เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 210

ตอนที่ 210อดีตที่ยากเกินรับได้1

“ใครคะ?” คนรับใช้ของบ้านตระกูลกู้ออกมาเปิดประตู จำหญิงสาวที่เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำคนนี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ

กู้ฮอนผลักประตูอย่างแรง ก่อนเดิมดุ่มๆ เข้าไปข้างในอย่างโกรธจัด

ทิ้งคนรับใช้คนนั้นรีบเดินตะโกนไล่หลังเธอมา “นี่คุณ คุณเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้ไม่ได้นะ”

*

ภายในบ้านตระกูลกู้ หยูฟืนในชุดนอนที่เพิ่งเปลี่ยนเสร็จ กำลังเตรียมตัวเข้านอนพร้อมกู้เซิงเทียน

ทันใดนั้น เสียงกระแทกของประตูดัง ปัง

ประตูถูกแรงกระแทกอย่างแรงจนเปิดออก

หยูฟืนเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ มองเห็นกู้ฮอนยืนตระหง่านอยู่ตรงประตู เนื้อตัวสะบักสะบอม ร่างกายที่เปียกปอนนั้นยังมีน้ำที่ยังหยดลงบนพรมหนานุ่มนั้น เธอตะโกนเรียกหญิงสาวด้วยความประหลาดใจ “ฮอนฮอน ลูกมาได้ไงเนี่ย?”

คนรับใช้ยืนนิ่งอยู่ตรงประตู ก่อนจะพูดขึ้นด้วยความขลาดกลัว “ประทานโทษค่ะ คุณท่าน คุณนาย อิฉันห้ามเธอไม่อยู่จริงๆ”

หยูฟืนโบกมือไปมาอย่างรำคาญ “ช่างเถอะ เธอออกไปก่อน” คนรับใช้ทำตามคำสั่งนั้น

คำว่า ‘คุณนาย’ ที่คนรับใช้เรียกนั้น ทำให้สีหน้าของกู้ฮอนยิ่งซีดเผือดไปกว่าเดิม

หยดน้ำฝนไหลย้อยลงมาตามเส้นผมของหญิงสาว ก่อนจะไหลผ่านไปทุกอณูผิว ความหนาวเหน็บ ประหนึ่งน้ำเย็นเยือกที่แทรกเข้าไปในกระดูก แผ่กระจายความหนาวไปทั่วร่างกายเธออย่างฉับพลัน!

เธอก้าวขาอันหนักอึ้งนั้น เดินเข้าไปหาหยูฟืนทีละก้าว อย่างยากเย็นแสนเข็ญ

“กู้ฮอน ลูกคนนี้นี่ยังไงนะ อยู่ดีๆโผล่มากลางดึกแบบนี้ จะมาหาเรื่องกันหรืออย่างไร? เนื้อตัวก็เปียกปอนไปหมด! ห้ามทำพรมของฉันสกปรกนะ!” กู้เซิงเทียนลุกขึ้นนั่งบนเตียง และจ้องมองไปที่กู้ฮอน

เธอไม่แม้แต่ชายตาไปสนใจกู้เซิงเทียนเลยสักนิด รีบเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของหยูฟืนในชั่วพริบตา

กวาดตามองผู้หญิงที่เธอเรียกว่าแม่ มาตลอดยี่สิบกว่าปีคนนี้ ตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างละเอียด!

หยูฟืนที่ตอนนี้มีใบหน้าที่ร่วงโรยไปตามอายุ สีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความเมตตานั้น น้ำเสียงที่ฟังดูใจดีและอ่อนหวานนั้น......ล้วนเป็นสิ่งที่เธอเคยรักและหวงแหน บัดนี้ กลับมาบอกว่า ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องโกหกทั้งเพ!

“ฮอนฮอน ลูกเป็นอะไรไป? ดูลูกสิเปียกไปทั้งตัวแล้วเนี่ย รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วเข้า เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอาได้......”

เพี๊ยะ!

หยูฟืนพูดยังไม่ทันจบ กลับต้องผงะ กับฝ่ามือที่ตบมาที่แก้มของเธอ เต็มแรงอย่างไม่คิดไม่ฝัน!

กู้เซิงเทียนที่นั่งอยู่ข้างๆ ถึงกับเบิกตาโพลง ด้วยความตกใจสุดขีด “แกเป็นอะไรของแก ทำไมถึงได้ตบหน้าแม่ของตัวเอง?!”

เพียงหยูฟืนเห็นหน้าหย่วนซู่ผิงเท่านั้น ก็เลือดขึ้นหน้าทันที “คนแซ่หย่วน เธอจะใช้กลอุบายอะไร เพื่อยุยงให้เราสองคนแม่ลูกผิดใจกันอีกล่ะ?”

“ฉันใช้กลอุบายงั้นเหรอ?” หย่วนซู่ผิงยิ้มอย่างเย็นชา จากนั้นก็ล้วงหยิบโทรศัพท์ที่มีคลิปเสียงนั้นขึ้นมา “หยูฟืน ตั้งใจฟังให้ดีๆ ล่ะกัน จะได้รู้ว่าใครกันแน่ที่ใช้กล อุ บาย!”

หลังจากที่คลิปเสียงนั้นจบลงไป ใบหน้าของหยูฟืนก็ซีดเป็นไก่ต้มด้วยความตกใจ! “หย่วนซู่ผิง ทำไมเธอถึงมีคลิปเสียงนี้อยู่ในมือ?!”

“ฮึ่ม! คิดไม่ถึงล่ะสิ? ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่เธอทำได้เด็ดขาดแบบนั้น ยังจำพี่จาวคนที่มาขอเงินกับเธอวันนี้ได้มั้ย? เขาก็คงคิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะโดนเธอปฏิเสธ”

เมื่อหยูฟืนได้ยินชื่อ ‘พี่จาว’ สองคำนี้ ก็รีบหลบตา เพราะพี่จาวคือนักเลงคนหนึ่ง ที่ร่วมกันจัดฉากการจับตัวเรียกค่าไถ่ในวันนั้น!

หยูฟืนคิดไม่ถึงเลยว่า พี่จาวจะแอบอัดเสียงเหตุการณ์ในวันนั้นเอาไว้ เพื่อไว้แบล็กเมล์เธอ เผอิญมาประจวบกับช่วงบ่ายวันนี้ ตอนที่หย่วนซู่ผิงและกู้เซิงเทียนเซ็นหนังสือข้อตกลงการหย่าพอดี หยูฟืนคิดว่า ได้ถีบหัวส่งคนที่เป็นภัยต่อตัวเองที่สุดไปได้สำเร็จแล้ว จึงคิดว่าไม่จำเป็นต้องทน ต่อการขู่กรรโชกจากพี่จาวอีกต่อไป

หย่วนซู่ผิงมองหยูฟืนด้วยความเคียดแค้น “ยังดีที่ฉันไปเจอเข้าพอดี ฉันเลยจ่ายไป2แสนหยวน (ประมาณ1ล้านบาท) เพื่อซื้อคลิปเสียงนี้มา!”

หย่วนซู่ผิงรู้สึกโกรธ ที่เธอไม่เจอกับพี่จาวให้เร็วกว่านี้ เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น หยูฟืนก็ไม่สามารถใช้กู้ฮอนเป็นเครื่องมือ เพื่อชิงโครงการ ‘หยิง’ มาครองได้สำเร็จแน่ และสิ่งที่ทำให้เธอยิ่งปวดใจก็คือ สามีที่ร่วมเรียงเคียงหมอนมานานกว่า20ปี กลับทอดทิ้งเธอไปอย่างไร้เยื่อใย เพียงเพื่อผลประโยชน์!

“กู้ฮอน เธอเห็นธาตุแท้ของคนที่เธอเรียกว่าแม่คนนี้ ชัดเจนหรือยัง?” หย่วนซู่ผิงยิ้มอย่างเย็นชา “ฉันล่ะสงสารเธอจริงๆ เลย แม่ที่เธอรักและเคารพมานานกว่า20ปี ที่แท้เขาก็แค่หลอกใช้เธอมาตลอด!”

กู้ฮอนรู้สึกว่าร่างที่เปียกโชกนี้ เย็นเยือกเป็นพิเศษ......

หยูฟืนยืนมือไป หวังจะจับมือของกู้ฮอน กลับโดนเธอเบี่ยงหนี “ฮอนฮอน ฟังแม่พูดก่อนนะลูก ตลอด5ปีที่ผ่านมานี้ แม่ไม่ได้ต้องการหลอกใช้ลูกเพียงอย่างเดียวนะ......”