เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 471
เฮเลนกลับมาถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ
ทันทีที่เธอกลับถึงบ้าน เธอก็เปลี่ยนไปใส่รองเท้าสลิปเปอร์ที่โถงทางเดิน ถือถุงของขวัญอยู่ข้างกระเป๋าของเธอ เธอหมอบตัวลงแล้วสำรวจภายในห้อง
คาร์เตอร์และไทเลอร์อยู่ในห้องนั่งเล่น คาร์เตอร์กำลังทำงานในแล็ปท็อปของเขาขณะที่ไทเลอร์กำลังเล่นเลโก้อยู่ข้าง ๆ เขา
“ฉันกลับมาแล้ว”
เฮเลนยัดถุงของขวัญลงในกระเป๋าทรงจีบของเธอ
คาร์เตอร์เงยหหน้าขึ้น เดินมาหาเธอและถาม “เป็นยังไงบ้าง? คุณได้อะไรมาระหว่างชอปปิ้งบ้าง?”
“ไม่ค่ะ ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย”
คาร์เตอร์รู้ว่าเธอจะพูดแบบนั้น เฮเลนเป็นคนประหยัดมากตั้งแต่ที่เธออยู่กับเขามา เธอไม่เคยซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่สำหรับตัวเธอเองเพราะเธอรู้สึกว่ามันไม่จำเป็นที่จะมีเสื้อผ้าเยอะ ๆ และรวมถึงพวกเครื่องเพชรหรือเครื่องประดับก็เช่นกัน บางครั้งคาร์เตอร์ก็อยากให้เธอใช้เงินให้มากขึ้น
คาร์เตอร์ลูบไล้แขนของเธอแล้วพูดว่า “คุณเหนื่อยไหม? ตอนนี้ห้าโมงแล้ว คุณควรนั่งลงและพักสักหน่อยระหว่างที่ผมไปทำอาหารเย็น”
เฮเลนตกตะลึงและดึงแขนของเขาไว้ “ฉันไม่เหนื่อยเลย ฉันจะไปทำอาหารเย็น”
คาร์เตอร์แตะศีรษะของเธอและยิ้มบาง ๆ “ฉันคิดว่าฉันบอกคุณไปแล้วนะว่าฉันจะเป็นคนทำมื้อเย็นให้คุณคืนนี้?”
“คุณจะทำตามที่พูดจริง ๆ เหรอคะ?”
เธอคิดว่าเขาแค่พูดเล่นเรื่องการทำอาหารค่ำนี้ ใครจะไปรู้ว่าเขาหมายความแบบนั้นจริง ๆ ?
“จริงสิ”
เฮเลนไม่ได้ห้ามเขา พวกเขาแต่งงานกันมาสามปีแล้วแต่คาร์เตอร์ไม่เคยทำอาหารให้พวกเขามาก่อน เขาเคยแค่ช่วยเธอเรื่องงานบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นล้างจานหลังมื้ออาหาร พวกเขามีหน้าที่ค่อนข้างชัดเจน เฮเลนรับผิดชอบทำอาหารและซักผ้า ขณะที่คาร์เตอร์ล้างจานและถูพื้น ขณะที่ลูกชายของพวกเขา ไทเลอร์… เขาปกติจะทำความสะอาดห้องน้ำ
เฮเลนไม่ได้อยู่เฉย ๆ ระหว่างที่คาร์เตอร์ทำอาหาร เธอตามเขาไปยังห้องครัว คาร์เตอร์พับแขนเสื้อของเขาขึ้นและเปิดเผยท่อนแขนแข็งแรงของเขาขณะที่เฮเลนหยิบผ้ากันเปื้อนและมัดมันเข้ากับเอวของเขา
“ถึงคุณจะคิดว่าผ้ากันเปื้อนมันไม่เท่ แต่ก็ช่วยอดทนกับฉันหน่อยนะคะ มันจะขจัดคราบเปื้อนออกยากมากถ้าคุณทำมันสกปรก…”
คาร์เตอร์หมุนตัวและมองไปที่ภรรยาของเขาผู้ซึ่งกำลังผูกผ้ากันเปื้อนด้วยศีรษะที่ก้มต่ำของเธออย่างตั้งใจ ริมฝีปากของเขาม้วนขึ้นขณะที่เขาพูด “ได้ครับ”
หลังจากสวมผ้ากันเปื้อนแล้ว คาร์เตอร์ยืนอยู่ข้างซิงค์และเริ่มล้างผัก เขาทำมันอย่างรวดเร็ว ในพริบตาเดียวเขาก็กำลังหั่นผักอยู่
ไม่มีอะไรที่เฮเลนจะช่วยเขาได้ “ที่รัก คุณต้องการความช่วยเหลือไหม?”
เธอสงสัยความสามารถในการทำอาหารของคาร์เตอร์อย่างจริงจัง
คาร์เตอร์มอบหมายงานให้เธอแทน “มีเสื้อผ้าที่ยังตากอยู่ที่ระเบียง คุณไปเอาพวกนั้นเข้ามาสิ ไม่ต้องห่วงผม”
“โอเค”
คาร์เตอร์เหลือบมองเวลาและพูด “อาหารเย็นจะเสิร์ฟในอีก 40 นาทีตรง”
เฮเลนหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “สามีของฉันทำอาหารเก่งจริง ๆ เหรอเนี่ย?”
“แน่นอน”
…
หลังจาก 40 นาที กับข้าวสามจานและซุปหนึ่งอย่างก็ถูกตั้งขึ้นโต๊ะ
บนโต๊ะมีมันฝรั่งหั่นผัดกับพริกหยวก ผัดผัก และซุปสาหร่ายใส่ไข่
กลิ่นหอมยั่วยวนลอยตลบอบอวลในอากาศและกระตุ้นเร้าความอยากอาหารของใครบางคน แต่อย่างไรก็ดี… รสชาติมันจะดีใช่ไหม?
ดวงตาของเฮเลนและไทเลอร์ปล่งประกายเมื่อพวกเขาจ้องมองไปยังอาหารบนโต๊ะ ไทเลอร์ยังคงมองต่อไปและพูดว่า “พ่อฮะ ดูเหมือนว่าพ่อจะทำอาหารได้ดีกว่าแม่อีกนะฮะ”
“ลองชิมดูสิ” คาร์เตอร์พูดอย่างมั่นใจ
เฮเลนและไทเลอร์เริ่มกิน
ไทเลอร์พูดอย่างตื่นเต้น “พ่อฮะ พ่อทำอาหารได้ดีเลย! นี่มันอร่อยจริง ๆ”
ไทเลอร์ไม่เคยชอบผักเลยจริง ๆ แต่คืนนั้นเขากินผักเข้าไปเยอะมาก
เฮเลนชมเขาขณะกินอยู่ “ที่รัก พวกมันอร่อยมาก! พวกมันดีมากกว่าที่ฉันทำซะอีก!”
คาร์เตอร์รู้สึกตื่นเต้นที่ได้ยินคำชมจากภรรยาและลูก
“แล้ว ถ้าอย่างนั้นผมจะได้อะไรตอบแทน”
เฮเลนพูด “ที่รัก เพราะคุณทำอาหารได้ดี ทำไมต่อไปในอนาคตคุณไม่ทำอาหารให้พวกเราล่ะ?”
“แน่นอนสิคะ ฉันวัดนิ้วของคุณตอนที่คุณหลับอยู่เมื่อคืนวาน”
คาร์เตอร์หยิบแหวนของผู้หญิงออกมาจากกล่อง เขากุมมือของเฮเลนไว้และสวมแหวนเข้าไปในนิ้วนางของเธอ
เฮเลนมองไปยังแหวนคู่ที่อยู่บนนิ้วที่ประสานกันของพวกเขาและยกคิ้วของเธอขึ้น “ฉันเดาว่าสาว ๆ จะหยุดรังควานคุณตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป”
ในที่สุด ตอนนี้ก็มีบางอย่างที่จะแสดงว่าคาร์เตอร์แต่งงานแล้ว ผู้หญิงพวกนั้นในที่สุดก็จะอยู่ห่าง ๆ จากเขาได้สักที
คาร์เตอร์มองลึกไปยังใบหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวขณะที่พูด “ที่รัก ถึงผมจะมีความสุขมากที่คุณเต็มใจที่จะใช้เงินของผมและซื้อของขวัญแพง ๆ แต่ผู้ชายควรเป็นคนที่ซื้อแหวนแต่งงานนะ”
“ก็แหม ทั้งหมดที่ฉันต้องการคือทำให้คุณประหลาดใจ ดังนั้นฉันเลยไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับมันนัก ยิ่งไปกว่านั้น คุณให้บัตรเงินเดือนกับฉันหลังจากแต่งงานและวันนี้ฉันจ่ายด้วยบัตรใบนั้น”
“นั่นดีมากเลย”
อย่างไรก็ตาม คาร์เตอร์ได้เตรียมของขวัญที่คู่ควรกับแหวนที่ภรรยาของเขาซื้อมา เขาต้องการทำให้แน่ใจว่าเธอยังติดอยู่กับเขาอีกครั้ง
คาร์เตอร์ปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ เฮเลนประหลาดใจ “คุณทำงานเสร็จแล้วเหรอ?”
คาร์เตอร์อุ้มเธอและเดินไปยังเตียงของพวกเขา “วันนี้ภรรยาของมอบเซอร์ไพร์สชิ้นใหญ่ให้ผม เพราะงั้นผมจะให้รางวัลใหญ่แก่เธอ”
อืมม…
นั่นคือสิ่งที่ผู้ชายคนนี้จะมอบให่เธอเป็นรางวัลเหรอ? เห็นได้ชัดเลยว่าเขาแค่ต้องการให้รางวัลตัวเอง!
…
เฮเลนนอนหลับหลังจากที่พวกเขาทำกิจกรรมเสร็จ โทรศัพท์ของคาร์เตอร์มีเสียงปิ๊บดังขึ้น มันเป็นข้อความจากฮีลตัน
“ฉันได้ยินมาว่าผู้หญิงของนายไม่สามารถแม้กระทั่งซื้อเดรสชิ้นเดียวสักชิ้น มันคงลำบากมากที่กลายเป็นผู้หญิงของนาย ต้องอดทนกับการแสดงของนายและทั้งหมด…”
คาร์เตอร์หมดคำจะพูด
น้ำเสียงของฮีลตันเต็มไปดัวยความเยาะเย้ย
คาร์เตอร์มองไปยังหญิงสาวในอ้อมกอดของเขา ภรรยาของเขาบังเอิญไปเจอชุดเดรสชิ้นเดียวแล้ว เธอ ‘ไม่สามารถซื้อ’ มันได้ตอนที่เธอออกไปชอปปิงวันนี้งั้นเหรอ?
มันดูเหมือนว่าเขาทำให้เธอเจ็บปวดมากในเรื่องนั้น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน