เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 685
บทที่ 684 สารภาพด้วยตัวเอง
หลังจากที่เตรียมพร้อมกันแล้ว ทุกคนก็เดินทางตรงไปที่บ้านตระกูลหาน
ตอนแรกหานมู่จื่อยากขับรถไป ในเวลาที่เดินไปถึงที่จอดรถ เธอจำได้ว่าเมื่อคืนเธอจอดรถเอาไว้ฝั่งบริษัทตระกูลเย่ แต่ตอนนี้กลับไม่มีรถของเธอจอดอยู่แล้ว
เสี่ยวหมี่โต้วและเสี่ยวเหยียนยืนอยู่ข้างเธอ ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียง
“หม่ามี๊ รถล่ะ?”
“มู่จื่อ รถล่ะ?”
หานมู่จื่อ “............”
เธอแตะจมูกตัวเองอย่างแก้เก้อ
“ดูเหมือนว่า.... จะไม่ได้อยู่ที่นี่”
“พวกเราเห็นแล้ว งั้นตอนนี้พวกเราจะทำยังไงดี? เดินไปเหรอ?” เสี่ยวเหยียนถอนหายใจออกมา มองไปที่หานมู่จื่ออย่างไร้หนทาง “ก็รู้ว่าไม่ควรพึ่งเธออ่ะนะ งั้นเรียกรถดีกว่า”
เสี่ยวเหยียนหยิบโทรศัพท์ออกมากดเรียกรถ หลังจากที่ขึ้นรถแล้วเสี่ยวเหยียนกับเสี่ยวหมี่โต้วต่างพากันกอดอกหายใจฟิดฟัดอย่างไม่พอใจ
“เสี่ยวหมี่โต้ว ถ้าครั้งต่อไปพึ่งพาหม่ามี๊ของเราออกไปข้างนอกไม่ได้ ก็มาพึ่งคุณอาเสี่ยวเหยี่ยนนะครับ” เสี่ยวหมี่โต้วหัวเราะคิกคักพร้อมกับพยักหน้า
ตระกูลหาน
ในช่วงเวลาที่ลงรถ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะขาดความมั่นใจหรือย่างอื่น ทำให้หานมู่จื่อเดินเซไปข้างหน้าเล็กน้อยจนเกือบจะล้ม โชคดีที่เสี่ยวเหยียนคว้ามือของเธอเอาไว้ได้อย่างรวดเร็ว
ฉิวเฉียด
หลังจากที่กลับมายืนทรงตัวได้แล้ว สีหน้าของหานมู่จื่อก็ดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“หม่ามี๊ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?” เสี่ยวหมี่โต้ววิ่งเข้ามาหาเธออย่างตกใจ พลางจับมือของเธอเอาไว้ “ไม่งั้นหม่ามี๊ก็จับมือเสี่ยวหมี่โต้วเอาไว้แล้วเดินไปด้วยกันเถอะครับ”
หลังจากหานมู่จื่อรู้สึกดีขึ้นแล้ว ก่อนจะส่งยิ้มให้กับเสี่ยวหมี่โต้ว “ไม่เป็นไรค่ะ เสี่ยวหมี่โต้วไม่ต้องเป็นกังวลนะ”
เธอเดินไปข้างหน้า เสี่ยวเหยียนกระซิบเสียงเบาๆ
“ฉันคิดว่าคุณสามารถทำใจเย็นได้แล้ว แต่ดูเหมือนว่าความจริงแล้วคุณยังกังวลอยู่” พูดจบเสี่ยวเหยียนก็ลอบหัวเราะออกมา
หานมู่จื่อจ้องมองไปที่เธอ ก่อนเอ่ยกระซิบ “อย่าพูดนะ”
“ได้”
คนใช้ที่เฝ้าหน้าประตู มองมาทางหานมู่จื่อ เสี่ยวเหยียนและเสี่ยวหมี่โต้ว พวกเขาก็รีบวิ่งเข้ามาทักทายในทันที
“คุณหนูมาแล้วเหรอคะ”
หานมู่จื่อหันไปพยักหน้าให้เธอพลางส่งยิ้มไปให้ “ป้า พี่ชายล่ะคะ?”
“คุณผู้ชายหลังจากตื่นเช้าก็ประชุมวิดีโอคอลอยู่ที่ห้องสมุดค่ะ”
“ประชุม?” หานมู่จื่อกะพริบตา เผลอมองไปที่เสี่ยวหมี่โต้วโดยไม่ตั้งใจ
“ทุกครั้งที่คุณลุงประชุมก็ใช้เวลานานมากเลยนะครับ พวกเราจะรอกันไหมครับหม่ามี๊?”
หานมู่จื่อยื่นมือออกไปบีบใบหน้าเล็กของเสี่ยวหมี่โต้ว “คุณลุงประชุมอยู่ งั้นเดี๋ยวเราไปเดินเล่นรอกันครับ ไว้รอตอนเที่ยงค่อยไปทานข้าวด้วยกัน ที่นี่เป็นที่ๆ ลูกเคยอยู่มาก่อน ลูกอยากจะไปเดินเล่นเองสักหน่อยไหมครับ?”
“โอเคครับหม่ามี๊ งั้นเดี๋ยวผมไปเดินเล่นเองก่อนนะครับ” เสี่ยวหมี่โต้วพูดจบก็หมุนตัวไป เสี่ยวหมี่โต้วแม้ว่ามือและขาจะสั้นหน่อย ทว่าเวลาเดินเขากลับเดินเร็วมาก
ไม่นานก็หายไปในพริบตา
ที่นี่เป็นบ้านตระกูลหาน เพราะฉะนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเป็นกังวล เมื่อหานมู่จื่อเห็นเขาไปเล่นแล้ว เธอจึงไม่ได้สนใจเขาอีก
คนรับใช้ที่อาวุโสอยู่ในนั้นเมื่อได้ยินก็พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม “คุณหนูมู่จื่อไม่รู้อะไร เพียงแค่คุณหนูกลับมา สำหรับตระกูลหานก็ถือว่าเป็นวันพิเศษแล้วค่ะ สำคัญยิ่งกว่าวันเทศกาลเสียอีก”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมาก็สามารถดึงดูดผู้คนโดยรอบได้เป็นอย่างดี สาวใช้อีกหลายคนพยักหน้ารับอย่างพร้อมเพรียง “ใช่แล้วใช่แล้วค่ะ คุณหนูมู่จื่อกลับมา คุณชายของพวกเราก็ดีใจมากเลย ก็เลยถือว่าเป็นวันพิเศษของตระกูลหาน”
เมื่อมองเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างพร้อมเพรียง ก็นึกถึงหานชิงขึ้นมาอีก หานมู่จื่อไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ตัวเองถึงได้รู้สึกสะเทือนใจขึ้นมา หานชิงสามารถพูดได้เลยว่าหานมู่จื่อเป็นน้องสาวที่เขาเอ็นดูมาก ทว่าเธอก็มีเรื่องที่ปกปิดพี่ชายของตัวเองเยอะมากโดยเฉพาะเรื่องที่อยู่ด้วยกันกับเย่โม่เซิน ไม่รู้เลยว่าควรจะเริ่มพูดยังไงดี
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ภายในใจของหานมู่จื่อก็ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ เธอคิดว่าถ้าวันนี้หานชิงเรียกเธอกลับมากินข้าว ในช่วงเวลาที่ทานข้าวด้วยกันเธอก็จะสารภาพกับหานชิงเรื่องเย่โม่เซิน
ถ้าหากว่าหานชิงรู้เรื่องนี้อยู่แล้วเธอก็จะกล้าที่จะยอมรับกับเขาอย่างตรงไปตรงมา
หลังจากที่หานมู่จื่อตัดสินใจได้แล้ว เธอก็พูดยิ้มๆ “โอเคค่ะ วันนี้ก็ลำบากบอกพวกคุณแล้ว วันนี้ก็ขอบคุณทุกคนนะคะที่ทำอาหารมาเยอะขนาดนี้ นี้ก็สายแล้วพวกคุณก็รีบไปทานข้าวเที่ยงกันเถอะค่ะ”
“ขอบคุณค่ะคุณหนูมู่จื่อ งั้นเดี๋ยวพวกเราไปก่อนนะคะ”
“จ๊ะ”
“อ่อใช่สิ คุณผู้ชายประชุมเสร็จแล้วนะคะ เดี๋ยวไม่นานก็คงจะลงมาแล้วค่ะ”
“โอเคจ๊ะ”
หลังจากที่รอคนเดินออกไปแล้ว หานมู่จื่อก็มองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นเงาของใครอยู่แล้ว
เสี่ยวหมี่โต้วไปวิ่งเล่นที่ไหนกัน?
เสี่ยวหมี่โต้วหายไปก็ช่างเถอะ นี่แม้แต่เสี่ยวเหยียน..... ก็ไม่เห็นแม้เงา
ก่อนหน้านี้ก็อยู่ด้วยกันชัดๆ ถึงเธอจะกลับไปเปลี่ยนชุดที่ห้องพอกลับมาก็ไม่เห็นแล้ว
หรือว่าจะเป็นไปได้ไหมที่เธอจะไปหาหานชิงแล้ว?
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่