เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 430

ตอนที่ 430 แอบบอกความลับ2

เป่หมิงโม่ถลึงตามองหน้าจอที่ถูกตัดสายไป อุ้งมือถือโทรศัพท์ที่ดังตรู๊ดๆ

คนทั้งหมดในห้องประชุมล้วนไม่มีใครกล้าส่งเสียง

ในที่สุด ก็มีผู้จัดการที่ไม่หวาดกลัวรวมความกล้าเอ่ยถาม “ท่านประ......ท่านประธาน ขอถามว่ายังจะประชุมต่อไปไหมครับ”

เป่หมิงโม่ถลึงตาใส่เขารอบหนึ่ง ขว้างมือถือลงบนโต๊ะทำงานอย่างแรง

“ประชุมต่อไป!!”

*

ถัดมาการประชุมก็ดำเนินการต่อไป

เพียงแต่ว่า สายตาของท่านโม่จ้องเขม็งตรงไปทางโทรศัพท์ ความคิดถูกพาไปถึงสำนักงานกิจการพลเรือนเมืองA นานแล้ว......

สมควรตาย!

ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เพิ่งจะรับปากเป็นตัวแทนแต่งงานแทนผู้อื่นหรอกหรือ!

ไม่ใช่ว่าเพิ่งจะสวมแหวนของเขาแค่ไม่กี่วันหรอกหรือ!

เขาพูดไปตั้งหลายรอบแล้วว่า เขาจริงจัง!

ที่แท้แล้วเธอฟังเข้าหูบ้างหรือไม่กัน ห๊ะ!

เธอกลับกล้า กล้าที่จะไปสำนักงานกิจการพลเรือนกับหยินปู้ฝันจริงๆ!!!

ชอบที่จะหาเรื่องวุ่นวายมาให้เขาบ่อยๆ ผู้หญิงคนนี้จะหยุดพักสักหน่อยไม่เป็นหรือไงกัน!

……

“เฮงซวย!”

ทันใดนั้น เสียงคำรามต่ำของท่านโม่ ก็ทำให้ทุกคนจิตวิญญาณสั่นอีก

เขากลับมาก็ยุ่งกับการจัดการธุรกิจทุกอย่าง ก็เพื่อที่จะเพิ่มเวลาที่จะอยู่ด้วยกันกับเธอดีๆมากขึ้น

โดยเฉพาะช่วงเวลาหนึ่งเดือนในตอนนี้ก็ผ่านไปแล้วหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ เขาร้อนใจยิ่งกว่าใคร

ท่านโม่โกรธจนกระดูกสะบักรู้สึกเจ็บอีกแล้ว......

ผู้หญิงคนนี้ จะต้องรอจนถึงวันที่เขาตายใช่หรือไม่ ถึงจะยอมหยุดสร้างเรื่องได้สักที

ปัง!

เสียงแฟ้มถูกโยนกระทบลงกับโต๊ะทำงานอย่างแรง

ทุกคนตกใจจนสะดุ้ง

ทันใดนั้น เป่หมิงโม่ก็ลุกขึ้นยืน น้ำเสียงเย็นเยียบเอ่ยออกมาหนึ่งประโยค “เลิกประชุมได้!”

*

สำนักงานกิจการพลเรือนเมือง A

หยินปู้ฝันจอดรถนิ่งสนิทแล้ว มุมปากก็ยังยิ้มจนหุบปากไม่ลง

“กู้ฮอน เร็วเข้า ถือทะเบียนบ้านดีๆ พวกเราไปต่อแถวกันเถอะ”

กู้ฮอนคิ้วขมวด พลางคิดว่าควรจะพูดอย่างไรดี ถึงจะไม่ทำร้ายปู้ฝัน

“เหอๆ แฟนสาวของคุณสวยมากจริงๆ......เพียงแต่ว่า ดูแล้วรู้สึกคุ้นตาอยู่บ้าง......” มีคนเริ่มสงสัยขึ้นมา

กู้ฮอนประสาทตึงเครียด ก้มหน้าลงตามจิตใต้สำนึก หันหน้าหนี......

ร้ายดีอย่างไร เธอก็เคยเป็นนักเขียนตัวเล็กๆที่ออกหนังสือขายดีเล่มหนึ่ง

ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังเคยมีคดีความที่เป็นเรื่องฮือฮาไปทั่วทั้งเมืองกับผู้ชายที่มีฐานะทางการเงินสูงมากที่สุดของเมืองA

“อ๊ะ! ฉันนึกออกแล้ว! เหมือนกับว่าเธอจะเคยออกโทรทัศน์......”

“หน้าตาสวยขนาดนี้ ออกโทรทัศน์ก็เป็นเรื่องปกตินิ!”

“ไม่ใช่สิ เคยเห็นเธอในโทรทัศน์จริงๆนะ เหมือนกับว่าทำอะไรมาสักอย่างหนึ่ง......ไอ้หยา ทำไมจู่ๆถึงนึกไม่ออกแล้วล่ะ......”

......

“คนถัดไป”

“กู้ฮอน ในที่สุดก็ถึงคู่พวกเราแล้ว!” หยินปู้ฝันลากมือกู้ฮอน เดินขึ้นไปยังโต๊ะจดทะเบียน หยินปู้ฝันนั่งลงก่อน

กู้ฮอนร่างกายแข็งทื่อ ขยับก็ไม่ขยับ

“ทำไมหรือ มา รีบนั่งเร็วเข้า” หยินปู้ฝันดึงมือของเธอ จากนั้นก็ยิ้มให้กับพนักงานจดทะเบียน “ขอบคุณครับ พวกเราสามารถเริ่มได้เลย”

“ตรงนี้มีอยู่สองแบบฟอร์ม หนึ่งคนต่อหนึ่งฉบับ พวกคุณกรอกข้อมูลให้เรียบร้อยก่อน” พนักงานจดทะเบียนยื่นแบบฟอร์มให้กับหยินปู้ฝัน ในเวลาเดียวกันนั้นก็กวาดตามองกู้ฮอนครู่หนึ่ง เอ่ยอย่างสงสัย “ฝ่ายหญิงเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่เห็นด้วยใช่หรือไม่” สถานการณ์แบบนี้ พนักงานจดทะเบียนพบเจอบ่อยจนไม่รู้แปลกใจอะไรแล้ว

“ไม่ ไม่ใช่!” หยินปู้ฝันรีบปฏิเสธ “เธอรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย แต่ว่าไม่เป็นไร ผมช่วยเธอกรอกแบบฟอร์มเองครับ......”

“ช่องลงนามชื่อต้องให้เจ้าตัวเป็นผู้ลงนามนะ!”

“ได้ครับ”