เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 435
ตอนที่435 ทำให้คนโมโห1
พอทั้งสองเดินเข้าไปในห้องครัว พื้นที่แคบก็เปลี่ยนเป็นแออัดทันที
“เห้ ในเมื่อนายจะไม่ทำอาหารเช้าก็เชิญออกไปด้วย อย่ามายืนเกะกะ” เธอเข้าไปในครัว แล้วก็พลิกกลับมาได้เปรียบในทันที เธอทำสีหน้าเหมือนไม่เชื่อว่าคุณชายคนนี้จะมีฝีมือทำอาหารให้อร่อยได้
จากนั้น พอมองเห็นเคาน์เตอร์ในครัว สาหร่ายทะเลที่ถูกหั่นอย่างละเอียดยิ่งกว่าเส้นผม ซี่โครงหมูที่ถูกทอดจนเป็นสีเหลืองทอง ที่แค่เห็นความอยากอาหารก็เพิ่มขึ้นในทันที แล้วยังมีพวกเครื่องเคียง เครื่องปรุงรสที่ทำได้อย่างพิถีพิถันทีเดียว
เพิ่งจะเข้าใจว่า คนที่มีฝีมือ เป็นพวกน้ำนิ่งไหลลึกโดยแท้จริง
เธอกลืนน้ำลาย “เป่หมิงโม่……นาย แน่ใจนะว่ากำลังทำอาหารเช้า”
“อืม ก็แค่ทำซี่โครงหมู สาหร่ายทะเล แล้วก็หมี่แห้งไปเรื่อยน่ะ”
“นี่เรียกว่าทำไปเรื่อยหรือ”
เรียกได้ว่าเป็นอาหารที่ทำในโรงแรมระดับห้าดาวจริงๆ
เขายักไหล่
“เป่หมิงโม่ นายจะทำให้คนโมโหแบบนี้ไปถึงไหน”
“ทำให้คนโมโหหรือ” สีหน้าเขาดูไม่ดี ไม่พอใจกับข้อกล่าวหาที่ร้ายแรงของเธอ “ฉันไปทำให้คนโมโหยังไง”
“นายเก่งเกินไปแล้วโอเคไหม ทำให้หลายคนต้องหมดหนทาง แล้วยังมีฝีมือในการทำอาหารอีก แบบนี้ไม่เรียกว่าทำให้คนโมโหหรือไง”
ประเด็นสำคัญคือ เธอไม่มีอะไรที่จะเก่งไปกว่าเขาเลย ตอนนี้ขนาดเรื่องทำอาหารยังต้องแพ้ให้กับเขา ให้ตายเถอะ ยังจะให้เธอมีชีวิตอยู่ต่ออีกไหม
เขาตะลึงไปเล็กน้อย แล้วก็ยิ้มทันที
เขาขยับร่างกายเข้ามา โอบเอวของเธอจากทางด้านหลัง และกระซิบที่บริเวณคอของเธอ “ฉันเพิ่งจะรู้นะว่า เธอชื่นชมฉันขนาดนี้……”
เขาเม้มปากที่บริเวณหูเธอเบาๆ
เธอตัวสั่น “หลบไปเลย ชื่นชมนายซะที่ไหน นายไม่ทำให้ฉันอิจฉาได้ทุกวัน ฉันจะขอบคุณนายมาก”
เขาจ้องมองรอยจูบบนคอของเธอ ดวงตาโค้งเป็นรอยยิ้มขึ้น นี่เป็นสิ่งที่เขาจงใจปลูกไว้เมื่อคืน
เพื่อป้องกันไม่ให้หยินปู้ฝันคิดไม่ดีกับเธออีก เขาตัดสินใจว่าจะทิ้งรอยสตรอเบอร์รี่เล็กๆที่สะดุดตาไว้บนตัวเธอทุกๆวัน
“ปล่อยมือนะ” กู้ฮอนชำเลืองมองเขา “อาหารเช้าของนาย ฉันทำไม่ได้หรอก นายทำเองต่อเถอะ”
“ไม่เอา” เขาทำตัวขี้โกงจนเป็นนิสัย “ฉันจะสอนเธอทำ มา ซอสอันนี้ควรปรุงแบบนี้……”
เขาพูด พลางจับมือเธอขึ้นมา แล้วแนบกับข้างหูของเธอ ในห้องครัวก็เริ่มยุ่งวุ่นวายขึ้น……
ภาพนี้……ดูกำกวมเสียจริงๆ
“เป่หมิงโม่ นายอย่าทำแบบนี้……ฉันอึดอัด……”
“งั้นหรือ งั้นแบบนี้แล้วกัน” ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหน มือของเขามันเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขขึ้นมา……
“ฟู่” เธอสูดลมหายใจเข้า แล้วหยิบมีดทำครัวขึ้นมา “เชื่อไหมว่าฉันจะสับมือลามกนายทิ้งซะ”
“เหอะๆๆ……” เขากลับหัวเราะเสียงต่ำ หดมือกลับไป วางมีดทำครัวในมือเธอลง “รู้ไหมว่าการยั่วโมโหเธอ ทำให้รู้สึกดียิ่งกว่าการทานอาหารเช้าแสนอร่อยเสียอีก”
เป่หมิงโม่ส่งสายตาพิฆาตให้หยางหยาง “เด็กโง่ คันเนื้อคันตัวอยากโดนตีใช่ไหม”
“โธ่เอ๊ย เป่หมิงโม่ นายยอมลูกหน่อยจะเป็นไรไป” กู้ฮอนดึงมือเขาออก แล้วพยายามออกจากอ้อมแขนเขา “พาลูกมาเล่นเกมไร้สาระแบบนี้ แล้วยังทำตัวไม่น่าเคารพต่อหน้าลูกๆอีก ขอสั่งให้นายรีบทำอาหารเช้าให้เสร็จโดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นก็ออกไป เฉิงเฉิงหยางหยาง ไปล้างหน้าแปรงฟันกับแม่……”
“เหอะ ได้”
“……”
*
ด้วยเหตุนี้ อาหารเช้าแสนอร่อยของท่านประธานเป่หมิงผู้ยิ่งใหญ่ทำเสร็จเรียบร้อย เป็นประวัติการณ์
บนโต๊ะ เด็กน้อยทั้งสองกินข้าวกันอย่างมีความสุขเป็นพิเศษ
“อืมๆ อร่อย” หยางหยางทำเสียงซู้ดๆ “ไม่นึกเลยว่าพ่อจะทำอาหารเช้าเป็นด้วย”
“เหมือนไม่ได้เห็นพ่อเข้าครัวนานแล้วนะครับ……” เฉิงเฉิงเองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน
แต่ว่า คนที่ประหลาดใจที่สุดก็คือกู้ฮอน
เธอกินอย่างเงียบๆ ไม่พูดอะไรสักคำ แต่กินด้วยท่าทางเอร็ดอร่อย มันก็แสดงออกอย่างชัดเจนแล้วว่าเธอพอใจกับอาหารเช้ามื้อนี้
“ตอนที่พ่อไปเรียนหนังสืออยู่ที่ประเทศสเปน พ่อทำอาหารเองทั้งหมด” เป่หมิงโม่อธิบายอย่างไม่ใส่ใจ หางคิ้วเขากระตุกขึ้นเบาๆ บางทีเขาเองอาจไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ ว่าสีหน้าผ่อนคลายของเขาในตอนนี้ แตกต่างจากสีหน้าเย็นชาตามปกติของเขามากแค่ไหน
“เพราะไม่คุ้นเคยกับอาหารตะวันตกหรือครับ” เฉิงเฉิงเงยหน้าขึ้น ถามด้วยเสียงเบา เหมือนเขายังไม่ค่อยคุ้นเคยกับพ่อจอมเย็นชา เลยต้องคุยกันแบบนี้
“อืมไม่คุ้นเคย”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