เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 748

บทที่ 747 นี่คือสิ่งที่แกควรทำต่อคุณตาแท้ๆของแกเหรอ

“ไม่มีอาการเวียนหัวแล้วใช่มั้ยครับเช่นนั้นคงจะเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว ยาที่ผมให้คุณชายเซินยังทานอยู่มั้ยครับ ทานยาตามเวลาและปริมาณ ก็จะเป็นผลช่วยให้ร่างกายของคุณชายเย่กลับมาแข็งแรงปกติ”

เย่โม่เซินพยักหน้า“ขอบคุณคุณหมอเห่าด้วยครับ”

“ในเมื่อคุณชายเซินไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว อย่างนั้นผมก็กลับประเทศอย่างหายห่วงได้แล้ว วันนี้ขอขอบคุณนายท่านยู่ฉือที่ให้การต้อนรับ”

ยู่ฉือจินค้ำไม้เท้ายืนขึ้น พยักหน้า“อาเซิน หลานไปส่งคุณหมอด้วยนะ”

“ไม่ต้องหรอกครับ ไม่ต้องไปส่งผม คนขับรถรออยู่ด้านนอกนี่เองครับ อีกทั้งเส้นทางแถวนี้ผมก็คุ้นชินเป็นอย่างดี ผมออกไปเองได้ครับ”

ผู้อำนวยการเห่าพูดจบก็จากไป ราวกับเกรงว่าเย่โม่เซินจะตามไปส่งเขาจริงๆ

หลังจากรอให้เขาจากไปแล้ว ยู่ฉือจินลูบที่หนวดของตน“ส้นเท้าของหมอเห่านี่ทาน้ำมันอยู่หรือไง วิ่งเร็วขนาดนี้ อาเซินหรือว่า หลานหน้าตาน่ากลัวจนทำให้คนเขาตกอกตกใจจน”

เย่โม่เซิน“？？？”

ยู่ฉือจิน“ไม่อย่างนั้น ทำไมพอเขาได้ยินว่าจะให้หลานไปส่ง ถึงได้รีบร้อนออกไปขนาดนั้น”

เย่โม่เซินอึดอัดใจ“คุณตาครับ นี่ไม่เกี่ยวกับผมเลยนะครับ”

ยู่ฉือจินเห็นใบหน้าเยือกเย็นดุดันของเขา พ่นเสียงฮึดฮัดในจมูก“เห็นสีหน้าหลานแบบนี้ เหมือนคนอื่นเป็นหนี้หลานอย่างนั้นแหละ แล้วยังจะบอกว่าไม่เกี่ยวกับหลานอีกเหรอ”

“คุณตาเรียกหาผมมีธุระอะไรหรือครับ”

เขาไม่แยแสอะไร แม้แต่น้ำเสียงยังเรียบเฉย

พอยู่ฉือจินได้ยิน ก็ไม่พอใจทันที

“ไอ้นี่ นี่แกทำท่าทางแบบนี้กับคุณตาของแกเหรอ”

สิ้นเสียง ไม้เท้าในมือของยู่ฉือจินก็ยกขึ้นตีลงไปที่เย่โม่เซิน เย่โม่เซินหลบหลีกอย่างรวดเร็ว เอ่ยพลางขมวดคิ้วว่า“คุณตาจะทำแบบนี้กับหลานแท้ๆเหรอครับ ยกไม้เท้าสูงขนาดนั้น ตีลงมาผมก็พิการพอดี”

ยู่ฉือจินมองเขาอย่างสนใจ “แกไม่ได้หลบไปแล้วเหรอ”

เย่โม่เซินสีหน้าเย็นเยือก“ผมหนี กับที่คุณตาจะตีผม มันเกี่ยวกันด้วยเหรอครับ”

ยิ่งเห็นใบหน้าเย็นยะเยือกของเขา ยู่ฉือจินก็ยิ่งรู้สึกถูกชะตาหลานคนนี้ หน้าตาหล่อเหล่าแบบนี้ สมแล้วที่เป็นลูกชายของลูกสาวตนเอง

พอนึกถึงยู่ฉือซินลูกสาวคนโตของตนเอง ใบหน้ายู่ฉือจินก็เผยให้เห็นความเจ็บปวด“แกกับแม่หน้าตาเหมือนกันมาก แต่น่าเสียดาย……”

ก็อกๆ——

ตอนนี้เอง เสียงเคาะประตูห้องหนังสือดังขึ้น

“เข้ามา”

หลังจากผลักประตูเข้ามา คนรับใช้ก็ยืนที่ประตู เอ่ยอย่างนอบน้อมว่า “คุณท่าน คุณชายเซิน คุณหนูตวนมู่มาแล้วครับ”

“ห๊ะ”คิ้วสีดอกเลาของยู่ฉือจินขมวด“เสี่ยวเสว่มาแล้วเหรอ อาเซิน แกรีบลงไปชั้นล่าง ต้อนรับเธอแทนตาหน่อย”

“ไม่ว่างครับ”เย่โม่เซินตอบโดยไม่ต้องคิด ก็ปฏิเสธข้อเรียกร้องของยู่ฉือจินทันที

ยู่ฉือจิน“ไอ้หมอนี่ กล้าปฏิเสธตาแกเหรอ เสี่ยวเสว่มาแล้วไม่ต้อนรับขับสู้ หมายความว่ายังไง ยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้านี้เสี่ยวเสว่เป็นห่วงแกมากขนาดไหน แกรู้มั้ย……”

ชายชราเริ่มบ่นขึ้นมาอีก เย่โม่เซินฟังจนปวดหัว นัยน์ตาสีน้ำหมึกปิดลงแล้วลืมขึ้น มีเพียงความมืดมิด จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไป

ทำราวกับว่าไม่ได้ยินอะไรอย่างนั้น

ยู่ฉือจินยังคิดจะตามไปบ่นให้เขาฟัง แต่เย่โม่เซินเพิ่งจะเดินออกไป ก็ได้ยินเสียงอ่อนหวานดังเข้ามา

“พี่เซิน！”

เย่โม่เซิน“……”

ยู่ฉือจินเผยให้เห็นรอยยิ้มที่สะใจออกมา“เสี่ยวเสว่มาแล้วเหรอ เมื่อครู่ให้พี่เซินไปต้อนรับหนูแทนปู่ ไปเที่ยวให้สนุกนะ”

ไอ้หมอนี่ สาวเจ้าวิ่งมาหามาถึงตรงหน้าแล้ว ดูสิแกจะปฏิเสธยังไง

ไม่มีทางที่จะตามได้ทัน ตวนมู่เสว่ก็กลายเป็นรู้สึกพ่ายแพ้หมดหวังทันที

ดูแล้ว หล่อนอยากจะให้เย่โม่เซินเห็นหล่อนในสายตา คงต้องออกแรงอีกมาก

นี่มันนานขนาดไหนแล้ว ที่หล่อนมักจะมาที่บ้านยู่ฉือเป็นประจำ ก็เพื่อมาแสดงตัวต่อหน้าเขา ตอนที่เขาบาดเจ็บก็คอยดูแลเขาอยู่ข้างๆ ถามไถ่อย่างห่วงใย แต่คิดไม่ถึงเลยว่า……

“เสี่ยวเสว่ อย่าเพิ่งท้อแท้ หมดหวัง”ยู่ฉือจินเห็นท่าทีพ่ายแพ้สิ้นหวังของตวนมู่เสว่ ก็เอ่ยปลอบใจว่า“นิสัยของหลานชายปู่เหมือนกับแม่ของเขา ทิฐิสูงไม่ฟังใคร อยากจะเข้าไปอยู่ในใจเขาไม่ง่าย หากหนูมีความรู้สึกดีๆกับเขาจริงๆ ก็ต้องเตรียมตัวต่อสู้อีกยาวนาน”

ตวนมู่เสว่ได้ยิน ก็แสดงท่าทีขวยเขินออกมา“คุณปู่ยู่ฉือ……ท่าน พูดอะไรคะ”

“ทำไม หรือว่าปู่พูดอะไรผิด หนูไม่ได้รู้สึกดีๆกับเจ้าหลานชายคนนี้ของปู่เหรอ”

ใบหน้าขาวของตวนมู่เสว่ก็แดงเรื่อขึ้นมา“คุณปู่ยู่ฉือ นี่คุณปู่แกล้งเสี่ยวเสว่เหรอคะ แล้วก็……พี่เซินกับเสี่ยวเสว่……”

“เมื่อกี้ปู่ก็บอกแล้วไง ถ้ารู้สึกดีจริงๆ ก็ต้องหนักแน่นอดทน หลานปู่คนนี้….ไม่ได้จีบง่ายๆนะ”

เรื่องราวที่เกิดในช่วงนี้เขาได้ยินมาหมดแล้ว บรรดาผู้หญิงที่เข้ามาจีบเขาล้วนถูกเย่โม่เซินหมางเมิน ไม่เพียงเท่านั้น…..เขายังอนามัยมาก ไม่ยอมให้ใครอื่นถูกตัวเขาเลย

หากตวนมู่เสว่อยากจะอยู่กับเย่โม่เซิน คงจะยาก

แต่ว่า ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

“เอาล่ะ ปู่ยังมีเรื่องต้องทำ เสี่ยวเสว่เที่ยวเล่นเถอะ”

หลังจากที่ตวนมู่เสว่ออกจากห้องหนังสือ ลงไปชั้นล่างแล้ว นึกถึงใบหน้าหล่อเหลาของเย่โม่เซิน มุมปากก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม

ยากก็ยาก แต่ว่า…ตอนนี้ก็ยังมีความหวังนี่

ไม่เหมือนกับเมื่อก่อน

ตวนมู่เสว่รู้สึกว่า คุณปู่จะช่วยหล่อน ไม่อย่างนั้น……จะส่งเย่โม่เซินมาถึงตรงหน้าตนได้อย่างไร

ที่สำคัญที่สุดก็คือ ตระกูลตวนมู่และตระกูลยู่ฉือมีการหมั้นหมายต่อกัน