เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 390

ตอนที่390 อาหารกลางวันที่สายไป2

“เจ้านาย ท่านจะคืนคุณชายน้อยให้คุณกู้คนหนึ่งจริงหรอ?” ฉิงฮัวรู้สึกว่า เจ้านายก็รักคุณชายน้อยทั้งสองเหมือนกัน แต่แค่วิธีของเขาจะไม่เหมือนกัน. “ถ้าคืน เจ้านายเจ้าคือหยางหยางหรอครับ?”

เป่หมิงโม่สูบอยู่เรื่อย ไม่ตอบอะไร

ฉิงฮัวถอนหายใจ ต่อด้วย มองไปที่เป่หมิงโม่ “เจ้านายได้รับบาดเจ็บหรอครับ?”

บนมัดของเป่หมิงโม่ ชัดเจนมากว่ามีแผล ถึงแม้เลือดจะโดนล้างออกหมดแล้ว แต่ถึงขั้นเห็นเนื้อเลยทำให้ฉิงฮัวตกใจ!

“ไม่เป็นไร” เขาตอบเบาๆ สูบต่อไป

“งั้นเย็นวันนี้เจ้านายจะกลับเมืองAมั้ย? ตั๋วนั้นจองเรียบร้อยแล้ว”

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้ว ส่ายหัวเบาๆ :“หล่อนจะกลับตอนไหน เราก็กลับตอนนั้น!”

“ครับ” ฉิงฮัวพูด

จริงแล้ว คุณกู้หนีแค่ไหน เจ้านายก็จะตามเท่านั้น

เพราะว่าคนอย่างเป่หมิงโม่—

เวลาที่เขาจะเอาผู้หญิง เขาก็จะคิดทุกวิถีทาง!

ทำทุกอย่าง!

ฉะนั้นถ้าเขาตามใจเธอ แปลว่าเธอนั้นมีบุญเลยหล่ะ

ผู้ชายแบบนี้ เพียงใจสั่น ก็จะรักไปทั้งชีวิต

แต่ก็น่ากลัวมาก เพราะว่าเขาจะไม่สนว่าเธอจะชอบเขาหรือไม่

เขารู้แค่ว่าเขาจะเอาเธอ แค่นี้ก็พอ!

แต่แล้ว ถ้าเธอไม่รักอีก เขาก็จะอยู่ยื้อรั้งเธอไว้ตลอดชีวิต

กู้ฮอนรีบกลับไปหาแอนนิอย่างเร่งรีบ

แอนนิเปิดประตู พอเห็นกู้ฮอน ได้ถอนหายใจ :“ฮอน  เธอกลับมาสักที....”

กู้ฮอนรีบหันไปมองด้านหลัง แล้วดันแอนนิเข้าไป

“แอนนิ รีบปิดประตู!”

“ทำไมหรอ?”

“ฉันสงสัยว่ามีคนแอบตามฉันมา!” กู้ฮอนหน้าซีด และกังวลรีบเข้าบ้านไป

เมื่อกี้ตอนกลับมา หล่อนก็รู้สึกเหมือนมีคนตามหล่อนตลอด

แต่พอหันกลับไปมอง ก็ไม่รู้สึกมีอะไร

หล่อนรู้สึกแม่นขนาดนี้หรอ?

“ก่อนหน้านั้นได้ยินเธอบอกว่า ดันมาเจอเป่หมิงโม่ที่เมืองซาบาห์..... มันโคตรไม่น่าเชื่อเลย ฮ่าๆ แอนนิไม่พูดไม่ได้เลยนะเนี่ย พวกเธอนี้พบเพราะพรหมลิขิตรึเปล่า” แอนนิยิ้มพูด

กู้ฮอนเบะปาก พูดไป :“น่าจะเรียกว่ากรรม!”

ไม่อยู่กับจิ่วจิ่ว ....หม่ามี๊เป็นคนร้าย....”เสียงตัวน้อยแหบ เอาหัวหมุนเข้าอ้อมกอด แล้วร้องไห้เพราะคิดถึงแม่

“ฮ่าๆ นี้หม่ามี๊ก็มาอยู่ตรุษจีนกับจิ่วจิ่วไงคะ?” กู้ฮอนอุ้มตัวน้อยเข้าไปในบ้าน “งั้นลูกได้เชื่อฟังน้าแอนนิมั้ยคะ?”

ตัวน้อยหายใจเข้าไปๆ เก็บน้ำตา พยักหน้ารัวๆ :“เชื่อฟังค่ะ เมื่อกี้จิ่วจิ่วเพิ่งช่วยน้าแอนนิทำงานน้าา!”

“ฮ่าๆ ใช่หรอ? ทำอะไรคะ? กู้ฮอนยิ้มแล้วถามพร้อมวางหนูน้อยที่โซฟา

ตัวน้อยรีบยิ้มออกมาทันที น้ำตาน้ำมูกก็ยังอยู่ พูดยิ้มๆ :“เมื่อกี้หนูใช้ผ้าขี้ริ้วของห้องน้ำเช็ดอ่างอาบน้ำ แล้วยังเช็ดชักโครก แล้วเช็ดถ้วยด้วย จิ่วจิ่วขยันมากๆ!”

“ถ้วย?” กู้ฮอนแปลกใจ

ตอนนี้ แอนนิกำลังยกถ้วยข้าวออกมา กำลังจะเริ่มกิน....ดันได้ยินคำของตัวน้อย  แอนนิอึ้ง

“กู้จิ่วจิ่ว เธอดันใช้ผ้าเช็ดชักโครกไปเช็ดถ้วย ?” กู้ฮอนจะบ้า

ฉะนั้น  อาหารกลางวันที่ช้านาน ได้เริ่มขึ้นตอนบรรยากาศคึกคัก

ตัวน้อยอยู่ในอ้อมกอดของแม่ หัวเราะคิคิเล่นผมแม่ตัวเอง เหมือนดูเท่าไหร่ก็ดูแม่ตัวเองไม่พอ จะให้แม่ป้อนข้าวถึงจะยอมกิน

กู้ฮอนก็ให้ตัวน้อยนี้ดุ้กดิ้กไปมาเหมือนหนอนแล้วป้อนข้าวไป พร้อมถามแอนนิ—

“คดีที่เธอจะหย่าตอนนี้เป็นไงบ้าง? มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย บอกมาได้เลย”

พูดถึงเรื่องหย่านี้ แอนนิก็เครียด :“ เขาบอกให้ฉันว่า ฉันต้องเอาเงิน1แสนRM ถึงจะยอมหย่ากับฉัน”

“1แสนRM ?” กู้ฮอนเบิกตากว้าง “นี่เขามั่วหรือเปล่าเนี่ย? เขาคบชู้ก่อน ดันจะให้เธอทดแทน? เขาเอาหน้ารึเปล่าเนี่ยห้ะ?!”