เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 224

ท่านอ๋องเก้าส่ายศีรษะ “คนผู้นั้นเห็นทีคงจะถูกนำตัวไปซ่อนเสียแล้วกระมัง?”

“เหตุใดพวกท่านจึงไม่สงสัยว่าเขาอาจจะถูกฆ่าตายไปแล้วก็ได้?”

“ฮองเฮาทรงพบว่าอาลักษณ์อาวุโสผู้นี้แท้แล้วเป็นญาติของก้งหลัน ฮูหยินของจื้อเหอตี้น้องชายใต้เท้าจื้อน่ะสิ! ก้งฮูหยินผู้นี้ได้ยินว่าเป็นคนทะเยอทะยานมีเล่ห์เหลี่ยมพอตัว หากว่าเอาความผิดจื้อซุ่นซีฐานหลอกลวงเบื้องสูงก็มากพอจะประหารพวกเขาได้แล้ว”

องค์ชายสิบห้าทรงเล่าถึงสิ่งที่สายลับของพระองค์พบเห็นจากเรือนลับของใต้เท้าจื้อให้พระเชษฐาทรงทราบ

“แม้จะกำจัดจื้อซุ่นซีได้ ทว่าจื้อจื่อชงบุตรชายของเขาก็กุมทั้งเงินตรา เครือข่ายอำนาจ และนักฆ่า ข้าอยากกำจัดพวกเขาสองพ่อลูกภายในครั้งเดียว มิฉะนั้นอาจจะถูกแว้งกัดเอาได้”

ขณะที่องค์ชายสิบห้าทรงหารือกับท่านอ๋องเก้าเพราะหวังจะกวาดล้างตระกูลจื้ออยู่นั้น จินวั่งซู่ก็นั่งถกกับชิงหลานถึงการวางแผนรักษาความปลอดภัยในงานแต่งงานขององครักษ์จงกับมู่เยี่ยนฟาง

“ระยะนี้ในเมืองหลวงเกิดข่าวลือเรื่องสิบหกกระบี่ซึ่งกล่าวกันว่าคือกลุ่มนักฆ่าที่เก่งกาจยิ่งนัก ขุนนางระดับเจ็ดที่ถูกฆ่าเมื่อเดือนก่อนเป็นฝีมือของคนกลุ่มนี้”

“นี่ไงคุณชายจิน! สายข่าวของเราก็ยืนยันเรื่องนี้มาด้วยเหมือนกันเจ้าค่ะ”

จินวั่งซู่รีบลุกขึ้นมาดูกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่เขียนข้อความไม่กี่บรรทัดในมือของชิงหลาน

“องค์ชายเพิ่งเตือนให้ข้ากับฟางเอ๋อร์ระวังตัวให้มากขึ้นเพราะเพิ่งสืบพบว่าที่อู่ฉางชิงหายตัวไปเป็นเพราะถูกคนกลุ่มนี้จับไปขังเอาไว้”

“หา! มันเป็นคนละพวกกันหรือ?”

“ไม่สิ! อู่ฉางชิงเป็นคนของนายท่านและนายท่านที่ว่า...สายของพวกเราก็เคยรายงานมาแล้วว่าน่าจะเป็นใต้เท้าจื้อ หัวหน้าของสิบหกกระบี่ก็คือจื้อจื่อชง ข้าเดาว่าพวกเขาอาจจะมีความขัดแย้งกันเอง”

จินวั่งซู่เริ่มเคาะสันพัดงูดำกับโต๊ะเบาๆ “จงเหยียนบังเอิญไปเห็นการนัดหมายของคนผู้หนึ่งกับอู่ฉางชิงเขาจึงถูกล่อออกมาฆ่าปิดปากเช่นนั้นสินะ”

ชิงหลานดีดนิ้วเปาะ! “ยอดมาก! คุณชายจิน ท่านสันนิษฐานได้เหมาะเจาะอย่างยิ่ง เพียงแต่องค์ชายยังไม่ยอมเปิดปากว่าจงเหยียนได้เห็นคนผู้ใดลอบพบกับอู่ฉางชิง”

“หรือว่าจะเป็นใต้เท้าจื้อ?”

“ไม่ใช่แน่นอนเจ้าค่ะ”

“เหตุใดเจ้าจึงมั่นใจว่าไม่ใช่จื้อซุ่นซี?” จินวั่งซู่จ้องหน้าชิงหลานเขม็งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น “เจ้าให้คนแฝงกายไปเฝ้าดูความเคลื่อนไหวในจวนสกุลจื้อหรือ?”

สาวน้อยพยักหน้ายอมรับ “ท่านล่ะ! ไม่สนใจเรื่องภายในจวนจื้อหรือไร?” “ข้าน่ะหรือจะไม่สนใจ! ไหนว่ามาซิเจ้าได้เรื่องใดพอจะให้ข้าเขียนข่าวหากินได้บ้าง?”

“ที่แน่ๆ เรื่องในคืนนั้นมิใช่ใต้เท้าจื้อแน่นอนเพราะคนของข้าบอกว่าเขาคลอเคลียอยู่กับอนุเผยตลอดคืน ยามนี้อนุเผยรู้แล้วว่าซิวฮูหยินเป็นหนึ่งในชู้รักของใต้เท้าจื้อและนางก็กำลังโมโหอย่างยิ่ง”

“คุณชายเองก็มิทราบเจ้าค่ะ”

“แย่จริง! ข้าเองก็ไม่อาจจะมาเยี่ยมเยียนท่านแม่ได้บ่อยๆ เสียด้วย แต่หากพูดเรื่องเงินก็ไม่มีปัญหา คงต้องปล่อยให้เสี่ยวหลิ่งรับผิดชอบไปคนเดียว แล้วล่ะ”

“นายหญิงเจ้าคะ เงินที่ท่านเอามาจากคลังของใต้เท้าจื้อเอามาฝังไว้ที่เรือนนอกเมืองก็ดีเหมือนกันนะเจ้าคะ”

“อืม...ความคิดของเจ้าไม่เลวเลย ครั้งหน้าข้าจะแอบเอาออกมาด้วยเยอะหน่อย”

เผยหนิงเอ๋อร์เข้าไปหามารดาที่นั่งเล่นอยู่ห้องโถง นางกำลังต้มน้ำชาบนเตาเล็กด้วยอาการเหม่อลอยเล็กน้อย เมื่อหันมาเห็นบุตรสาวก็ยินดียิ่งนัก ทว่าสักครู่ก็เปลี่ยนกลับไปเป็นเหม่อลอยอีก

“ท่านแม่กลิ่นชาของท่านหอมจริง! แบ่งให้ข้าดื่มบ้างสิเจ้าคะ”

“นี่เป็นชาชั้นดีจากเมืองเหลียนที่ท่านตาของเจ้าเอามาฝากแม่เมื่อคราวก่อนแต่ไม่รู้ทำไมท่านตาของเจ้าจึงได้เงียบหายไปเลย?”

***************************

ไรท์แนะนำ...อีบุ๊กเล่ม 1 และ เล่ม 2 มีจำหน่ายใน mebmarket นะคะ