เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1058

แยนนี่และเชนน์กำลังหยอกล้อกันตอนที่พวกเขาถูกชูการ์ และฮิวจ์หันมาเห็นที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขา

แยนนี่แอบหยิกแขนของเชนน์ใต้โต๊ะโดยไม่รู้ตัว

เมื่อชูการ์สังเกตเห็นเชนน์ ดวงตาของเธอก็สดใสขึ้น เธอดึงฮิวจ์เข้ามาทักทายเชนน์ด้วยกัน

“นายท่านเชนน์ ช่างบังเอิญเหลือเกิน คุณก็มาที่ร้านอาหารด้วย นี่เป็นนักแสดงหญิงในค่ายของคุณเหรอคะ?”

ตอนนั้นเองที่ชูการ์สังเกตเห็นว่าผู้หญิงที่กำลังนั่งอยู่ข้างเชนน์คือแยนนี่ เธอตกใจเล็กน้อย

เธอไม่คาดคิดว่าตัวประกอบตัวเล็ก ๆ ที่เป็นคู่ของเธอ ที่เข้าไปในช่องแช่แข็งเพื่อถ่ายฉากให้เธอ กลายเป็นผู้หญิงที่มากับเชนน์

ในขณะนั้น ชูการ์รู้สึกประทับใจกับแยนนี่มาก เธอยิ้ม และพูดว่า “โอ้ตายจริง นี่แยนนี่ไม่ใช่เหรอ? เราไม่ได้ติดต่อกันมาซักพักแล้ว แต่ดูเหมือนว่าคุณเองก็สบายดีนะ! คราวหน้าถ้าคุณว่างไปดื่มชาด้วยกันสิ”

แยนนี่แค่ยิ้มแต่ไม่ได้ตอบอะไร

ชูการ์ไม่ได้รู้สึกอึดอัด เธอเหลือบมองเชนน์อีกครั้ง และกล่าวว่า “นายท่านเชนน์ ฉันได้ยินมาว่า จิน กรุ๊ป กำลังจะถ่ายงานโฆษณา และกำลังมองหานักแสดงหญิง นี่คือนามบัตรของฉัน เรื่องค่าตัวสามารถต่อรองกันได้ ถ้าคุณต้องการฉัน คุณสามารถโทรหาฉันได้ทุกเมื่อเลยนะคะ”

ชูการ์ส่งนามบัตรด้วยมือทั้งสองข้างของเธอให้เชนน์

เชนน์มองแค่แยนนี่ และเมินเฉยเธอ

ชูการ์ยิ้มแล้ววางนามบัตรลงบนโต๊ะของเธอ “นายท่านเชนน์ ถ้าคุณมีอะไร รบกวนพิจารณาฉันด้วยนะคะ แยนนี่ครั้งหน้าเราค่อยไปดื่มชาด้วยกันนะ!”

ฮิวจ์เห็นแฟนสาวของเขากำลังดิ้นรนเพื่อทำให้พวกเขาพอใจ เขาจึงกอดเธอ และพูดว่า “งั้นเราไม่กวนแล้วนะครับ”

เมื่อพวกเขากลับไปที่นั่ง เชนน์ก็ฉีกนามบัตร

“คุณฉีกมันทำไม?”

เชนน์ขมวดคิ้ว และมองเธอ “คุณอยากให้เธอยั่วยวนแฟนของคุณงั้นเหรอ?”

แยนนี่พูดไม่ออก เชนน์อ่านคนเก่งมาก

ชูการ์จะชวนเธอไปดื่มชาเพียงเพื่อจะได้ใกล้ชิดกับเชนน์ แน่นอนว่าแยนนี่รู้เรื่องนี้ดี แต่เธอก็ไม่อยากพูดถึงมัน เธอเพียงแค่ไม่สนใจมัน

แยนนี่ถาม “นายท่านเชนน์ ไม่มีปาปารัสซี่อยู่แถวนี้หรือ?”

"ทำไม? คุณกลัวว่าจะถูกแอบถ่ายตอนคุณอยู่กับผมงั้นเหรอ?”

“ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ดังอะไรเลย แล้วปาปารัสซี่คนไหนอยากจะถ่ายรูปฉัน? ถ้าคุณไม่กลัว ฉันก็ไม่มีอะไรต้องกลัวเหมือนกัน ฉันแค่เห็นดาราดังสองสามคนที่นี่ ถ้ามีปาปารัสซี่อยู่ที่นี่ ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะต้องได้ข่าวดี ๆ แน่นอน”

แยนนี่ไม่มีประสบการณ์ในวงการมากนัก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่เธอไม่รู้เรื่องอะไรบางอย่างมากนัก เชนน์มองไปที่ใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเธอ และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “คุณคิดว่าพวกนายทุนอย่างเรากำลังทำการกุศลอยู่เหรอ?”

“คุณหมายถึงปาปารัสซี่ไม่กล้าจะมาที่แบบนี้นั้นเหรอ?”

“นายทุนบางคนเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทปาปารัสซี่รายเล็ก ๆ ปาปารัสซี่ถ่ายรูปใครก็ได้ ยกเว้นเจ้านายของพวกเขา กล่าวอีกนัยหนึ่งข่าวซุบซิบ และข่าวเหล่านั้นได้รับการอนุมัติเพื่อให้ปล่อยข่าว สิ่งที่นายทุนไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ ปาปารัสซี่จะไม่ถ่าย เว้นแต่พวกเขาต้องการมีปัญหากับนายทุน และก็ถูกไล่ออก”

แยนนี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง และยิ้มให้เชนน์ “ฉันถือว่าเป็นนายทุนที่ไม่สามารถมีปัญหาด้วยได้หรือไม่?”

เชนน์ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา ก้มศีรษะลง แล้วจูบเธอ

แยนนี่ไม่คิดว่าจู่ ๆ เขาจะจูบเธอในที่สาธารณะแบบนี้ เธอยื่นแขนออกไปปิดริมฝีปากบางของเขา “นายท่านเชนน์ คุณกำลังจะทำอะไร? คนเยอะมากที่นี่”

“ทำไมผมถึงจูบแฟนตัวเองไม่ได้? มันผิดกฎหมายเหรอ?”

“ไม่ แต่มีคนอยู่แถวนี้มากเกินไป กลับไปจูบที่บ้าน” แยนนี่พูด

เชนน์มองเธอด้วยสายตาซุกซน และเขาตอบอย่างสบาย ๆ ว่า “แน่นอน กลับไปจูบที่บ้าน”

ทำไมแยนนี่รู้สึกเหมือนโดนแกล้ง?

หลังอาหารเย็น แยนนี่จองตั๋วหนังสองใบทางโทรศัพท์ตอนสามทุ่ม

มันเพิ่งสองทุ่มครึ่ง ยังพอมีเวลาหาของขนม

แยนนี่ถามว่าเชนน์เคยดื่มชานมไหม แต่เชนน์ไม่เคยดื่มเครื่องดื่มเหล่านั้นมาก่อน

พวกเขาเดินผ่าน KFC ในห้างสรรพสินค้า แยนนี่กล่าวว่า “การดูหนังโดยไม่ได้เคี้ยวอะไรมันน่าเบื่อเกินไป หาขนมกินกันเถอะ”

เชนน์ถูกแยนนี่ลากไปเฟรนฟราย ไอศกรีมโคนลดราคา 50 เปอร์เซ็นต์สำหรับอันที่สอง ดังนั้นแยนนี่จึงซื้อสองอัน

เธอวางอันหนึ่งไว้ในมือของเชนน์ เชนน์จ้องที่ไอศกรีมที่มูลค่าสี่เหรียญ และกำลังคิดอย่างหนักว่ามันกินไม่ควรกิน

“ของราคาถูกขนาดนี้ มันจะดีเหรอ?”

แยนนี่จับมือของเขา และเอามือของเขาไปที่ปากของเขา “ลองกินสิแล้วคุณจะรู้”

เชนน์ทำตามเธอ และกัดเข้าไปหนึ่งคำ มันเป็นนม และรสชาติไม่เลวนัก

“อร่อยไหม?”

"ก็ดี" เชนน์ก้มศีรษะลง จับมือแยนนี่ และขโมยกินไอศกรีมของเธอไปคำหนึ่ง

แยนนี่มองเขา “ของคุณเองก็มี คุณมากินของฉันทำไม?”

เชนน์ส่งไอศกรีมของเขาไปให้เธอ “ผมแค่กัดคำเดียว อย่าตระหนี่มากนักเลย ผมจะให้คุณกัดของผมด้วยเหมือนกัน”

แยนนี่ไม่ได้กัด “ไม่ ฉันจะกินของฉันเอง”

'เฮ่ เธอฉลาดขึ้นแล้ว และฉันก็หลอกเธอไม่ได้ต่อไปแล้ว'

เมื่อพวกเขาเขาไปในโรงหนัง เชนน์ยืนข้างแยนนี่ถือขนมจาก KFC

แยนนี่ถามเขาว่า “คุณอยากกินเฟรนฟรายหรือป๊อปคอร์น?”

