เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 182
ตอนที่ 182 ดูแลตัวเองกะผีนะสิ1
เสียงเอื้อนเอ่ยนุ่มนวลอย่างไร้เดียงสาไม่มีความหมายอื่นสอดแทรกเลยสักนิด
ใจเป่หมิงโม่เต้นตึกตักเป็นระยะ ส่วนมือก็กำพวงมาลัยเอาไว้แน่น
ในเวลานั้น บรรยากาศในรถกลับเงียบสนิทดูโดดเดี่ยวอย่างน่าประหลาด
พ่อลูกคู่นี้แสดงอารมณ์แบบนี้ตลอดทาง ใครก็ไม่ยอมพูด บรรยากาศเงียบเชียบเงียบจนได้ยินแค่เสียงหัวใจของฝ่ายตรงข้าม!
ท้ายที่สุดแล้ว คิ้วของเป่หมิงโม่ผูกโบขึ้นเล็กน้อย “ลูก—— คิดถึงแม่ขนาดนี้จริงๆหรอ?”
เฉิงเฉิงตาโตแววตาสุกใสเปล่งแสงประกาย เขาจ้องมองท้ายทอยสีดำสนิทของพ่อเขาจากด้านหลัง จากนั้นก็ตรึกตรองความคิดอยู่นานถึงได้ยอมพูดออกมา “ใช่ครับ เฉิงเฉิงคิดถึงแม่มากๆเลยครับ คิดถึงจนปวดใจ พ่อครับ พ่อไม่เคยบอกเรื่องแม่ให้เรารับรู้เลย และก็ห้ามผมถามเรื่องแม่อีกด้วย แล้วคุณพ่อล่ะ? แม่ของคุณพ่อล่ะ? คุณพ่อไม่เคยคิดถึงคุณแม่ของตัวเองมาก่อนเลยหรือครับ?”
เป่หมิงโม่ทำตาเหมือนประหลาดใจอะไรบางอย่างอยู่เลยหันศีรษะกลับมา อาศัยแสงสว่างในตัวรถมองเจ้าเด็กแสบที่นั่งอยู่ด้านเบาะหลัง
ดวงตาใสซื่อตามวัยของเด็กน้อยเฉิงเฉิงนั้นมันทิ่มแทงปักอกของเขา
เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ลูกชายเขาจะกล้าซักถามเรื่องของตัวเขาเองด้วยตนเองแบบนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งประโยคนั้น‘พ่อไม่เคยคิดถึงแม่ตัวเองบ้างเลยหรอ?’ มันทิ่มแทงปักเข้าใจในก้นบึ้งหัวใจของเขา
หลายปีที่ผ่านมานี้ของเป่หมิงโม่ เขาได้แต่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดจากการที่เขาสูญเสียแม่ไป ยิ่งประโยคนั้นที่ลูกชายของเขาพูดออกมานั้น กระบอกตาของเขาถึงกับแดงขึ้นมา....
เขาสูดลมหายใจเข้า น้ำเสียงแหบพร่านิดๆ “เฉิง หล่อนไม่สามารถที่จะเป็นแม่ของลูกได้!”
เพราะว่าแม่ผู้ให้กำเนิดนั้นไม่มีคนสามารถแทนที่ตำแหน่งนั้นได้ เช่นเดียวกับเจียงฮุ่ยซินที่ไม่มีทางจะมาแทนตำแหน่งแม่ที่อยู่ในหัวใจของเขาได้ตลอดไป!
เขากลัวว่าลูกชายของเขาจะเห็นสภาพของตัวเองที่เป็นอยู่ในตอนนี้ เขาเลยรีบหันศีรษะกลับไปอย่างรวดเร็ว ใจเต้นโครมคราม
วินาทีต่อมา เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นมา รถวิ่งไปบนถนนทะยานไปข้างหน้าดั่งลมพายุฤดูร้อนในยามค่ำคืนอย่างรวดเร็ว ....
*
กู้ฮอนวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนตลอดทาง
รองเท้าล่องละลอยหายไปตั้งแต่ตอนวิ่งหนีแล้ว หล่อนวิ่งเท้าเปล่าบนถนนพร้อมทั้งร้องไห้สะอึกสะอื้นตลอดทาง ทำอย่างกับระบายความเจ็บปวดความทุกข์ที่อัดอั้นอยู่ในใจมาหลายปีออกมา
หลายปีที่ผ่านมา หล่อนอดทนต่อความทุกข์ยาก รับสภาพก็ความทุกข์ เส้นทางแห่งความสุขนั้นมันเหมือนเป็นเส้นขนานกับเธอ
หล่อนต้องทนทุกข์ทรมานแบบนี้ไปนานเท่าไหร่กันมันถึงจะสุดทางของความทุกข์นี้ไปได้?
ปี้น ปี้น ปี้น——
ในเวลานั้น เสียงบีบแตรรถยนต์ก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง
‘เอี๊ยด——’
หลังจากมีเสียงเบรกกะทันหัน จู่ๆก็มีสิ่งขีดขวางอยู่ตรงหน้าเธออย่างยโสโอหัง!
หล่อนหอบหายใจหลายเฮือกแล้วหยุดเท้าลง เมื่อครู่ตอนที่วิ่งหนีเตลิดมา เหงื่อไหลย้อยทั่วทั้งหลัง และเกิดอาการหวาดกลัวอยู่ตลอด
น้ำตายังเปรอะเปื้อนอยู่บนแก้ม พอมองมาในตัวรถกลับเห็นคนขับคือเป่หมิงโม่หล่อนเจ็บจี๊ดมาถึงหัวใจ!
ในเวลานั้นเอง เฉิงเฉิงรีบประตูรถอกมา แล้วมุดจากตัวรถออกมาพลางใช้ร่างกายเล็กกระโจนจนล้มออกมาบริเวณข้างขาของกู้ฮอน....
“.....” กู้ฮอนก็ยังทำสีหน้าเย็นชาไม่หือไม่อือคำใดๆออกมา อุ้มลูกแล้วเร่งฝีเท้าไปทางด้านหน้า
เป่หมิงโม่จ้องมองหล่อนตาเหลือกเพราะผู้หญิงคนนั้นกำลังเดินเตลิดไป ผู้หญิงคนนี้เหมือนว่าใจหินหนักไม่ยอมอ่อนข้อง่ายๆ เพราะหล่อนคิดจะก่อสงครามเย็นกับเขาให้ถึงที่สุด
สิ่งที่เขาโมโหที่สุดคือ หล่อนอุ้มลูกชายของเขาไว้ อีกทั้งลูกชายของเขานั้นกลับไม่มีอาการปฏิเสธแถมยังรู้สึกพออกพอใจมากอีกด้วย!
เป่หมิงโม่โกรธขึ้นมาจริงๆแล้ว!
เขากัดฟันกรอดพร้อมทั้งตะโกนลั่น “เป่หมิงซิเฉิง! นี่ลูกยังจะวิ่งตามผู้หญิงคนนี้อีกหรอ? แม่งจะใช้วิธีการไม่มีการสงวนท่าทีแบบนี้หรอ? ”
ตาโตใสซื่อบริสุทธิ์ดูน่าสงสารของเฉิงเฉิงมองไปทางเป่หมิงโม่ สายตาบริสุทธิ์ของเด็กน้อยนั้นแสดงความรู้สึกออกมาว่า ‘การอยู่ในอ้อมกอดของหญิงสาวนั้นเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นคือไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา’
เป่หมิงโม่จ้องมองดวงตาของลูกชายตัวเองที่สื่อความหมายพออกพอใจออกมา เขาถึงกับทนไม่ได้จนต้องตะโกนออกมาทันที “แม่ง แกก็ไร้ค่าเหมือนอาสามของแก!”
กู้ฮอนได้ยินไอ้บ้าคนนั้นเริ่มด่าลูกชายตัวเอง หล่อนถึงกลับหยุดเท้าลง!
เป่หมิงโม่หยุดปากทันทีแล้วรีบเร่งสาวเท้าตามทัน!
ในอ้อมแขนของหล่อนนั้นกอดเฉิงเฉิงไว้แน่น ด่าหล่อนได้ หล่อนพร้อมสู้ไม่คิดชีวิตยามเมื่อเขาด่าลูกชาย! หล่อนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามอดทนอดกลั้นความโกรธที่อัดอั้นอยู่ในทรวงอก แล้วพยายามบอกกับตัวเองไม่ต้องสนใจนักเลงคนนี้อีก!
อดทน! อดทนไว้! อดทนเข้าไว้!
ในเวลานั้นเองหล่อนก็กอดเฉิงเฉิงเอาไว้แน่นแล้วรีบวิ่งหนีไปยังด้านหน้า...
เป่หมิงโม่โกรธขึ้นมาอีกครั้ง “อีนังผู้หญิงแพศยา หยุดเดี๋ยวนี้เลย!”
เขากัดฟันกรอดๆ เขาพยายามกระโผกกระเผลกเร่งเท้าไปยังด้านหน้าของกู้ฮอนแล้วขวางทางหล่อนเข้าไว้ หน้าผากของเขาผุดเหงื่อเย็นๆออกมาเต็มไปทั่ว
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