองกลับ “แล้วคุณใส่อะไรในงานแถลงข่าวละ?”
“งานแถลงข่าวงั้นเหรอ? อ๋อใช่สิลืมไปเลยว่าต้องไปงานแถลงข่าว คุณเคยออกแบบไว้หลายผลงานไม่ใช่เหรอ งั้นก็ให้ฉันยืมใส่ก่อนไม่ได้รึไง?”
ผลงานก่อนหน้านี้ของเธอ? หานมู่จื่อครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง “แต่ว่าผลงานเหล่านั้น …”
หานมู่จื่อหยุดคิดพักหนึ่งและดูเหมือนจะคิดอะไรออกบางอย่าง "ดูเหมือนว่าเคยมีบางอย่างที่ฉันซ่อนไว้อยู่นะ"
เมื่อ หลินซิงหั่วได้ยินแล้วดวงตาของเขาก็จ้องมองไปที่หน้าจอ “จริงเหรอ เอามาให้ฉันเร็ว ฉันต้องใส่ไม่ว่ามันจะเป็นยังไงฉันก็ใส่ได้ทั้งนั้น!”
และแล้วทั้งสองก็ตกลงกันสำเร็จอย่างราบรื่น
หลังจากวางโทรศัพท์แล้วหานมู่จื่อมองไปยังชุดสูทแล้วถอนหายใจออกมาหนึ่งเฮือก
เสี่ยวเหยียนก็เดินเข้ามาพอดี
“เป็นยังไงบ้าง”
เสี่ยวเหยียนส่ายหัว “คุณเดาถูกแล้วไม่ใช่การขโมยแต่มีคนจงใจทำมัน”
หานมู่จื่อลดสายตาลงมอง “ไปดูกล้องวงจรก็รู้แล้วว่าเป็นฝีมือใคร?”
“ยังไม่ได้” เสี่ยวเหยียนส่ายหัว “ชั้นหกมีจุดบอดอยู่หลายจุด เพราะงั้น…..” ในตอนนี้เสี่ยวเหยียนลดศีรษะลงเล็กน้อยอย่างตำหนิตัวเอง “เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ต้องตำหนิฉัน งานสำคัญแบบนี้ฉันน่าจะเตรียมตัวให้ดีกว่านี้”
“ไม่เป็นไร แก้ไขแล้ว” หานมู่ซีลุกขึ้นและเดินไปที่ด้านของเซียวเหยียน: "ไปกันเถอะ"
“จะไปไหน”
“หาคนร้าย”
เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วเสี่ยวเหยียนก็รีบหันไปและตามเขาไป
ทั้งสองเดินเข้าไปในลิฟต์ด้วยกัน
“แล้วคุณรู้หรือว่าจะหาคนร้ายได้ที่ไหน”
“อีกฝ่ายใช้จุดบอดเพื่อหลีกเลี่ยงสถานที่เหล่านี้ แต่ตราบใดที่เขาปรากฏตัวเขาจะทิ้งร่องรอยไว้ในพื้นที่
ที่ถูกตรวจสอบ เราจำเป็นต้องตรวจสอบพื้นที่ทั้งหมดใน บริษัท”
เมื่อได้ยินเสี่ยวเหยียนก็พยักหน้า “ใช่ แล้วทำไมฉันถึงคิดไม่ถึงเรื่องนี้กันนะ ฉันอาจจะกังวลเกินไปเองก็ได้”
เราได้รับการละเมิดสัญญากับทางบริษัทของคุณ”
หานมู่จื่อหยุดชั่วคราว จากนั้นก็โค้งขึ้นริมฝีปากและกล่าวว่า "เนื่องจาก บริษัท ของคุณได้รับการละเมิดสัญญาของเรา นั่นหมายความว่าเรายินดีที่จะชดเชยตามสัญญาตราบเท่าที่ค่าชดเชยเพียงพอ
ส่วนที่เหลือจะไม่เป็นความรับผิดชอบของฉัน มีอะไรบางอย่างผิดปกติ?
ถ้าคุณมีอะไรคุณสามารถหาทนายความที่เราว่าจ้างได้ คุณต้องการให้ฉันให้นามบัตรของเขาไหม? "
เซียวซู่ “……”
ฉันไม่รู้ว่านั่นเป็นภาพลวงตาหรือเปล่า
ฉันรู้สึกเสมอว่าทัศนคติของหานมู่จื่อที่มีต่อเขาเย็นชากว่าเมื่อก่อนมาก
อาจเป็นเพราะสิ่งที่เขาพูดเมื่อคืนโทรศัพท์หรือไม่? เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เขาก็ไอเบา ๆ และอธิบายว่า
“ คุณShellyสิ่งที่ฉันพูดครั้งที่แล้วมันไม่ได้ตั้งใจคุณ....”
“ เซียวซู่ฉันเห็นด้วยกับสิ่งที่คุณพูดและฉันก็เห็นด้วยกับคุณ หากมีอะไรที่ทำให้พวกคุณเข้าใจผิด
โปรดช่วยฉันอธิบายให้เขาฟังหน่อยเพราะฉันยังมีบางอย่างที่ต้องไปทำ”
แล้วเธอก็เห็นรถของลุงหนานที่กำลังขับมาพอดี
เขายกมือกวักเรียกแล้วเดินไปอย่างรวดเร็ว
จากนั้นเธอก็เปิดประตูและตรงเข้าไปในรถ
เซียวซู่มองดูเงาที่กำลังเดินจากไปและรู้สึกค่อนข้างซับซ้อน
หลังจากเห็นป้ายทะเบียนรถเขาก็หรี่ตาด้วยความสงสัย
นั่นใช่รถของบ้านหานรึเปล่า?
เธอไปทำความรู้จักกับบ้านหานได้อย่างไง?
ใบหน้าของเซียวซู่ก็เปลี่ยนสีหน้าไม่พอใจยิ่งกว่าเดิม
“คุณมาทำอะไร” เสียงดังมาจากด้านหลัง
เซียวซู่หันหลังกลับไปดูและเห็นเสี่ยวเหยียน ก็เห็นเสี่ยวเหยียนจ้องมองเขาอย่างไม่สบายใจ
ตั้งแต่การสนทนาครั้งล่าสุดเสี่ยวเหยียนมักจะมองเขาอย่างไม่พอใจอยู่เรื่อยเลย
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่