เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 289

เจนซ่อนตัวอยู่ในห้องของเธอ ในขณะที่กำลังเก็บข้าวของออกไปอย่างลนลาน ซาร่าก็เข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว

“ลูกเก็บของเสร็จหรือยังเจน? รับตั๋วเครื่องบินใบนี้แล้วรีบไปได้แล้ว!”

ตาทั้งสองข้างของเจนเป็นสีแดง เธอดูโกรธ และตกใจ “แม่…ฉันไม่อยากไป…”

“สถานการณ์ที่เป็นอยู่ในตอนนี้ แม้ว่าลูกจะไม่ต้องการ แต่ลูกก็ต้องทำ แม่กังวลว่า ฮีลตัน และพวกเขา ได้ไปแจ้งความเรื่องนั้นกับตำรวจแล้ว ตำรวจจะแวะมาหาลูกในไม่ช้า และพาลูกไปสอบปากคำ เร็วเข้ารีบออกไป กลับมาตอนที่เรื่องทุกอย่างเงียบลงแล้ว”

ซาร่ากำลังจะส่งเจนออกไป แต่พวกเขาก็ถูกเจมส์ที่ยืนอยู่ตรงประตูหยุดเอาไว้พร้อมกับไม้เท้าของเขา

“พวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่?”

ซาร่ารู้สึกผิดในตอนแรก แต่ไม่นานเธอก็เย้ยหยัน และพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจว่า “มีอะไรรึเปล่า? อยากส่งลูกสาวของคุณเข้าคุกด้วยตัวเองงั้นหรือ? เจมส์ ฟัดด์ ฉันได้ทำสิ่งต่าง ๆ มากมายเพื่อครอบครัวในช่วงชีวิตของฉัน และฉันก็ไม่ได้ติดค้างอะไรคุณเลย เป็นคุณเองที่ติดค้างทั้งฉัน และเจนทุกอย่างมาโดยตลอด แต่คุณต้องการนำเจนเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม เพื่อเวอเรียนงั้นหรือ?”

เจมส์กำไม้เท้าของเขาอย่างแรง ขณะที่จ้องมองไปที่เจนอย่างดุร้าย จากนั้นซาร่าก็บังลูกสาวของตัวเองไว้ข้างหลังตามสัญชาตญาณ

เจมส์ถอนหายใจ และพูดว่า “เจน แกโง่ขนาดนี้ได้ยังไง! เวอเรียนเป็น…”

ซาร่ารู้ว่าเขากำลังจะพูดอะไร และพูดแทรกเขาขึ้นมาทันที เธอพูดว่า “เจมส์ ฟัดด์ เก็บคำพูดของคุณไว้เถอะ คุณจะยอมปล่อยเจนไปหรือไม่?”

เจมส์เลิกคิ้วของเขา และพูดว่า “เจน เป็นผู้หญิงอายุยี่สิบสี่ปี เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว และเธอควรรับผิดชอบต่อสิ่งที่เธอทำ”

ดวงตาของซาร่าสั่นไหวอย่างรุนแรง และพูดว่า “อะไรนะ คุณหมายความว่าอะไร?”

“ตำรวจจะมาถึงที่นี่เร็ว ๆ นี้ และพวกเขาจะพาตัวเจนไปสอบปากคำ”

ซาร่าจ้องมองจอห์นอย่างเย็นชา และพูดว่า “ฮึ่ม จอห์น คุณสามารถหันหลังให้ครอบครัว เพื่อเวอเรียนได้จริง ๆ! คุณแจ้งตำรวจจริง ๆ…”

“ผมไม่ได้แจ้งตำรวจ”

งั้นก็คงจะเป็นฮีลตัน ใช่มั้ย?

ไม่สำคัญว่าใครเป็นคนแจ้งตำรวจ เนื่องจากดูเหมือนว่าเจมส์ตั้งใจที่จะไม่ปกป้องคู่แม่ลูกอยู่แล้ว

“หลังจากที่ตำรวจมาถึง ลูกไม่ต้องพูดอะไรเลย ลูกเป็นลูกสาวคนเดียวของแม่ และแม่จะไม่ยอมให้ตำรวจพวกนั้นพาตัวลูกไป!”

หลังจากที่เธอพูดจบ ก็ได้ยินเสียงของเครื่องยนต์ที่กำลังหมุน และไซเรนของตำรวจดังมาจากลานบ้าน

หัวใจของเจนแน่นขึ้น ขณะที่เธอจ้องมองตำรวจที่กำลังเข้ามาอย่างระมัดระวัง ดูเหมือนเธอเป็นเด็กที่ได้รับบาดเจ็บที่กำลังหดตัวอยู่ข้างหลังของซาร่า

“แม่…ฉันจะทำยังไง?”

ซาร่ารู้สึกได้ว่ากำมือของเธอแน่นขึ้น ขณะที่เธอจับที่มุมเสื้อของเธอ เจนหน้าซีด แต่เธอก็ยังดูสงบ

“คุณ และคุณนายฟัดด์ เรามาที่นี่เพื่อมาหาลูกสาวของคุณ เราต้องการให้เธอมากับเราเพื่อซักถามเกี่ยวกับเหตุเพลิงไหม้โรงงานร้างในชานเมืองฝั่งตะวันตก กรุณามากับเราด้วย”

ซาร่าบอกตำรวจอย่างใจเย็นว่า “เจ้าหน้าที่คะ ฉันไม่เข้าใจว่าพวกคุณหมายถึงอะไร? ลูกสาวของฉันเชื่อฟังเรามาโดยตลอด แล้วเธอจะเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ไฟไหม้โรงงานร้างในชานเมืองตะวันตกได้อย่างไร?”

ตำรวจยิ้ม และพูดว่า “อย่าเข้าใจเราผิดมาดามฟัดด์ เราแค่อยากคุยกับลูกสาวของคุณเท่านั้น และถ้าเธอไม่เกี่ยวข้องกับคดีนี้จริง ๆ เราจะปล่อยเธอไปตามปกติ”