เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 241

เสียงเพลงที่ตื่นเต้นเร้าใจ เอวที่บิดพลิ้วอยู่บนฟลอร์เต้นรำ หญิงงามแต่ละคนที่ต่างแต่งหน้ากันจัดจ้าน กลิ่นไอที่เป็นเอกลักษณ์ในไนท์คลับ ซึ่งให้ความรู้สึกเหมือนคนที่เมามายหรืออยู่แต่ในโลกแห่งความฝันประเภทหนึ่ง

ต้วนเจียเดินไปถึงที่บาร์อย่างคุ้นเคยเพื่อขอวิสกี้สองแก้ว แล้วยิ้มและพูดว่า "ฉันชอบเหล้าที่แรงๆ แล้วคุณเซียวล่ะคะ?"

“ผมยังไงก็ได้ ต่อไปไม่ต้องเรียกผมว่าคุณเซียวแล้ว ฟังดูรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย” เซียวชุ่นยกแก้วเหล้าขึ้นจิบหนึ่งคำแล้วพูดอย่างเรียบเฉย

“งั้นฉันจะเรียกคุณว่าพี่เซียวแล้วกันนะ”

"คุณแก่กว่าผมนะ"

“ไม่เป็นไร คุณต่อสู้ได้เก่งกว่าฉัน เรียกคุณว่าพี่เซียวสักคำฉันไม่รู้สึกว่าเสียเปรียบ” ต้วนเจียกล่าวด้วยรอยยิ้มที่สดชื่นเบิกบาน

“แล้วแต่คุณเถอะ” เซียวชุ่นกล่าว

“เล่าเรื่องของคุณให้ผมฟังหน่อยสิ?”

“คุณหมายถึงประสบการณ์การเป็นบอดี้การ์ดที่ต่างประเทศสินะ ที่จริงก็ไม่มีอะไรน่าเล่า ชีวิตมันก็ต้องดิ้นรนกันไปหน่ะ” แววตาของต้วนเจียจู่ๆก็มีความผันผวนเพิ่มขึ้นมามากมาย

ตามมาด้วยเริ่มพูดถึงว่าตระกูลต้วนในตอนนั้นของพวกเขาถูกฆ่าล้างทั้งตระกูลอย่างไร

ทันใดนั้นเซียวชุ่นรู้สึกว่าด้านหลังมีคนตบไหล่ของเขาทีหนึ่ง เมื่อเขาหันกลับไปมองก็เกือบจะสำลักเหล้าที่เพิ่งกรอกลงไปในลำคอออกมา

“ทำไมคุณถึงอยู่มาที่นี่?” เขาถามด้วยความแปลกใจ

“ประธานเซียวใช้ได้เลยนะ ฉันไปถึงที่เจียงไห่ คุณก็มาที่เหลยหยาง ไม่ใช่ว่าตั้งใจจะหลบฉันหรอกนะ?”

คนที่พูดนั้นคือถางชือชือ ดวงตาคู่งามของเธอมองเซียวชุ่นขึ้นลงอย่างละเอียด โดยมีความรู้สึกว่าซักไซ้เอาความเล็กน้อย

เซียวชุ่นประหลาดใจนัก ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงยังไล่ตามมาที่นี่อีกด้วยนะ

“ผมจำเป็นต้องหลบคุณหรือ？ตอนนี้เป็นคุณที่ขอร้องให้ผมรักษาอาการป่วยให้คุณ เข้าใจสถานการณ์ให้ชัดเจนด้วย” เซียวชุ่นเหล่มองเธอประกายหนึ่งอย่างช่วยไม่ได้

ถางชือชือไม่ได้สนใจเขา แล้วนั่งลงบนเก้าอี้บาร์ข้างๆเขา แล้วพูดกับบาร์เทนเดอร์ว่า "มาร์กาเร็ต หนึ่งแก้ว ขอบคุณ"

ต้วนเจียมองไปที่เซียวชุ่นอย่างสนใจ "สาวงามคนนี้เป็นใคร?"

เซียวชุ่นพูดเงียบๆว่า "มารสาว"

“ล้อคุณเล่นหน่ะ คุณเป็นผู้ชายตัวโตคนหนึ่งล้อเรื่องตลกหนึ่งอันหนึ่งก็ไม่ได้เหรอ?” ถางชือชือจงใจขยับร่างเข้าไปใกล้เขา แล้วกล่าวด้วยคำพูดที่ไพเราะ

เซียวชุ่นขยับไปด้านข้างครึ่งนิ้วโดยไม่รู้ตัว

“ไม่ใช่ว่าคุณมาจากเจียงไห่โดยเฉพาะอีกเพื่อมาหาผมอีกหรอกนะ? อีกสองสามวันผมก็จะกลับไปแล้ว กลับไปก็จะไปรักษาอาการป่วยให้กับคุณ ถึงขนาดที่จะต้องตามมาถึงที่นี่ด้วยหรือ?”

ถางชือชือพูดอย่างจริงจังว่า "ก็ใช่น่ะสิ พิษในร่างกายยังไม่ได้รับการกำจัดไปอย่างสิ้นเชิง ก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่ตลอดนี่นา ถ้าหากว่าคุณหายไปแล้ว ฉันก็ไม่ใช่ว่าจะอยู่รอความตายหน่ะสิ"

“ก็ได้ พรุ่งนี้จะหาเวลาฝังเข็มให้คุณ” เซียวชุ่นพูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

"งั้นก็ค่อยยังชั่ว"

ในเวลานี้เด็กสาวที่ย้อมผมสีน้ำเงิน วาดขอบตาเข้ม และสวมเสื้อผ้าที่นุ่งน้อยห่มน้อยคนหนึ่งได้เดินเข้ามา

เธอเดินไปตรงหน้าถางชือชือแล้วพูดว่า "สาวสวยเพื่อนของฉันอยากรู้จักกับคุณ จะเป็นเกียรติไปดื่มด้วยกันสักแก้วได้ไหม?"

เดิมทีถางชือชือก็สวยมาก รวมถึงเธอเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย ในตัวจะมีลักษณะเฉพาะตัวไม่เหมือนคนอื่นๆ ทันทีที่เข้าประตูก็ได้ดึงดูดเพศชายจำนวนมากให้น้ำลายสอ แต่คนส่วนใหญ่ล้วนรู้จักประมาณตน ไม่ก้าวมาด้านหน้าให้รู้สึกรำคาญง่ายๆ

ถางชือชือยิ้มอย่างสง่างาม: "ขอโทษด้วย แฟนฉันอยู่หน่ะ"

เด็กสาวผมฟ้าเหลือบมองเซียวชุ่นทีนึง

เสื้อผ้าธรรมดา หน้าตาก็งั้นๆ

“น่าตลกจัง ฉันยังไม่เคยเห็นผู้ชายไร้ประโยชน์แบบนี้มาก่อนเลย ข้างกายตามด้วยไอ้กล้ามโตคนหนึ่งก็ไว้มาขู่คนโดยเฉพาะสินะ?” เด็กสาวผมฟ้าก็พูดจาล้อเลียนตาม

ชู่ว์ ใครแม่งเอ๊ยตามใจพวกแกจนไม่ปกติ?

ขนเสือไม่ตั้งชัน ก็ถือว่าฉันป่วยหนักเหรอ!

เซียวชุ่นหยุดฝีเท้าและถอนหายใจ แล้วหันย้อนกลับมาถึงที่ข้างกายของถางชือชือพร้อมมองดูเธอ “เมื่อวานที่ทุบตีคุณเป็นผมที่ผิดเอง เมื่อครู่ก็แค่ล้อเล่นกับเธอหน่ะ ไปกันเถอะ อย่าได้ทำขายหน้าอยู่ที่นี่เลยนะ”

ถางชือชือตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยิ้มหวาน ลุกขึ้นและกอดแขนของเขาแล้วพูดว่า “คราวหน้าอย่าทุบตีแรงขนาดนั้น ครั้งนี้ฉันจะให้อภัยคุณ”

เจียงเฉิงและเด็กสาวผมฟ้าคิดในใจว่า "ให้ตายสิ"โดยไม่ได้นัดหมายพร้อมกัน

สาวสวยที่ชั้นเลิศแบบนี้กลับตามผู้ชายกากคนหนึ่งแบบนี้ ดูไปแล้วเป็นผู้ชายที่ธรรมดาจนไม่รู้ว่าจะธรรมดายังไงอีก สวรรค์ไม่มีแววจริงๆเลย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจียงเฉิง ถางชือชือไม่เห็นเขาในสายตาทำให้ความมั่นใจขัวเขาเองถูกทำลายลงอย่างแรงเลยโดยตรง

เธอยอมที่จะเลือกผู้ชายกากคนหนึ่งก็ไม่ยอมพูดคุยกับตนเองเพียงสักคำ ทำให้เขาเกิดความอิจฉาอยู่ในใจ แล้วไฟนิรนามก็ลุกโชนขึ้น ร่างกายเคลื่อนไปขวางที่ด้านหน้าของทั้งสองคนเอาไว้

“ทำไม? มีคนมากมายขนาดนี้อยู่ นายยังคิดที่จะใช้ความรุนแรงเหรอ?” เซียวชุ่นถามอย่างไม่ใส่ใจ

เจียงเฉิงไม่ได้สนใจเขา แล้วมองไปที่ถางชือชือแล้วพูดว่า "เพียงแค่คุณเลิกกับไอ่หนุ่มคนนี้ในตอนนี้ ผมจะให้รถสปอร์ตราคาห้าล้านคันหนึ่งกับคุณทันที อยู่กับผมเป็นเวลาสามวัน ผมจะให้เงินสดกับคุณอีกสิบล้าน”

เด็กสาวผมฟ้าคนนั้นที่อยู่ข้างๆเบิกตากว้างในทันที ปิดปากเล็กๆพร้อมมองที่เขาอย่างแปลกใจ เจียงเฉิงเพื่อผู้หญิงคนนี้แล้วลงทุนมหาศาลแบบนี้เลยเชียวเหรอ

“เอาล่ะเด็กน้อย พี่ไม่มีเวลาเล่นกับนายหรอก เงินใช้เล็กๆน้อยๆนั่นนายเก็บไว้ใช้เองเถอะนะ” ถางชือชือยิ้มเล็กน้อย

“แม่งเอ้ยล้อกูเล่นเหรอ” เจียงเฉิงพูดแตกหักขึ้นในทันที

“คิดว่าตัวเองเป็นลิงเหรอ? ใครก็ล้อนายเล่น?” ต้วนเจียทนมองไม่ได้ตั้งนานแล้ว จึงก้าวไปข้างหน้าเหมือนกับกำแพงขวางกั้น “ไปให้พ้น อย่ามาขวางทาง”