เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 472

เช้าวันถัดมา เฮเลนได้รับคำเชิญไปงานปาร์ตี้จากเพื่อนร่วมชั้นเรียนสมัยมัธยมขณะที่พวกเขากำลังกินมื้อเช้ากัน ปาร์ตี้ถูกจัดขึ้นโดยผู้ดูแลชั้นเรียนของเธอและถูกจัดขึ้นตั้งแต่ตอนเที่ยงวัน

เฮเลนไม่เคยติดต่อกับเพื่อนสมัยมัธยมของเธอเลย เธอไม่อยากไป แต่ใครบางคนพูดถึงเธอในกลุ่มนั้น

เฮเลนกำลังเคี้ยวซาลาเปาตุ้ย ๆ ขณะอ่านเรื่องที่ในกลุ่มพูดคุยกัน ใครบางคนผู้ซึ่งรักในการดูภาพยนตร์กล่าวถึงเธอในข้อความตามอำเภอใจ

[เฮเลน เธอจะมาไหม? มีใครจำได้บ้างว่าตอนนั้นเฮเลนเข้าใจผิดคิดว่าคอลินตกหลุมรักเธอ? ในอดีตตอนนั้นเธอสร้างเรื่องแบบนั้นไว้]

อีกคนตอบกลับ [ใช่ เหตุการณ์นั้นค่อนข้างจะน่าประทับใจสำหรับฉัน ตอนนี้โจเซฟแต่งงานกับชาแนลแล้ว ฉันสงสัยจังว่าเฮเลนเป็นยังไงบ้าง]

พวกเขาพูดกันเหมือนกับว่าเธอยังมีใจให้กับโจเซฟ เฮเลนรู้สึกอับอาย

ในตอนนั้นพวกเขายังเด็ก เพราะฉะนั้นพวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความรักและความสัมพันธ์มากนัก มันก็เป็นแค่ความรักเด็ก ๆ ตอนนี้เธอแต่งงานแล้วและได้เจอกับคนที่เธอรัก เธอแทบจะจำโจเซฟไม่ได้เลยถ้าคนพวกนั้นไม่ได้กล่าวถึงชื่อเขาออกมาก

เฮเลนเคี้ยวซาลาเปาของเธออย่างโมโห ความขุ่นมัวเริ่มคืบคลานเข้ามาในตัวเธอ

คาร์เตอร์กำลังกินโจ๊กของเขาขณะที่เขารับรู้ได้ว่าภรรยาของเขาซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามของเขากำลังจ้องไปที่มื่อถือของเธอด้วยสีหน้าแปลก ๆ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณกำลังดูอะไรอยู่?”

“อ๋อ… ไม่มีอะไรมากค่ะ เพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมของฉันกำลังวางแผนจะกินมื้อเที่ยงด้วยกัน”

คาร์เตอร์คิดว่าเธออยากจะไป ดังนั้นเขาจึงถาม “ช่วงไหนของตอนบ่าย? ให้ผมขับรถไปส่งไหม?”

“ฮะ? ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจว่าอยากจะไปหรือไม่อยากจะไป จริง ๆ ฉันไม่ค่อยสนิทกับพวกเขา”

หลังจากเธอพูดเสร็จ สายตาของเฮเลนก็ก้มลงไปมองกรุ๊ปแชทอีกครั้ง

คนพวกนั้นยังคงพูดเกี่ยวกับเธออยู่ บางคนถึงกับโผล่ออกมาและพูด “ไม่เอาน่าพวก เฮเลนแต่งงานไปตั้งนานแล้ว สามีของเธอค่อนข้างจะดูดีเลยทีเดียว ฉันบังเอิญเจอเฮเลนและสามีของเธอที่กำลังตุนสินค้าในช่วงปลายปีตอนฉันออกไปชอปปิงกับเพื่อนช่วงตรุษจีน สามีของเธอหล่อกว่าโจเซฟมาก”

ริมฝีปากของเฮเลนโค้งขึ้น ทุกคนมีความภาคภูมิใจของตนเองและความภาคภูมิใจของผู้หญิงไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากอีกครึ่งหนึ่งของพวกเขา

มันคือเรื่องจริงที่คาร์เตอร์หล่อกว่าโจเซฟไปไกลมาก โจเซฟไม่เหมาะที่จะเปรียบเทียบกับสามีของเธอ มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะยังคงมีความสนใจในตัวเขาราวกับคนโง่งม

.

เธอจะต้องถูกดึงดูดโดยคาร์เตอร์ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็ตาม

คาร์เตอร์เลิกคิ้วขึ้น เป็นเรื่องแปลกที่เห็นภรรยาของเขาอารมณ์แปรปรวนไปมา

“คุณนายเกล”

“คะ?” เฮเลนกลับมามีสติอีกครั้ง

“คุณกำลังคิดอะไรอยู่? โจ๊กจะเย็นหมดแล้ว คุณควรจะรีบกินมันให้หมดนะ”

เฮเลนจับชามของเธอและกินโจ๊กของเธอ หลังจากไม่กี่คำโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“พวกเธอควรจะหยุดแซวเฮเลนได้แล้ว ตอนนี้เธออายเกินกว่าจะตอบแล้วนะ”

เฮเลนเกือบจะสำลักโจ๊กของเธอ เธอไอโขลกและหน้าแดง

”

คาร์เตอร์เดินเข้าไปหาเธอและลูบหลังของเธอขณะที่ขมวดคิ้ว “คุณกำลังทำอะไร?”

เฮเลนสงบลง เธอเลียริมฝีปากแล้วพูด “ที่รักคะ ฉันอาจจะต้องไปงานนัดรวมตัวกันตอนบ่ายนี้”

ถ้าเธอไม่ปรากฏตัว คนพวกนั้นจะยิ่งคิดว่าเธอหลบเลี่ยงโจเซฟและยังคงมีเยื่อใยกับเขา

อย่างไรก็ตาม ในอดีตตอนนั้นมันก็แค่ความรักแบบเด็ก ๆ ตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับโจเซฟแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น เวลาผ่านไปนานมากแล้วและมันเป็นแค่ความทรงจำเล็กน้อยจากยุครุ่งเรืองของเธอ ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องจมอยู่ในอดีต

คาร์เตอร์พยักหน้า เขาไม่แปลกใจ “ได้สิ ผมจะขับรถไปส่งคุณ”

เฮเลนเอาแขนโอบรอบเอวสามีของเธอ “โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่รัก”

ไทเลอร์กำลังเล่นกับข้าวในชามขณะเดียวกันดวงตาของเขาเบิกกว้างและถามอย่างสงสัย “แม่ฮะ ที่งานรวมตัวจะมีอาหารอร่อย ๆ หรือเปล่า? พาผมไปด้วยได้ไหม?”

เฮเลนคิดว่านั่นก็เป็นไอเดียที่ไม่เลวในการพาลูกชายของเธอไปด้วย เธอจะได้แสดงให้คนพวกนั้นที่คิดว่าเธอยังมีใจให้โจเซฟรู้ว่าลูกชายของเธออายุสามขวบแล้ว

“ลูกรัก ลูกอยากตามแม่ไปเหรอ?”

โจเซฟหันมามองพวกเขาเช่นเดียวกัน เขาดูอึ้งเล็กน้อยที่เห็นเฮเลนสวยขึ้นกว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา

เนื่องจากพวกเขาเห็นเธอแล้ว เฮเลนจึงไม่ได้หลบเลี่ยงพวกเขา เธอจับแขนของคาร์เตอร์ไว้

“ไม่เจอกันนานเลย”

คาร์เตอร์ลดสายตาลงและมองไปที่เฮเลน “พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของคุณเหรอ?”

เฮเลนผงกหัว “ใช่ค่ะ”

ชาแนลควงแขนกับโจเซฟขณะที่พวกเขาเดินอย่างสบาย ๆ มาหาเฮเลน เธอยิ้มขณะที่เหลือบมองไปยังรถสีแดงของคาร์เตอร์ “ไม่เจอกันนานเลย ฉันไม่คาดคิดเลยว่าวันนี้เธอจะอยู่ที่นี่ด้วย ฉันคิดว่า… เธอจะไม่มา”

“อย่างไรก็ตาม พวกเราก็เป็นเพื่อนเก่าร่วมชั้นกัน มันก็นานมาแล้วตั้งแต่ที่เราเจอกันครั้งสุดท้าย เพราะงั้นฉันก็อยากจะมาเจอพวกเธอทุกคน”

ความรู้สึกพอใจฉายในแววตาของหล่อนขณะที่พูด “เลนนี่ คนนี้ใคร? ทำไมเธอไม่แนะนำเขาให้เรารู้จักล่ะ?”

เฮเลนตอบอย่างภูมิใจ “นี่คือสามีของฉัน คาร์เตอร์ เกล แล้วก็นี่คือลูกชายของฉัน ไทเลอร์ เกล สวัสดี ลุงกับป้าสิครับ”

ไทเลอร์ทักทายโจเซฟและชาแนลอย่างเชื่อฟัง “สวัสดีครับ คุณลุงและคุณป้า”

พนักงานเฝ้าประตูเข้ามาเร่งคาร์เตอร์อีกครั้ง “คุณครับ กรุณาเลื่อนรถเดี๋ยวนี้เลย”

เฮเลนไม่ต้องการสร้างเรื่อง ดังนั้นเธอจึงกล่าวกับคาร์เตอร์ “ที่รัก คุณควรกลับบ้านก่อน ไม่ใช่ว่าคุณบอกว่าคุณมีงานค้างต้องทำให้เสร็จอยู่เหรอคะ?”

คาร์เตอร์ผงกหัวและพูดด้วยความรักใคร่ “เสร็จแล้วโทรหาผมนะ ผมจะมารับคุณ”

“ได้ค่ะ”

หลังจากที่คาร์เตอร์จากไป ชาแนลพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าใจ “เลนนี่ เธอช่างสวยงามแต่ทำไมถึงแต่งงานกับชายที่ดูไม่มีความทะเยอทะยานแบบนั้นล่ะ? ฉันไม่ใช่พวกวัตถุนิยมนะแต่ถ้าชายคนนี้ไม่มีความทะเยอทะยานเลย ไม่นานหลังจากนี้เธอจะเบื่อเขาได้นะ”

โจเซฟพูดแทรกด้วยเช่นกัน “ถูกต้อง เลนนี่ คุณเป็นที่หมายปองของใครต่อใคร ทำไมถึงได้แต่งงานกับคนที่ไม่เหมาะสม?”

โจเซฟพูดกับเธออย่างสุภาพเท่าที่เขาจะทำได้แล้ว เขาเกือบจะเรียกคาร์เตอร์ว่าพวกขี้แพ้ด้วยซ้ำ

เฮเลนโกรธจัดแต่ก็ทำให้ตัวเองใจเย็น รอยยิ้มบาง ๆ สวมลงบนใบหน้าของเธอ เธออุ้มไทเลอร์และกล่าวว่า “สามีของฉันไม่รวยเหมือนคนอื่น ๆ แต่เขาให้ฉันทุกอย่างที่เขาหามาได้ ยิ่งไปกว่านั้น เรารักกันดี ทั้งยังมีลูกชายที่น่ารักและฉันมีความสุขกับชีวิตตอนนี้ดี ดังนั้นพวกเธอไม่ต้องเป็นห่วงฉันเลย”