เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 32

บทที่ 32 ชาหลงจิ่งในถุงน่อง2

กู้ฮอนอดไม่ได้ที่จะกลอกตาขาว

จากนั้นก็รีบหยิบร่มที่เตรียมไว้อยู่แล้ว เสียงดังแกร๊ก กันไว้แล้ว... ...

เสียงดังพรึบ น้ำไหลไปตามร่ม

กู้ฮอนโชคดีที่เลี่ยงภัยไปได้

อย่างไรก็ตาม พฤติกรรมที่โง่เขลาของลินดาก็ทำให้เธอโกรธอยู่เหมือนกัน!

เชอะ! ที่ไม่ได้นอนหลับมาทั้งคืนก็ทำให้โกรธมากพออยู่แล้ว

“กู้ฮอน เธอ... ...”

ลินดามองไปทางร่มที่ถูกกางออกของกู้ฮอนอย่างไม่น่าเชื่อ

เหลือบมองไปที่ลินดาอย่างเลือดเย็น กู้ฮอนค่อยๆเคาะร่มที่เปียกน้ำแล้วเก็บเข้าที่เดิม “ลินดา กลอุบายแบบเดียวกัน เธอกลับโง่จนถึงขนาดใช้มันตั้งสองครั้ง การจัดอันดับความเสี่ยงก็ต่ำไปหน่อยนะ!”

เธอพูดพลางเดินออกมาจากลิฟต์

ยืดตัวตรง แล้วเดินตรงไปที่ห้องทำงานของเป่หมิงโม่

พบว่า ประตูห้องทำงานของท่านประธานที่ปิดสนิท กลับไม่ได้ล็อค----

เธอเดินช้าลงอย่างสงสัย เหมือนจะได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงที่ราวกับเสียงกระดิ่ง----

กู้ฮอนขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว

ผู้ชายคนนี้เพลย์บอยสมคำร่ำลือจริงๆ

เป่ยใต้เอ๋อเพิ่งจะพยายามฆ่าตัวตายเพื่อเขาไป คราวนี้ก็มานั่งพูดคุยหัวเราะอยู่กับผู้หญิงในห้องทำงานอีกแล้ว

เธอยิ่งคิดก็ยิ่งอารมณ์ขึ้น เร่งให้เธอมาทำงานตั้งแต่เช้า ก็เพื่อให้เธอมาดูเขาจู๋จี๋กับผู้หญิงหรอ?

เมื่อนึกถึงเรื่องไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ ที่เขาพูดตอนอยู่ที่โรงพยาบาลว่าไม่สามารถรับคนที่ไม่ได้รักมาเป็นภรรยาได้

เธอเกือบจะประทับใจแล้วเชียว

เฮ้อ!

คนเลวก็คือคนเลว!

ไม่มีทางเลือก ช่างมันเถอะ

เมื่อกู้ฮอนกำลังจะเดินจากไป ทันใดนั้นเสียงที่ทุ้มและนุ่มนวลก็ดังลอดออกมาจากประตู----

“เลขากู้ ช่วยไปชงน้ำชามาสองแก้วด้วย!”

เป่หมิงโม่ที่ราวกับมีดวงตาที่สามารถมองทะลุได้ ขนาดถูกกั้นด้วยประตูยังสามารถมองเห็นเธอได้!

กู้ฮอนบ่นด่าในใจ ไปชงชามาสองแก้งอย่างเชื่อฟังจะดีกว่า

จากนั้นก็ยกเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธานอย่างเสแสร้ง

ยังมีรอยยิ้มแปลกที่มุมปากอีกด้วย

“ท่านประธานคะ น้ำชาที่คุณสั่ง... ...”

ทันทีที่พูดจบ เธอก็เงยหน้าขึ้น พอดีกับที่ผู้หญิงคนนั้นก็หันกลับมาเหมือนกัน

มือที่ถือน้ำชาเข้ามาของกู้ฮอนสั่นไหวชั่วขณะ

น้ำชาเกือบจะหกออกมา

ผู้หญิงคนนั้นมองเหลียวมองกู้ฮอน จากนั้น ก็หันกลับไปอย่างไม่มีอะไร และยิ้มกว้างให้เป่หมิงโม่ พูดต่ออย่างขบขัน----

“เฮอเฮอ พี่เป่หมิงเก่งจังเลยค่ะ สิบปีก่อนตอนที่คุณเข้าร่วมงานการออกแบบสถาปัตยกรรมยุโรป จนถึงวันนี้ก็ยังไม่มีใครสามารถทำลายสถิติของคุณได้เลย ไม่แปลกใจเลยที่คุณแม่ยกยอคุณไม่ขาดปาก บอกว่าถ้ามีโอกาส จะต้องให้ฉันได้เรียนรู้จากคุณ... ...”

แน่นอนว่าเธอพูดโวจนสามารถทำให้คนกลัวจนตายได้เลย!

ยิ่งเขาหน้าเสียมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น และยิ่งหัวเราะได้สดใสมากขึ้น

เป่หมิงโม่พยายามอดทนไว้ ก่อนใบหน้าที่หล่อเหลานั้นจะแตกออก-----

เสียงดัง ชิ้ว

เขารีบเข้าไปในห้องน้ำด้วยความเร็วแสง ปัง~ เสียงประตูปิดลงอย่างหนัก!

ด้านหลัง เสียงหัวเราะเยาะที่ลั่นของกู้ฮอน

“ฮาฮาฮาฮา... ...”

*

ทันใดนั้น ผั๊วะ~

ตบลงบนใบหน้าของกู้ฮอนอย่างไม่มีการเตือนล่วงหน้า

เธอแค่รู้สึกปวดแก้มขึ้นมาอย่างกะทันหัน!

“กู้ฮอนเธอเล่นสนุกพอหรือยัง!”

กู้ฮอนประคองใบหน้าที่เจ็บปวด ม่านตาที่สว่างใสมองไปทางผู้หญิงสวยที่ยืนอยู่ตรงหน้า

ทันใดนั้นเธอก็หัวเราะอย่างเยาะเย้ย “ทำไม ในที่สุดก็เผยธาตุแท้ออกมาแล้วหรอ?”

หญิงสาวเหลียวไปมองประตูห้องน้ำ ราวกับว่ากลัวเป่หมิงโม่จะเดินออกมาตลอดเวลา เธอค่อยๆกัดฟัน “ต่อหน้าพี่เป่หมิง เธอยังกล้าทำตัวไร้มารยาท! กู้ฮอน เธอมันไร้ยางอาย ฉันจะ!”

“เหอะ... ...” กู้ฮอนหัวเราะเสียงต่ำ “เรื่องของฉันมันไปเกี่ยวอะไรกับเธอ? รอยตบครั้งนี้ฉันจะจำไว้”

ในสายตาหญิงสาวเผยให้เห็นความเกลียดชัง “เรื่องของเธอไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน! เธอนามสกุลกู้ เลือดของสกุลกู้ไหลเวียนอยู่ในร่างกายเธอ แม้ฉันจะไม่อยากยอมรับลูกเมียน้อยอย่างเธอ ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะมาทำเรื่องที่ทำให้ตระกูลกู้ขายหน้าได้นะ!”