เหนือดาวยังมีเรา นิยาย บท 24

พันดาวมองทิศเหนือด้วยสีหน้าที่แสดงออกว่าเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

ไม่เข้าใจภาคีที่มีทัศนคติต่อโลก ชีวิต และคุณค่าถูกต้องขนาดนั้น ถึงได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับทิศเหนือขนาดนี้

“ดาว ไปเถอะ เข้าไปนั่งก่อน”

พันดาวจงใจรั้งท้ายเดินอยู่หลังสุด ภาคีกลับหันหน้ามาเอ่ยว่า “อ่อ ใช่แล้ว ครั้งที่แล้วตอนประกอบพิธีเซ่นไหว้บรรพบุรุษ ดาวเคยเจอคุณทิศเหนือแล้วสินะ?”

“ค่ะ” พันดาวตอบอู้อี้

ภาคีจึงเอ่ยว่า “ถ้างั้นอีกแปปนึง เธอก็อยู่เป็นเพื่อนคุณทิศเหนือ แขกมาที่นี่กันไม่ขาดสาย พี่เกรงว่าจะรับมือไม่ไหว”

พันดาวนิ่งเงียบ งึมงำในใจ

ไม่ได้สนใจทิศเหนือเท่าไร วันนี้เธอมาเพราะภาคิน แต่จะรู้เสียที่ไหนว่า ดูเหมือนภาคินจะไม่มาออกงาน

เธอไม่เข้าใจว่า สรุปแล้วภาคินหลบๆ ซ่อนๆ ไปทำไม นั่งเก้าอี้รถเข็น สวมหน้ากาก ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรสักหน่อย คนอื่นมองไม่เห็นหน้าเขา ทำไมต้องทำให้ตัวเองกลายเป็นเหมือนกับซอมบี้ด้วยกัน

แต่ก่อนเธอยังนึกว่าเขาไม่กล้ามาปรากฏตัว เพราะกลัวเธอจะโวยวายหย่าหลังจากเจอเขา แต่เป็นภรรยาของเขา เขาถึงกับกล้าเปลือยต่อหน้าตัวเองแล้ว แม้ว่าจะมีจุดด้อยมากขึ้นอีก คนอื่นก็ทำอะไรเขาไม่ได้อยู่ดี

ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ รู้ว่าภาคินไม่มีทางมาปรากฏตัว เธอจึงไม่มีอารมณ์ไปกระตุ้นความสนใจ

“ดาว รบกวนเธอช่วยยกชามาให้คุณทิศเหนือหน่อย ด้านนอกนั่นมีแขกมาแล้ว พี่ต้องออกไปดูหน่อย”

“อ่อค่ะ” พันดาวปากเอ่ยรับคำ แต่กลับไม่ได้ลุกขึ้น

นั่งแคะเล็บอยู่บนโซฟา เหลือบตาขึ้นมองทิศเหนือที่อยู่ตรงข้าม แล้วถามเขาว่า “คุณกระหายมั้ย”

คนปกติมักจะเอ่ยอย่างถ่อมตัวว่าไม่กระหาย แต่ทิศเหนือกลับเอ่ยตามตรงว่า “นิดหน่อย”

พันดาวกลอกตามองบน ตอบกลับว่า “กระหายก็ไปรินน้ำดื่มเอง”

“ไม่เป็นไร อีกแปปคุณภาคีมา ผมจะให้เขาให้คนยกน้ำมาให้ก็ได้แล้ว”

พันดาวรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เจ้าแผนการมากขึ้นเรื่อยๆ เบื้องหน้าพูดเสียสมเหตุสมผล เห็นอกเห็นใจผู้อื่น แต่ความจริงนั้นหยิบยกพี่ใหญ่มาข่มเธอ

เธอลุกขึ้นอย่างไม่เต็มใจ ชงชากาหนึ่ง แล้ววางลงตรงหน้าเขาด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยดีนัก เธอไม่ได้กลับไปนั่งที่นั่งเมื่อครู่นี้ต่อ แต่หมุนตัวเตรียมจากไป

ทิศเหนือกลับเรียกเธอเอาไว้ แล้วถาม “วันนี้ครบรอบวันเกิดของท่านพงษ์ศักดิ์ ในฐานะที่สามีของคุณเป็นหลานชายรองตระกูลวงค์วันดี เขาจะไม่มาเข้าร่วมหรอ”

พันดาวเพิ่งจะรู้ว่า การมาที่นี่ในวันนี้ ที่แท้ก็มาฉลองวันเกิดให้กับคุณปู่ ส่วนคำถามนี้ของทิศเหนือ เธอก็อยากรู้เช่นกัน”

“ไม่ใช่เรื่องของคุณ! ยุ่งเรื่องชาวบ้าน!”

ทิศเหนือเอ่ยต่อว่า “ล้วนพูดกันว่าคุณชายรองเป็นคนประหลาด ไม่เคยมีใครได้เจอเขา ในฐานะที่คุณเป็นภรรยาของเขา คงจะไม่ใช่ว่าไม่ได้เจอเหมือนกันหรอกนะ?”

ได้ยินคำพูดนี้ของเขา พันดาวก็ร้อนตัวเล็กน้อย แต่กลับแสร้งทำท่าทางอวดดี เค้นรอยยิ้มออกมา ตอบคำถามเขา “คุณพูดเหลวไหลอะไรน่ะ ความสัมพันธ์ของฉันกับสามีดีมาก เขาไม่ใช่คนประหลาดอะไรสักหน่อย หล่อกว่าคุณมาก!”

ได้ยินเธอปกป้องขนาดนี้ ในใจทิศเหนือก็ดีใจมาก

“แกด่าว่าใครเป็นหมา?!” พลอยรุ้งยกมือผลักพันดาวไปครั้งหนึ่ง ทิศเหนือขมวดคิ้ว ยื่นมือเตรียมเข้าช่วย แต่กลับเห็นพันดาวสะบัดฝ่ามือตบหน้าพลอยรุ้งแทน

“กำเริบเสิบสาน!” พันดาวเอ่ยเสียงดัง จึงดึงให้คนรอบด้านมามุงดู “หญิงปากร้ายจากที่ไหนกัน! ลงไม้ลงมือกับใคร?!”

พลอยรุ้งถูกตบจนมึน เธอเคยได้รับความไม่เป็นธรรมแบบนี้เสียที่ไหนกัน จึงง้างมือเตรียมพุ่งเข้าใส่ร่างพันดาว แต่กลับถูกทิศเหนือคว้าหมับเข้าที่แขน ห้ามพลอยรุ้งทำร้ายพันดาว

เห็นพลอยรุ้งดิ้นรนสุดความสามารถ ปากก็ด่าวาจาไม่น่าฟัง คนรอบๆ ก็ล้วนวิพากษ์วิจารณ์พลอยรุ้ง

พนักงานรักษาความปลอดภัยได้ยินเสียงก็รีบเข้ามา พันดาวจึงเอ่ยว่า “นิ่งอึ้งอยู่ทำไม พาออกไปสิ! หมาแมวที่ไหนก็ปล่อยเข้ามาหมด!”

คนอื่นไม่ล่วงเกินเธอ เธอก็ไม่โจมตีกลับ คนอื่นมารังแกถึงที่แล้ว เธอจะทำให้เธอได้พบกับความยากลำบาก

พนักงานรักษาความปลอดภัยกำลังลากพลอยรุ้ง นีราที่สวมรองเท้าส้นสูงเดินเข้ามาอย่างเร็ว แล้วรีบช่วยชีวิตน้องสาวตัวเองเอาไว้ ถลึงตาดุร้ายใส่พันดาวแวบหนึ่ง พลางหันหน้าไปถามพลอยรุ้ง “เกิดอะไรขึ้น”

พลอยรุ้งปิดหน้า ร้องไห้สะอึกสะอื้น เอ่ยว่า “พี่คะ มันตบรุ้ง!”

นีราปลอบพลอยรุ้งสองประโยค และเดินไปตรงหน้าพันดาว มองทิศเหนือที่อยู่ข้างๆ แวบหนึ่ง แล้วมองพันดาว พลางเอ่ยว่า “ดาว เรื่องนี้เธอไม่ถูกนะคะ รุ้งไม่รู้ความ ถ้าทำอะไรผิดเธอสามารถพูดกับรุ้งดีๆได้ ทำไมต้องตบด้วย”

พันดาวตอบยิ้มๆ “นี่คือน้องสาวของคุณนีราหรอคะ ขอโทษจริงๆ ค่ะ ฉันไม่รู้ นึกว่าคนบ้าที่ไหนถูกปล่อยให้เข้ามา คำพูดที่ด่าออกมานั้นไม่เหมือนกับสิ่งที่คุณหนูตระกูลใหญ่จะพูดออกมาได้”

“แบบนั้นเธอก็ตบเขาไม่ได้อยู่ดี”

“ที่บ้านไม่มีคนสั่งสอน คนอื่นก็ต้องช่วยสั่งสอนให้ เป็นคนไม่ได้ก็อย่าปล่อยออกมาทำให้คนอื่นกลัว ในเมื่อเป็นน้องสาวของคุณนีรา เรื่องนี้ก็ช่างมันแล้วกันค่ะ” พันดาวเดินออกไป โบกมือให้กับพนักงานรักษาความปลอดภัย “เข้าใจผิดๆ ไม่มีอะไรแล้ว แยกย้ายเถอะ”