เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 7
ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกกลัวแต่พยายามข่มความกลัวเอาไว้ต่างหาก มันคงไม่มีใครรู้สึกดีทีาจะต้องมาแก้ผ้าต่อหน้าคนที่ไม่รู้จัก ไม่สิแม้กระทั้งคนรู้จักก็ยังไม่เคย ถึงแม้ครั้งนั้นจะมีอะไรกันแต่ฉันไม่มีสติเลยแม้แต่น้อย จำอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำ
“ยังสวยเหมือนเดิม วันนั้นฉันรีบไปหน่อยก็เลยไม่ได้มองแบบเต็มตา”
เขาเอ่ยบอกฉันที่ยืนเปลือยกายอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาที่จ้องมองแบบไม่กระพริบ ก่อนจะยิ้มมุมปาก
รู้สึกเกลียดรอยยิ้มแบบนั้นของคนตรงหน้าอย่างอธิบายไม่ถูก
“เกลเสียเปรียบนะคะถอดอยู่คนเดียวแบบนี้”
“ใจเย็นๆ สิคนสวย”
“จะให้ทำอะไรก็สั่งมาเลยค่ะ”
“ชอบจังที่เธอเชื่องขนาดนี้”
เขาเอามือปลดเข็มขัดกางเกงก่อนจะรูดซิบลง จากนั้นก็ควักเอาแก่นกายออกมา แน่นอนว่าพอได้เห็นขนาดของมันทำให้ฉันถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคอ ถึงว่าทำไมมันถึงเจ็บและเลือดไหลออกมาขนาดนั้น เพราะขนาดที่ใหญ่กว่า มาตรฐานผู้ชายเอเชียนี่เอง
“ไหวหรือเปล่า?”
“มันเคยเข้ามาในตัวเกลแล้วครั้งนึง ทำไมครั้งนี้จะไม่ไหวละคะ”
“หึ แต่ครั้งนั้นเธอไม่มีสติ มั่นใจว่าจะรับไหว”
ฉันไม่ตอบแต่เลือกที่จะเดินมานั่งคุกเข่าลงตรงกลางระหว่างท่อนขาแกร่ง ก่อนจะเอื้อมมือมาจับแก่นกายที่ทั้งใหญ่และยาว ทำเอารู้ขนลุกไปทั้งตัว สาบานได้เลยว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยทำแบบนี้ให้ใคร
“ไม่คิดว่าเธอจะรู้หน้าที่ตัวเองดีขนาดนี้”
“ชอบไหมคะ” ฉันถามพร้อมใช้มทอกำรูดแก่นกายใหญ่ขึ้นลงช้าๆ
“ซี๊ด~ ใช้ปากอมมันเข้าไปสิ แล้วฉันจะตอบว่าชอบหรือเปล่า”
“ใจร้อนจัง เกลยังอยากจับเล่นอยู่เลย” ฉันยิ้มยั่วยวนก่อนจะค่อยๆ โน้มลงมาใช้ลิ้นตวัดเลียส่วนปลายหัวสีชมพูเบาๆ
ถึงจะไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนก็ใช่ว่าจะทำไม่เป็นเลย อย่างน้อยก็เคยเรียนรู้จากคลิปบ้าง แค่ยังไม่เจอคนที่อยากจะทำด้วย แต่ตอนนี้มันคงไม่สำคัญแล้ว เพราะผู้ชายตรงหน้าพรากมันไปจากฉันแล้ว
นึกแล้วก็อยากใช้ฟันงับเข้าแรงๆ ให้ไอ้ผู้ชายโรคจิตคนนี้รู้สึกเจ็บปวด
“ซี๊ด~ ทำดีมาก” เสียงทุ้มครางในลำคอเบาๆ ก่อนจะใช้มือกดศีรษะของฉันให้อมลึกลงไปจนแทบหายใจไม่ออก
“อึก อื้อ~”
ฉันใช้สองมือทุบท่อนขาเขาแรงๆ เพื่อเตือนว่าตอนนี้ใกล้จะหมดลมหายใจแล้ว ยังดีที่อีกฝ่ายรับฟังและยอมปล่อย เมื่อเห็นอิสระก็รีบเงยหน้าขึ้นมามองค้อนทันที แต่เขากลับหัวเราะอย่างชอบใจ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD