เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 643
บทที่642 ได้รับความทุกข์ทรมานอย่างมาก
ดังนั้นถ้าเกิดเขาไม่ยอมพูด หานมู่จื่อก็จะเป็นคนพูดถึงมันเอง
เย่โม่เซินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เม้มปากบางแล้วเอ่ยเสียงเบา
“พรุ่งนี้ ฉันจะจัดการให้ วันนี้เธอพักผ่อนก่อน”
พรุ่งนี้เหรอ ?
หานมู่จื่อพยักหน้ารับ “ได้ พรุ่งนี้พอไปเจอแล้ว พวกเราก็กลับประเทศเลย”
จู่ๆเธอก็ออกมาต่างประเทศ นี่เป็นอะไรที่ไร้สาระเป็นที่สุด อีกอย่างเสี่ยวเหยียนก็ดูท่าทางอารมณ์ไม่ค่อยจะดี ถึงแม้ตอนคุยโทรศัพท์กันเมื่อวานเธอจะไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมาเลยก็ตาม
แต่หานมู่จื่อก็สังเกตเห็นว่าตาเธอบวมเล็กน้อยผ่านการคุยกันทางวิดีโอ แถมยังตาแดงด้วย เป็นหลักฐานว่าเธอคงผ่านการร้องไห้มาเป็นเวลานานพอสมควร
ส่วนที่ว่าร้องไห้เพราะอะไร ไม่ต้องคิดก็รู้เหตุผลอยู่แล้ว
ดังนั้นเธอเลยอยากจะกลับไปให้เร็วที่สุด
“ทำไมต้องรีบกลับประเทศขนาดนั้น ?” เย่โม่เซินขมวดคิ้วเล็กน้อย “กว่าจะได้ออกมาไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ จะกลับไปทั้งอย่างนี้เลยเหรอ ?”
หานมู่จื่อ “......ถ้าไม่อย่างนั้น ? คุณยังอยากจะไปเที่ยวสักรอบหรือไง”
“แล้วไม่ดีเหรอ” เย่โม่เซินจ้องมองเธอ แววตาหมองลงเล็กน้อย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ผ่านไปครู่หนึ่งจู่ๆมุมปากเขาก็ขยับขึ้นอีกครั้ง แววตาก็กลับมามีสีสัน “ก็ดี รีบกลับไปหน่อยก็ได้”
ทำไมจู่ๆถึงได้รู้สึกว่าเหมือนเขากลายร่างเป็นหมาป่าตัวโตไปเสียได้
แล้วหานมู่จื่อก็คิดถึงเรื่องที่ตัวเองพูดกับเขาก่อนออกจากประเทศขึ้นมาได้ทันที
“ฉันจะเป็นผู้ชายของเธออย่างชอบธรรม”
“ฉันจะเป็นพ่อของลูกเธอด้วย”
“......”
บ้าจริง !
ก่อนหน้านี้เธอลืมเรื่องพวกนี้ไปเสียได้ เร่งเขาให้กลับประเทศแบบนี้เหมือนว่าต้องการเร่งให้เขามาเป็นผู้ชายโดยชอบธรรมของตัวเองยังไงอย่างนั้น
หานมู่จื่อแอบกัดฟันกรามตัวเอง เป็นเพราะตัวเธอเองลืมเรื่องนี้ไปเอง ดังนั้นตอนนี้ก็เลยพูดอะไรไม่ออก
เพียงแต่......พอคิดว่าเย่โม่เซินกับเสี่ยวหมี่โต้วจะต้องเจอหน้ากัน
ในใจของหานมู่จื่อก็รู้สึกกังวลขึ้นมา
ถ้าเห็นว่าเสี่ยวหมี่โต้วหน้าตาเหมือนเขาเปี๊ยบ เย่โม่เซินเขา......จะแสดงสีหน้ายังไงออกมาบ้าง ?
จะประหลาดใจ หรือว่าหวาดกลัว หรือว่า......เขาจะดีใจ ?
ภายในใจมีหลากหลายรสชาติ แต่พวกนี้หานมู่จื่อก็แค่คิดภาพแต่ไม่สามารถรู้สึกได้ ทำได้แค่รอให้กลับไปถึงประเทศแล้วค่อยว่ากันอีกที
อยู่ในโรงแรมทั้งวัน ตอนเวลาค่ำ เย่โม่เซินออกไปข้างนอก หานมู่จื่อเลยใช้โน๊ตบุ๊คคุยเรื่องงานกับเสี่ยวเหยียนอยู่ในห้องพักของโรงแรม
เพราะเย่โม่เซินไม่อยู่ หานมู่จื่อก็เลยปล่อยตัวตามสบายได้ คุยกับเสี่ยวเหยียนทุกเรื่อง ทั้งสองคนคุยเรื่องงานกันสักพัก จากนั้นจู่ๆเสี่ยวเหยียนก็พูดขึ้นว่า เสี่ยวหมี่โต้วอยากจะคุยกับเธอผ่านทางวิดีโอ ถามเธอว่าสะดวกไหม
หานมู่จื่อคิดอยู่สักพัก เย่โม่เซินออกไปสักพักแล้ว คงไม่น่าจะกลับมาเร็วขนาดนั้น
เธอพยักหน้า “ได้ เธอไปเรียกเขามาสิ แต่ว่าต้องเขาก่อนล่วงหน้านะ ว่าคงคุยกันได้ไม่นาน”
“ไม่มีปัญหา”
เสี่ยวเหยียนรีบออกไปเรียกเสี่ยวหมี่โต้วเข้ามา หานมู่จื่อนั่งอยู่หน้าโต๊ะเงียบๆ มองดูหน้าจอที่ฝั่งตรงข้ามเงียบไปสักพัก แล้วจู่ๆก็มีหัวเล็กๆที่แสนน่ารักโผล่ออกมา
“หม่ามี๊ !”
เมื่อเห็นเสี่ยวหมี่โต้ว ริมฝีปากแดงของหานมู่จื่อก็ขยับขึ้นโดยไม่รู้ตัว สายตากับน้ำเสียงก็อ่อนโยนขึ้นมาทันที
“เสี่ยวหมี่โต้ว......”
คำปลอบโยนเหล่านี้เหมือนว่าจะได้ผล เสี่ยวหมี่โต้วกระพริบตาคู่นั้นที่ใสราวกับลูกแก้วแล้วจ้องมองเธอผ่านหน้าจอ จากนั้นก็สูดน้ำมูกก่อนจะมองเธอแล้วถามอย่างจริงจัง
“ที่หม่ามี๊พูดเป็นความจริงทั้งหมดจริงเหรอ ?”
“แน่นอน”
เพราะกลัวว่าจะทำให้บรรพบุรุษตัวน้อยร้องไห้อีกครั้ง หานมู่จื่อก็เลยรีบพยักหน้ารับ ถึงขั้นชูสามนิ้วของตัวเองขึ้นแล้วพูดว่า “ลูกไม่เชื่อหม่ามี๊เหรอ ? หม่ามี๊สัญญากับลูกเลยโอเคไหม“
“หึ”
เสี่ยวหมี่โต้วเชิดหน้า สองมือกอดอก
“ในเมื่อหม่ามี๊ขอโทษแล้ว งั้นลูกจะยกโทษให้ก็แล้วกัน ครั้งหน้าห้ามรังแกเสี่ยวหมี่โต้วอีกนะ”
เมื่อได้ยินแบบนี้ หานมู่จื่อก็เผยรอยยิ้มออกมา มองดูลูกของตัวเองด้วยความปลื้มอกปลื้มใจ
“แน่นอน ต่อไปหม่ามี๊จะไม่ล้อเสี่ยวหมี่โต้วแบบนี้อีกแล้ว”
“แล้วหม่ามี๊ จะกลับมาเมื่อไหร่ฮะ ครั้งก่อนหม่ามี๊บอกว่า......จะพาเสี่ยวหมี่โต้วไปรู้จักกับแด๊ดดี้......”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เจ้าตัวเล็กก็เท้าคางตัวเอง ในดวงตาเผยแววคาดหวัง
“อืม” หานมู่จื่อคิดไปคิดมา ในดวงตาฉายแววอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อย “ถ้าหม่ามี๊กลับไปครั้งนี้ เสี่ยวหมี่โต้ว......ก็จะได้เจอกับแด๊ดดี้แล้วล่ะ”
“จริงเหรอฮะ ?” เจ้าตัวเล็กที่อยู่ในวิดีโอถูมือของตัวเองอย่างคาดหวัง “งั้นเสี่ยวหมี่โต้วจะร้องขออะไรหลายๆอย่างจากแด๊ดดี้ได้หรือเปล่าฮะ ?”
“ร้องขอ ?” หานมู่จื่อทำหน้าสงสัย “ลูกอยากขออะไรเหรอ ?”
“หึ ผมจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ มีแต่ผมกับแด๊ดดี้เท่านั้นที่รู้ ไม่บอกหม่ามี๊หรอก”
หานมู่จื่อ “......”
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกัน จู่ๆประตูก็ถูกเปิดออก
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่