เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 436
ตอนที่436 ทำให้คนโมโห2
“แล้วทำไมพ่อต้องไปเรียนไกลขนาดนั้นด้วยล่ะครับ พ่อบังคับให้ไปหรือ คุณย่าไม่ทำกับข้าวให้กินหรือ” หยางหยางกิน พลางถามไปด้วย ในความเข้าใจของหยางหยาง คือพ่อคือคนที่บังคับให้เขาเรียนหนังสือ แม่คือคนที่ทำอาหารให้เขากิน
เป่หมิงโม่ชะงัก
สีหน้ากู้ฮอนไม่ดี เธอมองหน้าของเป่หมิงโม่ เธอรู้ดีว่าคุณย่าที่หยางหยางพูด เขาต้องนึกถึงหวีหรูเจี๋ยแน่นอน นั่นคือจุดอ่อนของเขา
แต่หยางหยางหมายถึงเจียงฮุ่ยซิน
เธอรีบพูดขึ้น “หยางหยาง ตอนกินข้าวห้ามพูดเยอะนะจ๊ะ เดี๋ยวจะสำลักเอา”
นึกไม่ถึง เป่หมิงโม่กลับตอบกลับด้วยเสียงเรียบ——
“คุณปู่ของลูกๆไม่ได้บังคับพ่อหรอก พ่อไปเอง แล้วก็พ่อไม่คุ้นเคยกับอาหารที่คุณย่าของลูกๆทำด้วย”
เฉิงเฉิงสงสัยเล็กน้อย “บนโลกนี้มีประเทศตั้งมากมาย ทำไมพ่อต้องเลือกไปที่สเปนด้วยครับ”
“ใช่ๆ ผมคิดว่าออสเตรเลียสนุกดีออก……” หยางหยางยังไม่ลืมช่วงเวลาที่ได้ไปออสเตรเลียกับแม่เมื่อสองปีก่อนมาจนถึงวันนี้
“……” มุมปากเป่หมิงโม่กระตุกขึ้นเล็กน้อย “เพราะว่าสเปน สามารถทำให้ความฝันเรื่องสถาปัตยกรรมของพ่อเป็นจริง”
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดเกี่ยวกับเรื่องสเปนต่อหน้าแม่ลูกทั้งสามคน มันไม่ได้กดดันเหมือนที่เขาคิด เขากลับพูดมันออกมาอย่างเป็นธรรมชาติเสียด้วยซ้ำไป
เฉิงเฉิงมองพ่ออย่างตั้งใจ จริงๆแล้วในใจของเขา พ่อเป็นคนที่เขายกย่องมาโดยตลอด “ผมเองก็อยากเป็นเหมือนพ่อ เป็นคนที่มีความฝัน”
เป่หมิงโม่มองเฉิงเฉิงแวบหนึ่ง “งั้นความฝันของลูกคืออะไร”
นึกไม่ถึงว่าพ่อจะเป็นคนถามเขาด้วยตัวเอง เฉิงเฉิงตอบกลับด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย “ความฝันของผมคือ……หวังว่าจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ”
พอเฉิงเฉิงจะพูดจบ
บรรยากาศก็แปลกไปในทันที
แม้เป่หมิงโม่จะไม่แสดงสีหน้าอะไร แต่แววตาของเขามันทรยศความรู้สึกสั่นไหวที่อยู่ภายในจิตใจของเขา
นึกไม่ถึงเลยว่าความฝันของลูก จะเหมือนกับเขาตอนเป็นเด็กไม่มีผิด
เขาเองก็เคยเป็นเหมือนเฉิงเฉิง หวังว่าจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ
แต่สุดท้ายโชคชะตา ก็ทำให้เขาต้องไปสเปนเพียงลำพัง เดินทางอย่างโดดเดี่ยว
ผ่านไปหลายปีแล้ว ความฝันเรื่องสถาปัตยกรรมได้ก็เป็นจริงแล้ว แต่ความฝัน‘ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ’ กลับกลายเป็นเศษซากที่กระจัดกระจายอยู่ในสายลม……
