เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 639

ตอนที่639 ตีโพยตีพายโวยวายหาเรื่อง

เธอมองเจียงฮุ่ยซิน “ท่านนางเป่หมิง ถึงแม้ปกติจะเย็นชากับฉันเช่นกัน บางทีก็ให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนนอกไม่สามารถเข้ามาอยู่ร่วมกับตระกูลใหญ่นี้ได้ แต่ว่าเรื่องที่คุณทำฉันเห็นเสมอ คุณทำทุ่มเทให้กับตระกูลนี้อย่างจริงใจ ทั้งแก่กว่าหรือว่าเด็กกว่า ไม่ว่าจะเป็นเฉิงเฉิงหรือว่าหยางหยาง ถึงแม้บางครั้งน้ำเสียงที่ดุว่าพวกเขาจะโหดหน่อย แต่ว่าฉันรู้ว่าท่านนางเป่หมิงปรารถนาดีต่อเด็กๆจริงๆ”

พูดถึงตรงนี้ เธอมองเฉิงเฉิงกับหยางหยาง “วันนี้พวกหนูทำแบบนี้กับคุณย่า จะทำให้เธอเสียใจได้ ยังไม่รีบขอโทษคุณย่าอีก”

ยังไม่ทันรอเฉิงเฉิงพูด หยางหยางก็ ตอบกลับไป “ถ้าจะขอโทษย่าก็ต้องขอโทษแม่ผมก่อน เรื่องอะไรที่เธอว่าแม่ผม แล้วยังจะมาทำเป็นสอนพวกเราอีก เด็กที่ว่าคนไม่ใช่เด็กดี ย่าที่ว่าคนก็ไม่ใช่ย่าที่ดีเหมือนกันแหละ”

เจียงฮุ่ยซินโกรธจนชี้ไปที่หยางหยาง แล้วพูดกับคนในเหตุการณ์ว่า “พวกเธอเห็นกันแล้วใช่ไหม ก็ยัยผู้หญิงคนนี้แหละสอนลูกออกมา ”

เฟยเอ๋อแอบภูมิใจ ใส่ไฟต่อ เธอมองกู้ฮอนแล้วพูด “ฮอน ไม่ว่าอย่างไร ในฐานะที่ฉันเป็นคู่หมั้นโม่ ถึงแม้จะหึงหน่อยๆ แต่ก็ขอบคุณที่เธอมีลูกทั้งสองให้โม่ แต่เธอไม่สามารถเอาเหตุผลนี้มาเรียกร้องอะไรที่ไม่มีเหตุผลให้โม่อยู่เรื่อยๆ โม่เป็นคนดี และนึกถึงเธอเสมอที่มีลูกให้เขา ก็เลยตามใจเธอทุกอย่าง เรื่องอะไรก็ควรหยุดได้แล้วหากเหมาะสม ในเมื่อตอนนี้พูดออกมาชัดเจนแล้ว เธอว่ามาสิ ว่าเท่าไหร่ถึงจะทำให้เธอออกไปจากชีวิตพวกเราได้”

กู้ฮอนมองเจียงฮุ่ยซินกับเฟยเอ๋อก็ไม่พอใจอย่างมากออกมา ที่จริงยังมีความรู้สึกดีๆกับพวกเธอแต่ตอนนี้หายไปหมดแล้ว

เธอยืนขึ้นมองพวกเธอทั้งสอง ลมหายใจที่แผ่วเบาก่อนนี้หายไป เธอกำลังจะพูด ก็ได้ยินเสียงเย็นชาจากด้านหลังเธอเข้ามา

“พวกคุณจะวุ่นวายพอหรือยังไง！พ่อผมเพิ่งเสียไปแท้ๆ พวกคุณก็มาทะเลาะกันตรงนี้”พูดจบ เป่หมิงโม่ก็พาคุณทนายเสิ่นเข้ามาจากด้านนอก

เขาขมวดคิ้วมองเจียงฮุ่ยซิน เฟยเอ๋อ แล้วก็หันไปมองกู้ฮอนที่สีหน้าแดงจัดด้วยความโกรธ

พวกเธอพูดอะไรไป เขาอยู่ข้างนอกได้ยินหมดอย่างชัดเจน จนทั้งสองคนจะรุมกู้ฮอนนั้น เขาก็ทนฟังต่อไปไม่ได้อีก

