เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 223

ฮูหยินผู้เฒ่าสกุลเผยดีใจยิ่งกว่าเดิมที่ได้รู้ว่าเย่วหยวนจุนสาวใช้ที่นึกว่าสิ้นชีพไปพร้อมกับหลานสาวยังคงมีชีวิตอยู่ในร่างของชิงเว่ยเว่ย

“หยวนจุน เป็นเจ้า! เป็นเจ้าจริงหรือนี่?”

คนทั้งสามทั้งกอดแขนจับมือกันร้องไห้ เยว่หยวนจุนที่พูดไม่ได้น้ำตาไหลพรากนางจับมือของฮูหยินผู้เฒ่าขึ้นมาแนบแก้มด้วยความคิดถึงอย่างสุดซึ้ง

“พวกเรารอดมาได้นับว่าเป็นปาฏิหาริย์แท้เทียว ถ้าเช่นนั้นตอนที่เจ้าเข้ามาวางแผนจับผิดถังฮูหยินในสกุลเผยก็เป็นเพราะเจ้ารู้อยู่แล้วว่าเป็นนางใช่หรือไม่?”

“เจ้าค่ะ”

เมื่อพูดคุยสอบถามสารทุกข์สุกดิบกันพอสมควรแล้ว ชิงหลานจึงได้เล่าให้ท่านย่าฟังว่าที่นางมาสกุลเผยในครั้งนี้ก็เพื่อขอความช่วยเหลือ

“ซีซี ย่าจะช่วยสิ่งใดเจ้าได้บ้างบอกมาเถอะ”

“ข้าต้องการกระบี่ราตรีเจ้าค่ะ ก่อนที่ข้ากับหยวนจุนจะเดินทางออกไปวังพักผ่อนนอกเมืองนั่น ได้ฝังกระบี่เอาไว้ในสวน บัดนี้มีความจำเป็นต้องใช้จึงได้มาขออนุญาตจากท่านย่า”

ฮูหยินผู้เฒ่าห่วงเยวียนนึกถึงครั้งที่เผยมู่ซีได้รับคำสั่งจากในวังให้ไป ฝึกมารยาทกับเจียงมามาหลี่ที่มาพำนักอยู่วังพักผ่อนนอกเมืองหลวงก่อนวันอภิเษกสมรสกับองค์ชายสิบห้าไม่กี่วัน

“ก่อนเจ้าจะไปเจ้าซ่อนกระบี่ไว้ใต้เตียงนอนหนึ่งเล่ม อันที่เจ้าแสร้งบอกย่าว่าซีซีมาเข้าฝันใช่หรือไม่? จริงสิ! ย่าลืมไปเลยว่าตัวเจ้ามีกระบี่ราตรีอีกเล่มหนึ่ง”

“เจ้าค่ะ! ข้าเกรงว่าถังฮูหยินจะมาค้นหาเจอจึงได้นำไปซ่อนไว้ในสวน”

“เจ้าอยากได้ก็รีบไปเอาสิ!” ฮูหยินผู้เฒ่ารีบกระตุกมือหลานรัก

ชิงหลานหันไปเข็นรถให้กับชิงเว่ยเว่ย ฮูหยินผู้เฒ่าเดินออกมาหน้าห้องก็รีบบอกให้สาวใช้ไปเอาเสียมมาให้ชิงหลาน

“พวกเจ้าไปดูลาดเลาให้ดี อย่าให้ผู้ใดมาใกล้บริเวณนี้เด็ดขาด!”

“เจ้าค่ะ!” สาวใช้ทั้งสองรีบออกไปทำตามคำสั่ง

คนทั้งสามจึงตรงไปยังสวนที่อยู่ใกล้ห้องนอนของเผยมู่ซี ชิงหลานเริ่มขุดดินลงไปสักระยะก็เห็นกล่องกระบี่ นางรีบหยิบขึ้นมาวางบนรถเข็นให้ชิงเว่ยเว่ย กอดเอาไว้ก่อนจะกลบหลุมให้มิดชิดดังเดิม

“รีบกลับไปห้องย่ากันเถอะ”

ฮูหยินห่วงเยวียนยิ้มกว้างเมื่อเห็นหลานสาวหยิบกระบี่ราตรีออกมาลูบคลำด้วยความคิดถึง

“ในเมื่อเจ้ามีวาสนาได้เป็นลูกศิษย์ชั้นหลานของจอมยุทธ์ลู่ผู้ตีกระบี่ราตรีนี้ขึ้นมาก็นับว่ากระบี่นี้ไม่สูญเปล่า วิชาที่เจ้าได้รับการถ่ายทอดก็จะทำให้ใช้กระบี่ราตรีได้อย่างที่จอมยุทธ์ลู่วาดหวัง”

“ท่านย่าทราบเรื่องนี้ด้วยหรือเจ้าคะ?”

“แม้ย่าจะมิใช่คนรับกระบี่เล่มนี้จากจอมยุทธ์ลู่ด้วยตนเองแต่ก็พอจะเคยได้ยินเรื่องราวของคนผู้นี้มาบ้าง”

ชิงหลานพยักหน้ายิ้มๆ นางรู้มานานแล้วว่าท่านย่าของนางเป็นผู้ที่หูตากว้างไกลรู้ข่าวสารรอบข้างอยู่ไม่น้อย

“ข้าเองก็หวังว่าสักวันหนึ่งจะได้พบอาจารย์ปู่ผู้นี้เจ้าค่ะ”

ฮูหยินผู้เฒ่ากำชับให้พวกนางทั้งสองระมัดระวังความลับเรื่องการมาเข้าร่างใหม่ให้ดีเพราะนี่มิใช่เรื่องที่ผู้อื่นควรจะรู้

“เจ้าไปบอกกล่าวข่าวดีนี้ให้วังสามพยัคฆ์ได้รู้ด้วยก็แล้วกัน ข้าจะให้คนดูฤกษ์งามยามดีสักหน่อยก่อนค่อยออกพระราชโองการ”

ท่านอ๋องเก้าหันไปยิ้มกว้างให้กับองค์ชายสิบห้าก่อนจะหันไปน้อมรับคำบัญชาจากฮ่องเต้ เมื่อออกจากห้องทรงพระอักษร หมิงเฉิงอวี่ก็สีหน้าแช่มชื่นอย่างเห็นได้ชัด

“เจ้าสมหวังแล้วล่ะสินะ”

“เรื่องหลานเอ๋อร์ก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่ข้าก็ยังหนักใจที่เรายังไม่อาจลากเอาคนอยู่เบื้องหลังคดีพวกนี้ออกมาจัดการได้ มีเพียงลิ่วล้อชั้นล่างเท่านั้น”

“คดีค้าเกลือพวกนั้นล้วนเกี่ยวพันกับคดีฆ่าขุนนางน้ำดีที่ขัดขวางกลุ่มคนทุจริต อย่างน้อยเจ้าก็ปิดคดีฆาตกรรมได้ตั้งหลายคดี แล้วหอคณิกาเถื่อนที่ถูกจับกุมพวกนั้นคงจะเงียบไปสักระยะ”

“พี่เก้า ข้าเห็นว่าเราควรจัดการใต้เท้าจื้อแบบถอนรากถอนโคนไปเสียที”

“เจ้าแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าคนผู้นี้คือ...นายท่าน...ที่พวกโจรอ้างถึง”

“ข้าแน่ใจ เพียงแต่ขาดหลักฐานที่จะจับเขามาตัดสินโทษเท่านั้น!”

“คนที่วางเครือข่ายไว้กว้างขวางเช่นนี้ หากไม่สาวไปถึงคนใกล้ชิดจริงๆ คงยากที่จะหาหลักฐานมัดตัวเขาได้ แค่การกล่าวหาคงยังไม่พอ”

“พระชายาของท่านกับฮองเฮาทรงตามหาอาลักษณ์ที่ปลอมลายมือของท่านยายของข้าพบหรือไม่?”

******************************