เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1073

'เขามันเสือผู้หญิงจริงๆ'

เดิมพันของพวกเขาสูงมาก ขณะนี้พวกเขารอให้เจ้ามือแจกไพ่

หลังจากที่เจ้ามือยื่นไพ่ใบที่ห้าให้พวกเขาแล้วเชนน์ก็ส่งสัญญาณให้ซามูเอลเริ่มก่อน ชายหนุ่มพูดว่า "เนื่องจากคุณเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ คุณเลนจึงเป็นแขก ดังนั้นคุณเริ่มก่อนได้เลย"

ซามูเอลไม่รีรอและไม่ได้เปิดไพ่ในมือจากการจั่วครั้งแรกของเขาแต่เขาลงมือจั่วครั้งที่สองซึ่งนั้นมันเป็นการจั่วครั้งใหญ่ ขณะที่เขาเปิดไพ่คิงโพแดงขึ้นมา

ทั้งหมดที่เชนน์ทำคือหัวเราะอย่างเย็นชาในขณะที่เขาเล่นตามเกมและพลิกเสมอในจั่วที่สองเช่นกัน ไพ่ที่เขาได้เป็นข้าวหลามตัดหกแต้ม มันเป็นไพ่แต้มน้อย

ซามูเอลหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาจ้องไปที่ไพ่ข้าวหลามตัดหกแต้มของเชนน์และพูดว่า "โอ้ ท่านประธานจินน์ ผมหวังว่าคุณจะคิดวิธีแก้มือออกแล้วนะ เพราะตอนนี้ดูเหมือนว่าผมจะมีโอกาสชนะสูงกว่า"

เชนน์สงบและไม่ตื่นตระหนกเพราะเขามักจะเป็นนักพนันที่ค่อนข้างสุขุมและเคยชินกับเกมเดิมพันสูงที่วางเดิมพันในสิ่งที่มีมูลค่าสูงลิ่ว

“คุณจะรีบร้อนไปเพื่ออะไร มีเพียงไพ่ใบเดียวเท่านั้นที่ถูกเปิดเผย ดังนั้นคุณแน่ใจได้อย่างไรว่าผมจะแพ้ คุณเลน นี่อาจเป็นรอยัลฟลัชหรือสเตรทก็ได้”

ซามูเอลหัวเราะเบา ๆ และเปิดไพ่ใบต่อไปของเขาก็คือดอกจิกสิบแต้ม มันก็ไม่ใช่การจั่วที่เสียเปรียบ

เชนน์ยังดูสง่างามอย่างยิ่งในขณะที่เขาพูดอย่างใจเย็น "ไพ่ที่คุณได้แต้มค่อนข้างสูงเลยนี่? คุณจะไม่เพิ่มเดิมพันหน่อยหรือ?"

ซามูเอลเหลือบมองไปยังแยนนี่ที่ดูเย็นชาและสง่างามในขณะเดียวกันเธอนั่งอยู่ข้างๆ เชนน์ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนในขณะที่สายตาของเขาก็มองดูเธออย่างอบอุ่นและแฝงไปด้วยความคิดถึง "ของเดิมพันที่คุณวางไว้ก่อนหน้านี้ก็มากเกินพอสำหรับผมแล้ว ไม่สำคัญสำหรับผมอีกต่อไปว่าจะเพิ่มเงินเดิมพันหรือไม่ เพราะผมไม่ต้องการอะไรไปมากกว่าเธอ"

สายตาของเชนน์ดูเย็นชาและน่ากลัวอย่างยิ่ง จากนั้นเขาก็เปิดไพ่ใบถัดไปเผยให้เห็นดอกจิกสิบแต้มเช่นกัน มันเป็นไพ่แบบเดียวกับของซามูเอล

เชนน์หัวเราะเบาๆ และพูดว่า "สำหรับผมแล้ว ดูเหมือนผมจะมีเสตรทอยู่ในมือ เพราะงั้นผมขอเพิ่มเดิมพัน"

เขาผลักกองชิปโป๊กเกอร์ไปข้างหน้า

ดูเหมือนการเทหมดหน้าตักจะไม่เพียงพอสำหรับเขา เพราะเขาเต็มใจที่จะเพิ่มเงินเดิมพันให้มากขึ้น

“คุณวางแผนที่จะเดิมพันทั้งชีวิตของคุณกับผมงั้นหรือประธานจินน์?”

