เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 183

ตอนที่ 183 ดูแลตัวเองกะผีนะสิ2

เขาหน้าดำคร่ำเครียดถลึงตาจ้องมองผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี!

ท่ามกลางยามค่ำคืนนั้น เขาเห็นใบหน้ารูปไข่อย่างชัดเจนท่ามกลางแสงไฟจากรถที่ส่องแสงมาไกล

เส้นผมชุ่มเหงื่อปลิวไสวพัดจนแห้ง ใบหน้ากลับมีรอยคราบน้ำตาอย่างเห็นได้ชัดเจน นัยน์ตาดำของดวงตาคู่นั้นกลับส่องสว่างสุกสกาวอย่างมีชีวิตชีวา

ลูกชายที่แนบอิงอยู่ในอ้อมอกของหล่อนนั้น ยี่เฟิงถึงกลับหลงรักดวงตาสดใสที่เอาแต่จดจ้องมองมาทางเขา

หัวใจของเขาถึงกลับบีบรัดไม่หยุด!

บ้าไปแล้ว!

ดวงตาของลูกชายของเขาช่างเหมือนกับผู้หญิงคนนี้จริงๆ!

“ปล่อยลูกชายฉันนะ!” เขากัดฟันแน่นสีหน้าดูเจ็บปวด

กู้ฮอนเหลือบตามองเขาแวบหนึ่งแต่ยังไม่เอ่ยอะไรออกมา ได้แต่กอดเฉิงเฉิงไว้แน่นจากนั้นก็เดินผละออกจากเป่หมิงโม่แล้วเดินต่อไปยังด้านหน้า...

“ไร้สาระน่า! นี่เธอตั้งใจจะก่อสงครามเย็นกับฉันไปถึงไหนกัน!” ดวงตาของเขาแดงก่ำ ขาก็เจ็บขึ้นเรื่อยๆเป็นระยะเพราะการที่เขาคอยวิ่งตามหล่อนนี่แหละ “เป่หมิงซิเฉิง แกนี่รีบมาหาพ่อเดี๋ยวนี้เลย!”

เฉิงเฉิงเอาแต่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของแม่ ราวกับรับรู้ถึงความรู้สึกความโกรธของคนเป็นแม่ที่แผ่รังสีออกมา เขาถึงกลับเหลือบตามองพ่อตัวเองอย่างเหลือทน พร้อมทั้งเอ่ยพูดอย่างเย็นชา “คุณพ่อ ดูแลตัวเองนะ”

ประโยคนี้เองทำให้เป่หมิงโม่ถึงกับประสาทแดกขึ้นมา!

ความโกรธแค้นมันถึงขีดสุดจนปรากฏในดวงตาของเขาแล้ว แถมในเวลานั้นเจ้าเด็กนี่ยังเหลือบตามองเขาอีกแถมย้ำนักย้ำหนาว่าให้ดูแลตัวเองให้ดี?!

“แม่ง! ดูแลตัวเองกะผีนะสิ!”

ดูแลตัวเองกะผี เด็กน้อยหนึ่งคนกับหญิงสาวอีกหนึ่งคน ทำไมการฝึกอบรมของเขามาหลายปีนั้นถึงกับขาดสะบั้น!

เขาใช้เสียงทุ้มต่ำเดินลากเท้าดักด้านหน้าของกู้ฮอน แล้วเขาก็ไม่รอให้เธอตั้งตัวได้ทัน เขาอุ้มสองแม่ลูกเข้าเอวขึ้นมา——

“ว๊าย....” กู้ฮอนรู้สึกเสียสมดุลเลยรีบกอดลูกชายที่อยู่ในอ้อมอกเอาไว้แน่น พลางจ้องตาเป่หมิงโม่ด้วยอาการโกรธ พร้อมทั้งกัดฟันไปด้วย “นี่คุณบ้าไปแล้วหรอ!”

“ในที่สุดก็ยอมตอบฉันสักที!” เขาพูดหน้านิ่ง ไม่ว่าหล่อนจะบิดตัวอย่างไรเขาก็ยิ่งกอดรัดฟัดเหวี่ยงหล่อนเอาไว้ไม่ยอมปล่อย “ฉันไม่สามารถทนมองการที่เธอจะหลอกลวงเอาลูกของฉันไปได้!”

เมื่อครู่พ่อของเขาอุ้มแม่ของตัวเองขึ้น เฉิงเฉิงก็ถูกอุ้มกลิ้งๆขึ้นมาด้วย ดีที่ยังไม่พลาดหล่นลงไป

ทว่า สภาพร่างกายในตอนนี้มันแปลกประหลาดไป

แม่กอดเขาไว้ พ่อก็กอดแม่ งั้นเฉิงเฉิงล่ะ...ต้องกอดพ่อตอบไหม?

ตอนนี้สภาพเหมือนของพวกเขาในตอนนี้กลมขยับไม่ได้?

เฉิงเฉิงคิดไปด้วยแถมแอบมองสีหน้าอึมครึมบนใบหน้าของพ่อเขา เอ่อ เขาก็ทำท่าทีไม่สนใจ เขาไม่ควรที่จะกอดพ่อตอบดีกว่า...