เชนน์สุ่มเลือกมาอันหนึ่งแล้วพูดว่า “เฟรนฟราย”

“ใช่ มันไม่เลว”

เธอค่อนข้างหมกมุ่น

เชนน์เอียงศีรษะ และพิงกับของตัวแยนนี่ เขาจับมือที่นุ่ม และเรียวของเธอวางบนต้นขาของเขาแล้วบีบเบา ๆ เขาง่วงเล็กน้อยจากการดูหนัง

เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาที่เขาตกลงที่จะออกเดท และดูหนังแม้ว่าเขาจะชอบอยู่บ้าน และมีเพศสัมพันธ์มากกว่า

เชนน์รู้สึกเบื่อมาก และพูดว่า “ที่รัก ป้อนข้าวโพดคั่วให้ผมหน่อย”

แยนนี่ไม่ได้มองเขาขณะที่เธอหยิบมันขึ้นมาแล้วยัดใส่เข้าไปในปากของเขา

เชนน์กินป๊อปคอร์นทีละชิ้น เมื่อถึงตอนที่แยนนี่ไม่ระวัง และยัดอาหารเข้าปากของเขาต่อไป จู่ ๆ เชนน์ก็กัดนิ้วมือของเธอ

ในที่สุดความสนใจของแยนนี่ก็มาอยู่ที่เขา เมื่อเธอหันไปมองเขา เธอเห็นเงาดำล้อมรอบเธอ เชนน์วางมือบนหลังศีรษะของเธอด้วยมือข้างหนึ่ง ก้มศีรษะลงแล้วจูบเธอที่ริมฝีปาก

จูบนั้นรุนแรง และเร่าร้อนมากราวกับว่าความปรารถนาถูกอดกลั้นไว้เป็นเวลานาน

ใบหน้าของแยนนี่แดงก่ำ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอทำสิ่งนี้ต่อหน้าผู้คนมากมายในโรงภาพยนตร์ หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น

ในทางกลับกัน เชนน์ไม่อาย หลังจากการจูบเขายังคงพูดถึงเรื่องนี้ เขายิ้ม และพูดว่า “ผมรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากการจูบ”

ตลอดทั้งคืนเขาไม่สามารถมีอะไรกับเธอ และเขาก็ทุกข์ทรมาน

แยนนี่กัดริมฝีปากที่ยังร้อนอยู่จากการจูบ เธอไม่ต้องการคุยกับเชนน์อีกต่อไป เธอจึงหยิบมันฝรั่งทอด และป้อนให้เขา “กินมันฝรั่งทอดไป”

ตลอดทั้งเรื่อง แยนนี่ได้ดูแค่ครึ่งแรกเท่านั้น ในช่วงครึ่งหลังเชนน์เอาแต่จับเธอไปทั้งตัว และเธอก็ไม่มีอารมณ์ที่จะดูต่อ

เมื่อพวกเขาออกจากโรงภาพยนตร์ก็ห้าทุ่มแล้ว ท้องฟ้าที่มืดมิดเริ่มมีหิมะตก มันเป็นหิมะแรกของปี

รถของพวกเขาจอดอยู่ที่ลานจอดรถของร้านคลาวด์ เรสเตอรองส์ตรงข้ามพวกเขา พวกเขาเดินไปที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อความสะดวก

หิมะข้างนอกเริ่มหนักขึ้น เชนน์ดึงแยนนี่ไปด้วยกันขณะข้ามถนนภายใต้หิมะ

ขณะรอสัญญาณไฟจราจร เชนน์จับมือของแยนนี่ และเห็นว่ามือของเธอเย็นมาก เขาจับมือเธอ และยัดมันเข้าไปในกระเป๋าเสื้อโค้ตของเขา

แยนนี่มองชายหนุ่มรูปงามที่อยู่ข้าง ๆ เธอด้วยความงุนงง

เธอยังจำได้ว่าตอนที่เธออายุ 16 ปี เธอหนีไปทางเหนือของเมืองพร้อมกับซามูเอล เลน มันเป็นวันแรกที่หิมะตกในฤดูหนาวอีกด้วย ซามูเอลก็ทำเช่นเดียวกันกับเธอเช่นกัน

เชนน์รู้สึกถึงการสายตาของแยนนี่ ขณะที่เขาเลิกคิ้วขึ้น และถามว่า “ทำไมคุณถึงมองแฟนของคุณแบบนั้นล่ะ?”

แยนนี่กอดเอวของเขา และซบหน้าเธอไว้ที่อกของเขา เธอพยายามซ่อนอารมณ์ของเธอ เธอถอนหายใจเบา ๆ และพูดว่า “เพราะคุณหล่อมาก”

เชนน์รู้สึกยินดีกับคำพูดที่อ่อนโยนของเธอ และเขาก็อดยิ้มไม่ได้ เขาก้มศีรษะลง และตอบว่า “ถ้าคุณรู้ว่าแฟนของคุณหล่อ ก็มองเขาให้เยอะ ๆ สิ อย่าปล่อยให้คนอื่นพรากเขาไป เพราะมันจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับคุณ”

น้ำเสียงของเขาหยิ่งผยองมาก