เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 464

ตอนที่ 464 ความทรงจำในอดีต2

ลู่ลู่หายใจเข้าลึก ๆ แล้วกำลังจะเริ่มพูดความในใจออกมา......

“ไม่ทราบว่าคุณหยินเคยได้ยินไหม เมื่อสิบสองปีก่อน มีนักร้องเล็ก ๆ คนหนึ่งชื่อ LuLu”

หยินปู้ฝันส่ายหัว “ไม่เคยได้ยินครับ คุณจะหมายความว่า คุณคือ LuLu คนนี้เหรอ”

ลู่ลู่พยักหน้าเล็กน้อย แล้วค่อย ๆ พูดต่อ......

“LuLu คนนี้ยากจนตั้งแต่วัยเด็ก แต่ด้วยโอกาสโดยบังเอิญครั้งหนึ่ง ได้รีบความประทับใจจากเฒ่าแก่คนหนึ่ง แล้วได้มีโอกาสเข้าไปวงการบันเทิง......ไม่กี่ปีต่อมา LuLu กลายเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียง มีความสดใสสวยงามต่อหน้าแฟนเพลง แต่เบื้องหลังตัวจริงนั้นกลับรู้สึกว่างเปล่า ชีวิตของการเป็นศิลปินแท้จริงนั้นไม่ใช่ชีวิตที่ LuLu ใฝ่หาเลย......ซึ่งเวลา LuLu ได้พบกับชายที่เธอรักมากที่สุดในชีวิต......”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ดวงตาของเธอเริ่มเศร้าหมองอีกครั้ง แล้วเธอเล่าต่อ......

“LuLu ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นมีที่มาที่ไปอย่างไร เพียงแต่รู้ว่าเขามาจากครอบครัวที่มีการอบรมสั่งสอนที่ดีและมีความเป็นสุภาพบุรุษ ไม่นานจากนั้น เราสองคนก็ได้รักกัน......แต่น่าเสียดายช่วงเวลาแห่งความสุขนั้นมักจะไม่ยาวนาน ในตอนนั้นฉันเพิ่งรู้ว่าเขามาจากครอบครัวเศรษฐีหนึ่ง และหลังจากนั้นไม่นาน......ฉันก็ได้พบเจอกับแรงกดดันที่รุนแรงที่สุดจากครอบครัวของเขา......ฉันไม่ได้ร้องเพลง และไม่มีการแสดงอะไรอีก เพราะบริษัทบันเทิงนั้นกลัวจะผิดใจกับครอบครัวเขา จึงต้องเลิกจ้างฉันไป......ฉันไม่มีรายได้อะไรเลย......ณ เวลานั้น คงเป็นช่วงเวลาที่ลำบากที่สุดในชีวิตของฉันเลยก็ว่าได้ ใครจะไปรู้ ในค่ำคืนที่ฝนตกฟ้าผ่านั้น ฉันเพิ่งตรวจพบว่าฉันตั้งท้องแล้ว......”

เสียงของลู่ลู่สำลักเล็กน้อย

“แล้วชายคนนั้นล่ะ ไม่ได้รับผิดชอบเหรอ” หยินปู้ฝันประหลาดใจ ไม่คิดว่าลู่ลู่จะผ่านเรื่องราวแบบนี้มาได้

ดวงตาลู่ลู่เริ่มน้ำตาคลอ แล้วเธอส่ายหัว “ฉันหาตัวเขาไม่เจอด้วยซ้ำ......เขาหายสาบสูญไป......จากนั้น เคยได้ข่าวว่าเขาออกต่างประเทศไปแล้ว......ฉันก็เหมือนนักท่องเที่ยวในชีวิตเขาคนหนึ่ง เขากลับไปใช้ชีวิตของเขาที่เคยเป็น ส่วนฉัน......กลับต้องยืนอยู่จุดเดิม......”

“แล้วลูกคุณล่ะ ได้คลอดออกมาไหม” หยินปู้ฝันรีบถามต่อ

ลู่ลู่ยิ้มเศร้า “เพราะฉันท้องก่อนแต่ง สมัยนั้นสังคมไม่ยอมรับด้วย ดังนั้นผลงานเพลงและสัญญาจากค่ายเพลงทั้งหมดก็ต้องถูกยกเลิกไป ฉันอุ้มท้องโตไว้เหมือนใช้ชีวิตอย่างไร้ชื่อไร้สกุล และในค่ำคืนที่ฟ้าผ่านั้น ฉันก็คลอดลูกสาวออกมาจนได้......”

“ลูกสาวเหรอ” หยินปู้ฝันทำหน้าประหลาดใจ เหมือนรู้อะไรบางอย่าง

ลู่ลู่พยักหน้าอย่างขมขื่น ด้วยดวงตาที่ทั้งสุขและทุกข์ “เมื่อขณะที่ฉันเห็นหน้าลูกสาวครั้งแรกในชีวิต ก็รู้สึกว่าชีวิตจะทุกข์ยากลำบากแค่ไหน มันก็แค่นั้น เพราะตอนนี้ฉันมีลูกที่มีค่าที่สุดในชีวิตแล้ว และฉันจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อเลี้ยงดูเธอให้เธอเติบโต......แต่ใครจะไปรู้ โชคชะตาล้อเล่นกับฉันครั้งแล้วครั้งเล่า......”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ลู่ลู่ก็ร้องไห้ออกมา น้ำตาเหมือนฝนที่เทลงมาอย่างหยุดไม่อยู่……

“ฉัน ลูกฉันคลอดมาไม่นาน ก็หายไป......ฮือ ๆ ๆ ......”

“อื้ม…...” ลู่ลู่พยักหน้าเล็กน้อย “ฉันรู้ว่าคำขอนี้อาจดูกะทันหันเกินไป แต่สิ่งนี้คือเรื่องที่ฉันรอมายี่สิบกว่าปีแล้ว ไม่รู้จะพูดยังไง......เพื่อหาลูกสาวของฉัน ฉันจ้างนักสืบส่วนตัวมาหลายต่อหลายคน แต่ไม่อยากคิดเลยว่าฉันถูกเขาหลอกเงินไปครั้งต่อครั้ง พวกเขาไม่ได้ช่วยฉันหาลูกสาวเลย......หลังจากนั้น เงินของฉันก็ค่อย ๆ หมดไป จนแทบจะเลี้ยงดูปากท้องตัวเองไม่ได้ ท่ามกลางผู้คนมากมาย จะหาคนคนหนึ่งมันไม่ง่ายเลย ยิ่งกว่านั้นเธอได้จากฉันไปตั้งแต่เด็กแล้ว......จริงเหมือนกัน มีแค่รูปทารกใบหนึ่ง จะไปหาคนได้ที่ไหนล่ะ......ไม่รู้ว่าฟ้าเป็นใจหรือสงสารฉัน วันนั้นฉันมีโอกาสได้พบเจอกับสาวคนนี้ที่หน้าประตูร้านเหล้า......”

“ร้านเหล้าเหรอ” หยินปู้ฝันย้อนคิดถึงบทสนทนาระหว่างเขากับกู้ฮอนในร้านโจ๊กกวางตุ้งนั้น เธอยังถามถึงร้านเหล้านี้ และเขายังบอกเธอว่าร้านเหล้านี้เป็นร้านที่มีเอกลักษณ์ที่สุดในเมือง S นี้

“ใช่ค่ะ......ฉันไม่มีความสามารถอื่นนอกจากการร้องเพลงแล้ว......แต่น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันก็เริ่มแก่ตัวลง ไปร้องเพลงที่ไหนก็ไม่มีคนรับแล้ว......” ลู่ลู่หัวเราะประชดตัวเอง

หยินปู้ฝันมองหน้าลู่ลู่อย่างจริงจัง แล้วคิดอยู่สักพัก สุดท้ายเขาพยักหน้าตอบ “ผมจะรับปากช่วยคุณ แต่ผมไม่รับประกันนะว่าเธอเป็นลูกสาวคุณจริง ๆ ”

“จริงเหรอคะ…...ขอบคุณมากเลยนะคะ คุณหยิน......” ลู่ลู่พยักหน้าด้วยความดีใจ “ขอเพียงมีความหวังอันเล็กน้อย ฉันก็จะไม่ยอมปล่อยมันหลุดไป......”

*

ในขณะนี้ หน้าประตูห้องผู้ป่วยนั้น มีพยาบาลคนหนึ่งกำลังถือถาดยาเข้ามา......

“คุณผู้หญิงคะ คุณมาเยี่ยมผู้ป่วยเหรอคะ ไม่ทราบว่าผู้ป่วยเตียงไหนคะ”