เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 245
อนุอันชะเง้อหาชิงหลวนซานอีกคราหนึ่งก็ไม่เห็นร่างคนผู้นั้นแล้ว นางจึงถอนหายใจเดินไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ยาวในร้านเกี้ยวน้ำพร้อมด้วยสาวใช้อีกคน
“เจ้าเห็นหรือไม่ว่าคุณชายใหญ่มากับผู้ใด?”
“มาคนเดียวนี่เจ้าคะ แต่แปลกจริงท่าทางดูลับๆ ล่อๆ ชอบกล ตั้งแต่คุณชายใหญ่ออกไปอยุ่ร้านสกุลซิวแล้วก็ไม่เห็นมาเยี่ยมฮูหยินผู้เฒ่าเลยเจ้าค่ะ”
“อืม...นั่นสินะ! หรือว่าจะมีเหตุเกิดขึ้นกับคุณชาย”
“นายหญิงเล็กคิดว่าเหตุอันใดหรือเจ้าคะ?”
“ดูจากท่าทางแล้ว ข้าเกรงว่าจะมิใช่เรื่องดีน่ะสิ!”
ชิงเว่ยเว่ยวิ่งตื๋อไปแล้วบอกให้สาวใช้รอตนอยู่ข้างหน้า นางแอบหลบออกไปด้านข้างเข้าไปในตรอกคนโฉด
‘ชิงหลวนซานในมือถือขวดเล็กๆ ขวดหนึ่งน่าจะเป็นร้านที่คุณหนูเคยบอก...ร้านนั้นขายยาพิษสารพัดชนิด’
เด็กหญิงตรงไปยังแผงที่มีสาวน้อยหน้าตาราวๆ ตนเองแต่ผมขาวโพลนนั่นอยู่ “ท่านยาย ชายหนุ่มที่สวมชุดสีขาวขลิบทองเมื่อครู่มาซื้อสิ่งใดหรือเจ้าคะ?”
ยายเฒ่าเยาว์วัยมองดูสาวน้อยที่เด็กกว่าตนหลายสิบปีด้วยสายตาเอ็นดู
“แม่หนูน้อย เจ้าอยากรู้ไปทำไมกัน?”
“ข้าบอกท่านยายตามตรง ข้าก็มิได้อายุเท่าหน้าตาอย่างที่ท่านยายเห็นหรอก ความจริงข้าก็เหมือนท่านทำให้ร่างกายเด็กได้ทั้งๆ ที่อายุมากแล้ว”
“ไอหยา!”
“ข้ามิใช่นางหนูอย่างที่ท่านยายคิดหรอกเจ้าคะ! รีบบอกข้ามาเถอะ!”
เห็นสายตาของเด็กหญิงตรงหน้า ยายเฒ่าเยาว์วัยก็รู้ได้ว่านางมิได้พูดโกหกจึงได้บอกไปตามตรง ชิงเว่ยเว่ยเอ่ยคำขอบคุณแล้ววิ่งกลับไปยังห้องส้วมเก็บอีแปะอีกครั้ง
ครั้นกลับไปถึงจวนชิงเว่ยเว่ยก็ขออนุญาตมารดาไปหาพี่สาวคนรอง เด็กหญิงไม่รอให้ท่านแม่อนุญาตนางก็วิ่งนำสาวใช้ไปแล้ว ชิงหลานที่กำลังนั่งอ่านคัมภีร์กระบี่ที่คุณชายจินให้มา ตกใจเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ครั้นเห็นว่าเป็นชิงเว่ยเว่ยนางก็รีบเปิดออกไปต้อนรับ
“ดูจากหน้าตาเจ้า น่าจะมีเรื่องสำคัญมาบอกข้าใช่หรือไม่?”
“พี่รองช่างเก่งกาจนักทายแม่นเหลือเกินเจ้าค่ะ” ชิงเว่ยเว่ยหันไปหา สาวใช้ “เจ้าเอาซาลาเปาไปใส่จานมาหกลูก ส่วนที่เหลือเอาไปแจกพวกข้างนอกกินได้ ประเดี๋ยวเอามาแล้วก็ออกไปนั่งเล่นกับพวกนั้นเลยนะ ข้าจะคุยเรื่องส่วนตัวกับพี่รอง”
“เจ้าค่ะ” สาวใช้คนสนิทเลิกแปลกใจกับท่าทางราวกับหญิงสาวของคุณหนูของตนแล้ว นางกำลังนึกสนุกที่จะได้ไปนั่งโม้เรื่องพ่อค้าซาลาเปารูปงามที่ถนนคนโฉดให้สาวใช้สองคนหน้าเรือนของคุณหนูรองฟัง
เมื่อได้จานซาลาเปาหอมๆ กับเตาน้อยต้มชารสเลิศมาแล้ว สองพี่น้องกำมะลอก็หันมาพูดเรื่องสำคัญกันทันที
“เจ้าเจอเรื่องใดมาหรือ?”
“ข้าเจอคุณชายใหญ่น่ะสิเจ้าคะ เขาออกมาจากตรอกคนโฉด มิหนำซ้ำยังมีท่าทีแปลกๆ ด้วย”
“แปลกอย่างไร?”
“ดูเหมือนคนกำลังหลบหลีกเพราะคิดจะทำความผิด ข้าจึงหลอกท่านแม่ว่าจะไปเข้าห้องส้วมแล้วแอบออกไปสอบถามยายเฒ่าเยาว์วัย ได้ความว่าคุณชายใหญ่ไปซื้อผงตาตั้งเจ้าค่ะ”
สาวน้อยดีดนิ้วเปาะ “นั่นล่ะ! ที่ข้าคิด ยาขวดนั้นไม่แน่ว่าชิงหลวนซานอาจจะคิดใช้กับใต้เท้าจื้อ”
จั๋วเหรินหาวอ้าปากค้าง “อ๊ะ! อาจจะเป็นอย่างที่เจ้าคิดเพราะเขาเข้าไปดูแลใต้เท้าซิวอยู่นานแล้ว อาจจะระแคะระคายเรื่องนี้”
“อีกไม่นานอาจจะเกิดคดีใหญ่นะศิษย์พี่ ท่านควรบอกหัวหน้าโหยวได้แล้ว เผื่อเกิดเหตุจะได้เข้าไปทันเวลา”
ชิงหลวนซานกุมขวดยาในมือแน่น เขาเห็นท่าทางของเจี่ยวมี่ที่ดูผิดปกติก็รู้แล้วว่าวันนี้คงจะเป็นวันที่ใต้เท้าจื้อจะเข้ามา เขาคิดจะทำให้มารดาตาสว่างเสียทีจึงได้ซุ่มรอให้สาวใช้คนสนิทของมารดาเปิดประตูนำจื้อซุ่นซีเข้ามา ชิงหลวนซานรอจนชู้รักทั้งสองเสร็จกิจในห้องนอนเรียบร้อยเดินกลับออกมา เจียวมี่เดินนำใต้เท้าจื้อเหมือนกับจะไปส่งที่ประตู ทว่าคนทั้งสองกลับเลี้ยวหายเข้าไปในห้องนอนในเรือนเล็กของสาวใช้
“ท่านแม่! ท่านแม่ขอรับ!”
ซิวซีชวนที่นอนระทดระทวยด้วยความอิ่มเอมในรสกามา รีบขยับขึ้นคว้าเสื้อคลุมที่ปลายเตียงขึ้นมาสวมก่อนเดินไปเปิดประตู
“ดึกดื่นเช่นนี้เจ้ามีอันใดหรือเสี่ยวซาน?”
“ข้าอยากจะพาท่านแม่ไปดูบางสิ่งที่ท่านแม่ควรจะได้รับรู้เสียทีขอรับ”
คิ้วของซิวซีชวนขมวดคิ้วหากัน “เป็นเรื่องใดกัน?”
“ท่านแม่สวมชุดให้เรียบร้อยแล้วตามข้าออกไปเดี๋ยวนี้เลยขอรับจะได้เห็นเองเต็มสองตา ประเดี๋ยวจะหาว่าข้าใส่ร้ายผู้อื่น”
*********************************
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook)