เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 936

บทที่935แดดดี๊โอเคมั้ยครับ

เวลาผ่านไปอย่างเงียบๆ พริบตาเดียวตอนเที่ยงก็ผ่านไปแล้ว เย่โม่เซิน เซียวซู่และเสี่ยวหมี่โต้วต่างก็ยังไม่กลับมาเลย หานมู่จื่อเป็นห่วงขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเย่โม่เซิน จะถามดูว่าพวกเขาไปไหนแล้ว

โทรไปครู่เดียว ก็มีคนรับสายแล้ว

ในสายมีเสียงแบ๊วๆก้องมา

“หม่ามี๊ครับ!”

เสียงของเสี่ยวหมี่โต้วก้องมาจากโทรศัพท์ ไม่นานก็แทรกซึมเข้าไปในใจของหานมู่จื่อ เธอถูกเสียงๆนี้กระทบจนมีรอยยิ้มขึ้นมา

“เสี่ยวหมี่โต้ว”

“หม่ามี๊” เสี่ยวหมี่โต้วเรียกเธออีกครั้ง จากนั้นก็เปิดปากถาม:“หม่ามี๊ร้ายจริงๆเลย มีเบอร์ของเสี่ยวหมี่โต้วอยู่แท้ๆ ทำไมถึงโทรหาแค่แดดดี๊?หม่ามี๊ลำเอียงหรือเปล่า? รักแค่แดดดี๊ ไม่รักเสี่ยวหมี่โต้วใช่มั้ย?”

ดูฟังคำพูดนี้เข้า ดวงตาสวยงามของหานมู่จื่อมีความจนปัญญาแว๊บผ่าน เธอยื่นมือนวดระหว่างของตัวเอง และพูดด้วยเสียงอ่อนโยน: “เด็กโง่ หม่ามี๊จะลำเอียงได้ยังไงครับ?”

เสี่ยวหมี่โต้วกับเย่โม่เซิน คือผู้ชายสองคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเธอ ไม่มีแบ่งแยกว่าใครสำคัญกว่า

แน่นอน ถ้าครั้งนี้เธอยังท้องเด็กผู้ชายอีก งั้นผู้ชายที่สำคัญที่สุดในชีวิตเธอก็จะเพิ่มมาอีกคน แต่ว่าสำหรับหานมู่จื่อในตอนนี้ เธออยากให้ครรภ์นี้เป็นลูกสาวมากกว่า

ถ้าเป็นผู้หญิง งั้นเธอกับเย่โม่เซินก็มีลูกชายกับลูกสาวครบแล้ว

พ่อ แม่ ลูกชาย ลูกสาว

แค่คิดก็รู้สึกอบอุ่นใจมากแล้ว

“หม่ามี๊โกหก!หม่ามี๊บอกว่าไม่ได้ลำเอียง แต่หม่ามี๊กลับไม่โทรหาเสี่ยวหมี่โต้ว!”

เสี่ยวหมี่โต้วที่อยู่ในสายยังร้องเรียนเธอ

“เอาล่ะ อย่าโกรธเลยนะ คราวหน้าหม่ามี๊โทรหาเสี่ยวหมี่โต้ว โอเคมั้ยครับ?”

“ไม่ได้! ต่อไปหม่ามี๊ต้องโทรหาเสี่ยวหมี่โต้วคนเดียวเท่านั้น”

ก็แค่เด็กน้อย หานมู่จื่อเลยตามใจเขา “โอเค หม่ามี๊รับปากครับ”

แต่ไม่นาน เสี่ยวหมี่ก็โต้วไม่พึงพอใจกับเงื่อนไขที่หานมู่จื่อรับปากว่าจะโทรหาตัวเอง เขาจับมือถือไว้นั่งอยู่บนตักของเย่โม่เซิน จู่ๆเงยหน้ามองเย่โม่เซินทีหนึ่ง

เย่โม่เซินที่ดูเอกสารอยู่ จู่ๆมีลางสังหรณ์ไม่ดี ตอนที่ก้มหน้าได้สบตากับดวงตาใสสะอาดของเสี่ยวหมี่โต้วพอดี

จากนั้นเขาก็ได้ยินเสี่ยวหมี่โต้วเปิดปากพูด

“หม่ามี๊ หม่ามี๊รักแดดดี๊มากกว่า หรือว่ารักเสี่ยวหมี่โต้วมากกว่าครับ?”

เย่โม่เซิน “........”

แววตาที่เขามองเสี่ยวหมี่โต้วอันตรายขึ้นมาทันที แถมยังถึงขั้นหรี่ตาด้วย

แววตาเฉียบคมจ้องมองเสี่ยวหมี่โต้วไว้

เสี่ยวหมี่โต้วไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย ยิ้มแฉ่งและเปิดลำโพงมือถือของเขาโดยตรง จะได้ให้คำพูดที่หานมู่จื้อพูดก้องเข้าไปในหูของเย่โม่เซินอย่างชัด

หานมู่จื้อได้ยินเสี่ยวหมี่โต้วถามแบบนี้ จึงพูดหลุดปาก: “ก็ต้องรักเสี่ยวหมี่โต้วมากกว่าอยู่แล้วครับ”

เธอก็ไม่ได้คิดมาก เพราะยังไงซะฝ่ายตรงข้ามเป็นแค่เด็ก อารมณ์เปลี่ยนแปลงบ่อย ดังนั้นแค่กล่อมเขาหน่อยก็โอเคแล้ว

อีกอย่าง เย่โม่เซินเป็นพ่อของเสี่ยวหมี่โต้วเชียวนะ ไม่ถือสาที่เธอพูดแบบนี้หรอก

คนเป็นพ่อ ต้องแบกรับหน้าที่ของความเป็นพ่อ!

“หม่ามี๊พูดจริงหรอครับ?”

“จริงสิครับ”

ไม่รู้เพราะอะไร หลังจาหหานมู่จื่อพูดเสร็จก็รู้สึกหนาวเย็นที่แผ่นหลัง เธอหดคอด้วยจิตใต้สำนึก รู้สึกค่อนข้างแปลกใจ

นี่เป็นอะไร?

ณ บริษัทตระกูลยู่ฉือ ในออฟฟิศของท่านประธาน

ตอนที่คำว่าก็ต้องรักเสี่ยวหมี่โต้วมากกว่าอยู่แล้วของหานมู่จื่อก้องมาจากมือถือ และก้องเข้าไปในหูของเย่โม่เซิน กลิ่นไอบนตัวเขาก็เกิดการเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนเป็นอันตราย เปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม สายตาที่จ้องเสี่ยวหมี่โต้วเฉียบคมมากเป็นพิเศษ

เซียวซู่ที่อยู่ข้างๆก็ย่อมรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดนี้ เพราะยังไงซะก็อยู่กับคุณชายเย่มานานหลายปี เขาสามารถบอกได้ว่ารู้นิสัยของคุณชายเย่เป็นอย่างดีมาก

“อืม บ๊ายบาย”

ตู๊ดๆๆ——

ครั้งนี้ รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของเย่โม่เซินได้จางหายไปอย่างสิ้นเชิง

เสี่ยวหมี่โต้วล็อกหน้าจอมือถือเสร็จ แล้วยื่นให้เย่โม่เซิ่นอย่างยิ้มแฉ่ง: “แดดดี๊ โทรศัพท์ครับ!”

เย่โม่เซินไม่ได้รับมือถือ นัยน์ตาดำเข้มจ้องใบหน้าละอ่อนของเจ้าตัวแสบอย่างไม่ขยับ เงียบสงบ อากาศก็เหมือนได้หยุดนิ่งไว้

หลังจากผ่านไปสักพัก เจ้าตัวแสบได้ยัดมือถือใส่อ้อมอกของเขาโดยตรง และพูดว่า: “เมื่อกี๊แดดดี๊ได้ยินหรือยังครับ? หม่ามี๊บอกว่ารักผมมากกว่า”

เย่โม่เซินย่อมรู้ลูกไม้ตื้นๆที่เจ้าตัวแสบคนนี้เล่นอยู่แล้ว แกล้งรับโทรศัพท์เอง จากนั้นก็แกล้งเปิดลำโพงต่อหน้าเขา แถมยังแกล้งให้หานมู่จื่อไม่เอ่ยถึงเขาด้วย

นี่คือกระตุ้นเขาหรอ?

หรือว่าแก้แค้น?

เพราะเมื่อก่อนตัวเองไม่ดีกับหานมู่จื่อ? เพราะฉะนั้นเจ้าตัวแสบรู้สึกไม่ยุติธรรมแทนแม่ของเขา?

คิดไปคิดมา เหมือนก็มีความเป็นไปได้นี้อย่างเดียว

ถึงแม้เย่โม่เซินรู้ว่าเมื่อก่อนตัวเองทำเรื่องไม่ดีกับหานมู่จื่อไว้ ตัวเองก็ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่าจะชดเชยให้ดีๆ แต่ว่าตอนนี้ความทรงจำของเขาขาดหายไป เขาจำไม่ได้เลยสักนิดว่าที่ผ่านมาเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ดูท่า เรื่องที่อยากฟื้นความทรงจำ คงต้องเร่งรีบหน่อยแล้ว

แต่ว่า ตอนนี้เย่โม่เซินก็ยังอารมณ์ไม่ดีอยู่ดี

ผู้หญิงคนนั้น บอกว่ารักเสี่ยวหมี่โต้วมากกว่ารักเขาก็แล้วไป ทำไมก่อนวางสายไม่ถามเขาสักคำ เธอยังจำได้มั้ยว่าคนที่ตัวเองจะโทรหาคือใคร?

คิดๆแล้วรู้สึกอัดอั้นในใจ รู้สึกไม่สามารถหายใจได้

“แดดดี๊โอเคมั้ยครับ?”

เสี่ยวหมี่โต้วใกล้เข้ามา และเสแสร้งถามประโยคหนึ่ง