ถ้าตัวเองไม่ออกมาอีก หลังคาของตระกูลเป่หมิงก็คงถูกพวกเขาทำจนล้มคว่ำ

การปรากฏตัวของเป่หมิงโม่ ทำให้ฉากนี้ที่กำลังร้อนระอุในที่สุดก็สงบลงชั่วคราว

“ลูกสองคนขึ้นไปก่อน”เป่หมิงโม่ไม่ว่าอะไรเฉิงเฉิงกับหยางหยาง หนึ่งเป็นเพราะในหัวเขาตอนนี้วุ่นวายสุดๆ สองก็คือเด็กๆไร้เดียงสา พูดอะไรซื่อสัตย์ ที่จริงพวกเด็กๆพูดก็เป็นสิ่งที่เขาคิดต่อพวกเขาจริงๆ

เด็กออกมายืนหยัดสู้เพื่อแม่ ไม่มีอะไรที่ผิด

หยางหยางยังไม่ยอมไป สุดท้ายเฉิงเฉิงจึงลากเขาขึ้นไปข้างบน

***

เจียงฮุ่ยซินมองเป่หมิงโม่ “โม่ คำพูดเมื่อครู่ฉันว่าคุณได้ยินหมดแล้ว คุณมาตัดสินฉันแบบนี้ สรุปคือฉันผิดหรือว่าเธอผิด”พูดไปก็ชี้ไปที่กู้ฮอน

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้วไม่พูด

ตอนนี้กู้ฮอนมองเป่หมิงโม่ ถึงแม้ตอนนี้พวกเขาจะไม่เกี่ยวข้องใดๆกัน แต่ว่าเธอก็ยังอยากความคิดของเขาจริงๆว่าคืออะไร

ตอนนี้เองฉิงฮัวก็พูดแทรก ถึงแม้เขาที่เป็นลูกน้องไม่ควรจะทำแบบนี้ แต่ว่าเขาคิดว่ารังแกคุณหนูแบบนี้ มันเกินไป “ท่านนางเป่หมิง คุณมีส่วนร่วมต่อพวกเราตระกูลเป่หมิงก็เห็นได้ชัดเจนแจ่มแจ้ง แต่ว่าบางเรื่องผมคิดว่าคุณเข้าใจผิด”

“แกหุบปากเลย เรื่องของพวกเราตระกูลเป่หมิง แกเข้ามาเกี่ยวอะไรด้วย อย่าคิดว่าอยู่กับโม่มาหลายปีแล้ว ถ้าฉันจะไล่แกออกได้ ฉันก็ทำได้”เจียงฮุ่ยซินโกรธจริงๆ เห็นใครก็ว่า

“เหอะเหอะ คุณย่าพูดไม่ผิด เรื่องของพวกเราตระกูลเป่หมิง จะให้คนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องได้อย่างไร”เสียงนี้พูดจบ เป่หมิงยี่เฟิงก็เดินเข้ามา

ด้านหลังเขาคือหลันเนี่ยน เธอกับคนรับใช้หนึ่งคนประคองเป่หมิงเฟยหย่วนที่เมาหน่อยๆ เดินเข้ามา จากนั้นก็เอาเขาวางลงที่โซฟาดีๆ

เจียงฮุ่ยซินรีบกำชับคนรับใช้ให้เตรียมซุปแก้เมา

เป่หมิงยี่เฟิงเดินมาข้างๆเจียงฮุ่ยซิน “ย่าครับ ใครทำให้ย่าโกรธหนักขนาดนี้เนี่ย”พูดไปก็หยิบลูกแพร์กับมีดผลไม้ที่โต๊ะมา

เขารีบปอกเปลือกส่งให้เธอ “ย่าโกรธขนาดนี้ กินลูกแพร์คลายความโกรธก่อนสิครับ”

“อือ หลานคนโตของย่านี่แหละ ฉลาดกว่าเจ้าเด็กสองคนนั้นเยอะเลย”เจียงฮุ่ยซินยากที่จะมีรอยยิ้มปรากฏออกมา

เป่หมิงโม่มองเป่หมิงยี่เฟิง หรี่ตาลงเล็กน้อย จากนั้นจึงพูด “คนครบแล้ว งั้นก็ขอเชิญคุณทนายเสิ่นประกาศพินัยกรรมของพ่อผมด้วย”

“เดี๋ยว”ตอนที่คุณทนายเสิ่นจะเอาพินัยกรรมของท่านปู่เป่หมิงออกมา กำลังอ่านนั้นเจียงฮุ่ยซินก็ยกมือขึ้นแทรก

เธอมองเป่หมิงโม่แล้วพูด “โม่ คุณยังไม่ตอบฉันเลย เธอกับฉันสรุปใครผิด”

แต่เธอพูดขนาดนี้ คนในเหตุการณ์ต่างไม่กล้าทำอะไร เพราะว่าพวกเขารู้ว่ากู้ฮอนเป็นคนที่เป่หมิงโม่พามา

“ย่าครับ โกรธขนาดนี้เชียว ทำไมต้องโกรธคนที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลเป่หมิงด้วยล่ะครับ”เป่หมิงยี่เฟิงพูด ก็ยื่นมือไปปลอบหลังเจียงฮุ่ยซินให้คลายความโกรธด้วย

กู้ฮอนได้ยินเป่หมิงยี่เฟิงแบบนี้ รู้สึกว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเธอนี้ ไม่ใช่ผู้ชายที่เคยเสนอหน้าช่วยเธอ และไม่ลังเลที่จะต่อต้านตระกูลเพื่อที่จะหนีไปกับตัวเองอีกต่อไปแล้วจริงๆ

“พอแล้ว พวกคุณวุ่นวายมากพอแล้ว ให้กู้ฮอนมาไม่ใช่เพราะผม แต่เป็นเพราะคุณทนายเสิ่น มีอะไรเดี๋ยวเขาอ่านพินัยกรรมของพ่อเสร็จ เราก็จะเข้าใจกันเอง”เป่หมิงโม่พูดจบ หันไปมองเป่หมิงโม่

คุณทนายเสิ่นพยักหน้า เอาพินัยกรรมฉบับนั้นที่เขากับคุณท่านเป่หมิงปรึกษากันเรียบร้อยแล้วออกมาจากกระเป๋า อ่านเสียงดังออกมา

ในระหว่างที่อ่านพินัยกรรม คนในห้องโถงต่างเงียบ มีแค่ในใจของคนสองตนที่ไม่ค่อยโอเค คนหนึ่งคือเจียงฮุ่ยซิน อีกคนคือเฟยเอ๋อ

เจียงฮุ่ยซินเคยแอบอ่านเนื้อหาพินัยกรรมมาแล้ว ส่วนเฟยเอ๋อแอบอ่านที่โรงพยาบาล ดังนั้นก็เลยเตรียมตัวเตรียมใจแล้ว

พอประกาศพินัยกรรมจบ คุณทนายเสิ่นก็มองทุกคน “มีใครมีคำถามพินัยกรรมฉบับนี้ไหมครับ？”

คนอื่นๆไม่มีใครโต้แย้ง แต่มีคนหนึ่งพูด “ฉันมีคำถาม”

***

ทุกคนหันไปตามเสียง เป็นเจียงฮุ่ยซินที่กำลังพูด

คุณทนายเสิ่นพยักหน้าให้เธอ “ท่านนางเป่หมิง มีคำถามอะไรครับ？”

ถึงตอนนี้เจียงฮุ่ยซินก็ไม่เกรงใจแล้ว “ไม่รู้ว่ามีใครรู้สึกบ้างว่า ก่อนคุณท่านเสียไป ดูเกลียดผู้หญิงคนนั้นมาก”พูดไปเธอก็ยื่นมือชี้ไปที่กู้ฮอน

จากนั้นก็พูดต่อ “ทำไมฉันไม่ได้ยินพูดถึงงานแต่งงานของโม่ในเงื่อนไขเพิ่มเติมนี้ แต่พูดว่าถ้าหากแต่งงานกับเฟยเอ๋อ จะไม่ได้มรดกล่ะ？ฉันว่าตอนที่แก้พินัยกรรมคุณทนายเสิ่นฟังผิดคุณท่านเป่หมิงผิดหรือเปล่า？เฟยเอ๋อเป็นคู่หมั้นของโม่ ที่โม่หมั้นกันไว้นานแล้วนะ”

เฟยเอ๋ออยู่ในเหตุการณ์เสมอ เธอรู้ว่าพินัยกรรมนี้ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น อีกอย่าง เธอก็รู้ว่าเจียงฮุ่ยซินดูถูกเธอและกู้ฮอนเหมือนกัน แต่ว่าตอนนี้กลับพูดเพื่อตัวเอง เธอเลยมองเจียงฮุ่ยซินอย่างซึ้งใจ