เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 634

ตอนที่634 เพื่อนเก่าของแม่

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้ว “พวกนายอยู่ไหน？”

“ตอนนี้อยู่ที่บาร์ของป่ายมู่ซี มาไหม เล่าศักดิ์ศรีของนายวันนี้หน่อย”ชูหยุนเฟิงพูดไป ก็ยกเหล้าในมือขึ้นมาชนกับป่ายมู่ซี

“ถึงตอนนั้นค่อยว่ากัน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”เป่หมิงโม่พูดจบก็วางสาย

“เหอะ เหอะ เรารอนายที่นี่แหละ ถึงตอนนั้นจะฉลองให้นาย……ฮัลโหล ฮัลโหล ……”ชูหยุนเฟิงพูดไปก็เขย่าโทรศัพท์ไป ได้ยินแค่เสียงสายไม่ว่างมาจากปลายสาย

“เป่หมิงเอ้อตัดสายอีกแล้วใช่ไหม？”ป่ายมู่ซีมองชูหยุนเฟิงแล้วขำ

“ไม่ได้ เป่หมิงเอ้อมาแล้ว เราไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ต้องให้เขาดื่มให้หมดสามขวดก่อนค่อยว่ากัน！”ชูหยุนเฟิงพูดจบ ก็หันไปด้วยความโกรธแล้วดื่มเบียร์จนหมด

ที่เป่หมิงโม่คุยโทรศัพท์ ฉิงฮัวก็ได้ยินชัดเจน เห็นเขาวางสายก็ถาม “เจ้านาย ตอนนี้พวกเราไปไหนครับ？”

“บาร์ Zeus. ฉันจะไปหาเขาสองคน ให้สองสามวันนี้พวกเขาสอนนายดีๆ”เป่หมิงโม่พูดแล้วก็มองฉิงฮัว

ฉิงฮัวได้ยิน ทันใดนั้นก็อึ้งไปทันที บาร์ Zeus. หาสองคนนั้นจะต้องเป็นชูหยุนเฟิงกับป่ายมู่ซีเพื่อนสนิทของเจ้านาย แน่

“เจ้านาย ที่จริงผม……”

เป่หมิงโม่มองฉิงฮัว “ที่จริงอะไร ยังไม่ขับรถอีก คืนวันนั้นกู้ฮอนเรียกนายออกไป ก็น่าจะเพื่อเรื่องของนายกับลั่วเฉียว ฉันเห็นนายพอกลับมาก็เหมือนเป็นลูกหนี้ติดหนี้เธอสองร้อยหยวนอย่างนั้น ก็น่าจะใช่ที่ทำให้เธอปฏิเสธอีกรอบแหละ”

***

กู้ฮอนป้อนข้าวแม่เสร็จ ก็เอาของบนโต๊ะเล็กๆเก็บเรียบร้อย

“กู้ฮอน มีเรื่องหนึ่งที่แม่เก็บไว้ในใจตลอดมา ลูกก็อยู่ที่นี่มานานแล้ว ไม่รู้ว่าลูกเคยได้ยินคนชื่อว่าเป่หมิงเจิ้งเทียนไหม？”ลู่ลู่ตัดสินใจถามไป

กู้ฮอนได้ยินชื่อของเป่หมิงเจิ้งเทียน มือก็นิ่งไปทันที คิดไม่ถึงว่าทำไมแม่ถึงรู้จักเป่หมิงเจิ้งเทียน

ลู่ลู่มองกู้ฮอนที่ลังเลหน่อยๆ ดูเหมือนว่าเธอรู้จักเป่หมิงเจิ้งเทียน “กู้ฮอน เป็นอะไรไป ลูกรู้จักเขาใช่ไหม”

กู้ฮอนหน้าเสีย ไม่รู้จริงๆว่าควรจะเอาเรื่องที่เขาเสียไปแล้วบอกเธอ

“กู้ฮอน？ลูกเป็นอะไรไป？”ลู่ลู่มองท่าทางของลูกสาว ทันใดนั้นก็มีลางสังหรณ์ไม่ดี“เขาเป็นอะไรไปใช่ไหม？”

กู้ฮอนคิด พรุ่งนี้เป็นวันฝังศพของเป่หมิงเจิ้งเทียนแล้ว ไม่ว่าตัวเองจะพูดหรือไม่ ถึงตอนนั้นแม่ก็ต้องรู้ เป็นอย่างนี้แล้วพูดความจริงกับแม่ดีกว่า

กู้ฮอนคิดถึงตรงนี้ หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งเธอก็พูดกับลู่ลู่ “แม่ เป่หมิงเจิ้งเทียนที่แม่พูดถึงหนูรู้จัก แต่ว่า ……”

ลู่ลู่ฟัง รีบมีสติกลับมา แค่พอมองลูกสาวที่ดูมีเรื่องทุกข์ใจหนักๆ ก็รู้สึกว่าในนี้ดูออกทุกอย่าง “กู้ฮอน ลูกรู้จักเขาใช่ไหม ตอนนี้เขาเป็นอะไร？”

“เป่หมิงเจิ้งเทียนเขาเสียแล้วค่ะ เรื่องเมื่อสองสามวันก่อน เมื่อครู่คุณเป่หมิงที่มาที่นี่ ก็คือเป่หมิงโม่ลูกชายของเขาค่ะ”กู้ฮอนพูดกับแม่อย่างธรรมดาๆ

จากนั้นก็ถาม “แม่ แม่รู้จักเป่หมิงเจิ้งเทียนได้ยังไง？”

“อ้อ ไม่น่าล่ะแม่ว่าเหมือนเขามาก ที่จริงแม่รู้จักเขาก็เพราะเพื่อนที่ดีคนหนึ่งของแม่ ตอนนั้นเธอกับเป่หมิงเจิ้งเทียนดีต่อกันมาก แค่คิดไม่ถึงว่าเขาจะเสียไวขนาดนี้ ใช่สิ ลูกรู้ไหมว่าท่านนางเป่หมิงนามสกุลอะไร？”ที่ลู่ลู่ถามแบบนี้ ก็เพราะตัวเองไม่อยากจะเชื่อว่าเพื่อนของตัวเองคนนั้นได้ไปอยู่ด้วยกันกับเป่หมิงเจิ้งเทียนจริงไหม บางทีอาจจะเจออะไรระหว่างนั้น ถ้าถามไปอย่างบุ่มบ่าม บางทีอาจจะทำให้เกิดปัญหามากขึ้น

กู้ฮอนคิดไม่ถึงว่าจู่ๆตอนแม่วัยรุ่นจะรู้จักเป่หมิงเจิ้งเทียน และไม่แน่ว่าเพื่อนที่ดีคนนี้ของแม่ก็อาจจะเป็นท่านนางเป่หมิงด้วย ถ้าเป็นอย่างนั้น ……

พอนึกถึงความสัมพันธ์ของเธอกับเป่หมิงโม่ ถ้าไม่ใช่ท่านนางเป่หมิงจัดการนั้น ถ้าแม่กับท่านนางเป่หมิงรู้จักกันจริงๆ ไม่รู้เลยจริงๆว่าเธอจะเสียใจไหม

เธอไม่ได้พูดชื่อเต็มของเจียงฮุ่ยซิน แค่พูดไปกับแม่ว่า “ท่านนางเป่หมิงนามสกุลเจียงค่ะ”

นามสกุลเจียง พอลู่ลู่ได้ยินคำนี้ ก็ผิดหวังหน่อยๆ ดูเหมือนว่าสุดท้ายแล้วพวกเขาสองคนก็ไม่ได้ไปด้วยกันจนจบ

“แม่ ท่านนางเป่หมิงเป็นเพื่อนแม่เหรอ？”กู้ฮอนมองแม่

ลู่ลู่ส่ายหัวช้าๆ “เธอไม่ใช่เพื่อนแม่ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน”

กู้ฮอนจึงโล่งใจออกมา ดูเหมือนว่าเรื่องที่เธอไม่อยากรับรู้ที่สุด สุดท้ายก็ไม่ได้เกิดขึ้น

“แม่ พรุ่งนี้เป็นวันฝังศพของคุณท่านเป่หมิง”กู้ฮอนมองแม่ ที่จริงความสัมพันธ์กับเป่หมิงเจิ้งเทียนก็ไม่ได้สนิทอะไรกัน ไม่จำเป็นต้องปิดบัง

ลู่ลู่ได้ยิน คิดแล้วพูดออกมา “ในเมื่อพรุ่งนี้จะฝังเขาแล้ว งั้นลูกก็ไปส่งเขาเป็นครั้งสุดท้ายแทนแม่ละกัน ยังไงซะก็เป็นเพื่อนกัน”

กู้ฮอนได้ยิน ก็คาดไม่ถึงหน่อยๆ ที่จริงเธอไม่ได้ว่าจะไป และก็ไม่จำเป็นต้องไปด้วย

แต่ในเมื่อแม่พูดแบบนี้แล้ว งั้นตัวเองก็เชื่อฟังดีๆ “โอเคค่ะแม่ พรุ่งนี้หนูจะไปส่งคุณท่านเป่หมิง”

***

ฉิงฮัวที่ขับรถอยู่ในขณะนี้ ก็ถึงหน้าประตูบาร์ Zeus.แล้ว

“เป่หมิงเอ้อ ทำไมวันนี้พวกนายมาดึกจัง ทำไม ถูกคนเล่นงานบนถนนหรือไง？ไม่ต้องหาเหตุผลเลย ดื่มสามขวดก่อนค่อยว่ากัน”

พอเป่หมิงโม่กับฉิงฮัวปรากฏตัวที่หน้าประตูห้องวีไอพีของพวก “คนโง่”นั่น ชูหยุนเฟิงพูดแล้วก็ชี้ไปที่เหล้าบนโต๊ะ

***

เป่หมิงโม่พยักหน้า จากนั้นพูดกับฉิงฮัว “สองสามวันนี้เลิกงานแล้วก็ไม่ต้องตามฉันกลับไป อยู่ที่นี่เรียนกับพวกเขาไปดีๆ แต่ว่าอย่าไปเรียนรู้ทุกอย่างซะหมด เข้าใจไหม”

ฉิงฮัวพยักหน้าอย่างระมัดระวัง

“เห้อ เป่หมิงเอ้อนายก็ทำไมพูดแบบนี้นะ เหมือนว่าตามพวกฉันแล้วจะเป็นคนเลวซะอย่างนั้น”

หยิบแก้วมาชนกับชูหยุนเฟิง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น แป๊บหนึ่งก็หมดแก้ว

＊

พอฉิงฮัวพาเป่หมิงโม่กลับถึงบ้าน ก็ดึกมากแล้ว

พรุ่งนี้ท่านปู่เป่หมิงก็จะฝังศพแล้ว เจียงฮุ่ยซินกำลังพาพวกคนรับใช้เตรียมของที่ต้องใช้อย่างยุ่งๆ

ช่วงนี้เป่หมิงโม่อยู่บ้านก็ออกไปแต่เช้าและกลับมาอีกทีก็ค่ำทุกวัน จนเกือบจะไม่เจอหน้าเฟยเอ๋อ

เฟยเอ๋ออยู่ห้องนอนตัวเองคนเดียว แม้แต่กินข้าวก็กินน้อยลง พอวันฝังศพของท่านปู่เป่หมิงใกล้เข้ามา ในใจเฟยเอ๋อก็เริ่มไม่สบายมากขึ้นเรื่อยๆ

วันนี้เธอเห็นตระกูลเป่หมิงต่างยุ่งอยู่กับพิธีฝังศพพรุ่งนี้ เธอคิดว่าถ้าตัวเองไม่ทำอะไรสักหน่อยในใจของเธอก็ไม่มีทางสงบลงได้

แต่ว่าไม่ว่าเธอจะยื่นมือไปช่วยอะไร ก็จะมีพวกคนรับใช้รีบเข้ามาช่วย “คุณเฟยเอ๋อ เรื่องใหญ่พวกนี้คุณไม่ต้องทำหรอกค่ะ วางไว้เดี๋ยวพวกเราทำเองค่ะ”

เหมือนว่าตระกูลเป่หมิงทุกคนต่างไม่ได้มองเธอเป็นส่วนหนึ่ง แต่เป็นแค่แขกคนหนึ่ง

＊

เป่หมิงยี่เฟิงสู้ทำสัญญาข้อตกลงจากบริษัทเจียเม้ามาได้ ก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง ด้านหนึ่งต้องเตรียมตัวงานหลังจากเซ็นสัญญา อีกด้านหนึ่งเขาก็รู้สึกว่าควรจะเอาแผนกออกแบบมาอยู่ในมือของตัวเองในเวลาที่เหมาะสมนี้

ที่จริงตั้งแต่เขาไปที่บริษัทเจียเม้า ก็พึ่งงานออกแบบของตัวเอง หลังจากให้ตระกูลเป่หมิงรับสัญญาความร่วมมืออีกครั้งไปไม่นาน ข่าวนี้ก็แพร่ออกไป

ตอนนี้เขากลายเป็นตัวเอกที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลเป่หมิง ที่แม้แต่เหล่าหวีหัวหน้าฝ่ายออกแบบก็ต้องชื่นชมเขา

เขารู้ว่าวันนี้เป่หมิงโม่จะต้องไปศาล แต่เขากลับไม่สนใจดู หรือบางทีเขารู้ว่าครั้งนี้เป็นกู้ฮอนที่ขึ้นศาลเพื่อเป่หมิงโม่

สองวันนี้เขาก็ไม่ได้รับโทรศัพท์จากชายคนนั้น เหมือนว่าเจ้าหนุ่มนั่นหายไปจากโลกใบนี้แล้ว แบบนี้กลับดีมาก เขาจะได้ไม่มีมลทินติดตัว

ตอนดึกเขาขับรถจากโรงจอดรถชั้นใต้ดินของอาคารเป่หมิงออกมา โทรศัพท์เขาก็ดัง