เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 175
ชิงหลานมองเห็นโต๊ะเตี้ยด้านข้างมีคนกำลังนั่งวาดรูปบนโคมที่ซื้อจากร้านจึงหันไปชี้ให้องค์ชายทอดพระเนตร
“หม่อมฉันอยากวาดเองบ้างเพคะ”
“เอาสิ! วาดเราสองคนไปในโคมด้วยได้หรือไม่?”
นางยิ้มขำเมื่อองค์ชายที่หน้าตาเคร่งขรึมทรงมีพระประสงค์เช่นนั้น “หม่อมฉันจะทำให้เองเพคะ”
องครักษ์กังทำหน้าที่จ่ายเงินเมื่อองค์ชายทรงหยิบเอาโคมไฟแบบถือและแบบปล่อยลอยฟ้าที่ชิงหลานว่าชอบใจนำหน้านางไปประทับบนตั่งเตี้ย หญิงสาวทรุดตัวลงนั่งข้างๆ หยิบพู่กันขึ้นมา เอียงคอมองดูหมิงเฉิงอวี่ที่ยิ้มน้อยๆ นางทำตาโตก่อนก้มลงวาดรูปอย่างรวดเร็ว
“นั่นมันใบหน้าเสือต่างหาก ข้าให้เจ้าวาดข้านะ”
“หม่อมฉันเห็นพระองค์เป็นเสือนี่เพคะ?”
“ข้าดุอย่างนั้นเลยหรือ?”
“อืม...เพคะ” นางอมยิ้มแก้มตุ่ยพยายามทำหน้าขึงขัง
“ถ้าข้าเป็นเสือแล้วเจ้าล่ะจะเป็นสัตว์ใด?”
“หม่อมฉันก็เป็นกวางไงเพคะ?” นางพูดแล้วก็ก้มลงวาดรูปกวางน้อยน่ารักตัวหนึ่งยืนอยู่ข้างเสือตัวใหญ่ที่นั่งหน้าบึ้ง
องค์ชายสิบห้ายิ้มกว้าง “ข้าไม่คิดเลยว่าภาพคู่ของเราสองคนภาพแรกเป็นเช่นนี้ พ่อเป็นเสือ แม่เป็นกวาง แล้วลูกของเราจะออกมาเป็นสัตว์อะไรล่ะ?”
สายพระเนตรขององค์ชายสื่อความในพระทัยออกมาอย่างชัดแจ้ง ใบหน้าของสาวน้อยพลันแดงระเรื่อ ก้มหน้าดูสัตว์สองตัวที่อยู่คู่กันบนบนโคมไฟที่จะปล่อยขึ้นท้องฟ้า
“โคมที่จะถือกลับจวนเล่า? เจ้าไม่วาดเราสองคนลงไปหรือ?”
“เพคะ” นางก้มหน้ารับคำอุบอิบ ก่อนจะตั้งหน้าตั้งหน้าวาดรูปเสือกับกวางลงไป โคมอีกอันมีโครงแข็งแรงเหมาะจะเอากลับไปแขวนไว้ชายคาเรือนในยามค่ำ
เมื่อนางวาดเสร็จเรียบร้อยคนทั้งสองก็เดินไปลานริมบึงหงส์ขาว องครักษ์นำประจุไฟอันเล็กมาให้จุดใส่ในโคมเมื่ออากาศดันกระดาษข้างในจนพองใหญ่เต็มที่ ชิงหลานก็พลันนึกขึ้นได้
“องค์ชายเพคะ โคมไฟของเราคงไม่ตกใส่บ้านผู้อื่นจนเกิดอันตรายหรอกนะเพคะ”
“เดือนนี้ลมพัดออกจากเมืองหลวงไปทางทิศใต้ สำนักมือปราบได้ออกป่าวประกาศให้ชาวบ้านระแวดระวังและหาไม้ยาวๆ เตรียมไว้สำหรับเขี่ยโคมไฟในกรณีที่อาจจะตกใส่บ้านของราษฏร”
“ฟังเช่นนั้นแล้วค่อยสบายใจหน่อยเพคะ”
“ฟากที่ลมพัดไปไม่ค่อยมีหมู่บ้าน ส่วนใหญ่เป็นทุ่งนาเสียมาก เจ้าอย่าได้กังวลเลย”
“เพคะ”
“เจ้าอธิษฐานสิ!”
ชิงหลานหลับตาอธิษฐานนางขอให้คนที่นางเป็นห่วงในตระกูลเผยและตระกูลชิงทุกคนปลอดภัย ขอให้ตัวนางเองในชาตินี้ใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขราบรื่นจนแก่เฒ่า
“ท่านเห็นชัดเจนดีแล้วใช่หรือไม่?”
“ข้าให้คนเฝ้าเอาไว้มิให้ผิดแผน หากเป็นองค์ชายเสด็จเองล่ะก็ อย่างไรเรื่องนี้ก็ต้องเอิกเกริกเกินกว่าจะปฏิเสธได้แน่!”
“ดี! ข้ากลัวทางนั้นจะชิงลงมือก่อน ได้ข่าวว่าซิวฮูหยินไปเตรียมคนเอาไว้แล้วด้วย”
องค์ชายทรงทอดพระเนตรสาวน้อยกับมือปราบหนุ่มสลับกันไปมา
“ตกลงเจ้าจะอธิบายให้ข้าฟังได้หรือยังว่านี่มันเรื่องอะไร?”
“เราเดินไป อธิบายกันไปเถอะเพคะ ประเดี๋ยวจะไม่กันการณ์”
ขบวนองครักษ์ทั้งหมดจึงต้องตามเสด็จองค์ชายกับชิงหลานออกจากบริเวณนั้น ชิงหลานหันมาขอให้คนทั้งหมดแบ่งเป็นสองกลุ่ม คนส่วนใหญ่คอยดูต้นทาง ส่วนที่เหลือตามพวกตนเข้าไป
“หากองครักษ์ไปทั้งหมดจะเอะอะมะเทิ่งจนพวกเขารู้ตัวเพคะ องค์ชายนำไปแค่หกคนได้ไหมเพคะ?”
หมิงเฉิงอวี่พยักหน้าแล้วสั่งให้องครักษ์ฝีมือดีหกคนตามเสด็จ ส่วนคนที่เหลือให้คอยดูลาดเลาอยู่รอบๆ
“หม่อมฉันกำลังจับตามองใต้เท้าจื้อกับเผยหนิงเอ๋อร์ แต่มือปราบจั๋วบอกว่ามีคนเห็นซิวฮูหยินนำคนมาด้วยเพคะ”
*****************************
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook)