เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 458

ตอนที่ 458 ผู้หญิงที่เชื่อถือไม่ได้2

เมื่อกู้ฮอนไปถึง ลั่วเฉียวใส่หมวกและสวมชุดคลุมหนา ๆ ไว้ แต่งกายอย่างมิดชิดเพื่อไม่ให้ผู้คนมองออกว่าเธอเป็นดารา

“คุณแม่ครับ…...” เฉิงเฉิงร้องตะโกนด้วยความดีใจ เขาหนาวจนมือไม้แดงชาไปหมด

กู้ฮอนรีบลงจากรถแล้ววิ่งเข้าไปกอดเฉิงเฉิงไว้ “ลูกรัก…...หนาวขนาดนี้ ทำไมไม่รอข้างในล่ะ”

“ก็ผมคิดถึงคุณแม่ไงครับ อีกอย่างคุณน้าลั่วเฉียวบอกว่าข้างใจคนเยอะ เดี๋ยวเขาจะเห็น” เด็กน้อยพิงอยู่ในอ้อมกอดของแม่ด้วยความคิดถึง

กู้ฮอนมองหน้าลั่วเฉียวไว้ นัยน์ตาเหลือทนจริง ๆ

“แฮะ ๆ ฮอน…...ขอโทษด้วยนะ ลูกของเธอน่ะ ทีแรกฉันไม่มีปัญหาอะไรหรอก......แต่ไอ้เป่หมิงเอ้อนั้นดิ ไม่รู้เป็นบ้าอะไร สั่งลูกน้องไอ้เทพพระเจ้าฉิงฮัวนั้นมา......ฉันไม่อยากเจอคนนั้นจริง ๆ ก็จำเป็นต้องหนีออกมา......แต่คิด ๆ แล้ว ฉันทิ้งลูกคุณไว้คงไม่ดี ถึงต้องพาเฉิงเฉิงออกมาด้วย......” ลั่วเฉียวพยายามอธิบาย

“แล้วหยางหยางล่ะ” กู้ฮอนขมวดคิ้วไว้ แล้วถอนหายใจ

“ทีแรกฉันก็อยากพาหยางหยางออกมาด้วยนะ......แต่เสียดายฉันแย่งไม่ไหว......”

“แย่งเหรอ” เป่หมิงโม่ทำหน้าสงสัย แล้วเดินเข้ามา

เฉิงเฉิงรู้สึกตกใจมาก

ลั่วเฉียวตะลึงเหมือนกัน แล้วมองไปที่บาดแผลบนใบหน้าของเป่หมิงโม่ จากนั้นมองกลับมาที่กู้ฮอนแล้วหัวเราะขึ้นมา “โหย ฮอน สุดยอดเลยอ่ะ ตบไอ่เอ้อนี้ได้น่าสงสารขนาดนี้......สะใจจริง ๆ”

เป่หมิงโม่หัวร้อน

กู้ฮอนเหลือบมองไปที่ใบหน้าของเป่หมิงโม่ “ตบเขาเหรอ ฉันคงไม่ยอมเปื้อนมือตัวเองหรอก”

“ฮ่า ๆ มันก็จริง......” ลั่วเฉียวพยักหน้าแล้วหัวเราะ แทบจะชูขาทั้งสองข้างเพื่อเห็นด้วยกับเธอ

“คนนามสกุลลั่ว คุณยั่วยุน้อย ๆ หน่อยนะ” เป่หมิงโม่พูดทีละคำอย่างชัดเจน ด้วยสายตาที่เยือกเย็น “เรื่องที่บอกว่าแย่งหยางหยางมาไม่ได้คุณหมายถึงอะไร”

“.…..” ลั่วเฉียวรู้สึกกลัวขึ้นมา แม่จ๋า เป่หมิงเอ้อพูดจาข่มขู่คนแบบนี้ เธอจึงรีบหนีไปหลบที่หลังของกู้ฮอน กระซิบพูด “ฉันพยายามจะพาเฉิงเฉิงกับหยางหยางออกมาแล้ว แต่ไอ้คนนั้นไม่ยอม......สุดท้าย......สุดท้ายฉันยิ่งได้แค่เฉิงเฉิง......”

“คุณแม่ครับ ถ้าพูดให้ถูกต้องล่ะก็ น้าเฉียวพยายามจะหลบน้าฉิงฮัว แล้วจะแอบหนีออกมา ยังดีที่ผมตามทันอ่ะครับ......” เฉิงเฉิงลืมตากว้างแล้วจ้องหน้าพูดกับลั่วเฉียงอย่างไม่เกรงใจ

“ลั่วเฉียว” กู้ฮอนไม่แน่ใจเลยว่าในตัวเธอไม่มีความดีเลยหรือไม่มีความเป็นคนเลย

“ไอ้หยา ใจเย็นก่อนสิฮอน……ฉันคิดว่าชายคนนั้นดูแลคุณนายน้อยทั้งสองของเธอได้ดีนะ คงไม่ถึงฉันหรอก......” เฉิงเฉิงพูดจนลั่วเฉียวทำตัวไม่ถูก “คุณนายน้อยเฉิง......ไก่ย่างหนึ่งตัวของฉันซื้อเธอไม่ได้จริง ๆ เลยนะ......รู้งี้พาหยางหยางมาดีกว่า เด็กคนนั้นน่าจะเกลี้ยกล่อมได้ง่ายกว่า......”

ลั่วเฉียวดาราชื่อดังคนหนึ่ง เวลาไปไหนมาไหนก็ย่อมมีคนจะเข้าหา แต่ครั้งเธอตั้งใจจะแอบหนีออกมาพักผ่อนที่เมือง S กับกู้ฮอน......แต่ว่า เธอเคยสาบานไว้ว่า ที่ใดที่มีฉิงฮัวอยู่ ที่นั่นจะไม่มีลั่วเฉียวอยู่

“ไหน ๆ ก็มาแล้ว ไปพักกับฉันเลย ไว้ใจเถอะน่า ฉันจะไม่มีให้ฉิงฮัวมารบกวนเธอหรอก” กู้ฮอนยิ้มพูดแล้วจ้องไปที่เป่หมิงโม่ ดีเหมือนกัน มีลั่วเฉียวมาอยู่ด้วย เธอจะได้ไม่ต้องถูกผู้ชายคนนี้กดขี่ข่มเหงเรื่องบนเตียงอีก

“จริงเหรอ ดีจังเลย......”

“ไม่ได้” และแล้ว สีหน้าคุณนายโม่ก็เคร่งเครียดขึ้นมาทันที ดึงกระเป๋าหนังออกมาอย่าเทห์ แล้วหยิบแบงค์ใหญ่ออกมาเป็นปึก ยื่นให้กับลั่วเฉียว แล้วพูดด้วยความรังเกียจ “ไม่ว่าเธอจะเหาะรถไฟหรือเหาะเครื่องบิน เส้นทางไกลเท่าไหร่เธอก็ไปให้พ้นไกลเท่านั้นนะ”

“นี่ คนนามสกุลเป่หมิงคะ คุณหาว่าฉันเป็นขอทานเหรอ” ลั่วเฉียวเริ่มหัวร้อน

“เธอจะไปหรือไม่ไป” คุณนายโม่ข่มขู่ด้วยสายตาที่เยือกเย็น

“เฉียวเฉียว อย่าให้ใครมาดูถูกเฉียวนะ” กู้ฮอนรีบตัดคำพูด

เฉิงเฉิงมองด้วยสายตาอันเมามัน สายตาที่ว่า ‘ฉันจะไม่พูดอะไร รอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น’

“ได้ ฉันรับปาก…...” ลั่วเฉียวยังไม่ทันพูดจบ เป่หมิงโม่ก็รีบตัดคำพูดเธอ......

“ผมโทรหาฉิงฮัวแล้วนะ จะนับหนึ่งถึงสาม ถ้าเธอยังไม่ไป ผมจะเรียกฉิงฮัวมาคอยบริการคุณอย่างเต็มที่นะ......หนึ่ง......สอง......”