เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 251

แจสเปอร์ยังคงสงบ ในขณะที่เขาแตะแขนเวนดี้เพื่อส่งสัญญาณให้เธอสงบลง

“ผมจะดูแลคุณทั้งสองเอง” แจสเปอร์กล่าว

เวนดี้พยักหน้าและพูดอย่างโกรธเคือง “แจส คราวนี้คุณต้องสั่งสอนพวกเขานะ”

“สั่งสอนพวกเขาเหรอ?”

แจสเปอร์ยิ้มขณะที่เขาพูดช้า ๆ “ผมสอนบทเรียนให้พวกเขาไปแล้ว แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะยังไม่ได้สัมผัสกับความเป็นจริงเลย บทเรียน… ไม่เพียงพอสำหรับคนอย่างพวกเขา”

แจสเปอร์ยิ้ม แต่เวนดี้รู้ว่าเขาโกรธจากการที่เขาจับมือเธอ

เวนดี้รู้ว่าแจสเปอร์โกรธมาก เพราะมาร์คมีเจตนาร้ายต่อเธอ หัวใจของเธอพองโตด้วยความอบอุ่นของความรู้นั้น

“ฉันมีเรื่องจะรบกวนนายนิดหน่อย”

แจสเปอร์พูดกับจูเลียนว่า “โทรหาพวกเขา แล้วบอกพวกเขาว่าแผนของนายสำเร็จแล้ว”

จูเลียนไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือก ที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความสงบบนใบหน้าของแจสเปอร์

เขาพยักหน้าและหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรโดยไม่ถามอะไรเพิ่มเติม

...

ในร้านอาหารใกล้โรงแรมแมริออท

มาร์คและสตีฟกำลังสูบบุหรี่ ขณะที่พวกเขาจ้องไปที่โทรศัพท์ที่เงียบอยู่บนโต๊ะ มันสร้างความตื่นตระหนกในตัวพวกเขา

จู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

สตีฟรับสายทันที

ไม่นานเขาก็วางสายและยิ้มกว้างให้มาร์ค “นายน้อยไซออน สำเร็จแล้วครับ”

มาร์คยืนขึ้นและระงับความตื่นเต้นของเขาในขณะที่เขาถาม “จริงเหรอ?”

สตีฟพยักหน้าและพูดว่า “จูเลียนโทรมา เขาบอกผมว่า เขาคุมตัวแจสเปอร์และเวนดี้ได้สำเร็จแล้ว ทั้งหมดที่เราต้องการตอนนี้คือ เชิญคุณไปให้เกียรติพวกเขาด้วยการปรากฏตัวของคุณ นายน้อยไซออน”

มาร์คหัวเราะอย่างสาแก่ใจ ขณะที่เขาปรบมืออยู่ด้านหลังสตีฟอย่างมีความสุข "ไม่เลว! ฉันจะจำไว้ว่านายส่วนร่วมในความสำเร็จนี้ด้วย!”

สตีฟหัวเราะกับเขา ในขณะที่เขาพูดอย่างชั่วร้าย “ผมสงสัยแล้วสิว่า คราวนี้ แจสเปอร์กับเวนดี้จะดุร้ายได้ขนาดไหนกัน”

“อย่ากังวลไปเลย ฉันจะทำให้แน่ใจ ว่านายมีโอกาสที่จะทำให้แจสเปอร์ขายหน้า ฉันจะทำให้เขานอนกองกับพื้นและดูฉันสนุกกับเวนดี้” มาร์คพึมพำในขณะที่เขาพูด

และสตีฟเดินตามเขาไป

จูเลียนมองดูพวกเขาเข้าไปในห้อง ก่อนที่เขาจะปิดประตูอย่างสงบและล็อคมัน

มาร์คกับสตีฟคงไม่ทันสังเกต เพราะมัวแต่ตื่นเต้นอยู่

ทันทีที่เขาเข้ามาในห้อง มาร์คก็คำรามด้วยเสียงหัวเราะขณะที่เขาตะโกนว่า “แจสเปอร์ เลน นายคงคาดไม่ถึงกับสิ่งนี้ใช่ไหมล่ะ? ฉันกลับมาแล้ว! ฉันสามารถทำทุกอย่างที่ฉันต้องการทำกับนายในจังหวัดบรัค! มันสายเกินไปที่จะมาเสียใจในตอนนี้...

“แจสเปอร์… นาย…”

มาร์คตระหนักว่าแจสเปอร์นั่งสบายบนโซฟา เมื่อเขาก้าวเข้ามาในห้อง

เขาลืมไปแล้วว่าจะพูดอะไร

ความเงียบเข้าแทนที่เสียงที่หยิ่งยโสของเขา ราวกับว่ามีใครบางคนเอามือมาบีบคอของเขาไว้

แจสเปอร์หมุนแก้วไวน์แดงที่เขาถืออยู่และยกขึ้นให้มาร์คและสตีฟ ผู้ซึ่งตกใจอย่างขีดสุด ขณะที่เขายิ้ม

เขาดูสงบและสง่างาม

“นายน้อยไซออน เซอร์ไพรส์ไหมล่ะ?”