เชนน์จ้องมองเขาด้วยสายตาคมกริบและยิ้มอย่างสงบก่อนจะพูดว่า "โอ้ คุณเลน คุณคิดจริงๆ หรือว่าเงินเก็บทั้งชีวิตของผมมันน้อยแค่นี้เอง คุณดูถูกผมอยู่นะ"

“แต่ดูเหมือนคุณจะเดิมพันด้วยทุกสิ่งที่คุณมีต่อผม ประธานจินน์”

เชนน์โบกมือปัดๆ และพูดด้วยน้ำเสียงไร้กังวล "ผมกล้าพอที่จะเดิมพันด้วยทุกอย่างที่ผมมีกับคุณ แต่ผมไม่แน่ใจว่าคุณจะกล้าทำแบบเดียวกันไหม ก็แหม คุณเลน คุณลำบากยากเข็ญกว่าจะได้มายืนจนถึงจุดนี้ ผมขอแนะนำว่าให้ถ่อมตนลงหน่อย อย่าเสียทุกอย่างไปเพราะความภาคภูมิใจ เพราะสิ่งที่มีตอนนี้เป็นผลจากการที่คุณละทิ้งรักแรกในตอนนั้นไปเสียหมด ผมกลัวว่าคุณไม่กล้าพอที่จะผ่านมันไปได้”

เป็นที่รู้กันดีว่าเชนน์เป็นคนตรงไปตรงมาอย่างไร้ความปราณี

ดูเหมือนว่าแม้ซามูเอลจะเป็นนักลงทุนที่มีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าในลอนดอน แต่เขาก็ไม่ได้รับการปกป้องจากลิ้นหนามของเชนน์ เพราะเขารู้สึกว่าคำพูดของเชนน์นั้นทิ่มแทงเข้าไปในส่วนลึกของหัวใจ

ซามูเอลรู้สึกราวกับมีก้างปลาติดอยู่ในลำคอของเขา

แยนนี่กำกระโปรงของเธอไว้แน่นใต้โต๊ะ กระโปรงของเธอเกือบเปียกโชกไปด้วยเหงื่อจากฝ่ามือ

เธอหันกลับไปมองที่เชนน์พลางกลืนน้ำลายแล้วถามเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชาปนโกรธเกรี้ยว "เชนน์ จินน์คุณล้อเล่นเสร็จแล้วใช่ไหม"

ถึงอย่างนั้นเชนน์ก็ไม่สนใจเธอ

เขาไม่แม้แต่จะเหลือบมองมาที่เธอเลยสักเสี้ยวเดียว

แยนนี่ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่าวัตถุเพราะเธอไม่ต่างจากพนักงานต้อนรับในคาสิโน ไม่สิ เธออาจจะแย่กว่าพวกเขาเพราะพนักงานต้อนรับจะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันได้ทุกเมื่อเมื่อคนใดคนหนึ่งไม่ไหวแล้ว และะพวกเขาก็สามารถได้รับทิปหนักๆ จากลูกค้าที่มีความสุขจากการบริการเป็นรางวัล

แยนนี่รู้สึกว่าศักดิ์ศรีของเธอถูกทำลายอย่างสมบูรณ์

เชนน์แน่ใจว่ามีวิธีที่ค่อนข้างโหดร้ายในการทำให้ใครบางคนขายหน้า มันช่างโหดร้ายเสียจนความหวังอันน้อยนิดที่เธอจะได้กลับไปกับเขามลายหายไปในพริบตา

ซามูเอลยังคงเปิดไพ่ใบที่สามของเขา เป็นอีกครั้งที่เขาได้ไพ่ข้าวหลามตัดสิบแต้ม ข้าวหลามตัดสิบแต้มอีกใบจะพิเศษมากขึ้นไปอีกเพราะตอนนี้เขามีคู่สิบแต้มอยู่ในมือ ชายหนุ่มกล่าวว่า "ประธานจินน์โอกาสที่ผมจะชนะสูงกว่าคุณมากในตอนนี้"

