เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 100

เสิ่นยี่เห็นเหยาเสินแล้วดวงตาก็เป็นประกาย ตอนเด็กๆ ทั้งสองเล่นด้วยกันบ่อยๆ เหยาเสินในตอนนั้นยังจมูกแบนๆ ผมสั้น เหมือนเด็กผู้ชาย

ทำไมเขาคิดไม่ถึงเลยว่าไม่เจอกันสิบกว่าปี ลูกเป็ดขี้เหร่ในตอนนั้นจะสวยโดดเด่นจนใจเต้นได้ในเวลานี้

ผมยาวสลวยที่พาดไปยังไหล่ ใบหน้าที่ละเอียดอ่อนจนทำให้คนอื่นหวาดกลัว ริมฝีปากสีแดงที่เย้ายวนใจ ถึงแม้หน้าตาจะดูเหมือนพิษร้าย แต่ผู้ชายที่ไหนก็น่าจะอยากเข้าใกล้ ด้านบนสวมสูทสีเข้ม ด้านล่างสวมกระโปรงยาว ดึงเรือนร่างที่สูงของเธอออกมา

ทำให้เขาเหม่อลอยไปทันที

“เสิ่นยี่ ไม่เจอกันนานเลย”

เหยาเสินทักทายก่อนทำให้เขาได้สติคืนมา

“ไม่เจอกันนานเลย”เขากลืนน้ำลายอย่างเงียบๆ

“ทำไม？ไม่เจอกันนานหลายปี จำไม่ได้แล้วหรือ？”เหยาเสินพูดขำๆ

เสิ่นยี่คุมท่าทีไม่อยู่ พูดอย่างตะกุกตะกัก：“ได้ไงล่ะ เธอสวยเหมือนตอนเด็กๆ เลย”

“ปลอมมาก ตอนเด็กๆ นายเห็นฉันเป็นเด็กผู้ชายตลอด”เหยาเสินหัวเราะ

“เอาล่ะ กินข้าวไปคุยไปละกัน เดี๋ยวข้าวจะเย็นพอดี”ตอนนี้เองหลิวหยุนเซียงก็พูด

หลังจากทุกคนนั่งแล้ว ก็เริ่มทานอาหาร

โดยเริ่มจากชูแก้วขึ้นมาแสดงความยินดีกับตระกูลเหยาที่ขึ้นบ้านใหม่ เสิ่นสิ้งเย่และคนอื่นๆ ก็ให้อั่งเปาโดยเฉพาะ หลิวหยุนเซียงลองบีบดู เป็นซองหนาๆ น่าจะไม่น้อย ในใจก็รู้สึกดี

หลังจากดื่มไปสามรอบและอาหารก็มาเสิร์ฟเต็มแล้ว ทุกคนก็พูดคุยกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเพื่อนๆ ของเหยาเจี้ยนกั๋ว พอดื่มเหล้าหน่อยก็พูดมากตาม

ทางด้านเสิ่นยี่สายตาก็เหลือบมองไปที่เหยาเสินอยู่เรื่อยๆ คิดในใจถ้ารู้ว่าเหยาเสินจะสวยมากขนาดนี้ ตอนนั้นที่ย้ายบ้านผมก็คงอยู่ต่อแล้ว！

แต่พูดไปตอนนี้ก็สาย แล้วก็มองสามีที่ก้มหน้ากินข้าวอยู่ข้างเธออีกที

ได้ยินมาอยู่ว่าเขาเป็นคนไม่เอาไหน ตอนนี้ดูเหมือนจะจริง คนตั้งมากมายอยู่นี่เขายังไม่รู้จักแสดงออกหน่อย ขยันพูดออกมาบ้างก็ยังดี ให้คนอื่นประทับใจบ้าง ต่อไปเจอเรื่องอะไรไม่แน่อาจจะช่วยเหลือได้ก็เป็นได้？

คนด้านข้างไม่สังเกต แต่เหยาเสินต้องเผชิญกับสายตาแบบนี้นับไม่ถ้วนทุกวัน

สำหรับสิ่งนี้เธอคุ้นเคยดี ในใจจึงรู้สึกขยะแขยงเล็กน้อย

“สองวันนี้เพื่อนธุรกิจฉันหลายคนต่างพูดถึงคนที่ชื่อคุณเซียว พวกนายได้ยินบ้างไหม？”

เสิ่นสิ้งเย่ส่ายแก้วแล้วพูดอย่างสบายๆ

“ได้ยินมาว่า ว่ากันว่าในงานแท่นบู๊เงามืดที่หมู่บ้านเสี้ยเหอเขาเอาชนะนักบู๊ขั้นแปดของสมาคมบู๊โบราณได้ในคราวเดียว และได้แชมป์แท่นบู๊เงามืดครั้งนี้ไป เก่งมาก ฉันได้ยินว่าเหมือนจะเป็นคนมาจากเจียงไห่นะ ครั้งนี้ถือว่าเจียงไห่พวกเรามีหน้ามีตาขึ้นมาอีกครั้ง”

