เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 521

ตอนที่ 521 เพลิงไหม้1

“เธอคิดว่ามีแต่เธอเท่านั้นหรือที่รู้สึกแย่? ถึงแม้ว่าเธอมีความรู้สึกต่อฉันเป็นเพียงแค่คนภายนอก แต่ป้าฟางแกเห็นฉันเป็นสมาชิกในครอบครัวคนหนึ่งเหมือนกับเธอเช่นกัน ถึงแม้ฉันจะไม่สามารถเรียกเธอว่าป้า แต่ฉันก็นับถือเธอเป็นสมาชิกในครอบครัวคนหนึ่งเช่นกัน สมาชิกในครอบครัวเกิดอุบัติเหตุพรากชีวิตจากไป แล้วเธอคิดว่าใครรู้สึกดีบ้าง”

ขณะนี้กู้ฮอนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว น้ำตาไหลเต็มใบหน้า แล้วกรีดร้องเสียงดังลั่นต่อหน้าเป่หมิงโม่……

จากนั้นเธอก็หยิบไวน์บนโต๊ะ แล้วเงยศีรษะขึ้น ดื่มไปพร้อมกับน้ำตา

ไวน์มีรสชาติดีตามด้วยรสหวาน แต่ในเวลานี้ทั้งสองได้เพียงลิ้มรสถึงความขมฝาดของมันเท่านั้น

หากสามารถใช้แอลกอฮอล์มาขจัดปัญหาได้จริง ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ถือเป็นวิธีที่ดีมาก

แต่ว่า เมื่อแอลกอฮอล์เข้าสู่ความโศกเศร้า ความเศร้านั้นก็ยิ่งเศร้า……

ทั้งสองที่อยู่ชั้นล่าง เสียงยิ่งอยู่ยิ่งดัง ทำให้ฉิงฮัวที่อยู่ชั้นสองคิ้วขมวดเล็กน้อย

เขาก็ไม่ทันที่จะดูแลเฟยเอ๋อ แล้วก็รีบลงไปชั้นล่างโดยเร็ว

เห็นเพียงทั้งสองยืนอยู่ตรงกลางห้องโถง กำลังชิมไวน์เข้าปากตัวเอง

เฮ้ย......

ก็นึกว่ากู้ฮอนลงชั้นล่างไปจะสามารถกล่อมเป่หมิงโม่ให้หยุดได้

แต่ไม่คิดว่า: หลังจากพูดไปสองสามประโยค เธอก็ได้ร่วมดื่มด้วย

เรื่องนี้มันค่อนข้างยากจริงๆ ไปยุ่งกับคนที่มีฐานะทางสังคมที่ซับซ้อน ไม่รู้จริงๆว่าจะเกลี้ยกล่อมทั้งสองคนได้อย่างไร

ตอนที่ฉิงฮัวไม่ทราบที่จะทำอย่างไรดีนั้น มีกลิ่นบุหรี่ลัดลอดผ่านช่องประตูเข้ามาในห้อง และยังได้กระจายทั่วไปหมด……

“กลิ่นอะไรเนี่ย......ฉิงฮัวได้กลิ่นอะไรบางอย่างที่ถูกเผาไหม้ และกลิ่นยิ่งอยู่ยิ่งแรง”

เขามองไปรอบๆอย่างรวดเร็ว เนื่องจากแสงไฟสลัวทำให้มองเห็นได้ไม่ชัดเจน

แต่ในไม่ช้า ก็เห็นผ้าม่านสะท้อนแสงไฟสีแดงที่กำลังลุกโชน

ฉิงฮัววิ่งไปถึงข้างผ้าม่านแหวกผ้าม่านเล็กน้อยมองออกไปข้างนอก ไม่เพียงแต่ทำให้เขาสะดุ้งเฮือก

มองออกไปนอกหน้าต่าง อาศัยแสงจันทร์ ที่สลัวๆสามารถมองเห็นอาคารบ้านเรือนหลายหลัง แต่ตอนนี้แสงไฟที่กำลังลุกโชติช่วงพุ่งสูงขึ้น

ฉิงฮัวรีบวิ่งออกไปถึงระเบียง เตรียมที่จะเปิดประตู แต่มือจับไปที่ลูกบิดประตู

“ซีด......” มือเขาโดนความร้อนแล้วปิดประตูกลับไปอีก

ดูลงไปทางประตู เขม่าควันจากด้านนอกพุ่งผ่านซอกประตูเข้ามาในบ้าน

“เจ้านาย แย่แล้ว ไฟไหม้” ฉิงฮัวสีหน้าไม่ดีวิ่งกลับไปที่ห้องโถง

เห็นทั้งสองคนยังกระดกไวน์กันอยู่ เหมือนกับไม่ได้ยินเสียงพูดของเขา

ต้องจัดการเรื่องเร่งด่วนก่อน ฉิงฮัววิ่งเข้าไปในห้องครัว เปิดก๊อกน้ำใส่ลงไปในถังน้ำ หาผ้าขี้ริ้วเท่าที่หาได้เอาไปแช่ไว้ในถังน้ำ

จากนั้นก็หิ้วถังน้ำออกมา เอาผ้าขนหนูอุดรูที่บานประตู ยังดีที่หน้าต่างปิดได้สนิทเหมือนกับว่าไม่มีควันเข้ามาเลยแม้แต่นิดเดียว

เฉิงเฉิงตื่นขึ้นอย่างรวดเร็ว ขยี้ตาพร้อมทั้งนั่งลงบนเตียง พูดเหม่อลอย:“แม่ เผาอะไรบนกองไฟเนี่ย เหมือนจะไหม้แล้วนะ”

หยางหยางหลับครึ่งตื่นครึ่ง จมูกเล็กๆกระตุกเล็กน้อย พูดช้าๆว่า: “แม่ ตอนกลางคืนลับหลังพวกเรารื่นเริง ดื่มไวน์ และยังได้กลิ่นปิ้งย่าง แม่ทำตัวไม่ดี”

กู้ฮอนเลือดขึ้นสมอง เด็กพวกนี้ยังมาตำหนิตัวเอง: “ฉันลับหลังไปกินดื่มเมื่อไร เร็วเข้า เร็วเข้า ไม่อย่างนั้นเธอก็จะถูกย่างแล้วนะ”

“ป๊าบ ป๊าบ......” เสียงฝ่ามือดังขึ้นสองครั้ง รอยแดงๆฝังติดอยู่บนก้นของหยางหยาง

“ฉันตื่นก็ได้” หยางหยางคลานขึ้นมา มือข้างหนึ่งยังลูบก้นไม่ปล่อย ตาเล็กมองกู้ฮอนด้วยความโกรธ

รีบใส่เสื้อผ้าเร็ว ตามฉันลงไปข้างล่าง กู้ฮอนหยิบจับได้เสื้อผ้าก็โยนให้พวกเขาทั้งสอง ส่วนตัวเองรีบเก็บสิ่งของจำเป็นยัดเข้าไปในกระเป๋า

“ตุ๊บตั๊บ......” เสียงรีบเร่งของรองเท้าแตะ กู้ฮอนพาเด็กสองคนลงมาชั้นล่าง

พอถึงชั้นหนึ่ง พวกเขาถูกควันที่มุดเข้ามาในบ้านสำลักควันไอขึ้นมา

หน้าต่างห้องรับแขก หน้าต่างบนประตูก็ได้ถูกไฟครอบหมด......

“เพี๊ยะ......เพี๊ยะ......” เสียงแตกของกระจก เศษซากกระจัดกระจายเต็มพื้น

“รีบมาทางนี้ ที่นี่มีห้องใต้ดินสำหรับการหลบภัย” ฉิงฮัวโผล่หัวมาจากห้องที่อยู่ด้านหลังติดกับห้องรับแขก แล้วเรียกทักกู้ฮอนกับเด็กๆให้รีบตามมา

“เด็กๆรีบไปหาลุงฉิงฮัวเร็วเข้า” กู้ฮอนดูแลเด็กไปยังห้องที่ฉิงฮัวอยู่อย่างรวดเร็ว

เห็นเพียง เป่หมิงโม่ที่อยู่ในห้อง ใช้แรงผลักตู้หนังสือออก จากนั้นก็เคลื่อนอิฐที่อยู่ห้องใต้ดินทั้งสองแผ่น เผยให้เห็นถึงอุโมงค์ขนาดเท่าคนหนึ่งคนสามารถเข้าออกได้