เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 252

มาร์คและสตีฟรู้สึกราวกับว่าพวกเขากำลังจะบ้า

ความอิ่มเอมใจของพวกเขาตกลงมาจากสวรรค์สู่ขุมนรก ในนาทีที่พวกเขาเห็นแจสเปอร์… พวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำยังไง

พวกเขาไม่รู้จริง ๆ ว่าต้องทำยังไง

ในจินตนาการของพวกเขา แจสเปอร์กำลังนอนจมกองเลือดอยู่ และพร้อมที่จะสาปแช่งหรือคุกเข่าอ้อนวอนเมื่อเห็นพวกเขา

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาไม่ควรนั่งบนโซฟาแล้วจิบไวน์แดง ราวกับว่าเขากำลังรอการมาถึงของพวกเขา!?

ใครคือผู้บงการวางวางแผนไว้อย่างประณีต?

สตีฟเริ่มเหงื่อออกพราก ในขณะที่เขาตื่นตระหนก

ริมฝีปากของมาร์คสั่นสะท้าน แววตาของเขาวาววับ

ตามสัญชาตญาณ ทั้งสองมองไปที่จูเลียนพร้อมกัน

จูเลียนมีสีหน้าสงบขณะเดินไปตรงโซฟาที่แจสเปอร์นั่งอยู่ เขาคอยยืนเฝ้าระวัง

คำตอบที่มาร์คไม่เต็มใจที่จะยอมรับผุดขึ้นในใจของเขา ขณะที่เขามองไปที่จูเลียน ซึ่งจ้องมองกลับมาด้วยท่าทางที่ไม่แยแส

พวกเขาถูกจูเลียนหักหลัง!

“จูเลียน ลาเกอร์ แกกล้าหักหลังฉันงั้นเหรอ!?” สตีฟจ้องที่จูเลียนด้วยความตกใจและคำรามด้วยความโกรธ หลังจากเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น

จูเลียนไม่ตอบ เขาทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย

มาร์คโกรธมากจนหันหลังไปตบสตีฟ เขากัดฟันพูด “นี่คือคนที่แกบอกไว้ใจได้งั้นเหรอ!? แม่งเอ้ย มันแทงข้างหลังเรา!?”

สตีฟตกใจกับการตบของมาร์ค

เขาหันหน้าไปอีกด้าน เขากลัวที่จะพบกับท่าทางโกรธของมาร์ค ท่าทางของเขาเต็มไปด้วยความกลัวและความกังวลใจ

ความทะนงตนของเขาหายไปไหนแล้ว?

"พอ"

เสียงของแจสเปอร์ดังขึ้น มันหยุดทั้งสองจากการฉีกซึ่งกันและกัน และพยายามจะฉีกกันให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“นายน้อยไซออน พวกเราทุกคนต่างก็เป็นผู้ใหญ่ที่นี่ อย่าทำกับอีกฝ่ายเหมือนคนงี่เง่า ปล่อยมันไปจะดีกว่าไหม?”

จากนั้น แจสเปอร์ก็จ้องมองไปที่สตีฟซึ่งมีสีหน้าเจ็บปวดและโกรธจัด เขาหัวเราะขณะที่พูดว่า “สตีฟ ควอร์ เป็นสุนัขฝึกหัดที่ดีที่สุด เขาจะกล้าทำอะไรแบบนี้ไหมล่ะ?”

มาร์คสงบลงหลังจากได้ยินแบบนั้น เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และจ้องไปที่แจสเปอร์อย่างตั้งใจขณะที่เขาถามว่า “นายต้องการอะไรล่ะ?”

“ฉันต้องการอะไรงั้นเหรอ?” น้ำเสียงของแจสเปอร์เบาและขี้เล่นราวกับว่าเขากำลังคุยกับเพื่อน

อย่างไรก็ตาม ในชั่วพริบตา แจสเปอร์คว้าแก้วไวน์บนโต๊ะและทุบลงบนหัวของมาร์ค

กระจกแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับไม่ถ้วนอย่างรวดเร็ว