ชายวัยกลางคนที่อ้วนๆ หัวล้านเล็กน้อยพูด

เขาชื่อว่าเซี่ยไห่จวิน ตอนนี้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดของบริษัทจดทะเบียน ก็พูดขึ้นมา

“นักบู๊ขั้นแปด？สุดยอดมากหรือ？”มีคนที่ไม่เข้าใจเรื่องบู๊ถามขึ้นมา

“คนเดียวสามารถต้านทานคนเป็นพันได้”

เหยาเสินมองเซียวชุ่นอย่างไม่รู้ตัว ผู้ชายคนนี้ก้มหน้าลงกินข้าวอย่างเดียว กลับมาแล้วก็ไม่พูดอะไรนัก

นึกถึงเรื่องที่เขาไปต่างเมืองเมื่อหลายวันก่อน คงไม่ใช่ไอ้ระยำนี่หรอกนะ？

แต่แป๊บเดียวเธอก็ทำลายความคิดนี้ลง เซียวชุ่นสู้เป็นเธอเคยเห็นมาแล้ว แต่แนวคิดที่ว่าสามารถสู้กับคนได้เป็นพัน ทำคนตายได้ ไม่มีทางเป็นเขาหรอก

แค่ไม่มากเกินไป เซียวชุ่นก็ไม่อยากทำให้มันดูแย่นัก อย่างน้อยก็เห็นแก่หน้าของชายชรา

เหยาเสินกลับรู้สึกไม่ยุติธรรมสำหรับเขาเงียบๆในใจ

พวกคุณก็คุยเรื่องพวกคุณไปสิ ทำไมต้องพูดถึงเซียวชุ่นโดยไม่มีเหตุผลด้วย？หมดหนทางกับพวกคุณเลย！

เธองงงวยทันที ถามใจตัวเองดู

ทำไมจู่ๆ ฉันก็แคร์ที่คนอื่นโจมตีเขา เมื่อก่อนฉันเป็นแค่ผู้ชมด้านข้าง เวลาที่คนอื่นพูดฉีกหน้าเขาบางครั้งก็แค่รู้สึกไม่เหมาะสม แต่ไม่เคยอยากจะปกป้องเขาอย่างแรงกล้าเหมือนตอนนี้

เหยาเสินอดไม่ได้ที่จะมองเซียวชุ่นแวบหนึ่ง

“เหล่าเหยา ลูกเขยนายตอนนี้ไม่มีงานหรือ？ฉันหางานที่บริษัทฉันให้ไหมล่ะ？ไปทำงานออกกำลังกายสักหน่อย ฉันว่าเขาไม่ค่อยชอบพูด แบบนี้ไม่ได้นะ คนสมัยนี้ไม่พูดอะไรเลย จะไม่มีอนาคตได้”

เหยาเจี้ยนกั๋วรู้ว่าตอนนี้เซียวชุ่นกำลังช่วยเหยาเสิน จึงรีบพูด：“ไม่ต้องๆ ตอนนี้สองคนนี้กำลังเริ่มสร้างบริษัทตัวเอง มีงานที่ต้องทำ”

ถึงแม้ตอนนี้จะยังทำเงินไม่ได้สักสลึงเดียว แต่อย่างน้อยก็มีการมีงาน ไม่มีอะไรที่พูดไม่ได้

อีกอย่างเหยาเจี้ยนกั๋วได้รับการแนะนำจากหวางโป๋ซง การประเมินตำแหน่งศาสตราจารย์ครั้งนี้จึงมั่นใจมาก ทั้งหมดนี้เป็นความดีความชอบของเซียวชุ่น

ยอมถอยถึงจะมีความคิดของตัวเองบ้าง ซึ่งนี่ก็เกี่ยวพันกับศักดิ์ศรีของตัวเอง

“บริษัทอะไร？”เสิ่นสิ้งเย่เงยหน้าขึ้นมองไปที่เหยาเสินแล้วถามอย่างสนใจ

“ซิงเหอ คีเอเจอร์ คุณอาเสิ่นน่าจะเคยได้ยิน พวกเราสองคนรับไว้ค่ะ”เหยาเสินพูดอย่างตรงไปตรงมา

เสิ่นสิ้งเย่และคนเหล่านี้เป็นนักธุรกิจกันจะไม่รู้จักซิงเหอ คีเอเจอร์ได้อย่างไร พวกเขาสบตากันไปมา

เขาพูดอย่างตรงไปตรงมา：“แม่หนู นั่นมันหลุมที่ไม่มีก้นเชียวนะ หลายปีก่อนประธานเฉินเจ้าของที่นั่นอายังเคยเจอเลย ทุ่มเงินไปหลายร้อยล้านก็ยังไม่ได้อะไร ทำไมหนูอยากรับสถานการณ์ที่ยากจะรับมือนี้ไว้ล่ะ？”