เฉิงเฉิงเห็นใบหน้าเย็นยะเยือกของแม่ เลยตอบพ่อแทนแม่ : “คุณพ่อ เหมือนว่าคุณพ่อพูดผิดนะ น่าจะพูดว่าพ่อใช้โอกาสนี้ในการล่อหลอกพี่สาวมานะ”

“แกหุบปากซะ!” เป่หมิงโม่ลดสายตาที่เย็นชาลง สันกรามขากรรไกรของเขานูนอย่างเห็นได้ชัด เขารีบอุ้มพวกเขากลับไปทางที่รถจอดอยู่

“คุณจะโหดร้ายอะไรนักหนา! ทำได้แค่ด่าทอเด็กงั้นสิ ไม่มีน้ำยา!” กู้ฮอนที่โมโหผู้ชายคนนี้ จนพยายามสะบัดตัวเองให้หลุดแต่ก็กลัวว่าเฉิงเฉิงจะตกลงไปเลยทำได้เพียงตะโกนด้วยเสียงทุ้มต่ำแทน “ปล่อยฉันนะ!”

“ฉันมีหรือไม่มีน้ำยา เธอก็พิสูจน์มากับตัวแล้วไม่ใช่หรอ?” เขาใช้สายตาลามกมองหล่อน สายตานั้นในสื่อความหมายความหื่นกระหายออกมาแวบหนึ่ง

มันทำให้ใจหล่อนเต้นแรง

ถึงอย่างไรในใจสามารถเสแสร้งได้ แต่ยังไงเฉิงเฉิงกับหยางหยางก็เป็นผลลัพธ์ของเขาอยู่ดี

ทว่า หล่อนกลับฟังความหมายเรื่องบนเตียงที่ซ่อนเร้นไว้ในประโยคนั้นได้!

รถเพิ่งจอดสนิท กู้ฮอนก็ลืมเปิดประตูทันทีหลังจากที่รถปลดล็อกแล้ว หล่อนอุ้มเฉิงเฉิงมุ่งหน้าไปทางตึเย่หยิงอีพินเดินทั้งๆที่เท้าเปล่าอยู่

เป่หมิงโม่ที่ไม่ใจหล่อนตั้งแต่แรกอยู่แล้วเพราะเขากลัวเหลือเกินว่าหล่อนจะอุ้มลูกของเขาแล้วหนีไป เขารอจนกว่าหล่อนเดินเข้าตึกถึงได้วางใจขึ้นมา

จากนั้นเขาก็รีบเอารถไปให้พนักงานขับรถไปจัดการ แล้วก็รีบเดินกระโผกกระเผลกตามหลังหล่อน...

กู้ฮอนสาบานได้ว่าหากไม่ใช่เพราะว่าเฉิงเฉิงกับหยางหยาง หล่อนอยากจะหนีไปให้พ้นๆ! จะได้ไม่ต้องเห็นหน้าผู้ชายคนนี้อีก!

ถึงแม้ว่าเป่หมิงโม่จะเครียดอยู่ก็ตามแต่เขาก็เป็นคนมีเหตุมีผลอยู่เสมอ แถมยังเปิดประตูให้หล่อนโดยไม่โมโหอีกด้วย——

“เธอปล่อยเขาลงได้แล้ว” เขายังคงปากแข็งเป็นปกติ น้ำเสียงที่พูดออกมายังคงแรงอยู่เหมือนเดิม

กู้ฮอนไม่สนใจเขา!

หล่อนอุ้มลูกชายไว้แล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องของเฉิงเฉิงแทน!

เป่หมิงโม่เริ่มเดือดอีกครั้ง “นี่เธอจะทำอะไร? จะก่อสงครามเย็นกับฉันไม่เลิกหรอ?”

ปัง~

หล่อนปิดประตูเสียงดังสนั่นหวั่นไหวเป็นคำตอบให้เขาแทน!

เขาจ้องมองประตูที่ปิดสนิทอย่างเอาเป็นเอาตายพร้อมทั้งกัดฟันกรอดๆ! พลางหลุบตาต่ำลง กวาดตาลงมองขาที่เป็นเจ็บปวดเป็นระยะ เธอนี่ช่างร้ายกกาจเสียจริง!

*

ในห้อง หยางหยางกำลังวุ่นวายอยู่กับการล้างหน้าแปรงฟัน แถมฟองยาสีฟันก็เต็มปาก ยามเมื่อเขาเห็นแม่อุ้มเฉิงเฉิงมานั้น เด็กน้อยยิ้มร่าขึ้นมาทันที “แม่...อึกอัก...กลับมา..อึกอัก..หรอ” แปรงสีฟันยังอยู่ในปากเล็กๆของเขาอยู่เลย

เมื่อครู่ที่เสียงปิดประตูดังลั่น เฉิงเฉิงก็ตื่นขึ้นมาแล้ว เขาขยี้ตาอยู่ในอ้อมอกของมารดา แล้วยิ่งได้ยินเสียงหยางหยางในเวลานั้นแล้วด้วย เขายิ่งตื่นตัวเร็วขึ้นมาทันที