เขามีไพ่สิบแต้มสองใบและคิงหนึ่งใบ ดังนั้นไม่ว่าไพ่สองใบสุดท้ายจะเป็นเช่นไร ซามูเอลมีโอกาสชนะเจ็ดสิบถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ณ ตอนนี้

เว้นแต่ว่าเชนน์จะมีไพ่สเตรทอยู่ในมือ แต่ทุกคนรู้ดีว่ามันไม่น่าจะเกิดขึ้น

อย่างไรก็ตามเชนน์ยังคงมองโลกในแง่ดีในขณะที่เขาฉีกยิ้มและเปิดไพ่ใบที่สามของเขาอย่างไม่ตั้งใจ มันเป็นดอกจิกแปดแต้ม

ซามูเอลพูดว่า "มันไม่ใช่สเตรท ดังนั้นประธานจินน์ คุณยังต้องการเพิ่มเดิมพันอีกหรือไม่ ถ้าคุณถอยออกไปตอนนี้ เราจะจบเกมของเราที่นี่ และเราจะแสร้งทำเป็นว่าเกมของเราไม่เคยเกิดขึ้น"

สิ่งที่เธอต้องการคือจบเกมนี้และรีบทิ้งทุกคนไว้เบื้องหลัง

มุมของไพ่ถูกยกขึ้น เผยให้เห็นเลขเจ็ด

มันคือโพแดงเจ็ดแต้ม

เชนน์ได้สเตรท

จากนั้นเชนน์ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง "ผมบอกแล้ว ถ้าเธอพลิกแล้วจะโชคดี"

ขณะที่แยนนี่จ้องไปที่สีหน้าไร้กังวลของเขา เธอก็ลุกขึ้นยืนยกมือขึ้นและตบหน้าเชนน์อย่างแรง

เธอไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรหรือพูดให้ถูกอาจจะเป็นเธอไม่สนใจเชนน์อีกต่อไปแล้ว

แยนนี่อุทานด้วยความโมโหดวงตาเธอแดงก่ำด้วยความเดือดดาล “เราจบกันแล้วเชนน์ จินน์”

การตบนั้นเสียงดังและหนักมากจนใบหน้าของเชนน์หันไปอีกทาง

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังแสยะยิ้มร้ายกาจขณะที่คว้าแขนของแยนนี่ไว้ราวกับว่าเขากำลังจะบดขยี้มัน เสียงทุ้มจนดูน่ากลัวเอ่ยขึ้น "เธอไม่พอใจที่ฉันชนะเหรอ"

แยนนี่สะบัดแขนออกอย่างแรง จ้องเขาตาเขม็งก่อนจะตวาดลั่น "คุณมันห่วยแตก!"

หลังจากที่เธอว่าเสร็จแยนนี่ก็เดินออกจากคาสิโนนั้นมาด้วยรองเท้าส้นสูง

คาสิโนเต็มไปด้วยควันบุหรี่และกลุ่มควันทำให่แยนนี่หายใจไม่ออก

ทันทีที่ออกมาเธอก็ดูกระอักกระอ่วนอย่างมาก แยนนี่โขลกไออย่างรุนแรง ขณะที่ดวงตาเริ่มมีน้ำตาคลอหน่วย ไม่แน่ใจว่าเธอกำลังจะร้องไห้เพราะความเศร้าหรือแค่ไอเพราะหายใจไม่ออก แต่แล้วจู่ๆ ไหล่ของเธอก็รู้สึกหนักอึ้ง

แจ็คเก็ตขนาดใหญ่และหนาพาดลงมาที่ไหล่ของเธอ

โดยไม่ต้องหันกลับมาแยนนี่รู้แน่ชัดว่าคน ๆ นั้นคือใคร

ถึงจะรู้อยู่แก่ใจแต่เธอก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย