เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 429

ตอนที่ 429 แอบบอกความลับ1

“เอ่อ......” หยางหยางส่งเสียงเอ่อ พูดไม่ออก

“ความจริงพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า สำหรับนายเด็กหนุ่มผู้ไร้ศีลธรรมคนนี้ ขอเพียงแค่ใครที่ดีกับนายสักหน่อยก็ล้วนแต่สามารถเป็นพ่อนายได้แล้ว!” เฉิงเฉิงทอดถอนใจ

“เชี่ย! ไม่ใช่แบบนั้น......” หยางหยางโต้กลับอย่างไม่มีเรี่ยวแรง “มิตรภาพระหว่างคุณพ่อปู้ฝันกับฉัน มันไม่เหมือนกัน......”

“ไม่เหมือนกันถึง......ขนาดสามารถแทนที่คุณพ่อได้เลยหรือ”

“......” เฉิงเฉิงถาม ทำให้หยางหยางถึงกับบื้อใบ้ คิ้วเล็กๆขมวด ไม่เอ่ยพูดอะไรไปชั่วขณะ

“วันนั้นคุณพ่อจะหมั้น เพื่อที่จะทำให้คุณพ่อโกรธ พวกเราถึงได้มาหาคุณอาปู้ฝันให้ช่วย ตอนนี้ คุณพ่อยกเลิกงานแต่งงานกับคุณป้าพิลึกพิลั่นคนนั้นแล้ว เป้าหมายของพวกเราไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วหรือ หรือว่านายอยากจะให้คุณอาปู้ฝันสู่ขอคุณแม่กลับบ้านได้สำเร็จ เป็นพ่อเลี้ยงของนายจริงๆ”

“ไอ้โย......ฉัน......” หยางหยางสะบัดศีรษะเล็กๆ “นายอย่าถามคำถามที่ลึกซึ้งขนาดนี้กับฉันเลย......เข้าใจยากมากนะ......”

“หยางหยาง!” เฉิงเฉิงขมวดคิ้วเล็ก “ตอนนี้ฉันจะไปโทรศัพท์บอกกับคุณพ่อให้ทราบ หวังว่าเขาจะสามารถหยุดยั้งคุณอาปู้ฝันได้เร็ว”

“อา?” หยางหยางตกตะลึง “ครั้งนี้เปลี่ยนเป็นพ่อนกสมควรตายนั่นไปหยุดยั้งคุณอาปู้ฝันแล้วหรือ”

โชคชะตาช่างไม่เข้าข้างเสียจริงๆ

“ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะ นายกับฉันไปหยุด” เฉิงเฉิงมองบนหยางหยางไปรอบหนึ่ง

“เอ่อ ไม่เอา......” หยางหยางส่ายหน้าอย่างไม่มีความกล้า “ถ้าอย่างนั้นคุณพ่อปู้ฝันจะบอกว่าฉันไม่ซื่อสัตย์! เฮ้อ ขัดแย้งเสียจริง......”

“ใช่ ผู้อื่นจะพูดว่าพวกเราข้ามแม่น้ำได้แล้วรื้อสะพาน......” เฉิงเฉิงกดหมายเลขโทรศัพท์ไปพลาง ตอบไปพลาง

หยางหยางมุ้ยปาก “อ่อ ลืมบอกนายไปเลยว่า นายไม่ได้ชอบพูดว่าฉันปากไม่ดีหรือ อย่างนั้นที่ฉันอวยพรคุณพ่อปู้ฝันให้สู่ขอคุณแม่ได้สำเร็จประโยคนั้น จะต้องโชคร้ายแน่ๆ ดังนั้นปลอดภัยแล้ว วางใจเถอะ......เฮ้อๆ คุณพ่อปู้ฝัน หยางหยางทำผิดต่อคุณแล้ว......”

“.......”

*

หลังจากฉลองปีใหม่ตามปฏิทินจันทรคติของจีน ตระกูลเป่หมิงก็เริ่มทำงานกันเป็นปกติเหมือนแต่ก่อน

วันปีใหม่วันแรกที่เป่หมิงโม่กลับบริษัท ก็เริ่มการประชุมผู้บริหารระดับสูงทั้งหมดครั้งหนึ่ง

เนื่องจากปีก่อนโครงการ‘หยิง’ จู่ๆก็เกิดไฟไหม้ สูญเสียหนักมาก สำหรับปัญหาหนึ่งที่ต้องเผชิญหน้าตอนเปิดมาต้นปีนั้นค่อนข้างที่จะตึงมือ

ภายในห้องการประชุมผู้บริหารระดับสูง

“ทุกคนล้วนแล้วแต่ฉลองปีใหม่กันเรียบร้อยแล้ว! หย่อนยานกันมาหลายวัน ตอนนี้ ถึงเวลาที่จะทำตัวให้สดชื่นกระปรี้กระเปร่าได้แล้ว คดีความโครงการ‘หยิง’ โครงการนี้ ผมเรียกร้องให้ตรวจสอบให้ถึงที่สุด! มีปัญหาอะไรไหม” นิ้วเรียวของเป่หมิงโม่เคาะลงบนโต๊ะทำงานเสียงดังก๊อกๆ

