เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 145

ตอนที่ 145 ให้บริษัทกู้ซื่อเข้าร่วม2

ซึ่งสายตาทั้งหมดนั้นก็ได้มองไปยังแพลนงานก่อสร้างนั้น แล้วก็พูดคุยกันออกมา

“ใบนี้เป็นงานของบริษัทกู้ซื่อที่เข้าร่วมการแข่งขันรอบที่สองสินะ ?”

“งานใบนี้เป็นของใคร ทำไมประธานเป่ถึงเลือกนะ”

“ใช่แล้ว ชัดเจนว่าเป็นศิลปะงานโรมันสมัยเก่า ประธานเป่ไม่ใช่จะใช้ศิลปะของสเปนงั้นหรือ ? ”

“การตัดสินไม่ใช่เป็นของบริษัทเดียวหรอกหรือ ? หากเป็นเช่นนี้ ไม่ใช่มีบริษัทกู้ซื่อ หมิงจู และตี้หวง เข้ารอบหมดเลยหรือ ? ”

“สามบริษัท ?”

เหตุการณ์ในยามค่ำคืน

เมือง A เขตเมืองเก่า ณ ถนนแห่งหนึ่ง ได้มีรถคันสีขาวนั้นหยุดอยู่

“ถึงแล้ว ขอบใจมากนะยี่เฟิง”

กู้ฮอนนั้นออกมาจากรถของยี่เฟิง แล้วก็หยักหน้ายิ้มให้เขา แล้วก็กำลังจะออกจากรถ

กลับถูกมือของยี่เฟิงนั้นจับไว้ “ฮอน จำไว้ ผมไม่บังคับคุณแน่นอน”

เขานั้นมีน้ำเสียงที่อ่อนโยน สายตาที่รอคอย ทำให้เธอนั้นรู้สึกอุ่นใจ

ผู้ชายเช่นนี้ มีหรือจะไม่ทำให้ผู้หญิงนั้นถูกใจ และยิ่งเป็นเธอที่คิดถึงโหยหาอยู่ตลอดเวลา

กู้ฮอนนั้นเก็บความรู้สึกเอาไว้ในใจ แล้วก็ยิ้มออกมาอบย่างอบอุ่นแล้วพูดว่า “เข้าใจแล้ว ยี่เฟิง ขับรถระวังนะ”

หลังจากนั้น ยี่เฟิงก็อาศัยช่วงที่เธอนั้นไม่ได้สนใจอะไร ก็เข้าใกล้หน้าเธออีกครั้ง

ริมฝีปากที่อ่อนโยน ประทับรอยจูบไว้ตรงนั้น

ไม่ได้มีความเบาเลยสักนิด

ในใจเธอนั้นก็สั่นขึ้นมาอีกครั้ง

เปิดประตูออกมา ยิ้มแล้วก็ลงไป หลังจากนั้นก็ใช้สายตาในการส่งยี่เฟิง

แล้วมานาน ที่สายตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยแววประกายของรอยน้ำตา

แต่สุดท้ายแล้วก็เหลือเพียงแต่เสียงถอนหายใจ

ตอนที่กู้ฮอนหันกลับไปนั้น ทันใดนั้น

“อี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด”

เสียงเบรกที่ดังมาแต่ไกล

ก็ได้มีรถสีดำนั้นมาจอดอยู่ตรงหน้าเธอ

เปิดประตูออกมา สีหน้าที่น่ากลัวยิ่งนักของเป่หมิงโม่อยู่ในสายตาของเธอ

“คุณมาได้ยังไง ? หืมมม ? “

ยังพูดไม่ทันจบ เขาก็ได้จับมือของกู้ฮอนแล้วก็ได้จับเธอเข้าไปในรถ

กู้ฮอนนั้นก็ได้กระเด็นมายังด้านหน้า หากไม่ใช่เป่หมิงโม่นั้นบังเอาไว้ เธอคงกระแทกกับกระจกเรียบร้อยแล้ว

“กู้ฮอน คุณนั่นแหละเป็นคนบ้า”

เป่หมิงโม่มีสายตาที่แดงก่ำ แล้วก็มองไปยังกู้ฮอน

กู้ฮอนยอมรับว่า เมื่อสักครู่นี้อันตรายจริง ๆ ซึ่งการกระทำเช่นนี้ทำให้โมโหยิ่งขึ้น “ไอ่เลว ฉันจะลงรถ”

การกระทำของเธอนั้น กำลังจะทำร้ายเขา เขากำลังจับไปที่กามของเธอนั้นแล้วพูดว่า “ผู้ชายเมื่อสักครู่ไม่ใช่ดูดีหรอกรึ ? ทำไมขึ้นมาบนรถของผมแล้วไม่ชอบใจล่ะ ?”

กู้ฮอนตกใจ แล้วก็รู้สึกถึงสายตาของเขา

“เป่หมิงโม่ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไร”

สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความโกรธที่สุด “ตอแหลจัง คุณตอแหลต่อไป กู้ฮอนผู้หญิงที่ผมรักที่สุด หากฉันยังไม่พูดว่าเบื่อคุณ ก็อย่าคิดจะเหยียบเรือสองแคมเลย ถึงแม้คนนั้นจะเป็นรักแรกของคุณ ”

รักแรกคำนี้ ทำให้กู้ฮอนนั้นตะลึงขึ้น

เสียงนั้นสูงขึ้นแล้วพูดว่า “คุณสะกดรอยฉัน ?”

แต่กลับเกิดเรื่องหัวเราะขึ้น “คุณคิดว่าเรื่องกระจอกแค่นั้น ต้องทำให้ผมเสียเวลาหรือ? อย่าพูดว่าผมไม่เคยเตือนคุณ หากมีครั้งต่อไป ผมสัญญาว่าจะเก็บไอ้รักแรกของคุณแน่นอน”

เธอนั้นตกใจ “เป่หมิงโม่ คุณไม่มีอำนาจนั้น ฉันไม่ใช่คนของคุณ ฉันไม่ได้ติดค้างคุณ ก็แค่แพ้พนันเฉย ๆ ฉันมีเลือดเนื้อ คุณจะทำไม ปล่อยฉัน”

“ปล่อยไปรึ ? ” สายตาของเขานั้นเยือกเย็นชาใดเปรียบได้เลย “กู้ฮอน คุณเป็นคนเริ่มต้นทำกับผมเอง ตอนนี้ จะมาพูดว่าไม่เล่นแล้วหรือ ? ไม่มีอะไรง่ายขนาดนี้หรอก ”

พูดไป แล้วก็กำลังใช้แรงในการปลดกระดุมเธอ