เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 230

ชิงหลาน เหล่าลู่และเจิงอิ่งแอบติดตามรถม้าของเผยหนิงเอ๋อร์ออกไปชานเมืองจึงได้เห็นว่านางแอบเข้าไปในเรือนขนาดกลางแห่งหนึ่ง

“อาจารย์ดูเหมือนนางจะมีหีบใส่ของมาด้วยนะเจ้าคะ?”

เมื่อคนทั้งสามลอบเข้าไปในเรือนนั้นจึงได้เห็นถังฮูหยินอดีตภรรยาของ ใต้เท้าเผยนั่งชงชาอยู่ที่ศาลา

“ที่แท้ ถังหนิงหวงก็มาซ่อนตัวอยู่ที่นี่! งานนี้นับว่าเขวี้ยงหินก้อนเดียวได้นกสองตัวจริงๆ” ชิงหลานกระหยิ่มยิ้มย่อง ควานหาตัวมาตั้งนานมิคาดว่าจะอยู่ใกล้เพียงใต้คางเท่านั้น

เจิงอิ่งคอยสังเกตไถส่วงกับคนขับรถม้าของเผยหนิงเอ๋อร์ที่ช่วยกันขนหีบไปยังสวนด้านหลัง นางจึงเข้าไปสะกิดสามีและชิงหลานให้ตามไปดู เผยหนิงเอ๋อร์ยืนกำกับให้คนทั้งสองขุดหลุมให้ลึกแล้ววางหีบลงไปก่อนใช้ผ้าคลุมด้านบนแล้วกลบหลุมให้เรียบร้อย

“เรือนนี้ไม่อยู่ความสนใจของผู้ใด? ไม่น่าจะมีผู้มารู้เห็น”

“นายหญิง ท่านคิดจะซ่อนไว้ที่นี่ทั้งหมดเลยหรือเจ้าคะ?”

“ที่นี่ล่ะ! ข้าคิดว่าปลอดภัยที่สุดแล้ว”

เมื่อเผยหนิงเอ๋อร์เดินทางกลับเข้าไปในเมืองหลวงแล้ว คนทั้งสามด้านหลังก็ลอบเข้าไปขุดดูพบทองคำและตั๋วแลกเงินจำนวนมาก

“นางเพิ่งเข้าไปเป็นอนุภรรยาของจื้อซุ่นซีได้ไม่นาน ร่ำรวยถึงเพียงนี้เชียวหรือ? มีทั้งทองและตั๋วแลกเงินตั้งเยอะ” ชิงหลานก้มลงมองดูหีบใบเขื่องที่ต้องใช้สองคนแบกที่วางอยู่ในหลุม

“เอ๊ะ! คุณหนูชิงท่านดูนี่เสียก่อน” เจิงอิ่งในฐานะอดีตองครักษ์ลับขององค์ชายสิบห้าหยิบเอาก้อนทองขึ้นมาดู “ทองที่ซ่อนอยู่ข้างล่างนี้มีตราที่อดีตฮ่องเต้ทรงสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ นี่เป็นทองจากขุมทรัพย์ที่หมิงฮ่องเต้ทรงค้นพบแล้วพระราชทานแยกเป็นสามส่วนนี่เจ้าคะ? ส่วนหนึ่งนำไปสร้างเขื่อน และส่วนที่สองทรงพระราชทานให้ไปซื้อเกลือและข้าวจากแคว้นเหลียนมาเพื่อแจกจ่าย ราษฏรที่ประสบภัยน้ำท่วม”

“เช่นนั้นเราก็สืบที่มาของทองพวกนี้ได้ไม่ยากสิ!” ชิงหลานหันไปขอให้เจิงอิ่งเก็บทองกลับไปสักสี่ห้าก้อน “เงินพวกนี้เดี๋ยวต้องให้ทางการมายึดเอาไปให้หมด...แต่รอรอบหน้าให้นางเอามาฝังมากกว่านี้สักหน่อยก่อน”

“เงินและทองพวกนี้ดูท่าอนุเผยจะยักยอกมาจากจวนสกุลจื้ออีกทอดหนึ่งนะหลานเอ๋อร์”

“คงจะเป็นของจื้อซุ่นซีเป็นแน่! ตัวนางเองจะไปหาเงินมากมายพวกนี้มาได้อย่างไรกัน?”

คนทั้งสามขี่ม้ากลับไปถึงเมืองหลวงก็รีบตามหาตัวหัวหน้ามือปราบโหยวกับจั๋วเหรินหาวในทันทีเพื่อแจ้งให้นำคนไปจับกุมถังฮูหยิน นักโทษเนรเทศที่ลอบหนีมาอาศัยอยู่ใกล้เมืองหลวง ข่าวการจับกุมอดีตฮูหยินของใต้เท้าเผยกลายเป็นข่าวใหญ่อีกครั้ง จินวั่งซู่ยิ้มน้อยๆ กับข่าวที่ชิงหลานนำมาฝากในครั้งนี้

“เจ้าช่างหูไวตาไวเสียเหลือเกิน!”

“ข้าหมดเงินไปมิใช่น้อยหรอกในการจ้างคนตามสืบคดีของนาง ครั้งก่อนท่านพ่อข้าให้มาห้าร้อยตำลึงตอนนี้ก็เหลือแค่สองร้อยตำลึงแล้ว เจ้าสำนักจินท่านไม่คิดจะจ่ายค่าข่าวข้าสักหน่อยหรือ?”

“เอาเถอะ! เห็นแก่ที่เจ้าเป็นหัวหน้าสายสืบที่ได้ข่าวล่ามาเร็วโดยตลอด ข้าสนับสนุนเจ้าไปอีกห้าร้อยตำลึงก็แล้วกัน!”

“ไม่น้อยไปหน่อยหรือ? สำหรับการขายจดหมายข่าวได้ถล่มทลายเช่นนี้”

จินวั่งซู่หน้าคว่ำ “เห็นแก่ที่อาศัยขายข่าวตระกูลเจ้าและคนรอบตัวหากินมาตลอดหลายเดือนนี้ ข้าจ่ายเต็มที่หนึ่งพันตำลึงเงินก็แล้วกัน”

“เจ้าจะมาเล่านิทานให้ข้าฟังงั้นหรือ? สองคนนั้นมันตายไปแล้ว ข้าเป็นคนสั่งให้วางยาเผยมู่ซีเอง ต่อให้มันมีวรยุทธ์สูงส่งแค่ไหนแต่ในเมื่อไร้เรี่ยวแรงก็ต้องตายในรถม้าอยู่ดี ส่วนเยว่หยวนจุนก็แค่สาวใช้ธรรมดา นางตกลงจากหน้าผาเช่นนั้นร่างแหลกเหลวไปหมดแล้ว”

“ท่านแน่ใจหรือถังหนิงหวง?” ชิงหลานแสยะยิ้มนางขยับเข้าไปใกล้ๆ แล้วก็เริ่มเล่าตอนที่ถังฮูหยินแต่งงานเข้ามาในจวนสกุลเผยในเดือนแรก “ท่านใส่ร้ายว่าข้าทำถ้วยน้ำแกงหกใส่...ท่านยอมเจ็บนิดหน่อยแต่ทำให้ข้าต้องถูกทำโทษคุกเข่าอยู่ในหอบรรพชนพร้อมกับหยวนจุนทั้งคืน ครั้งนั้นท่านกระซิบบอกข้าว่า...ผู้ใดฉลาดกว่าผู้นั้นย่อมกุมโอกาส!”

ถังหนิงหวงได้ยินเช่นนั้นก็ตกตะลึง...นั่นเป็นคำพูดที่นางพูดกับเผยมู่ซีในยามอยู่กันตามลำพัง “ไม่จริง! เผยมู่ซีกับเยว่หยวนจุนมันตายไปแล้ว! เจ้า! เจ้าคิดจะหลอกข้า!”

“ข้าน่ะหรือ? ข้าจะหลอกท่านไปทำไม? พรุ่งนี้ท่านก็ต้องโทษประหารแล้ว...ข้าแค่อยากจะเล่าให้ฟังว่าพวกข้าสองคนยังไม่ตาย วิญญาณของพวกเราแค่เปลี่ยนที่อยู่เท่านั้น และที่ท่านต้องมาอยู่ในห้องขังในวันนี้ก็เป็นฝีมือของข้า!”

“เจ้า! เจ้าโกหก! เผยมู่ซีตายไปแล้ว!” ถังหนิงหวงแผดเสียงสนั่นห้องขัง

เผยหนิงเอ๋อร์กับเผยลู่หลิ่งที่เดินเข้ามาใกล้ มองเห็นมารดาแผดเสียงใส่ชิงหลานกับชิงเว่ยเว่ยจากกรงขังก็รู้สึกแปลกใจ

“ท่านแม่! ท่านเป็นอันใดไปหรือ?”

ถังหนิงหวงมือสั่นระริก ชี้นิ้วมาทางสาวน้อยและเด็กหญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า “นี่ไงหนิงเอ๋อร์? พวกมัน...พวกมันคือเผยมู่ซีกับเยว่หยวนจุน พวกมันยังไม่ตาย!”

*******************************