เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 528

บทที่ 527 เขากล้าแย่งคนกับคุณชายเย่อย่างนั้นเหรอ

เขามาได้อย่างไรกัน? หานมู่จื่อสีหน้าไม่ค่อยดี เมื่อฉินหยานมองไปทางด้านหลังเขาสีหน้าก็พลันเปลี่ยนทันที

เย่โม่เซิน?

เขามาที่นี่ทำไม?

แม้ว่าครั้งก่อนเย่โม่เซินจะมาแก้ปัญหาเรื่องรถชนแทนหานมู่จื่อ ถึงแม้ว่าฉินหยานจะรู้สึกว่าหน้าตาอีกฝ่ายจะตรงรสนิยมตัวเอง แต่ทว่าก็ไม่ได้ทำอะไรผลีผลามเพราะมีเย่โมเซินที่ตีหน้ายักษ์อยู่ด้วย

เขาไม่รู้ว่าหานมู่จื่อเป็นผู้หญิงของอีกฝ่ายหรือเปล่า

ทว่าการนัดดูตัววันนี้ มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่า...... ไม่น่าจะเป็นอะไรกัน

แต่เมื่อเย่โม่เซินปรากฏตัวแล้ว

ทั้งสองคนไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบสนองออกมา เงาของร่างสูงที่ยืนอยู่ใกล้ๆ โต๊ะ ก้าวเข้ามาหาทั้งคู่อย่างมั่นคง เพียงไม่นาน...... เขาก็มานั่งลงข้างหานมู่จื่อ

หานมู่จื่อ: “........”

เย่โม่เซินนั่งอยู่ข้างหลังตัวเองมาตลอดเลยเหรอเนี่ย? แล้วทำไมเธอถึงไม่เห็นเลย? หรือว่าก่อนหน้านี้เธอเอาแต่สนใจรูปถ่ายมากเกินไปอย่างนั้นเหรอ?

เมื่อคิดอย่างนั้นก็รู้สึกถึงความเป็นไปได้

ทันทีที่เย่โม่เซินนั่งลง บรรยากาศอบอุ่นโดยรอบก็เหมือนว่าจะค่อยๆ ลดลง

ออร่าความแข็งแกร่งจากตัวเขามันทั้งดูเย็นชา ไม่ยอมใคร และแสนหยาบคาย เขาทั้งดูเฉยชาและดูต่อต้านจากผู้คนรอบนอก

อย่างไรก็ตามออร่าที่แสดงออกมาอยู่ตอนนี้ก็ยังแผ่ปกคลุมหานมู่จื่อเข้าไปด้วย

การรวมตัวของชายหญิงหน้าตาหล่อสวยยิ่งทำให้ดูมีเสน่ห์ ไม่ต้องพูดถึงเย่โม่เซินที่ดูโดดเด่นเป็นอย่างมาก

ฉินหยานเองก็รู้สึกว่าตั้งแต่เขาปรากฏตัวออกมาเขาก็กลายเป็นคนพิเศษในวันนี้ทันที

แต่...... ที่อีกฝ่ายมาดูตัว แสดงให้ชัดว่า......

มือของฉินหยานที่วางอยู่ใต้โต๊ะถึงกับกำหมัดแน่น สายตากวาดมองไปที่ใบหน้ารูปไข่ของหานมู่จื่ออย่างไม่ยินยอม

เขาไม่อยากพลาดโอกาสนี้

เมื่อพิจารณาแล้ว ฉินหยานก็หันไปพูดกับเย่โม่เซิน “คุณเย่ บังเอิญจังเลยนะครับ”

“บังเอิญ?” เย่โม่เซินหรี่ตามมอง จ้องอีกฝ่ายด้วยรังสีอันตราย ริมฝีปากโค้งอย่างไม่เป็นมิตร

“ไม่บังเอิญหรอก? ผมตั้งใจมาเอง”

ฉินหยาน : “......”

หานมู่จื่อ: “……”

เขารู้ได้อย่างไรว่าเธอมีนัดดูตัวที่นี่?

ตั้งแต่วันนั้นไม่ใช่เขาหายไปแล้วหรอกเหรอ? ทำไมจู่ๆ ถึงได้โผล่ออกมา?

จะมาก่อกวนการดูตัวอย่างนั้นเหรอ? แม้ว่าเธอจะไม่ได้ชอบคู่ดูตัววันนี้มากนัก แต่นี่ก็ไม่ใช่จุดที่เย่โม่เซินจะเข้ามาแทรกแซงได้

“ความหมายของคุณเย่คือ...”

“พวกคุณกำลังดูตัวกันงั้นเหรอ?” เย่โม่เซินเอ่ยถามขึ้นอย่างกะทันหัน

ฉินหยานตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็พยักหน้าแล้วตอบว่า: “ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอครับ? ”

เย่โม่เซินขยับเข้ามาใกล้หานมู่จื่อ ในระยะที่ใกล้มากจนสามารถสูดกลิ่นหอมๆ ได้ หานมู่จื่อย่นคิ้ว ก่อนจะได้ยินน้ำเสียงชั่วร้ายจากใครบางคน “บนเตียงเมื่อคืน.... ที่คุณบอกว่าวันนี้มีธุระ หมายถึงเรื่องนี้เองเหรอ? ”

ทันทีที่ได้ฟัง ฉินหยานและหานมู่จื่อก็หน้าเปลี่ยนสีกันทั้งคู่

หานมู่จื่อเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ มองเย่โม่เซินที่อยู่ใกล้ๆ

ไอ้บ้านี่พูดไร้สาระอะไร?

“คุณหาน คุณ.....” ฉินหยานมองมาทางหานมู่จื่อก่อนพูดออกมาอย่างยากลำบาก

หานมู่จื่อหลับตาลง ดูท่าว่าเย่โม่เซินคงอยากจะมาล้มการดูตัว อย่างนั้นเธอจะไม่มีทางยอมให้เขาสมหวัง

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หานมู่จื่อก็เปลี่ยนท่าทีจากความเฉยเมยก่อนหน้า เธอมองฉินหยานอยู่ครู่หนึ่งก่อนยิ้มออกมา “ไม่ใช่ค่ะ”

คำสั้นๆ เพียงสองคำ แต่ทว่าก็ทำให้ฉินหยานรู้สึกมั่นใจเพิ่มขึ้น

เพียงแค่เธอปฏิเสธ อย่างนั้นก็ชัดเจนว่าเย่โม่เซินมีความรู้สึกให้หานมู่จื่อเพียงฝ่ายเดียว เขายังมีโอกาส

“ขอบคุณค่ะ” หานมู่จื่อที่กำลังจะก้มตัวเข้าไปนั่งในรถ ก็รู้สึกสัมผัสรัดแน่นที่บริเวณเอว

ในวินาทีถัดมา ตัวของเธอก็ถูกยกลอยขึ้น

“อ๊ะ” หานมู่จื่อร้องออกมาอย่างตกใจ ก่อนจะออกแรงพยายามดิ้นอย่างหนัก

“คุณเย่ นี่มันอะไรกัน?” ฉินหยานมองเห็นหานมู่จื่อที่โดนเย่โม่เซินอุ้มพาดไหล่ก็เอ่ยถามขึ้นอย่างเย็นชา

“หึ” เย่โม่เซินยิ้มเยาะออกมา สายตามีเพียงความเย็นชาที่ปรากฏออกมา “ทำไม? คุณชายฉินคิดจะแย่งคนกับผมเย่โม่เซินเหรอ? ครั้งที่แล้วยังได้รับบทเรียนไม่พออีกเหรอครับ? ”

ฉินหยานเม้มปากแน่น “เธอไม่ได้เต็มใจไปกับคุณ”

“ถ้าหากคุณชายฉินมีความกล้าก็มาพยายามแย่งคนของเย่โม่เซินได้นะครับ” เมื่อสิ้นคำพูด เย่โม่เซินก็หมุนตัวอุ้มร่างของหานมู่จื่อจากไป

“เย่โม่เซิน คุณปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน! ” ท้องของหานมู่จื่อพาดอยู่บนไหล่ของเย่โม่เซิน ไหล่ของเขาแข็งมากจนเธอรู้สึกเจ็บหน้าท้องไปหมด

และท่าทางนี้มันทำให้เธอมึนหัวไปหมด อึดอัดเป็นบ้าเลย

เธอรู้สึกเหมือนกับว่ากาแฟที่เธอเพิ่งจิบเข้าไปจะอาเจียนออกมา

อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังได้ยินคำพูดของร้ายกาจของเย่โม่เซินที่พูดกับฉินหยาน ในช่วงเวลาที่เย่โม่เซินเดินกลับไปก็ทำให้หานมู่จื่อเห็นฉินหยานที่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นได้ สีหน้าของเขากำลังดูยุ่งเหยิง จนในที่สุดก็มองไม่เห็นอีก

ในเวลาต่อมาหานมู่จื่อได้ถูกเย่โม่เซินยัดเข้าไปในรถ การเปลี่ยนท่าทางมันยิ่งทำให้เธอรู้สึกมึนหัว

ปึง!

ประตูรถถูกปิดตาย ร่างสูงของเย่โม่เซินกดเข้ามา ก่อนจะจับศีรษะเธอล็อกเอาไว้แล้วกดจูบลงมา

“อื้อ”

ริมฝีปากบางของหานมู่จื่อที่ถูกปิดแน่น ซ้ำยังเวียนหัวอย่างหนัก

ดูท่าว่าการกระทำของเธอวันนี้คงจะเป็นการยั่วยุเขา ดังนั้นจึงทำให้การกระทำของเย่โม่เซินดูหยาบคาย ทั้งเธอยังถูกเขากัดเข้าที่ริมฝีปากล่างอย่างแรง

เลือดค่อยๆ ไหลออกมาจากริมฝีปาก หานมู่จื่อขมวดคิ้วแน่น

หลังจากนั้นเขาถึงยอมผละออกไปแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “อยากขึ้นรถมันมากหรอ? ชีวิตนี้อย่าได้คิดถึงเรื่องนี้อีก! ”