เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 48

“ฉันจริงจังนะ” เซียวชุ่นกระพริบตาปริบ ๆ

“เธอยังมีหน้ามาพูด? ตอนนี้ลูกสาวฉันต้องกลายเป็นแบบนี้ นั่นมันก็เป็นเพราะคนไร้ประโยชน์อย่างเธอไม่ใช่หรือ? เธอยังคิดว่าครอบครัวเรายังไม่น่าอนาถพอใช่ไหม? บริษัทนี้ล้มละลาย แล้วจะซื้อมาเพื่ออะไร?”

“ถ้าหากมันเหมาะสมที่จะทำการบริหาร เหตุใดจึงล้มละลาย คุณไม่มีสมองหรือคิดว่าคนอื่นไม่มีสมอง?”

หลิวหยุนเซียงเยาะเย้ยถากถาง เธอได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นที่บ้านเก่าแก่ตระกูลเหยาแล้ว ถึงแม้จะฟังแล้วรู้สึกผ่อนคลาย แต่ก็ยังไม่สามารถชดเชยความไม่พอใจที่บริษัทที่บ้านถูกถอนออกเพราะเซียวชุ่น

อีกทั้งเธอคิดว่าการที่เหยาเสินไม่สืบทอดเดอะกู๊ด ดีไซน์ก็เป็นเพราะเขาคอยยุยงอยู่ด้านหลัง ความขุ่นเคืองยิ่งฝังลึกลงไปอีก

แน่นอน เหยาเสินไม่ได้จริงจังกับคำพูดของเขา เพียงแค่อยู่ดี ๆ เขาก็มีความมุ่งหมาย จึงได้พูดออกมาเช่นนั้น

บริษัทยานั้นมีชื่อว่าสตาร์ไลท์บีโอ เป็นแบรนด์ท้องถิ่นที่มีมายาวนานกว่า 20 ปี เมื่อน้ำยาบ้วนปากซันจูเป็นที่นิยมไปทั่วประเทศมันก็ถูกพัดติดลมบนไปด้วย ในช่วงหนึ่งนับเป็นอุตสาหกรรมหลักของการจัดเก็บภาษีในท้องถิ่น

สำเร็จก็สำเร็จด้วยซันจู แต่ก็ล้มลงเพราะซันจูเช่นกัน น้ำยาบ้วนปากซันจูล้มละลายในชั่วข้ามคืน มันก็ถูกคลื่นลูกนี้พัดไปด้วยเช่นกัน

ช่วงระยะเวลาหนึ่ง ประชาชนชาวเจียงไห่มาถึงจุดที่ยากลายเป็นเรื่องน่าดูแคลน สตาร์ไลท์ก็ติดสอยเข้าไปในฤดูกาลที่หนาวเหน็บนี้เช่นกัน

สตาร์ไลท์บีโอเดิมทีอยากจะเปลี่ยนรูปแบบ แต่ก็ประกาศล้มเหลวอยู่หลายครั้ง เมื่อหวนคืนสู่ธุรกิจเก่าอีกครั้ง เหล่าแบรนด์ Melatonin Amway Tomson ก็ได้กลายเป็นแบรนด์ที่ประชาชนคุ้นหูไปเสียแล้ว

และเนื่องจากขาดเงินลงทุน จึงต้องฝืนเผชิญหน้ากับความตายที่เรื้อรังอยู่ตลอด

สามารถหยัดยืนมาถึงตอนนี้ได้นับว่าเป็นปาฏิหาริย์แล้ว

หากบอกว่าเดอะกู๊ดเป็นลานขยะ สตาร์ไลท์บีโอที่จริงแล้วก็ไม่ได้แตกต่างกันเท่าไร

ยังไม่รวมถึงเหยาเสินไม่เคยมีประสบการณ์ในการบริหารด้านนี้มาก่อน เธอไม่มีแม้แต่สูตรยา หากมีการจัดตั้งห้องปฏิบัติการเพื่อการวิจัยและพัฒนา จะต้องเป็นโครงการที่ใช้เวลานานและมีราคาแพงอย่างมาก

ตอนนี้เธอมีเหลืออยู่เพียงไม่กี่ล้านเท่านั้น ในการเชื่อมต่อโรงงานและอุปกรณ์ของพวกเขาเกรงว่าคงจะไม่พอ นับประสาส่วนที่เหลือ

แต่เซียวชุ่นกลับจริงจังขึ้นมา เดินไปตรงหน้าเหยาเสิน พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ฉันพูดจริง ๆ คุณจะไม่คิดสักหน่อยหรือ?”

เหยาเสินเหลือบตามองเขา

“เงินล่ะ? การประมูลสตาร์ไลท์บีโออย่างน้อยก็ต้องมีสิบล้าน อีกอย่าง เราไม่มีเทคโนโลยีหลัก สิ่งใดก็ตามที่เกี่ยวข้องกับการวิจัยและพัฒนาคือการลงทุนครั้งใหญ่ คุณไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นเข้าใจ”

“ฉันจะหาทางหาเงิน เทคโนโลยีหลักอยู่ที่นี่แล้วไง ฉันเอง ฉันสามารถปรุงสูตรลับให้คุณได้ในเวลานั้น คุณเพียงแค่ต้องจ้างนักวิจัยสองสามคนและรวมสูตรลับที่ฉันให้ไว้กับคุณก็พอ”

พูดจบเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูวันที่อย่างไม่รู้ตัว เดือนมกราคมกำลังใกล้เข้ามา เดิมพันนั้นใกล้จะสำเร็จแล้ว

“คุณคิดวิธี? คนไร้ประโยชน์อย่างเธอถ้าไม่อวดดีจะตายไหม?”

หลิวหยุนเซียงประชดประชัน “อย่าคิดว่าคุณน่าทึ่งมากเกินไปเพียงเพราะอ่านตำราทางการแพทย์ไม่กี่เล่ม ฉันว่าหมอเทวดาหวางคนนั้นคงจะเข้าใจผิดไปแล้ว ไม่รู้จริง ๆ ว่าเธอไปเอาความมั่นใจมาจากที่ไหน”

“ฉันจะขายคฤหาสน์ของฉันก็ได้แล้ว” เซียวชุ่นพูด

“กล้าเหรอ! บ้านหลังนั้นเป็นของเราอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง อ้อ ใช่แล้ว เธอคิดว่าเมื่อไหร่จะใส่ชื่อเราลงไป?”

หลิวหยุนเซียงเมื่ออได้ยินคำว่าคฤหาสน์ตื่นเต้นขึ้นมาทันใด

เหยาเสินและเซียวชุ่นเงียบไปครู่หนึ่ง ในความจริงแล้ว โฉนดก็ได้มาแล้ว อีกทั้งชื่อของเธอก็ถูกใส่ไว้แล้ว เพียงแค่ทั้งสองปิดบังหลิวหยุนเซียงเอาไว้ตลอด

ในเวลานี้เอง โทรศัพท์ของเซียวชุ่นก็ดังขึ้น เป็นโจวชูชิงจากแผนกแพทย์แผนจีนโทรมา

บอกว่ามีโรคร้ายแรง เขารับมือไม่ได้ ให้เซียวชุ่นช่วยเข้ามาดูหน่อย

เขารีบออกจากประตูหลังจากตอบรับ

เซียวชุ่นเพิ่งออกไป หลิวหยุนเซียงก็นั่งลงบนโซฟา พูดกับเหยาเสินด้วยความจริงใจ “ลูกต้องรีบไปคุยกับไอ้บ้านั่น ให้เขาเขียนชื่อเราลงในโฉนด ไม่อย่างนั้นพอพวกเจ้าหย่าร้างกันไป ก็จะกลายเป็นว่าเขากินอยู่ในบ้านเราเปล่า ๆ เป็นเวลาสามปี ลูกต้องรีบ... ”

หญิงวัยกลางคนสวมเครื่องเพชรนั่งอยู่ข้างเตียงของโรงพยาบาล นอกจากนี้ยังมีชายวัยกลางคนที่มีผมหงอกทั้งหัว ยืนอยู่ที่หน้าต่างของวอร์ดด้วยใบหน้าเศร้า กดโทรศัพท์ต่อไปเรื่อย ๆ เหมือนจะขอให้ผู้เชี่ยวชาญจากโรงพยาบาลอื่นมาตรวจที่นี่

ในเวลาเดียวกัน เซวเฉิงก็จำเซียวชุ่นได้ ความประหลาดใจเล็กน้อยปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่ซีดเซียว นัยน์ตาที่หม่นหมองเป็นประกายโดยไม่ได้ตั้งใจ “คุณมาได้อย่างไร? คุณเป็นหมอของที่นี่หรือ?”

“ท่านนี้คือปรมาจารย์เซียว หมอเทวดาเซียว”

โจวชูชิงกล่าวแนะนำ จากนั้นก็หันไปทางเซียวชุ่น “พวกคุณรู้จักกัน?”

เซียวชุ่นหัสเราะเบา ๆ “เคยทำข้อตกลงกันไม่กี่ครั้ง”

หญิงวัยกลางคนเห็นว่ามีคนกำลังมา ก็ลุกขึ้นยืน พูดอย่างกังวลใจ “ผู้อำนวยการโจว พวกคุณไม่มีวิธีแล้วจริง ๆ หรือ?”

“เสียใจด้วย คุณนายเซว เราไม่เคยพบโรคนี้มาก่อน และเราไม่กล้ารักษาสุ่มสี่สุ่มห้าจริง ๆ”

โจวชูชิงเอ่ย “แต่ฉันเชิญปรมาจารย์เซียวมาให้คุณ บางทีเขาอาจช่วยตรวจคุณชายเซวให้ได้”

หญิงวัยกลางคนเหลือบมองเซียวชุ่นอย่างไม่ใส่ใจ อายุไม่น่าเกินยี่สิบสี่ แต่งตัวแบบสบาย ๆ มีตรงไหนที่ดูเหมือนหมอกัน

“ผู้อำนวยการโจว คุณล้อเล่นหรือเปล่า เขาเนี่ยนะ? หมอข้างทางก็มีโอกาสอันดีเช่นนี้เพื่อจะยกระดับ นี่... ”

ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนก็คุยโทรศัพท์เสร็จ เขาเดินเข้ามาและพูดอย่างเย็นชา “ขอบคุณสำหรับการโฆษณาชวนเชื่อของคุณ ที่บอกว่าเป็นโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนที่ดีที่สุดของเจียงไห่ แม้แต่ลูกชายของฉันยังรักษาไม่ได้ เป็นพวกไร้ประโยชน์กันทั้งนั้น”

“ฉันได้ติดต่อโรงพยาบาลเอกชลในเมืองไว้แล้ว คืนนี้พวกเขาจะส่งผู้เชี่ยวชาญมารักษาลูกชายของฉันด้วยตัวเอง”

จากนั้นก็มองไปทางเซียวชุ่น “คนนี้เป็นใคร? ไม่แปลกใจเลยที่พวกคุณแผนกแพทย์แผนจีนจะกระทำการอะไรแบบนี้ คุณเป็นถึงรองผู้อำนวยการทำไมถึงได้พาคนอื่นเข้ามาในห้องคนไข้ตามต้องการอำเภอใจ”

ชายวัยกลางคนพูดรัวราวกับจุดประทัด ไม่ปล่อยโอกาสให้โจวชูชิงได้พูด