เหนือดาวยังมีเรา นิยาย บท 25

ภาคีเดินเข้ามา มองพวกเธอ เขายืนอยู่ข้างพันดาว ถามนีราว่า “เกิดอะไรขึ้น”

นีรารู้ดีว่า ภาคีไม่มีทางช่วยเธอจัดการเรื่องนี้ ทั้งยังเป็นไปได้ว่าจะเข้าข้างพันดาวด้วย จึงพาพลอยรุ้งที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นจากไปเงียบๆ

“พี่คะ เรื่องนี้จะช่างมันแบบนี้หรอคะ”

นีราถลึงตาใส่พลอยรุ้ง “นี่มันงานอะไร เธอกล้าทำตัวเหลวไหลแบบนี้หรอ ถ้าใจเย็นไม่เป็น หลังจากนี้ใครก็ช่วยเธอไม่ได้!”

“อย่างนั้นพี่จะให้ฉันทำยังไง ไม่ง่ายเลยที่ทิศเหนือจะกลับมา ถ้าฉันไม่รีบคว้าโอกาสให้แน่น ครั้งหน้าเขาหายตัวไปอีกหลายปี ฉันจะทำยังไง ฉันถึงขั้นสงสัยแล้วว่าสองปีมานี้ เขาถูกผู้หญิงคนอื่นแย่งไปแล้ว!”

“เรื่องพวกนี้รีบร้อนได้รึไง เธอที่เป็นแบบนี้ มีแต่ทำให้ทิศเหนือไม่กล้าเข้าใกล้เธอ”

พลอยรุ้งโมโห กล้ำกลืนเพลิงโทสะลงไปไม่ได้

นีราหันหน้าไปมองทิศทางของพันดาว แล้วเอ่ยว่า “เธอไม่ต้องสนใจเรื่องนี้ พี่จะจัดการเอง”

พลอยรุ้งตอบ “อืม” อย่างไม่สมัครใจ พลางเอ่ยว่า “ผู้หญิงคนนี้น่าไม่อายจริงๆ! แต่งงานแล้วยังจะอ่อยผู้ชายไปทั่วอีก”

“พอแล้ว ที่นี่คนเยอะ ความลับจะเปิดเผยได้ง่ายๆ เธอพูดให้น้อยหน่อย”

นีราจะไม่เกลียดพันดาวได้ยังไง เธอรู้สึกว่าที่ภาคีไม่ยอมแต่งงานกับเธอ ก็เพราะมีความสัมพันธ์กับพันดาว

เธอถึงขั้นคิดจะอาศัยทิศเหนือมาจัดการพันดาว ไล่เธอออกจากตระกูลวงค์วันดีแล้วค่อยว่ากัน

พันดาวนับว่าเถียงชนะไปหนึ่งยก อดีตก็เรียกนีราว่าพี่สะใภ้เพื่อเป็นการให้เกียรติเต็มที่ เดิมคิดว่าน้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลอง จะได้ไม่มีปัญหาใหม่เข้ามาแทรก ที่ไหนได้นีราเอาแต่สร้างปัญหาให้“ดาว พี่จะไปคุยกับคุณทิศเหนือสักหน่อย เธอไปหาอะไรกินตรงนั้นสักนิดเถอะ”

พันดาวพยักหน้า อยากจากไปจะแย่

หลังจากพันดาวเดินไปไกลแล้ว ทิศเหนือก็ยกชาขึ้นมาจิบ เห็นว่ารอบด้านไม่มีคน ถึงได้เอ่ยว่า “พี่กับนีราไปถึงขั้นไหนแล้ว”

ภาคีเอ่ยเสียงขรึม “ไปถึงขั้นไหนอะไร นายคิดว่าตอนนี้ฉันยังมีอารมณ์มาคิดเรื่องความรักลึกซึ้งของหนุ่มสาวด้วยหรอ”

“อย่างนั้นพี่จะยื้อเธอไว้แบบนี้หรอ”

“ช่วยไม่ได้ คุณปู่เร่งให้แต่งงาน มีเธอกันเอาไว้ก็ตัดปัญหาไปได้เยอะเลย”

“ผมกลัวว่าเธอจะหาเรื่องดาว”

“เรื่องนี้นายวางใจ ทางดาวฉันจะช่วยนายดูแลเอง”

ทิศเหนือถอนหายใจเสียงยาว หยิบบุหรี่สองมวนออกมาจากกล่องบุหรี่ มวนหนึ่งยื่นให้ภาคีที่อยู่ตรงข้าม อีกมวนส่งเข้าปากตัวเอง

หยิบไฟแชคออกมาจุดไฟ จากนั้นก็ดันไฟแช็คผ่านโต๊ะไปข้างมือภาคี

“ฉันได้ยินดาวพูดว่า นายไปพบเธอในฐานะของภาคิน”

ทิศเหนือชะงักความเคลื่อนไหวที่สูบบุหรี่ จากนั้นก็พยักหน้า

“เหลวไหลเกินไปแล้ว ถ้าหากเธอจับสังเกตได้จะทำยังไง”

“วางใจได้ ผมรู้ว่าความพอดี”

“คิน ไม่ใช่ว่าพี่จะตำหนินายนะ ตอนแรกที่นายบอกว่าจะแต่งกับดาว คุณปู่ก็ไม่อยากจะตอบตกลง นายอย่าลืมว่าตอนนั้นนายรับปากคุณปู่ว่ายังไง อย่าสิ้นเปลืองการทุ่มเทที่มากไปกว่าครึ่งชีวิต สุดท้ายกลับทำให้ความพยายามทั้งหมดเสียเปล่าเพราะความเห็นแก่ตัวนะ”

ทิศเหนือสูดลมหายใจลึก ท่าทางมีเรื่องหนักอึ้งในใจ

ทนเถอะ ทนผ่านสองสามปีนี้ไปได้ เขาจะชดเชยให้เธออย่างดี

พันดาวมองผู้คนที่ไปๆ มาๆ ในห้องโถง ในใจก็คิดว่าภาคินจะปรากฏตัวหรือไม่

แม้ว่าเธอจะไม่มีความรู้สึกอะไรต่อภาคิน จำนวนครั้งที่พบหน้ากันก็ใช้นิ้วนับได้ พูดให้ถูกก็คือ ไม่นับว่าเป็นการพบหน้ากันจริงๆ แต่ในตอนที่เธอได้ยินคนอื่นด่าว่า สามีเธอเป็นคนไร้ประโยชน์ เธอก็รู้สึกทุกข์ใจมาก

เธอไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกยังไง ด้านหนึ่งก็คาดหวังให้ภาคินไม่ต้องปรากฏตัวออกมาไปชั่วชีวิต แบบนั้นเธอก็สามารถใช้ชีวิตผ่านคืนวันของตัวเองได้อย่างมั่นคง อีกด้านหนึ่งกลับอยากรู้เรื่องของเขา รู้สึกว่าตัวเองแต่งงานกับเขาแล้ว จะใช้ชีวิตแบบนี้ไปตลอดชีวิตจริงๆ หรอ

“คุณนายรองดื่มอะไรดีคะ”

พันดาวเงยหน้าขึ้นมองนีราที่เดินมาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ เห็นในมือเธอถือน้ำผลไม้สองแก้ว แล้วนั่งลงตรงที่นั่งตรงข้ามเธอ

ก็เก็บงำความคิด มองน้ำผลไม้สองแก้วตรงหน้า เอ่ยอย่างมีนัยยะว่า “ฉันไม่กล้าดื่มของที่คุณนีรายกมามั่วซั่วหรอกค่ะ”

นีรายิ้ม เข้าใจเช่นกันว่านัยยะนั้นคือเรื่องอะไร “เธอวางใจได้ ฉันไม่โง่ถึงขนาดใช้วิธีการเดียวกันสองครั้งหรอก”

พันดาวยิ้มเรียบๆ ยังคงไม่ดื่มน้ำผลไม้ที่เธอยื่นให้ เพียงแค่เอ่ยว่า “คุณนีรามาหาฉันมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”

“ไม่มีค่ะ แค่เห็นเธอนั่งคนเดียว เลยมาชวนคุยด้วย” นีราหยิบหลอด ก้มหน้าดื่มน้ำผลไม้ตรงหน้า แล้วหัวเราะเสียงเบา พลางเอ่ยว่า “ฉันก็แค่อยากมาขอคำแนะนำว่ายั่วยวนผู้ชายยังไงกับคุณดาวเท่านั้นเอง

พันดาวฟังออกถึงการถากถางในคำพูด แต่ไม่ได้โต้กลับ และตอบคำถามตามความต้องการเธอว่า “ดอกไม้ดี ก็ต้องสวยมากพอด้วย แม้ว่าจะปลูกในดินแบบไหน และจะมีคนมามุงดูเชยชม เหตุผลนี้คุณนีราสามารถเข้าใจได้มั้ยคะ”

ความหมายโดยนัยก็คือนีราสวยไม่พอ

นีรากัดฟัน โดยที่ยังคงรักษารอยยิ้มเอาไว้ “สวยยังไงก็ต้องมีวันที่ร่วงโรย”