“ท่านประธาน เพราะว่าพวกเราจัดสร้างโครงการ‘หยิง’ อยู่ที่เมืองS ถ้าจะตรวจสอบจนถึงที่สุดแล้วล่ะก็ อาจจะต้องพัวพันกับหน่วยงานราชการบางส่วน......” ผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์รู้สึกลำบากใจเล็กน้อย “ตระกูลเป่หมิงอยู่ที่เมืองA เส้นสายความสัมพันธ์ไม่ต้องพูดถึง แต่ว่าเมืองSนั้น พวกเราอาจจะทำให้สำเร็จได้น้อยลง”

“ครั้งนี้เห็นได้ชัดเจนว่ามีคนเพ่งเล็งมาทางตระกูลเป่หมิง! รู้ว่าฐานะในเมืองA ของตระกูลเป่หมิงไม่สามารถสั่นคลอนได้ ดังนั้นจึงได้เบนไปลงมือกับโครงการ‘หยิง’ที่ เมืองSแทน” ผู้จัดการฝ่ายโครงสร้างพื้นฐาน โกรธจนกัดฟัน

เป่หมิงโม่คิ้วกดลึก หรี่ตาลงเล็กน้อย “ตอนนี้รายงานการสืบสวนที่ทางตำรวจในเมืองSมอบให้เป็นอย่างไร”

“เอ่อ......ท่านประธาน เป็นเพราะการฉลองปีใหม่ ดังนั้นข้อมูลทั้งหมดล้วนแล้วแต่ล่าช้าขึ้นครับ”

เสียงสบถด่าในครั้งนี้ หลุดมาดท่านประธานผู้ยิ่งใหญ่ คุณชายผู้สูงส่งสง่างาม ส่งผลให้หัวหน้าทุกฝ่ายตกตะลึงซะจนคางเกือบจะหลุด!

ที่แท้แล้วเป็นใครกันแน่ที่มีความสามารถมากขนาดนี้ ทำให้ท่านประธานเกิดอาการพิโรธได้

ทุกคนเงียบกริบราวกับจักจั่นในฤดูหนาว กระทั่งหายใจแรงยังไม่กล้า

“คุณพ่อ......คุณพ่อจะไปไหมครับ” เฉิงเฉิงเอ่ยถามเสียงเบา

เป่หมิงโม่เส้นเลือดปูดบนหน้าขึ้น ถามเฉิงเฉิงกลับ “ลูกหวังว่าอย่างไรล่ะ!”

เฉิงเฉิงเงียบไปครู่หนึ่ง

หยางหยางตอบแทนเขาอีกแล้ว “พ่อนกโง่! ในเวลานี้ย่อมต้องหวังว่าคุณพ่อจะไปน่ะสิ! ไม่อย่างนั้นเป่หมิงซิเฉิงจะแอบบอกความลับนี้กับคุณพ่อทำไมกัน”

“พวกลูกไม่ได้หวังให้เขาเป็นพ่อของพวกลูกหรอกหรือ!” เป่หมิงโม่กัดฟัน พูดเน้นทีละคำทีละคำ

ที่แท้เป็นบิดาก็ขี้งกเหมือนกันนะ จำความแค้นได้ดีมาก เขาไม่ได้ลืมว่าวันที่จะหมั้นกับเฟยเอ๋อวันนั้น เจ้าเด็กหน้าเหม็นคู่นี้ซ้ายเอ่ยคุณพ่อปู้ฝัน หนึ่งประโยค ขวาเอ่ย คุณพ่อใหม่ หนึ่งประโยคต่อหน้าเขา!

“ไอหยา รู้อยู่แล้วว่าพ่อนกสมควรตายนั้นใจแคบยิ่งกว่าไส้ไก่! เป่หมิงซิเฉิง วางโทรศัพท์ วางโทรศัพท์เถอะ! ให้คุณพ่อปู้ฝันมาเป็นพ่อใหม่ของพวกเราดีแล้ว!” หยางหยางมุ้ยปาก งึมงำ มาดูกันว่าใครจะมีความอดทนจนเป็นผู้ชนะคนสุดท้าย

เฉิงเฉิงจับโทรศัพท์ สูดลมหายใจลึก จากนั้นก็เอ่ยว่า

“คุณพ่อ บนโลกใบนี้ไม่มีลูกคนไหนที่ชื่นชอบคุณพ่อหรือคุณแม่ที่มาทีหลัง เชื่อว่าคุณพ่อก็คงเหมือนกันใช่ไหมครับ ไม่อย่างนั้นทำไมคุณพ่อมักจะเรียกคุณย่าว่าป้าซิน ไม่เรียกว่าคุณแม่ล่ะครับ ส่วนเรื่องคุณพ่อจะไปหรือไม่ไปนั้น ก็ให้คุณพ่อเป็นผู้ตัดสินใจเองแล้วกัน บ๊ายบายครับ”

ตรู๊ดๆๆๆ