เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 180

ชิงหลานเดินนำหน้าเข้าไปในร้านแต่กลับถูกเสี่ยวเอ้อผู้หนึ่งยืนขวางเอาไว้ เมื่อนางเงยหน้าขึ้นเสี่ยวเอ้อผู้นั้นก็ค้อมศีรษะลงด้วยความนบนอบ

“คุณหนูขอรับ! เชิญห้องส่วนตัวที่ชั้นสองเลยขอรับ มีคนจองห้องไว้ให้คุณหนูแล้ว”

“เอ๋? ผู้ใดกันมาจองห้องไว้ให้ข้า?”

“ท่านผู้นั้นรออยู่แล้ว เชิญคุณหนูขึ้นข้างบนได้เลยขอรับ!”

ชิงหลานโคลงศีรษะ ที่นี่เป็นภัตตาคารโอ่อ่าและดูแล้วไม่มีอันตรายนางหันไปดึงข้อมือมู่เยี่ยนฟาง “ขึ้นไปข้างบนกันเถอะ!”

พอถึงหน้าห้องใหญ่เสี่ยวเอ้อก็ผายมือเชิญในนางเข้าไปข้างใน บุรุษที่นั่งเด่นอยู่ตรงกลางโต๊ะจ้องมาด้วยสายตาตัดพ้อต่อว่า

“เจ้าคิดจะชวนทุกคน เหตุใดจึงลืมข้าเสียแล้วล่ะ?”

ชิงหลานแทบจะเหวอ “หม่อมฉันคิดแค่จะเลี้ยงขอบคุณมือปราบโหยวเท่านั้นเอง มิได้คิดจะชวนมามากมายเสียหน่อยเพคะ”

นางถอนหายใจหนัก! ‘เฮ้อ! ข้าก็อุตส่าห์เก็บแผนไว้เป็นความลับ ท่านก็ยังจะมากดดันให้เปิดเผยอีก’ มือปราบโหยวนั้นไม่รู้อิโหน่อิเหน่แต่กลับถูก จั๋วเหรินหาวหลอกใช้ให้มาช่วยนางจนแผนสำเร็จ ชิงหลานเห็นว่าสมควรจะขอบคุณคนผู้นั้นจึงได้คิดจะเลี้ยงสุราสักมื้อ นางลืมไปเลยว่าตนเองมีองค์ชาย สิบห้าที่คอยจะดื่มน้ำส้มสายชูให้ได้อยู่ใกล้ๆ

“อืม...เจ้าเองก็ใช้งานข้าเช่นกัน ดังนั้นก็ควรจะเลี้ยงขอบคุณข้าด้วย”

“เอ๋?” ใบหน้าตึงๆ ของหมิงเฉิงอวี่ทำให้มู่เยี่ยนฟางที่ยืนอยู่เยื้องไปข้างหลังชิงหลานก้มหน้าหัวเราะคิกๆ นางขยับเข้าไปสะกิดคุณหนูเบาๆ

“คุณหนูเจ้าคะ องค์ชายดื่มน้ำส้มไปหลายจอกแล้วเป็นแน่”

ชิงหลานจึงรู้ตัวหันมายิ้มแย้มเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ “เป็นความผิดของหม่อมฉันเองเพคะ ไหนๆ ก็จะเลี้ยงแล้วถือว่าเลี้ยงขอบคุณทุกคนเลยก็แล้วกัน”

มู่เยี่ยนฟางขยับไปนั่งข้างชิงหลาน นางหันไปขยิบตาให้กับองครักษ์จงที่ยืนอยู่ข้างองค์ชาย ชิงหลานสังเกตเห็นท่าทีแปลกๆ ของจงเหยียนก็พลันนึกได้ นางยื่นมือไปแอบหยิกหมับให้ฟางเอ๋อร์ทีหนึ่ง ก่อนจะเอียงหน้ามากัดฟันกระซิบ

“เป็นเจ้าใช่หรือไม่ที่บอกจงเหยียน?”

“ข้าก็แค่อยากชวนเขามาด้วยเท่านั้น!”

“หึ! ข้าก็แค่อยากเลี้ยงมือปราบโหยว เจ้าทำแผนข้าแตกหมด” ชิงหลานที่คิดว่าการเลี้ยงสุราครั้งนี้นางจะตีสนิทกับมือปราบโหยวเพื่อการร่วมมือในแผนครั้งหน้า แต่พอมีคนมาร่วมวงมากขึ้นสิ่งที่คิดไว้ก็พลันสลาย

หัวหน้ามือปราบโหยวกับจั๋วเหรินหาวมาถึงก็ยินดียิ่งที่ตนได้มีโอกาสร่วมโต๊ะเสวยกับองค์ชายสิบห้า ชิงหลานแอบส่ายหน้าเบาๆ นางเดินออกมาสั่งอาหารที่องค์ชายชอบและเมนูเลิศรสของร้านหลายอย่าง พร้อมสั่งสุราชั้นเลิศจัดมาให้ทุกคนได้ดื่ม องค์ชายทรงอนุญาตให้กังเฉิน จงเหยียนและกังซือเฉินนั่งร่วมโต๊ะ ดื่มได้ คนทั้งสามถึงกับยิ้มกว้างขอบพระทัยอย่างพร้อมเพรียงกัน

มือปราบจั๋วขอสลับที่นั่งกับมู่เยี่ยนฟางเพราะต้องการจะปรึกษาหารือกับชิงหลาน หมิงเฉิงอวี่สังเกตเห็นความสนิทสนมระหว่างคนทั้งสองก็รู้สึกคลางแคลงใจ ยามนี้ชิงหลานเอิบอิ่มผ่องใสฉายแววความงามออกมาอย่างเด่นชัด ท่าทีที่เป็นกันเองของคนทั้งคู่ทำให้คนนั่งอยู่หัวโต๊ะรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนักถึงกับเผลอถอนหายใจออกมาไม่รู้ตัว อาหารทั้งหมดที่จะนำขึ้นโต๊ะเสวยจำต้องถูกทดสอบพิษเสียก่อนโดยองครักษ์กังสองพี่น้อง จากนั้นทุกคนจึงจะลงมือได้ องค์ชายทรงระมัดระวังพระองค์อย่างเคร่งครัดที่จะไม่เสวยอาหารจานใดมากจนเกินไป ชิงหลานรู้ในข้อนี้จึงสั่งอาหารมาหลายอย่าง

“มือปราบจั๋ว เจ้าดื่มให้มากๆ หน่อย สุรากานี้รสชาติดีนัก นานๆ ทีข้าจะได้มาดื่มที่นี่”

โหยวอีรู้สึกเกร็งเพราะเพิ่งเคยอยู่ต่อหน้าองค์ชายเป็นครั้งแรก เขาจึงเอาแต่ยกจอกขึ้นดื่มเมื่อองครักษ์กังหันมารินสุราให้ จั๋วเหรินหาวถูกองค์ชายสิบห้าทรงซักถามจนแทบไม่มีโอกาสหันมาคุยกับชิงหลาน กว่าจะรู้ตัวอีกทีมือปราบทั้งสองก็เมาคอพับลงไปกับโต๊ะแล้ว

หมิงเฉิงอวี่ที่มือกุมบังเหียนม้าต้องคอยหนีบแขนเขาเพราะเกรงนางจะหล่นจึงก้มลงเตือน “เจ้าอย่าขยับมาก ประเดี๋ยวจะตกม้าเอา”

ชิงหลานที่มือหนึ่งประคองช่วงคางกับแก้มองค์ชาย คิดจะยืดตัวขึ้นไปมองให้ชัด จังหวะเดียวกันกับที่องค์ชายทรงก้มหน้ามาดุนาง ริมฝีปากทั้งสองจึงชนกันเข้าพอดี

จุ๊บ!

เสียงชนกันเบาๆ ของริมฝีปากคนทั้งสองทำเอาหมิงเฉิงอวี่ตัวแข็งทื่อ นางจูบเขาแล้วกลับผละออกมองใบหน้าเขาอีกครั้งหนึ่งเมื่อเห็นว่ายังซ้อนกันหลายหน้าเหลือเกินก็สะบัดศีรษะแรงๆ...นั่นเป็นสิ่งที่ชิงหลานคิด

ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าหมิงเฉิงอวี่ก็คือ นางสะบัดใบหน้าไปมาอย่างช้าๆ ทำให้ร่างกายเริ่มโงนเงน ยังไม่ทันทีชายหนุ่มจะได้เตือนนางอีกครั้ง ชิงหลานก็ยื่นหน้าขึ้นไปจูบตรงปลายคางเขาทีหนึ่งเพราะหวังจะให้ใบหน้าของเขาเลิกส่าย ก่อนจะเอนหน้าลงแนบหน้าอกกว้างของเขาแล้วนิ่งเงียบไป

“หลานเอ๋อร์! หลานเอ๋อร์!”

หมิงเฉิงอวี่ใบหน้าร้อนผ่าวในความสลัว ดีที่ไม่มีองครักษ์ผู้ใดสังเกตเห็นเพราะกำลังผ่านถนนช่วงที่เป็นกำแพงบ้านเรือนพอดีจึงไม่ค่อยมีแสงสว่าง ใจหนึ่งก็นึกปิติยินดีที่นางจุมพิตตนถึงสองครั้ง แต่อีกใจก็นึกเป็นห่วงว่า...หากวันใดนางไปดื่มสุราแล้วเมาขึ้นมาจะถูกบุรุษอื่นฉวยโอกาส! เอ่อ...ไม่สิ! นางจะเผลอลวนลามบุรุษอื่น! แค่คิด...เขาก็รู้สึกโกรธขึ้นมาเป็นฟืนเป็นไฟ

‘เจ้าตื่นขึ้นมาข้าคงต้องอบรมเจ้าอย่างเข้มงวดเสียหน่อย เป็นสตรีไม่ควรดื่มสุราจนเมามายเช่นนี้ ยกเว้นดื่มกับข้า’

**********************************

ไรท์แนะนำ...อีบุ๊กทุกเล่มของไรท์หาซื้อได้ทาง mebmarket.com นะคะ ค้นดูจากนามปากกาหรือชื่อนิยายได้เลยค่ะ