เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 36

บ่ายสามโมงกว่าเป็นช่วงเวลาที่หลายคนเบื่อ ทันทีที่หวังเชียนส่งข้อความออกไป คนในกลุ่มวีแชตก็ผุดขึ้นทันทีราวกับเห็ดหลังฝนตก

“เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลเหลิง และเป็นคนที่เป็นข่าวการค้นหายอดนิยมบนโซเชียลกับพี่เฉียว?”

“ใช่แล้ว! วันนี้ผมเห็นคุณชายเฉียวโพสต์ลงในโมเมนต์วีแชต เป็นรูปของเขาและผู้หญิงคนนี้ ทำให้ผมตกใจจนตกจากเตียงทันที เกือบคิดว่าวีแชตของคุณชายเฉียวถูกแฮ็ก!”

“หมายความว่าอย่างไร? คืนนี้เธอจะมาร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ของพวกเราด้วย และคุณชายเฉียวเป็นคนชนเอง?”

“ตอนนี้พวกคุณอยู่ที่เฉียวซื่อ? นี่มันเกินความคาดหมาย?”

หวังเชียนรู้สึกพอใจมากกับผลลัพธ์ที่ตนเองทิ้งระเบิดลูกนี้เอาไว้ รอยยิ้มที่มุมปากของเขาแทบจะไม่สามารถซ่อนได้

เขาเงยหน้าเหลือบมองเหลิงหยุนฉี และเห็นว่าเธอกำลังหยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่อยู่บนชั้นวางหนังสือ

เป็นหนังสือที่ทั้งหนาและหนัก ทันใดนั้นความชื่นชมในตัวเธอก็เพิ่มขึ้นมาก

เขาเป็นคนเกเรตั้งแต่เด็ก ชอบเที่ยวบาร์และชกต่อย แต่เรียนหนังสือไม่ได้เรื่อง หลังจากจบมัธยมปลายแล้ว ถูกส่งตัวไปเรียนมหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศทันที และหลังจากจบการศึกษาแบบเส้นยาแดงผ่าแปดแล้ว กลับมาก็เที่ยวสํามะเลเทเมาต่อ สำหรับคนประเภทที่สามารถสงบสติอารมณ์และอ่านหนังสือได้ ทำให้เขารู้สึกชื่นชม

อืม!

มีงานอดิเรกและความชอบเหมือนคุณชายเฉียว! ไม่น่าแปลกใจที่คุณชายเฉียวปล่อยให้เธอเข้าไปในห้องทำงานได้ตามต้องการ

หลังจากหวังเชียนหมกมุ่นอยู่สักครู่ เขาก็ตอบในกลุ่มวีแชตทันทีว่า “อย่างไรก็ตาม ฉันขอเตือนไว้ก่อน ตอนกลางคืนทุกคนระวังหน่อย อย่าทำให้พี่สะใภ้ตกใจ”

ขณะที่เขาเตรียมจะส่งข้อความออกไป สายตาของเขาจับจ้องไปที่คำว่า “พี่สะใภ้” นาทีที่แล้ว เขารับปากกับเฉียวหยู่โม่อย่างดิบดีว่าเขาจะไม่พูดจาเหลวไหลกับคนภายนอก ถ้าเขาเห็น ตนเองก็จะกลายเป็นคนตระบัดสัตย์..........

หวังเชียนลังเลเพียงแค่วินาทีเดียว จากนั้นจึงลบคำว่า“พี่สะใภ้”อย่างรวดเร็ว และแทนที่ด้วย “เหลิงหยุนฉี”

หลังจากส่งข้อความแล้ว เขาไม่สนใจข้อความที่@เขาอย่างบ้าคลั่งในกลุ่ม เก็บโทรศัพท์แล้วเดินไปอยู่ข้างเหลิงหยุนฉี ชำเลืองมองหนังสือที่เธออ่านด้วยความอยากรู้อยากเห็น “คุณอ่านหนังสืออะไร?”

มีคอมพิวเตอร์อยู่ข้าง ๆ และพี่เฉียวก็บอกว่าให้พวกเขาฆ่าเวลาได้ตามใจชอบ ทำไมถึงมีคนชอบอ่านหนังสือ เล่นเกมไม่สนุกกว่าเหรอ?

เหลิงหยุนฉีเปิดปกหนังสือให้เขา

หวังเชียนกะพริบตา คิดว่ามีบางอย่างผิดปกติในดวงตาของเขา!

《นวัตกรรมการลงทุนสถาบันและการจัดการกองทุน》”?

เหลิงหยุนฉีเพลิดเพลินกับการอ่านหนังสือการเงินเล่มนี้?

สำหรับคนที่ไม่มีความรู้ทางธุรกิจ การอ่านหนังสือเล่มนี้ก็เหมือนกับการอ่านหนังสือที่เข้าใจยากมาก

เขาจำได้เลือนรางว่า ถึงแม้มหาวิทยาลัยที่เหลิงหยุนฉีเรียนจะเป็นมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะเรียนเอกศิลปะ

สายตาที่หวังเชียนมองเธอ และชั่วขณะหนึ่ง เขาไม่รู้ว่ามันเป็นการเลื่อมใส หรือควรจะนิ่งเงียบดี

และประจวบเวลานี้ มีคนส่งหมายเลขห้องของงานเลี้ยงสังสรรค์คืนนี้ที่เขาจองไว้เข้ามาในวีแชต เขาจึงรีบส่งต่อไปยังกลุ่มวีแชตทันที และโพสต์คำของเหลิงหยุนฉีไปด้วย

“ฉันรู้สึกตกใจมาก! เธอเป็นคนที่สวยมาก และเป็นคนที่ฉลาดเฉลียวมาก แล้วยังมีความคิดเช่นนี้! เมื่อก่อนใครเป็นคนที่แพร่ข่าวลือว่าเธอเป็นคนสวยแต่ไร้สมอง?”

ขณะที่สนทนากัน ก็ส่งรูปถ่ายไปด้วย

ภาพถ่ายของเหลิงหยุนฉีถือหนังสือและก้มหน้า มีอารมณ์ของความงามแบบวิชาการ

ทำให้คนในกลุ่มวีแชตมีความอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น

ในสำนักงานมีคนอยู่สองคน คนหนึ่งอ่านหนังสือ ส่วนอีกคนหนึ่งเล่นเกม มีความกลมกลืนเป็นพิเศษ

แน่นอน หวังเชียนนั้นยังคงซุบซิบอยู่ในกลุ่มวีแชตตลอดเวลา และแอบถ่ายรูปเธออย่างเงียบ ๆ แล้วส่งเข้าไปในกลุ่มวีแชต

หลังจากเฉียวหยู่โม่ประชุมเสร็จแล้ว เขาคลายเนกไททันที และตอนที่เขากลับมาถึงสำนักงาน นี่คือสิ่งที่เขาเห็น

เหลิงหยุนฉีก้มหน้าอ่านหนังสือ หวังเชียนที่เป็นเหมือนโรคจิตหมกมุ่นอยู่กับถ่ายรูปอย่างบ้าคลั่ง.......

เฉียวหยู่โม่มองเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์แวบหนึ่ง “นายกำลังทำอะไรอยู่?”