ตะเกียบในมือกู้ฮอนสั่น
เธอมองใบหน้าเล็กที่คาดหวังของเฉิงเฉิง เธอทนที่จะทำลายความฝันของลูกไม่ได้
เพราะสามสัปดาห์จากนี้ ครอบครัวนี้ก็จะแยกออกอย่างสมบูรณ์
“โอ้เย ผมก็มีความฝันนะ” หยางหยางพูดอย่างอวดดี “ความฝันของผมก็คือเป็นตำรวจ แล้วก็มีสาวๆมากมาย”
คำพูดที่ไม่คิดอะไรของหยางหยาง ช่วยบรรเทาบรรยากาศที่ตึงเครียดลงในทันที
เฉิงเฉิงกลอกตาใส่: “ถ้านายอยากมีสาวๆมากมาย ควรเป็นดาราดังอย่างอาสาม ไม่ใช่เป็นตำรวจ”
“ชิ ยังไงฉันก็จะเป็นตำรจที่ร่าเริง”
“เชอะ” เฉิงเฉิงดูถูก “น่าตลก”
“นายว่าใครน่าตลกห้ะ”
“นายไง”
“ตำรจที่ร่าเริงน่าตลกขนาดนั้นเลยหรือไง”
“มา เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันหน่อย” ถึงแม้จะเป็นการออกคำสั่ง แต่น้ำเสียงเขากลับอ่อนโยน
เธอลังเลเล็กน้อย แล้วจึงเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขา……
“เป่หมิงโม่……ขอบคุณสำหรับอาหารเช้านะ”
นี่คือคำพูดที่ออกมาจากใจของเธอ ขอบคุณที่ทำให้ลูกๆได้รู้สึกถึงความอบอุ่นจากความรักของพ่อสักครั้ง ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถให้ได้
เขาก้มลง เลิกคิ้วขึ้นอย่างชั่วร้าย ปรากฏรอยยิ้มบางบนมุมปากของเขา——
“งั้นเธอจะตอบแทนฉันยังไง”
เธอครุ่นคิดพักหนึ่ง แล้วกลอกตาใส่เขา “รู้ดีว่าคนอย่างนายคงไม่ทำอะไรให้มาฟรีๆหรอก”
“รู้จักฉันดีขนาดนี้เลยหรือ” เขาหัวเราะเสียงต่ำ ก้มหัวลงจูบเบาๆบนริมฝีปากที่แดงระเรื่อเหมือนกลีบดอกไม้ของเธอหนึ่งครั้ง “ฉันอยากได้ร่างกาย และขโมยหัวใจของเธอ……”
เขาพูด ไม่รู้ว่าแขนยาวของเขามาโอบเอวของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอใกล้กับเขามาก……
“เป่หมิงโม่ เมื่อไหร่นายจะรู้จักจริงจังกับเขาเสียที”
ดวงตาใสของเธอ เงยหน้ามองผู้ชายที่กำลังยิ้มชั่วร้าย
ต้องบอกว่า ตอนที่เขายิ้ม มันช่างดูดีเหลือเกิน……มีเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์ ราวกับว่าสามารถดูดวิญญาณของคนได้
เขาครุ่นคิดสักพัก แล้วพูดขึ้น “ตอนที่ฉันจริงจัง คือตอนที่ฉันทะเลาะกับเธอ；ตอนที่ฉันไม่จริงจัง คือตอนที่ฉันนอนกับเธอ……ให้ทำแบบนี้ สู้ไม่จริงจังจะดีกว่านะ……”
เขาพูดพร้อมวางริมฝีปากลงบนเรียวคอของเธออีกครั้ง แล้วออกแรงดูด
“จิ๊……เจ็บนะ” เธอทุบไหล่ของเขา
เขาถึงยอมถอนริมฝีปากออก และปลูกสตรอเบอร์รี่เล็กอีกอันหนึ่งบนคอของเธอได้สำเร็จอีกครั้ง
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