เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 425

ตอนที่ 425 คุณแม่ผมอยากอยู่ข้างกายคุณ1

เจียงฮุ่ยซินถอนหายใจเฮือกหนึ่ง จับมือสั่นระริกของท่านปู่เบาๆ “เจิ้งเทียน คุณวางใจเถอะ ฉันจะดูแลพวกเขาทั้งสามคนแทนคุณเอง คุณไม่ต้องคิดอะไรแล้ว บำรุงรักษาร่างกายให้ดีๆ เข้าใจไหม”

เจียงฮุ่ยซินพูดไป หางตาก็ปรากฏหยาดน้ำตาอีกแล้ว......

เป่หมิงยันเดินเข้าไป ตบหลังมารดาเบาๆ “แม่ ตาแก่จะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน แม่ไม่ต้องกังวลไป ดูแลสุขภาพด้วย”

เป่หมิงเฟยหย่วนส่งเสียงฮึดฮัด “อย่างไรก็ตามพวกคุณที่อยู่ในห้องนี้ล้วนแล้วแต่ดูถูกฉัน ฉันไปก็ได้!”

เอ่ยจบก็ลากหลันเนี่ยนออกจากห้องพักผู้ป่วยไปโดยไม่หันกลับมามองอีก

เป่หมิงโม่นวดบริเวณข้างขมับ บาดแผลบริเวณกระดูกสะบักยังคงเจ็บเป็นระยะๆ

เขามองบิดาอย่างละเอียดรอบหนึ่ง ชายหนุ่มผู้นี้เคยขวางทางมีดของหวีหรูเจี๋ยเพื่อเขา ในวันนี้กลับนอนอยู่บนเตียงอย่างช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ส่วนเขาก็กลับช่วยอะไรไม่ได้สักอย่าง......

จู่ๆหัวใจก็บีบรัดแน่น เขาออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ เดินไปจนถึงหน้าบันได สูบบุหรี่อย่างเงียบๆ......

*

ภายในห้องพักผู้ป่วย เป่หมิงยันก็ออกไปแล้ว

เหลือเพียงแค่เจียงฮุ่ยซิน ที่ยังคงจับมือของเป่หมิงเจิ้งเทียนแน่น......

จ้องมองใบหน้าที่นอนหลับอย่างสงบของเป่หมิงเจิ้งเทียน

“เจิ้งเทียน คุณหลับให้สบายเถอะ......คุณวางใจได้ ฉันจะต้องมาเยี่ยมคุณทุกวัน......ฉันรักคุณจริงๆนะ......แต่ว่าความรักแบบนี้ที่ผ่านมา20กว่าปี ก็ถูกคุณทรมานจนไม่เหลือแล้ว......คุณรู้บ้างไหม”

เธอกระซิบเสียงเบา นัยน์ตาเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา ค่อยๆเย็นเยียบขึ้น......

กู้ฮอนเพิ่งจะกลับมาถึงห้องเช่าในเมืองA

ก็ถูกเงาร่างเล็กๆเงาหนึ่งที่ขดตัวเป็นก้อนอยู่หน้าประตูทำให้ตกใจในทันที!

กู้ฮอนมองคราแรกก็รู้ว่าเด็กน่ารักที่สวมชุดผ้าฝ้ายนั่งขดตัวอยู่ข้างประตูเงียบๆคือ “เฉิงเฉิง!”

ร่างกายเล็กๆของเฉิงเฉิงตอบสนองด้วยการสั่นระริก ลืมตาขึ้นเห็นคุณแม่ในเวลานั้น ใบหน้ารูปไข่ขาวซีดสั่นเล็กน้อย รีบลุกขึ้นยืน กัดริมฝีปาก แล้วก็โผเข้าไปในอ้อมแขนของกู้ฮอน เอ่ยเสียงแหบ “คุณแม่......”

กู้ฮอนใจอ่อนยวบ ก้มลงแล้วอุ้มลูกชายขึ้นมา “เป็นอะไรไปคะ ลูกรัก”

“คุณแม่......ในที่สุดคุณแม่ก็กลับมาแล้ว......” เฉิงเฉิงซุกเข้าไปในอ้อมแขนของคุณแม่ ไม่เคยรู้สึกตระหนกตกใจขนาดนี้มาก่อน จับปกคอเสื้อของกู้ฮอนแน่น “คุณแม่ ผมเห็นคุณปู่ล้มลงไปที่พื้น ขยับก็ไม่ขยับ ผมกลัวมาก......”

กู้ฮอนตกตะลึง พลางหยิบกุญแจมาเปิดประตู พลางเอ่ยถาม “ลูกหมายความว่า ลูกเห็นตอนที่คุณปู่ของลูกหน้ามืด หมดสติกะทันหันใช่ไหม”

"......" เธอทอดถอนใจเงียบๆ เค้นรอยยิ้มบางๆออกมา "เฉิงเฉิง แม่รู้ว่าลูกหวังว่าแม่กับคุณพ่อของลูกจะอยู่ด้วยกันมาตลอด แต่ว่าชีวิตคนเราไม่ใช่ว่าจะเป็นอย่างที่ลูกหวังไว้แบบนั้นตลอด ยกตัวอย่างเช่น ลูกไม่คาดหวังว่าคุณปู่จะหน้ามืดหมดสติ แต่ว่ากลับเกิดขึ้นเรื่องแล้วจริงๆ......เข้าใจความหมายของแม่ไหม"

"เข้าใจครับ......" เฉิงเฉิงหลุบตาลง ซุกเข้าไปในอ้อมอกของคุณแม่ ไม่เอ่ยพูดอะไร

กู้ฮอนรู้ว่าการที่ตัวเองพูดแบบนี้เท่ากับว่าทำลายความหวังของลูก แม้ว่าจะมันโหดร้าย แต่ว่ามันก็ดีกว่าให้ความหวังลมๆแล้งๆกับเขา

"ขอโทษนะ เฉิงเฉิง รออนาคตลูกโตขึ้นแล้วก็จะเข้าใจ......คุณพ่อไม่จำเป็นต้องจะอยู่กับคุณแม่ด้วยกันทั้งหมด......"

ผ่านไปชั่วครู่ เฉิงเฉิงก็เงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมแขนของกู้ฮอน "ถ้าอย่างนั้น คุณแม่ ผมสามารถอยู่ด้วยกันกับคุณแม่ได้ไหมครับ"

กู้ฮอนรู้สึกตื้นตันใจ เป่หมิงโม่บอกว่าหลังจากการแต่งงานแทนผู้อื่นสิ้นสุดลง ก็จะคืนลูกชายให้เธอคนหนึ่ง

เธอคิดมาตลอดว่า เฉิงเฉิงอาศัยอยู่ในครอบครัวที่ร่ำรวยตั้งแต่เล็ก ต้องยอมรับว่า ตระกูลเป่หมิงเลี้ยงดูเขาออกมาได้โดดเด่นเป็นอย่างมาก เธอจินตนาการไม่ออกเลยว่า ถ้าหากเฉิงเฉิงอยู่กับเธอ จะถูกเธอทำให้เสียคนอย่างไรบ้าง......

หยางหยางอยู่ข้างกายเธอมาตั้งแต่ยังเล็กจนโต กลับมาอยู่ข้างกายเธออีกก็แทบจะไม่มีปัญหาอะไร

เมื่อเฉิงเฉิงถาม เธอก็รู้สึกลังเลแล้ว......

เพราะว่าลูกชายทั้งสองคน ไม่ว่าจะแยกจากคนไหน ก็ล้วนแล้วแต่ยากจะตัดขาดกัน......

"ลูกรัก ลูกอยู่กับแม่ แล้วไม่กลัวว่าแม่จะให้ชีวิตที่ดีกับลูกไม่ได้หรือ ลูกยอดเยี่ยมขนาดนี้ เฉลียวฉลาดขนาดนี้......อยู่ด้วยกันกับแม่แล้วล่ะก็ จะกลายเป็นคนธรรมดาทั่วไปได้ง่ายๆเลยนะ......"