เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 460
ตอนที่ 460 ไม่รักแล้วจะขอทำไม2
“เพราะน้าสาวคนนั้นเหรอครับ” ความคิดเฉิงเฉิงละเอียดอ่อนมาก แค่คิดก็รู้แล้วว่าคือเฟยเอ๋อ
“ใช่” เป่หมิงโม่ไม่ได้ปฏิเสธ เขาถอนหายใจ “พ่อเป็นหนี้ชีวิตคนอื่น เขาไม่ต้องการชีวิตของพ่อคืน แต่เขาต้องการแต่งงานกับพ่อ”
“.…..” เฉิงเฉิงแสดงสีหน้ากังวล “ถ้างั้น คุณพ่อตัดสินใจแล้วใช่ไหมครับ”
“……ใช่” เป่หมิงโม่ฝืนตอบ
รูม่านตาเฉิงเฉิงหดเล็กลง เด็กน้อยคนนี้กำลังรู้สึกเสียใจ “งั้นคุณพ่อรักน้าสาวคนนี้ไหมครับ”
คำพูดนี้ทำให้เป่หมิงโม่สั่นไหวในใจ เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ......
“ไม่รักหรอก” เขาเด็ดขาดมาก
เฉิงเฉิงทำหน้าสงสัย “ถ้าไม่รักแล้วทำไมต้องแต่งกับเขาล่ะครับ......”
นัยน์ตาเป่หมิงโม่รู้สึกเศร้าเล็กน้อย “ดังนั้น......เฉิง ถ้าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ลูกต้องจำไว้ว่า เธออย่าแต่งงานถ้าไม่ได้รักนะ”
หลายปีที่ผ่านมานี้ ก็เพราะว่าไม่อยากผิดต่อความตั้งใจขอพ่อแม่ เขาถึงยืนหยัดความตั้งใจที่ว่าไม่รักก็จะไม่แต่งงานด้วย
แต่ใครจะไปคิด สุดท้ายทุกอย่างกลับกลายเป็นคำพูดประชดตัวเอง
“ทำไมครับ” เฉิงเฉิงถามด้วยเสียงเบา ๆ
เป่หมิงโม่หยุดชะงักไป จากนั้นค่อย ๆ ตอบกลับลูกชายด้วยเสียงที่อ่อนโยน……
“ก็เพราะว่าพ่อไม่ได้ แต่พ่อหวังว่าลูกจะทำให้ได้”
เพราะคำพูดคำเดียว ทำให้หัวใจของเฉิงเฉิงเหมือนแตกสลายไป......
*
ยามราตรี ได้เวลาเข้านอนแล้ว
“เร็วสิครับคุณแม่ ผมจะนอนกับคุณแม่” หยางหยางโดดไปโดดมาบนเตียงด้วยความตื่นเต้น
แต่เฉิงเฉิงกลับถูกคำพูดของพ่อทำให้สภาพจิตใจย่ำแย่ในคืนนั้น
สองพ่อลูกกว่าจะได้นั่งคุยกันอย่างจริงจัง แต่กลายเป็นการสนทนาที่ทำให้เจ็บใจที่สุด “คุณแม่ครับ ผมเหนื่อยแล้ว ผมนอนก่อนนะครับ”
เฉิงเฉิงห่มผ้าห่มไว้ด้วยอารมณ์ที่เหงาหงอย แล้วนอนตะแคงหลับไปอย่างเงียบ ๆ
“โถ่เอ้ย เป่หมิงซีเฉิงหลับเลยเหรอเนี่ย” หยางหยางรีบมุดเข้าไปใต้ผ้าห่ม กางแขนออกสองข้างแล้วยิ้มพูด “คุณแม่ครับ รีบเข้ามาอ้อมแขนของผมเร็วเข้า......”
“ไหนแม่ลองดูสิ๊ว่าอ้อมแขนของหยางหยางอบอุ่นไหม......” กู้ฮอนยิ้มแล้วขึ้นไปบนเตียงนั้น
“แฮะ ๆ ......” หยางหยางหัวเราะ
สามแม่ลูกห่มผ้าห่มผืนเดียวแล้วนอนหลับไป
เวลานั้น กู้ฮอนเพิ่งนึกได้ว่าเป่หมิงโม่กำลังยืนจ้องอยู่ข้างเตียง “เอ่อนี่......ออกไปแล้วรบกวนปิดไฟห้องนอนให้ทีนะ ไม่ส่งแล้วนะ”
แต่ไม่คาดคิด เขาถอดเสื้อผ้าออกแล้วรีบขึ้นเตียงมุดเข้าผ้าห่มนั้น……
“เป่หมิงโม่ ขอร้องเถอะ อย่ากวนได้ไหม เตียงแค่นี้จะนอนสี่คนได้ไงกัน”
“อัดกันหน่อยก็นอนได้แล้ว” เขากอดไปที่เอวของเธอแล้วพูด “ผมก็อยากลองดูเหมือนกันว่าอ้อมกอดน้อย ๆ ของคุณจะอบอุ่นแค่ไหน”
“ที่รักจ๋า ขอกอดแป๊บเดียวเอง......” มือของท่านโม่กับเธอไว้เหมือนจับปลา แล้วใช้อวัยวะส่วนสำคัญที่สุดของเขาสัมผัสเธอไว้......
“คุณไม่เห็นเหรอลูก ๆ อยู่นี่ คุณทนหน่อยจะเป็นไรไป” เธอกระซิบพูดดัง ๆ อยากเอามือฟาดหน้าชายคนนี้ให้ตายไปเลย
“.…..” ท่านโม่ถอนหายใจแล้วบ่นขึ้นมา “ทนมานานแล้วนะ......”
เสียงบ่นนั้นมันหิวโหยยิ่งกว่าผีกระสือซะอีก......
“งั้นก็ทนถึงตายไปเลย” เธอพูดฮัม
ท่านโม่ยิ้มอย่างชั่วร้าย ลมหายใจอันหื่นกามของเขาพักผ่อนคอที่อ่อนนุ่มชวนชิมของเธอ “ทนจนเซลล์ตายไปเยอะแล้วนะเนี่ย ให้มันได้ปลดปล่อยออกมาบ้างไม่ได้เหรอ......”
แก้มเธอร้อนขึ้นมาทันที ไอ่หื่นกามคนนี้ เธอกัดฟันไว้ “พูดเบา ๆ หน่อย เดี๋ยวเด็ก ๆ ก็ตื่นขึ้นมาหรอก”
“.…..” เป่หมิงโม่เงียบไป แล้วถอนหายใจ “ทำไงดี ผม‘อ่อน’ไม่ลง......”
เธอกลอกตาขาวใส่
ผู้ชายคนนี้ช่างบ้ากามจริง ๆ
เธอกัดฟันไว้ “คุณพูดอะไรที่ลามกออกมาอีกคำดูสิ”
“.…..” เขากอดเธอไว้แน่น ๆ แล้วพูดจากวนประสาท “ผมหมายถึงเสียงผมพูดอ่อนกว่านี้ไม่ได้แล้ว ที่รัก คุณคิดไปถึงไหนกันแน่”
เธอหัวร้อนกัดฟันจนมีเสียงออกมา
พั๊วะ
มือเธอลอยไปตบที่แขนของเขา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